✍پاسخ : طبق منابع حضرت آمنه(س) پس از تولد حضرت رسول اکرم(ص)، ایشان را به دایه ای به نام «حلیمه سعدیه» سپرد. در مورد علل سپردن حضرت(ص) به دایه گفته اند که؛ آب و هوای مکه مساعد نبوده و آب و هوای خارج مکه بِکر و تازه بوده است. اهل بادیه فصاحت و بلاغت بیشتری داشتند. آمنه(س) با کمبودی شیر مواجه بودند. برخی بیماری‌ها از قبیل طاعون، وبا در مکه رواج داشت و دلائل دیگر! اینها دلایلی است که ذکر کرده اند، ولی این دلایل کمی دور از ذهن است. چون اگر رسم اهل مکه اين بوده که فرزندان خود را به خاطر آب و هوای مکه به دايه‌ای بيرون از شهر بسپارند، بايد امام علی(ع)، عقيل، جعفر و حمزه را نيز به دايه می سپردند؛ در حالی که اين‌گونه نبود. یا اگر علت به دايه سپردن رسول اکرم(ص) بی‌شيری آمنه بود، پس چرا بیش از مدت دوران شیرخوارگی، یعنی تا پنج‌ سالگی نزد حلیمه ماند؟ وجود بیماری هم در مکه به اثبات نرسیده و درمنابع معتبر نیامده است. و اینکه بادیه‌نشین‌ها فصیح‌تر باشند هم، مسلم نیست؛ بلکه امر برعکس بوده و معمولا مردم شهر فصیح‌تر از بادیه‌ نشین‌ها هستند. 🔍علت، خطری بود که از جانب یهود، وجود مطهر حضرت رسول(ص) را تهدید می‌کرد. توضیح اینکه، یهودیان بنی‌اسرائیل، گزارش دقیق از علایم پیامبر آخرالزمان را از پیامبران بنی‌اسرائیل مخصوصا از حضرت موسی(ع) پرس‌وجو کرده بودند. یهودیان کسانی بودند که در هنگام پرس‌وجو، تمام جزئیات را می‌پرسیدند که پدرش کیست؟ در کجا و کی به دنیا خواهد آمد؟ و علایم ظاهری و...! حتی آیات سوره بقره در مورد گاو بنی‌ اسرائیل، خود گواه بر جزئی‌ نگری و دقت‌ نظری آنهاست! یهود طبق تعاریفی که از پیامبر آخر الزمان شنیده بودند، او را برای دین خود، خطری مهم می‌دانستند و می‌دانستند که در آينده نزديک، دينش جهانی خواهد شد و موجوديت آنها را به خطر خواهد انداخت؛ و در کل، از ظهور ایشان خوف داشتند. پس آنان درصدد از بین بردن رسول اکرم(ص) در سن طفولیت بودند. به دایه سپردن پیامبر(ص)، راهی از حیث امنیتی بود که وجود پیامبر(ص) حفظ می‌شد؛ چراکه این طریق، او را دور از چشم اغيار و در سرزمينی دور محافظت می‌کرد. چون مکه شهر توريستی و تجاری بود، از اين‌ رو ورود و خروج افراد مشکوک و شرور و غريبه به آن آسان است و حساسيت ايجاد نمی‌کند و مردم شهر به حضور غريبه‌ها عادت کرده بودند، و ربودن و ترور کردن فردی، به‌ آسانی امکان‌پذير است؛ فلذا چاره را در آن ديدند تا به اين بهانه، رسول اکرم(ص) را از شهر خارج سازند و به محل امنی که بر اهل کتاب ناشناخته بود، به قبيله کوچک چادرنشين که رفت‌و آمد افراد غريبه به‌ راحتی قابل کنترل و شناسایی می‌باشد و اگر کسی به آنجا تردد داشته باشد، فوراً معلوم می‌شود، کيست و چه هدفی را دنبال می‌کند، بفرستند. شايد برای رد گم کردن اگر کسی می‌پرسيد محمد کجاست؟ می‌گفتند : به‌ خاطر بی‌ شيری مادرش او را به دايه سپرديم و بی‌شيری مادر پيامبر(ص) حقيقت ندارد؛ چراکه اگر به‌ خاطر بی‌شيری بود، در مکه «مُرضعه» (زن شیر ده) می‌گرفتند. مخصوصاً با علاقه‌ای که آمنه به تنها يادگار شوهر جوانش داشت، چگونه ممکن است او را به‌خاطر شير از خود دور کرده و در مدينه به يک قبيله باديه‌ نشين بسپارند؟!! شاهد بر این ادعا یعنی خطر یهود، نقلی از حلیمه سعدیه است که می‌گوید : به من خبر رسید که گروهی غریبه با لباس‌های عجیب، در حالی که سراغ کودک قریشی را می‌گرفتند، دیده شدند، تا اینکه محمد(ص) را پیدا کرده و او را وارسی بدنی کردند! از این واقعه، به‌شدت نگران شدم و محمد(ص) را نزد کاهنی بردم تا در این‌ باره حکم کند. کاهن پس از شنیدن سخنان محمد(ص)، هشدار داد که او در آینده دین مردم را تغییر خواهد داد. من نگران‌‌تر شدم و تصمیم گرفتم برای حفظ جان محمد(ص) از دست دشمنان، او را به نزد مادرش در مکه بازگردانم.(۱) حلیمه پس از پنج سال از ولادت حضرت رسول اکرم(ص)، در سال ششم پس از عام الفیل، او را به مادرش برگرداند. حضرت آمنه(س) در سال هفتم پس از عام الفیل، فرزندش، محمد(ص) را برای زیارت قبر عبدالله و نیز دیدار با دایی‌های عبدالله که از بنی‌نجار بودند، به مدینه برد و بنا بر قول مشهور، در راه بازگشت از مدینه در ابواء از دنیا رفت و در همان جا دفن شد.(۲) 📚منابع : ۱)امالی شیخ مفید، ص۱۴۶ ۲)الطبقات الکبری ابن سعد، ج۱، ص۹۳ @TarikhEslam

📚✍📚✍📚✍📚✍📚✍ 3️⃣1️⃣1️⃣ #معرفی_کتاب：📚 1⃣کتاب «تبار انحراف» پژوهشی در جریان شناسی انحرافات تاریخی 2⃣کتاب «مهار انحراف» بازکاوی حوادث پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) زیر نظر #استاد_مهدی_طائب✍📚👇 @TarikhEslam

📚✍📚✍📚✍📚✍📚 1⃣کتاب «تبار انحراف» @TarikhEslam

📚✍📚✍📚✍📚✍📚 2⃣کتاب «مهار انحراف» @TarikhEslam

📆هفدهم ماه ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری، #ولادت باسعادت ششمین اختر تابناک امامت و ولایت، حضرت #امام_جعفر_صادق_علیه_السلام تبریک و تهنیت باد. «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ خَازِنِ الْعِلْمِ الدَّاعِی إِلَیْکَ بِالْحَقِّ النُّورِ الْمُبِینِ اللَّهُمَّ وَ کَمَا جَعَلْتَهُ مَعْدِنَ کَلامِکَ وَ وَحْیِکَ وَ خَازِنَ عِلْمِکَ وَ لِسَانَ تَوْحِیدِکَ وَ وَلِیَّ أَمْرِکَ وَ مُسْتَحْفَظَ [مُسْتَحْفِظَ] دِینِکَ فَصَلِّ عَلَیْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَصْفِیَائِکَ وَ حُجَجِکَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ» #وقایع_ماه_ربیع_الاول @TarikhEslam

#زندگینامه_اهل_بیت_علیهم_السلام 🔹کنیه ایشان «ابوعبدالله» است. 🔹مشهورترین لقب ایشان «صادق» است 🔹زادروز：۱۷ ربیع‌الاول سال ۸۳ هجری قمری. 🔹زادگاه：مدینه 🔹مدت امامت：۳۴ سال (از ۱۱۴ تا ۱۴۸) قمری ♦️شهادت：۲۵ شوال سال ۱۴۸ قمری، در سن ۶۵ سالگی 🔹مدفن：بقیع، مدینه 🔹پدر ایشان امام محمد باقر(ع) است. 🔹مادر ایشان ام فروه است. ✨🍁✨🍂✨🍁✨🍂✨🍁✨ 🔹ایشان از جانب پدر از نسل امام علی(ع) و از جانب مادر گرامیشان ام‌فروه، از نسل ابوبکر خلیفه اول می باشد. 🔹ایشان بیشترین سال عمر را در میان امامان داشته‌ است و به این جهت به (شیخ الائمه) معروف است. 🔹امامت ایشان همزمان با سال‌های پایانی حکومت بنی امیه و سال‌های آغازین حکومت بنی عباس بود. وبه علت ضعف و عدم استقرار نظام سیاسی، ایشان فرصت بسیار مناسبی برای فعالیت فرهنگی و مذهبی به دست آورد. زمینه فعالیت به گونه‌ای برای ایشان فراهم شد، که بیشترین احادیث شیعه در تمام زمینه‌ها از امام جعفر صادق(ع) نقل گردیده، تا جایی که مذهب تشیع به نام (مذهب جعفری) خوانده می‌شود و از امام صادق(ع) به عنوان رئیس مذهب جعفری یاد می شود. 🔹زمان امامت ایشان(ع) همزمان با برخی از خلفای اموی و عباسی بود: 🔺خلفای اموی： 1⃣هشام بن عبدالملک (۱۲۵- ۱۱۴) 2⃣ولید بن یزید بن عبدالملک(۱۲۶-۱۲۵) 3⃣یزید بن ولید بن عبدالملک (۱۲۶) 4⃣ابراهیم بن ولید بن عبدالملک (۲ ماه و ۱۰ روز از سال ۱۲۶) 5⃣مروان بن محمد (۱۳۲- ۱۲۶) 🔺خلفای عباسی： 6⃣ابوالعباس عبدالله بن محمد (۱۳۷-۱۳۲) 7⃣ابوجعفر منصور دوانیقی(۱۴۸- ۱۳۷) 🔹امام جعفر صادق(ع) بیش از ۴۰۰۰ هزار شاگرد داشته‌است که برخی از شاگردان و یاران معروف ایشان، ابان بن تغلب، اسحاق بن عمار، برید بن معاویه، ابوحمزه ثمالی، حریر بن عبدالله، زرارة بن اعین، صفوان بن مهران، فیض بن مختار کوفی، محمد بن علی کوفی معروف به مؤمن الطّاق، محمد بن مسلم، معاذ بن کثیر، هشام بن محمد، مفضل بن عمر، جابر بن حیان و..بوده است. واز اهل تسنن می توان به مالک بن انس و ابوحنیفه اشاره کرد. 🔹به گفته ابن حَجَر هیتمی، مردم از او دانش‌های فراوان نقل می‌کردند و آوازه او به همه جا رسیده بود. 🔹ابوبحر جاحظ هم نوشته است دانش و فقه او دنیا را پر کرده بود. 🔹حسن بن علی وشاء هم گفته است که نهصد نفر را در مسجد کوفه دیده است که از امام صادق(ع) حدیث نقل می‌کردند. 🔹در متون حدیثی شیعه، مناظرات و گفتگوهایی میان امام صادق(ع) و متکلمان مذاهب دیگر و نیز برخی از منکران وجود خدا گزارش شده است. 🔹شیخ مفید برای امام صادق(ع) ده فرزند و چند همسر برشمرده است. 🔹در زمان امام باقر(ع) و امام صادق(ع) فعالیت غُلات، افزایش یافت. آنها مقامی رُبوبی برای ائمه قائل بودند یا آنها را پیامبر(ص) می‌دانستند و امام صادق(ع) اندیشه غُلُوّ را به‌شدت رد کرد، مردم را از همنشینی با غالیان پرهیز داد و آنان را فاسق و کافر و مشرک دانست. 🔹مالک بن انس از ائمه فقهی اهل سنت گفته است : در مدتی که پیش امام صادق(ع) می‌رفتم، همیشه او را در یکی از سه حالت نمازخواندن، روزه‌داری و ذکرگفتن می دیدم. 🔹در مورد شهادت حضرت(ع) آنچه در کتاب مصباح کفعمی و نیز در کتاب‌های دیگر آمده است، این که به امام(ع) زهر خوراندند. ابن شهرآشوب در مناقب نوشته است： ابوجعفر منصور او را زهر خورانید، زیرا با کینه‏‌ای که منصور از او داشت و بیمی که از روی آوردن مردم به ایشان در دل وی راه یافته بود، آسوده نمی‌‏نشست. 🔹پس از شهادت امام صادق(ع) فرقه‌های مختلفی در شیعه به وجود آمد. گروهی از شیعیان، مرگ اسماعیل پسر امام صادق(ع) را انکار کرده، او را امام می‌دانستند. 🔹شماری از این گروه، که از حیات اسماعیل مأیوس شدند، پسر اومحمد را امام دانستند. این گروه به اسماعیلیه شهرت یافتند. 🔹برخی دیگر عبدالله اَفْطَح را امام دانسته، به فَطَحیه مشهور شدند؛ اما پس از مرگ او که حدود ۷۰ روز پس از شهادت امام صادق(ع) رخ داد، به امامت موسی بن جعفر(ع) معتقد شدند. 🔹شماری نیز به پیروی از شخصی به نام ناووس در امامت حضرت صادق(ع) توقف کردند و فرقه ناووسیه را به وجود آوردند. 🔹ایشان در قبرستان بقیع در کنار پدر و جد و عموی جد خویش دفن شد. 📚منبع： کتاب سیره پیشوایان مهدی پیشوایی، صص۶۵۴_۵۵۰ @TarikhEslam

✍پنج داستان زیبا و شنیدنی از زندگانی #امام_جعفر_صادق_علیه_السلام :👇 #داستان_اهلبیت_علیهم_السلام @TarikhEslam

#امام_جعفر_صادق_علیه_السلام 1⃣به او نگو این کیسه را من داده‌‏ام!👇 ✅ابوجعفر خثعمى می گوید : 📋«أَعْطَانِي اَلصَّادِقُ(ع) صُرَّةً فَقَالَ لِي اِدْفَعْهَا إِلَى رَجُلٍ مِنْ بَنِي هَاشِمٍ وَ لاَ تُعْلِمْهُ أَنِّي أَعْطَيْتُكَ شَيْئاً» ♦️امام صادق(عليه‌السلام) كيسه زرى به من دادند و فرمودند : اين كيسه را بده به فلانى از بنى هاشم و به او نگو من داده‌‏ام. ابوجعفر خثعمى می گوید : کیسه را بردم به او دادم‌ و او گفت : 📋«جَزَاهُ اَللَّهُ خَيْراً مَا يَزَالُ كُلَّ حِينٍ يَبْعَثُ بِهَا فَنَعِيشُ بِهِ إِلَى قَابِلٍ وَ لَكِنِّي لاَ يَصِلُنِي جَعْفَرٌ بِدِرْهَمٍ فِي كَثْرَةِ مَالِهِ» ♦️خدا به كسى كه داده خير بدهد. هر سال آنقدر به من می‌دهد كه تا سال ديگر ما را كافى است ولى جعفر بن محمد(ع) با آنكه دارد يک درهمی هم به ما نمی‌دهد!(۱) 📚منبع : ۱)بحارالأنوار مجلسی، ج‏۴۷، ص۲۳ @TarikhEslam