#ابوذر_غفاری_رحمه_الله 🎙بیانات #مقام_معظم_رهبری در ابتدای درس خارج فقه، در مورد شرط پذیرش مسئولیت با روایتی از حضرت رسول اکرم(ص) که خطاب به ابوذر غفاری فرمود : 📋《يَا ابَا ذَرٍّ! إِنِّي أُحِبُّ لَكَ مَا أُحِبُّ لِنَفْسِي إِنِّي أَرَاكَ ضَعِيفاً فَلاَ تَأَمَّرَنَّ عَلَى اِثْنَيْنِ وَ لاَ تَوَلَّيَنَّ مَالَ يَتِيمٍ》 ♦️اى ابى ذر! همانا من براى تو آنچه را که براى خود دوست دارم، دوست دارم. من تو را ناتوان می بينم. پس هرگز امير دو نفر نشو و تصدى مال يتيم را نپذير!(۱) 📚منبع : ۱)امالی شیخ طوسی، ص۳۸۴ @TarikhEslam

🎙افشاگری‌ های «ابوذر غفاری» از عملکرد خُلفاء در بیان #استاد_مهدی_طائب :👇 #ابوذر_غفاری_رحمه_الله ✅ابوذر اهل علم و منطق و فصاحت بود. امام علی(ع) در وصف او فرموده‌اند : لبریز از علم بود و علم از وجودش سرازیر بود. رسول گرامی اسلام(ص) او را در زهد و تدین، به عیسی‌ بن‌ مریم(ع) تشبیه می‌فرمود. عثمان از علم و منطق ابوذر می‌هراسید. این زبان منطق هرجا می‌رفت، کانون قدرت برضد خلیفه و سقیفه می‌شد. تنها جایی که خلیفه احتمال می‌داد هیچ‌کس جذب ابوذر نشود، شام بود؛ ولی آنها در اشتباه بودند؛ مردم شام را شناخته بودند، ولی به قدرت و منطق ابوذر علم کافی نداشتند و از قدرت معنوی ابوذر غافل بودند. یعقوبی می‌نویسد : ابوذر در مسجد می‌نشست و خلق کثیری به دور وی جمع می‌شدند. ابوذر سخن می‌گفت و آنها گوش می‌دادند و او در سخنان خویش به افشاگری از عملکرد خلفا می‌پرداخت و سیره نبی اکرم اسلام(ص) را ذکر می‌کرد. مناقب اهل‌بیت(ع) را می‌گفت و مردم را به تمسک به ولای اهل‌بیت(علیهم السلام) فرا می‌خواند. 📚منبع : برگرفته از دروس تاریخ تطبیقی استاد طائب @TarikhEslam

📚✍📚✍📚✍📚✍📚✍ 9️⃣1️⃣ #معرفی_کتاب :📚 کتاب «ابوذر غفاری» شرح تاریخ زندگانی و فعالیت های انقلابی جناب ابوذر غفاری؛ اثر ابوالقاسم غلامی✍📚👇 @TarikhEslam

📚✍📚✍📚✍📚✍📚 🌐جهت خرید یا دانلود کتاب «ابوذر غفاری» :👇 http://ketabrah.ir/go/b16029 معرفی و دانلود کتاب ابوذر غفاری (جندب بن جناده) @TarikhEslam

📚🌙📚🌙📚🌙📚🌙📚 🌙 #حلول_ماه_قمری 📆 #وقایع_ماه_ربیع_الثانی :👇 @TarikhEslam

📆یکم ربیع الثانی سال ۶۵ هجری قمری؛ آغاز قیام «توابین» به رهبری «سلیمان بن صرد خزاعی»：👇 #وقایع_ماه_ربیع_الثانی @TarikhEslam

✅قیام توابین اولین قیام شیعی پس از واقعه عاشورا با هدف انتقام از قاتلان امام حسین(ع) بود. ‌توابین از سال ۶۱ هجری قمری پس از واقعه عاشورا مخفیانه در پی جمع‌ آوری نیرو و اسلحه بودند. گفته شده است به دلیل عدم‌همراهی مختار ثقفی، بسیاری از شیعیان همراه توابین نشدند. این قیام در سال ۶۵ هجری قمری به دست مسلمانان و دوستداران اهل بیت(علیهم السلام) در مقابله با لشکر شام و در منطقه عین الورده رخ داد که رهبری آن بر عهده سلیمان بن صرد خزاعی بود. در جنگی چهار روزه، بسیاری از توابین کشته شدند و باقیمانده سپاه به رهبری رفاعة بن شداد عقب‌نشینی کردند. 🔷تفصیل جریان： پس از واقعه عاشورا از آنجایی که بعد از شهادت امام حسین(ع) و یارانش، برخی شیعیان که با وعده بیعت، از حسین بن علی(ع) دعوت کردند به کوفه بیاید و سپس از خطای خویش در پیمان شکنی و یاری نرساندن به امام(ع)، سخت پشیمان بودند، تصمیم بر آن گرفتند که گناه و اشتباه خویش را جبران کنند. آنان در جلسات متعدد به این نتیجه رسیدند که این ننگ جز با کشته شدن در راه امام حسین(ع) و گرفتن انتقام از قاتلان وی پاک نمی‌شود.(۱) 🔷شکل گیری قیام： چند ماه پس از حادثه کربلا، حدود صد تن از شیعیان در خانه سلیمان بن صرد خزاعی که از چهره‌های سرشناس کوفه بود، گرد آمدند. سلیمان در این جلسه با اشاره به آیه ۵۴ سوره بقره و توبه قوم موسی(ع) خطاب به حاضران گفت : ما وعده یاری به اهل بیت پیامبر (ص) دادیم، اما یاریشان نکردیم و در انتظار فرجام کار ماندیم تا آن که فرزند پیامبرمان کشته شد. حال خدا از ما راضی نمی‌شود مگر آن که با قاتلان او بجنگیم، شمشیرها را تیز کنید و اسب و نیرو فراهم سازید تا فرا خوانده شوید.(۲) پس از سخنان سلیمان، دیگر بزرگان شیعه و یاران امام علی(ع) نظیر مسیب بن نجبة فزاری، رفاعة بن شداد بجلی، عبدالله بن وال تمیمی و عبدالله بن سعد ازدی به سخنرانی پرداختند و سرانجام سلیمان بن صرد خزاعی به رهبری قیام برگزیده شد.(۳) 🔷اهداف قیام： بنا بر سخنان و جلسات توابین، اهداف آنان در دو جهت بوده است : 1⃣خونخواهی از قاتلان امام حسین(ع) 2⃣سپردن حکومت به خاندان و اولاد حضرت پیامبر اکرم(ص)!(۴) لشکر توابین در ۵ ربیع الاول از نخیله راهی دمشق شدند تا در مصاف سپاه عبیدالله بن زیاد قرار بگیرند. هنگامی که سپاه به کربلا رسید، از اسب‌ها پیاده شدند و گریان خود را به قبر امام(ع) رسانده و اجتماع پرشوری را تشکیل دادند.(۵) سلیمان در میان آنان گفت : خدایا تو شاهد باش که ما بر دین و راه حسین(ع) و دشمن قاتلان او هستیم.(۶) توابین به دعا پرداختند تا حال که توفیق شهادت در رکاب حسین(ع) نصیب آنان نشده است، خداوند از شهید شدن آنان پس از او محروم نسازد.(۷) 🔷آغاز نبرد： پس از نبرد چهار روزه، بسیاری از توابین به شهادت رسیده، در محاصره سپاه دشمن قرار گرفتند. فرماندهان توابین یکی پس از دیگری به شهادت رسیدند و اندک باقیمانده آنان به فرماندهی رفاعه بن شداد بجلی مجبور به عقب نشینی شدند. توابین در مسیر بازگشت به شیعیان بصره و مدائن برخوردند که به یاری آنان آمده بود و پس از ابراز اندوه به شهرهای خود بازگشتند. پس از شکست توابین و رسیدن به کوفه، مختار ثقفی که در زندان به سر می‌برد، به تمجید از سلیمان و شهدای قیام پرداخت و وعده داد که انتقام توابین را گرفته و به خونخواهی امام حسین(ع) قیام کند.(۸) 📚منابع： ۱)الفتوح ابن اعثم کوفی، ج۶، ص۲۰۵ ۲)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۳۵۵ ۳)الکامل فی التاریخ ابن اثیر، ج۴، ص۱۶۰ ۴)تاریخ طبری، ج۴، ص۴۵۶ ۵)مقتل الحسین(ع) ابی‌مخنف، ص۲۹۱ ۶)البدایه و النهایه ابن کثیر، ج ۸، ص۲۷۸ ۷)الکامل فی التاریخ ابن اثیر، ج۴، ص۱۸۲ ۸)انساب الاشراف بلاذری، ج۶، ص۳۷۰ @TarikhEslam

2️⃣ #معرفی_شخصیت_تاریخی 🔍 🔹🔷《سلیمان بن صُرَد خُزاعی》🔷🔹 @TarikhEslam

✅نام کامل او سلیمان بن صرد بن الجون بن ابی الجون خزاعی است که ملقب به «ابومطرف» است که بزرگ طایفه «بنی خزاعه» در کوفه بود. سلیمان در مکه به دنیا آمد. در منابع تاریخی هر چند به تاریخ زمان ولادت وی اشاره نشده است، اما چون گفته شده که وی در هنگام شهادت در سال ۶۵ قمری ۹۳ ساله بوده است، می‌توان گفت وی پنج سال قبل از بعثت به دنیا آمده است. نام پدرش «‌جون‌» بود و در نسبتش به قبیله خزاعه هیچ اختلافی نیست. نام او در عصر جاهلیت «‌یسار‌» بود که حضرت رسول اکرم(ص) نامش را پس از مسلمان شدن به «‌سلیمان‌» تغییر داد.(۱)(۲) 👤سلیمان در زمان حضرت رسول اکرم(ص)：👇 بعضی او را صحابی خوانده اند و بعضی درباره او تنها به این نکته اکتفا کرده اند که او از کبار تابعان و زهاد زمان خویش بوده است.(۳) شیخ طوسی نیز او را در شمار اصحاب رسول اکرم(ص) ذکر کرده است.(۴) 👤سلیمان در زمان امام علی(ع)：👇 سلیمان جزو اولین کسانی بود که در کوفه ساکن شد و در محله خزاعه سکنی گزید. او با خلافت امام علی(ع) به همراه بسیاری از بزرگان شیعه با او بیعت کرد. بنا بر نامه‌ای که از سوی امیرمؤمنان(ع) برای او نوشته شده، وی نماینده امام(ع) در منطقه جبل بوده است.(۵) او در جنگ‌های امام علی(ع) شرکت کرد و در جنگ صفین در رکاب امام(ع) جنگید و فرماندهی میمنه سپاه را بر عهده گرفت.(۶) برخی گفته‌اند سلیمان در جنگ جمل شرکت نکرد و امام علی(ع) او را نکوهش کرد. بلاذری می نویسد : سلیمان می گوید وقتی بعد از جنگ جمل خدمت امام علی(ع) رسیدم، ایشان به من فرمودند : 📋《يَابنَ صُرَدٍ! تَنَأْنَأْتَ وَتَرَبَّصْتَ وَتَأَخَّرْتَ فَكَيْفَ تَرَى صُنْعَ اللَّهِ؟ فَقَدْ أَغْنَى اللَّهُ عَنْكَ》 ♦️ای پسر صرد! سستی كردی و منتظر مانده و نظاره گر شدي و تأخير كردی! پس كار خدا را چه ديدی؟ ما از تو بی نياز كرد!(۷) و محمد بن علی اردبیلی، در ضمن احوالات سلیمان از او با این جمله《المُتَخَلِّفُ عَن یَومِ الجَمَلِ》یاد می کند.(۸) ظاهرا سلیمان بنا بر بعضی روایات، یکی از کسانی بوده است که در پیکار جمل شرکت نکرده و به همین دلیل، این عمل او نوعی جرح برایش به حساب آمده است. البته قابل ذکر است که این تخلف از طرف رجال شناسان شیعه جدی گرفته نشده و حتی بعضی بزرگان همچون آیت الله خويی نیز آن را ثابت ندانسته اند.(۹) 👤سلیمان در زمان امام حسن مجتبی(ع)：👇 گزارش مورّخان، حکایت از دیدار سلیمان با امام حسن(ع) پس از جریان صلح با معاویه دارد که وی با انکار این بیعت، به امام(ع) اعتراض می‌کند. امام حسن(ع) در جواب وی می‌گوید： شما شیعه و دوستدار ما می‌باشید، خدا گواه است آن چه من انجام دادم در جهت حفظ خون‌هاست، پس راضی به قضای خدا باشید.(۱۰) او در دیداری با امام حسین(ع) نیز، این مسأله را عرضه می‌دارد و امام(ع) بر پایبندی به صلح تا مرگ معاویه تأکید می‌کند. 👤سلیمان در زمان امام حسین(ع)：👇 در پی مرگ معاویه و عدم بیعت حسین بن علی(ع) با یزید، شیعیان در منزل سلیمان بن صرد اجتماع کردند و برای بیعت با امام حسین(ع) به ایشان دو نامه نوشتند. سلیمان در این دیدار گفت： معاویه به هلاکت رسیده و حسین(ع) به سوی مکه رهسپار گردیده است؛ شما شیعیان او و پیرو پدر او هستید؛ پس او را یاری رسانید و با دشمنانش بجنگید.(۱۱) سلیمان با اینکه جزو دعوت کنندگان اصلی امام حسین(ع) بود اما در واقعه عاشورا حضور نداشت. ابن سعد درباره سليمان مي‌نويسد : 📋《كَانَ كَثيرَ الشَّكِ وَ الوُقُوفِ》 ♦️او در كارها بسیار ترديد و توقف می کرد.(۱۲) درباره علت حاضر نشدن او در کربلا گزارش‌های صریحی در منابع تاریخی وجود ندارد و گمانه‌های متفاوتی از سوی نویسندگان و پژوهشگران مطرح شده است که برخی بر آنند که سلیمان همراه با عده دیگری از بزرگان شیعه به دستور عبیدالله بن زیاد زندانی شده بود، اما در منابع تاریخی گزارشی در این باب وجود ندارد.(۱۳) 👤رهبری توابین：👇 او پس از حادثه عاشورا، رهبری گروهی موسوم به توابین را پذیرفت که در سال ۶۵ ق بر علیه سپاه عمر بن سعد و خونخواهی سیدالشهدا(ع) قیام کردند. ابن نما حلی می‌گوید : اولین کسی که در کوفه قیام کرد سلیمان بن صرد خزاعی بود.(۱۴) 👤وفات：👇 او در قیام توابین و در جنگ با لشکر شام در منطقه «‌عین الوَرده‌» از دنیا رفت. 📚منابع： ۱)الاستیعاب ابن عبدالبر، ج۲، ص۶۴۹ ۲)اسد الغابه ابن اثیر، ج۲، ص۳۵۱ ۳)تاریخ بغداد خطیب بغدادی، ج۱، ص۲۱۵ ۴)رجال شیخ طوسی، ص۹۴ ۵)انساب الاشراف بلاذری، ج۲، ص۱۶۶ ۶)وقعه صفین نصر بن مزاحم، ص۲۰۵ ۷)انساب الاشراف بلاذری، ج۲، ص۲۷۱ ۸)جامع الرواة اردبیلی، ج۱، ص۳۱۸ ۹)معجم رجال حدیث خویی، ج۹، ص۲۸۳ ۱۰)الامامه و السیاسه دینوری، ج۱، ص۱۸۵ ۱۱)بحارالانوار مجلسی، ج۴۴، ص۳۳۲ ۱۲)الطبقات الكبری ابن سعد، ج۴، ص۲۱۹ ۱۳)تاریخ سیاسی اسلام جعفریان، ج۲، ص۴۹۴ ۱۴)ذوب النضار ابن نما حلی، ص۷۲ @TarikhEslam

#پرسش_و_پاسخ سوال1️⃣2️⃣ : چرا مختار ثقفی به یاری سلیمان بن صرد نرفت و با قیام توابین متحد نشد؟👇 #مختار_بن_ابی_عبید_ثقفی_رحمه_الله @TarikhEslam

✍پاسخ : اینکه چرا مختار با قیام توابین همکاری نکرد، چند دلیل داشت : 1⃣تفاوت در اهداف و انگیزه های قیام : یکی از مهمترین دلایل عدم همکاری مختار با قیام توابین تفاوت در اهداف و انگیزه های قیام بود. هرچند انگیزه و هدف مشترک هر دو قیام در مرحله اول انتقام از قاتلین امام حسین(ع) و در مرحله دوم تحویل دادن حکومت به اهل بیت(علیهم السلام) بود. اما در این میان اختلافات کوچکی وجود داشت. رهبر یک طرف جریان یعنی توابین، سلیمان بن صرد خزاعی بود که جزء کسانی بود که به امام حسین(ع) نامه نوشت و ایشان را به کوفه دعوت کرد، ولی در کربلا حاضر نشد و امام حسین(ع) را در کربلا تنها گذاشت و به نوعی احساس گناه کرد و همواره در صدد جبران قصور خویش بود، و معتقد بود که ما باید کشته شویم تا گناهانمان در قبال کوتاهی که درباره فرزند رسول اکرم(ص) نمودیم، جبران شود. توابین نیز از پیمان‌ شکنی و یاری نرساندن به امام(ع)، سخت پشیمان شده بودند، و تصمیم بر آن گرفتند که گناه و اشتباه خویش را جبران کنند. آنان در جلسات متعدد به این نتیجه رسیدند که این ننگ جز با کشته‌ شدن در راه امام حسین(ع) و گرفتن انتقام از قاتلان وی پاک نمی‌شود.(۱) اما رهبر دیگر جریان مختار ثقفی بود که از آنجایی که در زمان شهادت امام حسین(ع) در زندان عبیدالله بن زیاد در کوفه اسیر بود، قادر به شرکت در کربلا نبود و از این جهت عذر موجه داشت، و اون انگیزه صرف شهادت طلبی را در خود نمی پروراند. قیام مختار نسبت به قیام توابین از رویکرد نظامی و تدابیر سیاسی بیشتری برخوردار بود تا قیام توابین! به طور مثال؛ شروع هر دو قیام در شهر کوفه بوده و در زمان هر دو قیام حاکم کوفه از جانب عبدالله بن زبیر که در مکه خود را خلیفه نامیده بود، حکومت می کرد. مختار قبل از شروع قیام در صدد محکم کردن پایه های حکومت به واسطه فتح کامل کوفه و پاک سازی آن و ایجاد یک پایگاه امن سیاسی، نظامی بود، تا بدین وسیله مقر حکومتی مشخصی بنا کرده باشد و قیام خود را به رسمیت بشناساند. پس در اولین فرصت عبدالله بن مطیع حاکم اعزامی زبیریان را از کوفه بیرون کرد و رسما حکومت کوفه را بر عهده گرفت. اما از آنجایی که تشکیل حکومت از جانب توابین از اهداف کمرنگ قیام بود، و بصیرت سیاسی لازم هم نداشتند و حتی به نوعی از جانب حاکم زبیری حاضر در کوفه، حمایت مالی و نظامی شدند تا به جنگ با شامیان بروند و غافل از اینکه توابین، خود کار ناتمام زبیریان را به نوعی تمام می کردند و آن جنگ با شامیان بود. شاید می توان گفت بینش مختار در این امر عاقلانه تر بود و در صدد اجرای یک برنامه بلند مدت برای تشکیل حکومت داشت و شروع قیامش مانند توابین صرفا خود کشی نبود. 2⃣هم طراز بودن مختار و سلیمان از نظر کوفیان : رهبران هر دو جریان از سوی پیروان خود، از جایگاه بزرگی برخوردار بودند. وقتی دو گروه با اهداف مشترک بخواهند در کنار هم متحد شوند، باید یه رهبر و یک لیدر داشته باشند و این امری طبیعی است که دو شمشیر در یک غلاف نمی گنجد! اما در اتحاد بین توابین و مختار کدام یک از رهبران باید رهبری قیام را بر عهده می گرفت؟ با وجود اهداف مشترک آنان، اما راهبردها و برداشتهای سیاسی متفاوتی داشتند و این امر قدری اتحاد آنان را دچار مشکل می کرد. سلیمان از حیث سن و سال از مختار بزرگتر بود و به نوعی رهبری شیعیان کوفه را بر عهده داشت و از سرشناسان کوفه بود. از طرفی هم مختار نگرش سیاسی سلیمان را قبول نداشت! تا جایی که خود مختار، سلیمان را فاقد دانش سیاسی و نظامی می‌ دانست و گفته بود : 📋《إِِنَّ سُلَيْمَانَ رَجُلٌ لَا عِلمَ لَهُ بِالحُرُوبِ وَ سَيَاسَِةِ الرِّجَالِ》 ♦️سلیمان مردی است که دانش نظامی و سیاسی ندارد!(۲) به همین دلیل بخش عظیمی از شیعیان به این دلیل از سپاه سلیمان جدا شدند. 3⃣زندانی بودن مختار در روز جنگ : مختار طبق نقل تاریخ توسط حاکم زبیر در زندان کوفه به سر می برد و از این جهت قادر نبود در جنگ توابین با شامیان با سلیمان بن صرد متحد باشد.(۳) که بعدها به واسطه نامه عبدالله بن عمر که مؤثر واقع شد، مختار از زندان آزاد شد. 📚منابع : ۱)الطبقات الکبری ابن سعد، ج۶، ص۲۵ ۲)انساب الاشراف بلاذری، ج۶، ص۳۶۷ ۳)تاریخ طبری، ج۶، ص۸ @TarikhEslam

📽▶️⏹⏸📽▶️⏹⏸📽 #سکانس_برتر 🎞سکانسی از نبرد نهایی توابین با سپاهیان عبیدالله بن زیاد در عین الورده و شهادت سلیمان بن صُرد؛ در قسمتی از سریال مختارنامه ساخته جناب میرباقری：👆 @TarikhEslam

👤📽👤📽👤📽👤📽👤📽👤 #خواص_بی_خواص 🎙مجموعه کلیپ و تصاویر اینفوگرافیک با موضوع روشنگری با عنوان «خواص بی‌خواص» که مروری دارد بر شرح حال خواص صدر اسلام و علل انحراف آن‌ها تا واقعه کربلا در بیانات #مقام_معظم_رهبری：👇 این قسمت : سلیمان بن صرد خزاعی @TarikhEslam

#خواص_بی_خواص سلیمان بن صُرَد خُزاعی @TarikhEslam

📚✍📚✍📚✍📚✍📚✍ 0️⃣2️⃣ #معرفی_کتاب :📚 کتاب «قیام توابین» شرح تاریخ قیام توابین و برخی شخصیتهای نامدار این قیام و نتایج و اهداف آنان؛ اثر رضوی اردکانی✍📚👇 @TarikhEslam

📚✍📚✍📚✍📚✍📚 🌐جهت خرید یا دانلود کتاب «قیام توابین» :👇 http://ketabrah.ir/go/b16029 @TarikhEslam