📜شجره ی خبیثه بنی امیه :👆 @TarikhEslam

#بنی_امیه ♦️بغض و کینه بنی امیه با بنی هاشم! دشمنى دیرینه بنى‏ امیه با بنى‏ هاشم‏ از جمله مسائل مهم تاریخ صدر اسلام است. دو تیره بنى‏ هاشم و بنى ‏امیه که خونین ‏ترین برخوردها بین آنان رخ داده است، از قبیله قریش بودند، و با این‏که رسول اکرم(ص) خود از قبیله قریش بود، ولى سر سخت‏ ترین دشمنان اسلام نیز از همین قبیله برخاسته ‏اند. مهمترین اختلافات این دو طایفه  ناشى از بزرگى و عظمت چشم‏گیر بنى‏ هاشم از یک سو، و تحمل حقارت و بدنامى بنى‏ امیه از طرف دیگر بود. ✍جستارهایی از تاریخ درباره بغض و کینه بنی امیه نسبت به بنی هاشم : ۱)ابوسفیان در مقابل رسول اکرم(ص) ۲)معاویه در مقابل امام علی(ع) ۳)یزید در مقابل امام حسن(ع) ۴)مروان در مقابل امام حسین(ع) ۵)عبدالملک در مقابل امام سجاد(ع) @TarikhEslam

1⃣ابوسفیان در مقابل #حضرت_رسول_اکرم_صلوات_الله_علیه :👇 @TarikhEslam

✅ابوسفیان از سرسخترین دشمنان حضرت رسول اکرم(ص) محسوب می شد، و از مخالفین رسالت حضرت(ص) در مکه بود، و آزار و اذیتهای زیادی در قبال رسول اکرم(ص) انجام داد و حتی قصد کشتن حضرت(ص) را داشت که ایشان به مدینه هجرت کردند و باز مستقیما جنگ بدر و احد و خندق را بعد از هجرت بر حضرت(ص) تحمیل کردند و تا آخرین لحظه دست از دشمنی بر نداشت و حتی در اواخر عمر خود نیز بنی امیه را به این امر تحریک می کرد. در فرمایشی امام علی(ع) به ابوسفیان فرمود : 📋《يَا اَبَاسُفيَانَ! طَالِمَاً عَادَيتَ اللهَ وَ رَسُولَهُ》 ♦️ای ابوسفيان! ديری است که کينه‏ ی خدا و پيامبرش در اعماق و زوايای دلت ريشه دوانده است.(۱) ابوالفرج اصفهانی می نویسد : 📋《لَمَّا وَلَّي عُثمَانُ الخَلافَةَ، دَخَلَ عَلَيهِ أبُوسُفيَان فَقَالَ : يَا مَعشَرَ بَنِي أُمَيَّةِ! إِنَّ الخَلَافَةَ صَارَت إِلَيكُم فَتَلَقَّفُوهَا بَينَكُم تَلقَّفَ الكُرَةَ، فَوَ اللّهِ مَا مِن جَنَّةِِ وَ لَا نَارِِ》 ♦️زمانی که عثمان بن عفان به خلافت رسید، ابوسفیان نزد او و در جمع امویان گفت : ای بنی امیه! اکنون که گوی خلافت به دست شما افتاده، آن را در میان خود بگردانید و نگذارید که از دستتان بیرون افتد، که به خدا، دوزخ و بهشت افسانه بوده و اساس درستی را ندارد.(۲) 📚منابع： ۱)الاغانی ابو الفرج إصفهانی، ج۶، ص۹۹ ۲)الاغانی ابو الفرج إصفهانی، ج۶، ص۵۲۹ @TarikhEslam

2⃣معاویه در مقابل #امام_علی_علیه_السلام :👇 @TarikhEslam

✅بغض بنی امیه در زمان معاویه بیشترین نمود را پیدا کرد. تا جایی که ابن ابی الحدید معتزلی می نویسد : 📋《إِنَّ مَعَاوِيَةَ أَمَرَ النَّاسَ بِالعَرَاقِ وَ الشَّامِ وَ غَيرِهِمِا بِسَبِّ عَلِي(ع) وَ البَرَاءَةِ مِنهُ وَ خَطَبَ بِذَلِكَ عَلَى مَنابِرِ الِإسلَامِ وَ صَارَ ذَلِكَ سَنَةً فِي أَيَّامِ بَنِي أُمَيَّةِ إِلَى أَن قَامَ عُمَرُ بنُ عَبدِالعَزِيزِ فَأَزَالَه‏ُ》 ♦️معاویه به مردم عراق و شام و دیگر بلاد دستور داد، تا علی(ع) را در خطبه های منبرهای اسلام سب و لعن کنند و از او برائت بجویند! تا اینکه این سنتی شد در ایام حکومت بنی امیه تا زمانی که عمر بن عبدالعزیز بر حکومت نشست.(۱) جاحظ می گوید : 📋《أَنَّ قَوْماً مِنْ بَنِي أُمَيَّةَ قَالُوا لِمُعَاوِيَةَ : إِنَّكَ قَدْ بَلَغْتَ مَا أَمَّلْتَ فَلَوْ كَفَفْتَ عَنْ لَعْنِ هَذَا اَلرَّجُلِ》 ♦️جمعی از بنی امیه به معاویه گفتند : تو که به آرزویت رسیدی، اگر از لعن این مرد دست برداری بهتر است! معاویه گفت : 📋《لاَ وَ اَللَّهِ حَتَّى يَرْبُوَ عَلَيْهِ اَلصَّغِيرُ وَ يَهْرَمَ عَلَيْهِ اَلْكَبِيرُ》 ♦️هرگز! به خدا سوگند! که دست‌ از سبّ او نمی دارم‌ تا زمانی كه‌ اطفال‌ امَّت‌ با سبِّ علی(ع) جوان‌ گردند و با آن‌ سبّ رشد و نمو كنند، و بزرگان‌ به‌ صورت‌ پيران‌ فرتوت‌ درآيند.(۲) ابن حجر مي گويد : 📋《كَانَ بَنُو أميَّةِ إذَا سَمَعوا بِمَولُودِِ اسمُهُ عَليِِّ قَتَلُوهُ》 ♦️بنی امیه هنگامی که متوجه می شدند که نام کودکی را علی گذاشته اند، او را می کشتند.(۳) 📚منابع : ۱)شرح نهج البلاغة ابن أبی الحديد، ج‏۴، ص۵۷ ۲)بحارالأنوار مجلسی، ج۳۳، ص۲۱۴ ۳)تهذيب التهذيب ابن حجر ،ج۷، ص۲۸۱ @TarikhEslam

3⃣یزید در مقابل #امام_حسن_علیه_السلام و #امام_حسین_علیه_السلام :👇 @TarikhEslam

✅یزید نیز همانند اجدادش، بغض و کینه شدید به بنی هاشم داشت. ابن عباس نقل می کند که؛ روزی امام حسن مجتبی(ع) و یزید بن معاویه نشسته بودند و خرما می خوردند. یزید گفت :  📋《يَاحَسَنُ(ع)! إِنِّي مُنْذُ كُنْتُ أُبْغِضُكَ》 ♦️ای حسن(ع)! از آن روز که به وجود آمده ام تو را دشمن می دارم.  امام حسن(ع) فرمود : 📋《اِعْلَمْ يَا يَزِيدُ! إِنَّ إِبْلِيسَ شَارَكَ أَبَاكَ فِي جِمَاعِهِ فَاخْتَلَطَ اَلْمَاءَانِ فَأَوْرَثَكَ ذَلِكَ عَدَاوَتِي لِأَنَّ اَللَّهَ تَعَالَى يَقُولُ : وَ شٰارِكْهُمْ فِي اَلْأَمْوٰالِ وَ اَلْأَوْلاٰدِ وَ شَارَكَ اَلشَّيْطَانُ حَرْباً عِنْدَ جِمَاعِهِ فَوُلِدَ لَهُصَخْرٌ فَلِذَلِكَ كَانَ يُبْغِضُ جَدِّي رَسُولَ اَللَّهِ(ص)》 ♦️بدان ای یزید! شیطان در آمیزش پدر تو شریک شد؛ و هر دو نطفه به هم آمیختند و در وجود تو دشمنی مرا نهادند. زیرا خدای متعال [خطاب به شیطان] می فرماید : در مالها و فرزندانشان شرکت جو!(اسراء ۶۴) و نیز شیطان در آمیزش «حرب» شرکت کرد و «صخر» از آن زاده شد. از این رو او جدّم رسول خدا(ص)را دشمن می داشت.(۱) یزید که واقعه کربلا را فرصتی مناسب برای انتقام از خون عثمان می دانست، در اوج بغض و کینه در نامه ای به ولید حاکم مدینه نوشت : 📋《اِنَّ اللهَ تَعالی مُنتَقِمُ لِلمَظلُومِ عُثمانَ بنَ عَفَّانِ مِن آلِ اَبی تُرابِ بِآلِ سُفیانِ》 ♦️خداوند انتقام عثمان مظلوم را به وسیله آل سفیان، از آل ابی تراب خواهد ستاند.(۲) بعدها هنگامی که اسرای کربلا را وارد مجلس یزید کردند، آن لعین در حالت مستی، با خویش شعری کفرآمیز زمزمه می کرد و میگفت : 📋《لَیْتَ أَشْیَاخِی بِبَدْر شَهِدُوا جَزَعَ الْخَزْرَجُ مِنْ وَقْعِ الاَسَلْلْ》 ♦️ای کاش بزرگانی از قبیله من که در جنگ بدر کشته شدند، هم اکنون بودند و زاری قبیله خزرج را از زدن شمشیرها و نیزه ها می دیدند! 📋《لاََهَلُّوا وَاسْتَهَلُّوا فَرَحاً وَ لَقالُوا یا یَزِیدُ لاَ تَشَلْ》 در آن هنگام از شدت فرح و خوشحالی فریاد می زدند و می گفتند: ای یزید دستت درد نکند! 📋《قَدْ قَتَلْنَا القَرْمَ مِن سَادَاتهِمْ وَ عَدَلْناه بِبَدْرٍ فَاعتَدَلْ》 ♦️ما بزرگان اینها را به جای کشتگانمان در بدر کشتیم که سربه سر شد. 📋《لَعِبَتْ هاشِمُ بِالْمُلْکِ فَلاَ خَبَرٌ جاءَ وَ لاَ وَحْىٌ نَزَلْ》 ♦️بنی هاشم با سلطنت و حکومت بازی کردند و گرنه خبری نیامده بود و وحیی نازل نشده بود. 📋《لَسْتُ مِنْ خِنْدِف إِنْ لَمْ أَنْتَقِمْ مِنْ بَنِی أَحْمَدَ ما کانَ فَعَلْ》 ♦️اگر من نتوانم از فرزندان احمد انتقام کارهایشان بگیرم، از دودمان خندف نیستم!(۳) 📚منابع : ۱)مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۲۲ ۲)مقتل الحسین(ع) خوارزمی، ج۱، ص۲۶۲ ۳)الاحتجاج طبرسی، ج۲، ص۳۰۷ @TarikhEslam

4⃣مروان بن حکم در مقابل #امام_حسن_علیه_السلام و #امام_حسین_علیه_السلام :👇 @TarikhEslam

✅مروان بن حکم نیز از بنی امیه و از کینه توزان اهل بیت(ع) و خاندان بنی هاشم بود. نقل است که امام علی(ع) خطاب به مروان فرموده بود : 📋《وَيلَكَ وَ وَيلُ أُمَّةِ مُحَمَّدِِ مِنكَ وَ مِن بَنِيكَ إِذَا سَاءَت دَرعُكَ》 ♦️وای بر تو و وای بر امت محمد(ص) از دست تو و پسرانت! زمانی که به قدرت برسید.(۱) و در روایتی دیگر امام علی(ع) به مروان فرمود : 📋《وَ هُوَ أَبُو الْأَكْبُشِ الْأَرْبَعَةِ وَ سَتَلْقَى الْأُمَّةُ مِنْهُ وَ مِنْ وَلَدِهِ يَوْماً أَحْمَرَ》 ♦️او پدر قوچ های چهار گانه است و امت اسلام از دست او و پسرانش روزگار خونینی خواهند داشت.(۲) مروان از کسانی بود که مانع تشییع جنازه مطهر امام حسن مجتبی(ع) شد. نقل است که مروان به همراه نیروهای خود در روز شهادت امام حسن مجتبی(ع) خود را مجهز به تجهیزات نبرد کردند و با اجتماع خود راه را بر کاروان عزادار بستند. مروان فریاد می زد و می گفت : 📋《أَ یُدْفَنُ عُثْمَانُ فِی أَقْصَى الْمَدِینَهِ وَ یُدْفَنُ الْحَسَنُ مَعَ النَّبِیِّ؟!!》 ♦️عثمان در دورترین نقطه مدینه دفن شود و حسن(ع) در کنار پیامبر(ص)؟! چنین چیزی نشدنی است. و بعد با جمله ی《وَ أَنَا أَحْمِلُ السَّیْفَ》 تشیع کنندگان را تهدید به جنگ کرد.(۳) سپس دستور تیر اندازی به تابوت و جنازه مطهر امام حسن(ع) داد. ابن شهر آشوب در مناقب نقل می نویسد : 📋《وَ رَمَوا بِالنِّبَالِ جَنَازَتَهُ حَتَّی سَلَّ مِنهَا سَبعُونَ نَبلاً》 ♦️جنازه‌‏ی آن‌ حضرت(ع) را تیرباران کردند، تا جایی که هفتاد چوبه‌‏ی تیر به تابوت آویخته شد.(۴) در مورد امام حسین(ع) نیز آمده است که؛ در زمان حکومت معاویه، مروان بن حکم والی مدینه بود و در آن زمان امام حسین(ع) در مدینه به سر می برد. روزی امام سجاد(ع) پیغامی را از طرف امام حسین(ع) به مروان برد. مروان نام حضرت(ع) و نام برادرش حضرت علی اکبر(ع) را پرسید. وقتی با جواب امام سجاد(ع) مواجه شد که نام هر دو علی است، با عصبانیت گفت : 📋《عَلِيٌّ وَ عَلِيٌّ مَا يُرِيدُ أَبُوكَ أَنْ يَدَعَ أَحَداً مِنْ وُلْدِهِ إِلاَّ سَمَّاهُ عَلِيّاً؟!!》 ♦️علی و علی! مثل اینکه پدرت قصد دارد نام تمام فرزندانش را علی بگذارد؟!! وقتی امام سجاد این جریان را به امام حسین(ع) عرض کرد، امام حسین(ع) فرمود : 📋《وَيْلِي عَلَى اِبْنِ اَلزَّرْقَاءِ دَبَّاغَةِ اَلْأَدَمِ! لَوْ وُلِدَ لِي مِائَةٌ لَأَحْبَبْتُ أَنْ لاَ أُسَمِّيَ أَحَداً مِنْهُمْ إِلاَّ عَلِيّاً(ع)》 ♦️وای بر فرزند مروان چشم زرد دباغ!اگر صاحب صد فرزند نیز شوم دوست ندارم جز علی نامی بر آنها بگذارم.(۵) و وقتی معاویه مُرد، مروان در مدینه به سر می برد، و حاکم معزول مدینه از طرف معاویه بود. وقتی یزید به حاکم مدینه ولید بن عتبه دستور داد که از امام حسین(ع) بیعت بگیرد، مروان با ولید به شور نشستند و مروان بر این امر بسیار مصمم بود. حتی وقتی ولید به امام حسین(ع) فرصت داد، این مروان بود که همچنان بر ولید پافشاری می کرد که بیعت هر چه زودتر انجام شود و حسین(ع) را رها نکند و می گفت : 📋《وَ اَللَّهِ لَئِنْ فَارَقَكَ اَلْحُسَيْنُ اَلسَّاعَةَ وَ لَمْ يُبَايِعْ لاَ قَدَرْتَ مِنْهُ عَلَى مِثْلِهَا أَبَداً حَتَّى يَكْثُرَ اَلْقَتْلَى بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُ اِحْبِسِ اَلرَّجُلَ فَلاَ يَخْرُجُ مِنْ عِنْدِكَ حَتَّى يُبَايِعَ أَوْ تَضْرِبَ عُنُقَهُ》 ♦️به خدا قسم! اگر حسين(ع) اينك از تو جدا شود و بيعت نكند ديگر هرگز بر او دست نخواهى يافت تا كشتار بسيارى ميانۀ تو و او صورت گیرد! او را نگهدار تا اينكه يا بيعت كند يا گردنش را بزنى!(۶) حتی مروان شمشیر خود را از غلاف بیرون کشید و به ولید گفت : 📋《مُرْ سَيَّافَكَ أَنْ يَضْرِبَ عُنُقَهُ قَبْلَ أَنْ يَخْرُجَ مِنَ الدَّارِ وَ دَمُهُ فِي عُنُقِي》 ♦️شمشیرزنانت را حاضر کن و به آنان دستور بده تا گردن حسین بن علی(ع) را قبل از اینکه از دارالعماره خارج شود، بزنند و خون او بر گردن من است!(۷) 📚منابع :  ۱_۲)المستدرك على الصحيحين حاکم نیشابوری، ج۴، ص۵۲۶_ص۵۲۸ ۳)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۸ ۴)مناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۴۴ ۵)الکافی شیخ کلینی، ج۶، ص۱۹ ۶)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۳۳ ۷)مناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۸۸ @TarikhEslam

5⃣عبدالملک بن مروان در مقابل #امام_سجاد_علیه_السلام :👇 @TarikhEslam

✅امام سجاد(ع) همواره در طول حیاتشان مظلوم بوده اند. بعد از حادثه کربلا، رعب و وحشت شدیدی بر مسلمین و خصوصاً شیعیان حاکم شد. لذا در آن روزگار، امام سجاد(ع) سخت تنها و بی یار مانده بود. لذا ایشان فرمود : 📋《مَا بِمَکَّةَ وَالْمَدِینَةَ عِشْرُونَ رَجُلَاً یُحِبُّنَا》 ♦️در تمام مکّه و مدینه بیست نفر نیستند که دوستی ما را اظهار بدارند.(۱) نقل است که، در زمان حکومت عبدالملک بن مروان، عبدالملک امام(ع) را به اجبار از مدینه به شام می آورد آن هم در هیئت یک اسیر! ابن جوزی می گوید : 📋《حَمَلَ عَبدُالمَلَكِ بنِ مَروَانَ عَلَي بنِ الحُسَينِ(ع) مُقَيِّداً مِن المَدِينَةِ فَأَثقَلَهُ حَدِيدَاً وَ وَكَّلَ بِهِ حَفَظَةً وَ القُيُودُ فِي رِجلِيِهِ وَ الغُلُّ فِي يَديِهِ..فَمَا مَضَت إِلَّا أَربَعَ لَيَالِِ》 ♦️عبدالملک بن مروان دستور داد که امام سجاد(ع) را دستگیر کرده و دست و پای او را غُل و زنجیر کنند و به گردنش بیاویزند و از مدینه به سمت شام بیرون ببرند. آنان چنین کردند و به مدت چهار روز به همین وضعیت نگه داشتند. سپس ایشان را آزاد کرد و اجازه برگشت به مدینه را به ایشان داد.(۲) سفر امام سجاد(ع) به شام به شکل و هئیت یک اسیر واقعا نشان از بغض و کینه دشمن داشت. اواخر عمر امام سجاد(ع) که مصادف بود با حکومت ولید بن عبدالملک که از همه کس بیشتر کینه امام سجاد(ع) را در دل داشت. او بارها می گفت : من تا وقتی که علی بن حسین(ع) در دنیا باشد، راحت نیستم!(۳) تا اینکه همین ولید بن عبدالملک امام سجاد(ع) را به شهادت رساند. 📚منابع : ۱)بحارالانوار مجلسی، ج۴۶، ص۱۴۳ ۲)تذكرة الخواص ابن جوزی، ص۲۹۲ ۳)دلائل الإمامة طبری شیعی، ص۱۹۰ @TarikhEslam

6⃣3⃣کاروان #امام_حسین_علیه_السلام در روز بیست و هشتم ذی الحجه سال شصت هجری قمری، به منزل «عذیب الهجانات» رسیدند!👇 #روز_شمار_عاشورا #وقایع_ماه_ذی_الحجه @TarikhEslam

✅كاروان‌ امام‌ حسین(ع) در این روز به منزل «عُذيب‌ِ الهجانات‌» رسيدند. این منزل نزدیک قادسیه است. در این منزل مجمّع و طرّماح بن عدی و نافع بن هلال به امام حسین(ع) ملحق شدند و حرّ بن یزید ریاحی قصد داشت آنها را بگیرد یا برگرداند که امام حسین(ع) فرمودند : آنها اصحاب من هستند و حرّ مانع نشد. به قولی در این منزل بود که امام حسین(ع) از خبر شهادت قیس بن مسهّر صیداوی، که در كوفه‌ به‌ دست‌ عبیدالله بن‌ زياد کشته شده بودند، مطلع شد. طبق بعضی از گزارش‌ها، خبر شهادت قیس در منزل عذیب الهجانات به امام حسین(ع) رسید. هنگامی‌ که خبر شهادت قیس توسط طرماح بن عدی به امام حسین(ع) رسید، اشک در چشمانش جاری شد و فرمود : 📋《..فَمِنْهُم مَّن قَضَىٰ نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا》 ♦️برخى از آنان به شهادت رسيدند و برخى از آنها در [همين‌] انتظارند و [هرگز عقيده خود را] تبديل نكردند.(الأحزاب۲۳) بار خدایا، برای ما و آنها بهشت مقرّر فرما و میان ما و آنها در قرارگاه رحمتت و ذخیره‌گاه نهان ثوابت فراهم آور.(۱) 📚منبع : ۱)موسوعة التاریخ الإسلامی یوسفی غروی، ج۶، ص۱۲۴ @TarikhEslam

7⃣3⃣روز بیست و نهم ذی الحجه سال شصت هجری قمری، کاروان #امام_حسین_علیه_السلام به منزل «قطقطانیه» رسیدند!👇 ✅در این روز حضرت اباعبدالله الحسین(ع) با اصحابشان به همراه لشکر حرّ بن یزید ریاحی به منزل «قطقطانیه» رسیدند. قطقطانیه محلّى نزدیک کوفه بود که یکى از منزلگاههاى میان راه قادسیّه به طرف شام بوده که شهر امنیتی و استراتژی محسوب می شده است. بنابر روایت امام صادق(ع) که فرمودند : هنگامی که امام حسین(ع) در قطقطانیه فرد آمدند، چشم حضرت(ع) به خیمه ای بنا شده افتاد، و پرسید : این خیمه از آن کیست؟ عرض کردند : از آن عبیدالله بن حرّ جعفی است.(۱) و گفته شده که در قصر مقاتل عبیدالله بن حرّ جعفی با امام(ع) ملاقات داشته است.(۲) پیش از ورود امام حسین(ع) به کربلا، منطقۀ میان قادسیّه و قطقطانیّه پر از نیروهاى گشت و شناسایى ابن زیاد بود، تا رفت و آمدها را کنترل کنند. و منطقه قُطقَطانیه دو راهی یا چند راهی بوده است که کاروان‌ها پس از رسیدن به آنجا راه خود را انتخاب می‌کردند.(۳) #روز_شمار_عاشورا #وقایع_ماه_ذی_الحجه 📚منابع : ۱)امالی شیخ صدوق، ص۱۵۰ ۲)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۸۱ ۳)روضة الواعظین ابن فتال، ج۱، ص۱۷۱ @TarikhEslam

9️⃣2️⃣ #معرفی_شخصیت_تاریخی 🔍 « #قیس_بن_مسهر_صیداوی_رحمه_الله» @TarikhEslam