eitaa logo
کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
11هزار دنبال‌کننده
4.8هزار عکس
1.6هزار ویدیو
24 فایل
مرجع رسمی اطلاع رسانی از آخرین اخبار مرتبط با آیت الله العظمی جوادی آملی و بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء esra.ir تلفن : 3ــ37782001 -025 فکس: 37765253 -025 ارتباط با ادمین کانال @bonyad_esra_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
به مناسبت 23 ربیع الاول، سالروز ورود حضرت معصومه(س) به شهر قم، 🔷معرفت به حق کریمه اهل‌بیت(س)؛ شرط ورود به بهشت سرّ اینکه وجود مبارک امام هشتم و امام نهم(ع) فرمودند، "هر کس کریمهٴ اهل ‌بیت فاطمهٴ معصومه(س) را زیارت کند، ["عارفاً بحقّها"] بهشت برای او است"، بدین خاطر است که او اهل ولایت است، اگر کسی پیوند ولایی با دودمان عصمت و طهارت داشته باشد، می‌‌کوشد که رایحهٴ ولایت و طعم ولایت در هستی او پدید آید و خود جزء اولیای الهی بشود، اگر کسی جزء اولیای خدا شد، «ولی‌الله» شد، در آن صورت بهشت مشتاق او است. [همچنین] معلوم می‌‌شود کریمهٴ اهل‌بیت فاطمهٴ معصومه(س) حقّی دارد که بعضی از زائران به حقّش عارف هستند و برخی عارف نیستند و آن حضرت را تنها به عنوان خواهر امام و دختر امام و عمه امام می‌‌شناسند و زیارت می‌‌کنند که اینها بخشی از فضیلت و ثواب را دریافت می‌دارند، اما به ثواب کامل راه نمی‌یابند. لیکن برخی دیگر از زائرین ان حضرت حقّ این کریمه را می‌‌شناسند که امام هشتم فرمود هر کس خواهرم را "عارفاً بحقّها" زیارت کند بهشت برای او است. معمولاً در مستحبّات، مطلوب متعدد است؛ یعنی اگر کسی عارف به حق وجود مبارک فاطمهٴ معصومه(س) نبود و یک زیارت عادی و عامی انجام داد، این‌چنین نیست که از فضیلت محروم باشد، بلکه به اندازهٴ کار خود و درک خود ثواب می ‌برد، ولی آن ثواب کامل برای کسی است که عارف به حقّ کریمه اهل ‌بیت باشد و او را زیارت کند. news.esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 روز بیست و چهارم ماه 1442 🔸 الفبای دین 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 الفبای دین 🔸 یك جوان كه فقط تلاش و كوشش او این است كه خوب غذا بخورد، خوب بالندگی داشته باشد، خوب جامه در بر بكند و خوب آرایش بكند، این یک مرحله گیاهی است، كدام نهال است كه این چند كار را نمی ‌كند؟! [گیاه] جامه خوب در بر می کند، خوب رشد می ‌كند، خوب قد می كشد، خوب نمو می ‌كند، خوب غذا می‌ خورد. این «نامٍ بالفعل و حیوان بالقوه». وقتی قدری بالا آمد عواطف و احساسات و احترام به پدر و مادر و رعایت حقوق برادر و رعایت حقوق همسایگان و اینهاست، این از مرحله نباتی درآمده «حیوانٌ بالفعل و انسان بالقوه». مرحوم بوعلی می ‌فرمود آن كسی كه از زیر دستش حمایت نمی ‌كند، رسالتی ندارد و از حوزه خودش غفلت دارد، این حیوان هم نیست.[1] 🔸 آن وقت ها كه داشتن مرغ های طبیعی در خانه ‌ها رسم بود همه ما می‌ دیدیم، این مرغ تا مادر نشده بود هر كسی به طرف او می‌ رفت فرار می ‌كرد، اما همین كه مادر شده تا آخر می ‌ایستاد! می‌ گوید حوزه مأموریت من است و من باید از مسئولیتم دفاع بكنم. اگر كسی از حوزه مسئولیتش دفاع نكند ﴿بَلْ هُمْ أَضَلُّ﴾[2] می ‌شود. كدام حیوان است كه از حوزه مسئولیتش دفاع نمی ‌كند؟! اگر كسی از حوزه مسئولیت خودش دفاع نكند، نباشد و نباشد این حیوان نیست! این «نامٍ بالفعل و حیوان بالقوه». 🔸 به ما گفتند شما باشید. اگر كسی غیور نبود «حیوانٌ بالقوه» است و «نامٍ بالفعل»؛ او فقط بالندگی خوب دارد، این غیور نیست! اگر كسی ـ خدای ناكرده ـ در حوزه كار خودش امین نبود، او به تعبیر مرحوم بوعلی یك حیوان هم نیست؛ كلاب هراش، این سگ های هرزه بیابان گرد هر چیزی دستشان برسد می ‌خورند، اما سگ های شكاری كه كلب معلم است در این سینه ‌های كوه و در سنگلاخ ها آن شكارچی این كبك را شكار می ‌كند، این سگ شكاری تربیت شده نفس نفس زنان در این سنگلاخ ها می ‌رود و او را پیدا می ‌كند به دندان می ‌گیرد و به برمی ‌گرداند؛ صاحبش بعد از اینكه خورده یك مقدار استخوان هم به او می‌ دهد. این را این بزرگان می ‌گویند اگر كسی در بیت المال خیانت بكند حیوان هم نیست! اینكه در قرآن فرمود بعضی بدتر از حیوان است سرّش این است. كدام حیوان است كه تربیت بشود و بعد خیانت بكند؟! پس خائن هنوز حیوان نشده، چه برسد به انسان! اینها ابتدائیات و است! اگر این موارد را پشت سر گذاشته و كم كم وارد مرز ملكوت شد، انسان می‌ شود. [1]. الاشارات و التنبیهات، ص342؛ «فقد بان أنّ اللذّات الباطنة مستعلیة على اللّذات الحسّیة و لیس ذلك فی العاقل فقط، بل و فی العجم من الحیوانات؛ فإنّ من كلاب الصید ما یقتنص على الجوع، ثمّ یمسكه على صاحبه و ربّما حمله إلیه و المرضعة من الحیوانات تؤثر ما ولدته على نفسها و ربّما خاطرت محامیة علیه أعظم من مخاطرتها فی ذات حمایتها نفسها». [2]. سوره أعراف، آیه179؛سوره فرقان، آیه44. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1387/10/26 🆔 @a_javadiamoli_esra
🔸 شروع مبحث جدید درس خارج فقه آیت الله العظمی جوادی آملی به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی، مبحث جدید درس خارج فقه خود با موضوع «ارث» را آغاز نمودند. گفتنی است معظم له پیش از این مبحث نکاح را که در تاریخ 1394/07/05 آغاز نموده بودند، پس از 556 جلسه درسی در تاریخ 1399/06/18 به پایان رساندند. علاقه مندان می توانند درس خارج فقه حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی را هر روزه ساعت 9 به صورت پخش زنده و آنلاین در دو فرمت صوتی و تصویری از سایت تلویزیون اینترنتی اسراء به آدرس tv.esra.ir و همچنین سامانه آموزش مجازی اسراء به آدرس https://el.esra.ir/ch/karejefegh-nekah-ayatollah-jvadiamoli را پیگیری نمایند. همچنین درس معظم له به صورت «صوت و متن» در سایت و کانال دروس بنیاد اسراء به روال سابق، بارگزاری می شود. 🌐 NEWS.ESRA.IR
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 روز بیست و پنجم ماه 1442 🔸عدل و صلح 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 عدل و صلح 🔸 ما وقتی می‌توانیم درباره صلح و عقل و عدل جهان سخن بگوییم كه خود را بشناسیم; زیرا انسان یك موجود جهانی است و هرگز از بین نمی‌ رود. اگر بعد از مرگ خبری نبود و مرگ پایان راه بود، انسان می ‌توانست ددمنشانه زندگی كند و برابر قدرت و زوری كه دارد بر دیگران بتازد; ولی مرگ بین راه است، انسان با مُردن از پوست به در می ‌آید و برای ابد زنده است؛ اگر برای ابد زنده است، باید برای بعد از مرگ ره‌ توشه ‌ای تهیه كند. 🔸 ما برای اینكه نه بیراهه برویم و نه راه كسی را ببندیم, نه كسی جنگ را بر ما تحمیل كند و نه ما طبل جنگ بكوبیم، باید آن روح, روح و روح را فراهم كنیم تا بدانیم ما در برابر هر كاری مسئول هستیم و بعد از مرگ باید پاسخگوی آن باشیم. انبیا آمدند به ما بفهمانند انسان در رو در رویی با مرگ, انسان مرگ را می ‌میراند نه بمیرد! ما یك دشمن داریم به نام مرگ و در مصاف با مرگ, ما پیروز هستیم نه مرگ! ما مرگ را از پا در می‌ آوریم و وارد صحنه ‌ای می‌ شویم كه دیگر مرگ نیست. 🔸 ما برای اینكه در درونمان، و سامان بپذیرد باید آن غرور، خودخواهی و جاه‌ طلبی را تعدیل كنیم؛ غرور و خودخواهی ما دشمنی است كه هرگز با ما كنار نمی ‌آید، ما باید آن را سركوب كنیم. شما در جهان می ‌بینید که مار دشمن انسان است، اما خیلی ‌ها با مار كنار می ‌آیند، با آن زندگی می ‌كنند؛ عقرب دشمن انسان است و خیلی‌ ها با عقرب كنار می ‌آیند و با او زندگی می ‌كنند؛ اما با غرور و خودخواهی و نفس ‌پرستی هرگز نمی ‌شود كنار آمد كه او با ما كاری نداشته باشد، او از هر مار و عقرب و گزنده ‌ای بدتر است. ما هیچ چاره نداریم مگر اینكه این خودخواهی و غرور را رام كنیم و و بشویم آن‌ گاه دم از صلح بزنیم. 📚 دیدار اعضای اتحادیه بین المللی امت واحده با حضرت استاد تاریخ: 1393/01/18 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 مسبّحات 🔸 شش سوره در قرآن كریم است كه به نام مسبّحات معروف است؛ یعنی آغاز این سُوَر تسبیح حق شروع می ‌شود; یكی سوره «حدید» است، دوّمی سوره «حشر» است، سوّمی سوره «صف»، چهارمی و پنجمی سوره «جمعه» و سوره «تغابن»، ششمی سوره «اعلیٰ» كه ﴿سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَی﴾. خاصیتی كه این مسبّحات شش ‌گانه دارد آن است كه رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) هر شب این شش سوره را قبل از استراحت می‌ خواندند[1] و شما آقایان هم ـ ان‌شاء الله ـ عادت كنید كه هر شب قبل از خواب این شش سوره را بخوانید! 🔸 فضیلتی كه برای این سوره یاد شده فراوان است; یكی آن است كه هر كس عادت او این باشد كه قبل از خواب این شش سوره را در زمان غیبت بخواند، نمی‌ میرد مگر اینكه وجود مبارك حضرت حجّت (سلام الله علیه) را زیارت كند. [2]خاصیت دومی كه برای این سوره یاد شده این است كه اگر كسی عادت او این باشد كه این شش سوره را قبل از خواب بخواند, در جوار رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) قرار می ‌گیرد. [1]. مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج‏4، ص290. [2]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج‏2، ص620؛ «... سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یقُولُ‏ مَنْ قَرَأَ الْمُسَبِّحَاتِ‏ كُلَّهَا قَبْلَ أَنْ ینَامَ لَمْ یمُتْ حَتَّى یدْرِكَ الْقَائِمَ وَ إِنْ مَاتَ كَانَ فِی جِوَارِ مُحَمَّدٍ النَّبِی ص». 📚 سوره مبارکه حشر جلسه 1 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 احتیاط 🔸 به ما فرمودند ﴿لَقَدْ كانَ لَكُمْ فی‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ﴾ كه مخاطب اوّلی و اصلی‌ آن همین حوزه ‌های علمیه و دانشگاه‌ ها هستند؛ خصوصیات آن بزرگوارها را معرفی كردند، فرمودند خصوصیت ‌های آنها دو قسم است: یك قسم كه در دسترس احدی نیست این ﴿ذلِكَ فَضْلُ اللَّهِ یؤْتیهِ مَنْ یشاءُ﴾ است,[1] ﴿اللَّهُ أَعْلَمُ حَیثُ یجْعَلُ رِسالَتَهُ﴾[2] آن نبوّت است, آن امامت است, آن خلافت كبراست, آ‌ن عصمت كلیه است آنها كه در دسترس كسی نیست؛ اما فرمود آن بهره‌ های رقیق از آن حقایق مقدور شما است؛ آن‌گاه كمالات اینها را شمردند فرمود آنها اهل بصیرت‌ اند, آنها اهل علم‌ الیقین ‌اند, آنها اهل عمل ‌اند, آنها ﴿أُولُوا الْأَلْبابِ﴾[3] هستند, آنها ﴿أُولِی الْأَبْصارِ﴾[4] هستند, آنها ﴿أُولِی النُّهی﴾[5] هستند, آنها ﴿أُولُوا بَقِیةٍ﴾[6] هستند, آنها ﴿أُولُوا الْعَزْمِ﴾[7] هستند؛ همه این كمالات برای انسان‌ ها مخصوصیاً حوزویان ممكن است. 🔸 ﴿أُولِی النُّهی﴾ گفتند عقل را «نُهیه» می ‌گویند زیرا انسان را از زشتی نهی می ‌كند ﴿أُولِی النُّهی﴾ این است. عقل را حِجر گفتند، برای اینكه عقل تحجیر می ‌كند. دیدید در بیابان‌ های وسیع اگر كسی خواست یك مقدار از این زمین‌ ها را به خودش اختصاص بدهد و به عنوان احیای موات بگیرد تَحجیر و پرچین می ‌كند؛ اینكه در كتاب ‌های فقهی «حقّ‌التحجیر» را که ملاحظه كردید همین است. عقل, تحجیر می ‌كند، جلوی بیگانه را می‌ گیرد و مرزبندی می ‌كند. این بیان نورانی امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) كه احتیاط را معنا كرده است همین است، به كمیل فرمود كمیل! «أَخُوكَ دِینُكَ فَاحْتَطْ لِدِینِكَ»؛[8] فرمود برادرهای شناسنامه ‌ای زیادند، ولی انسان یك برادر بیشتر ندارد و آن است، «فَاحْتَطْ لِدِینِكَ» احتیاط كن! می‌ گویند فلان شخص است, محتاط است یعنی چه؟ یعنی وقتی زحمت كشید باغی درست كرد, درختی غرس كرد و این درخت‌ ها به ثمر نشستند برای صیانت از این باغ، دور این باغ را حائط رسم می‌ كند، یعنی دیوار می ‌كشد. آدم محتاط, آدمی است كه دینش را مثل آن درخت پرثمر بداند, یك; دور این دینش را دیوار بكشد, دو; كه هر كسی نیاید به دلخواه خودش از میوه‌ های دین او استفاده كند, سه. آدمی كه بی‌ حائط است، یعنی بی‌ دیوار است و دور دینش را دیوار نكشید آدم محتاطی نیست. حضرت فرمود: «أَخُوكَ دِینُكَ فَاحْتَطْ لِدِینِكَ». گاهی می ‌فرماید: «خُذِ اَلْحَائِطَةَ لِدِینِكَ»؛[9] یعنی وقتی دین داری دورش را دیوار بكش! اگر باغی دورش دیوار نباشد، هر عابر و ره گذری از میوه‌ آن استفاده می‌ كند اینكه در دسترس دیگران قرار می ‌گیرد و اینكه محفوظ نیست! ﴿هَلْ فی‏ ذلِكَ قَسَمٌ لِذی حِجْرٍ﴾[10] همین است، ﴿أُولُوا الْأَلْبابِ﴾ همین است, «اولوا العقول» همین است, ﴿أُولُوا بَقِیةٍ﴾ همین است. الآن یكی از القاب نورانی وجود مبارك ولی عصر (ارواحنا فداه) این است كه او است عنوان «بقیة الله» نظیر اسمای حسنای خدا توقیفی نیست. هر انسانی كه در اثر عنایت الهی از وجه ‌اللّهی برخوردار باشد آن «بقیة ‌الله» است؛ منتها بعضی‌ ها در درجه یك و دو, بعضی در درجه صد [قرار دارند]. [1] . سوره مائده، آیه 54؛ سوره حدید، آیه 21. [2] . سوره انعام، آیه 124. [3] . سوره بقره، آیه 269؛ سوره آل عمران، آیه 7. [4] . سوره حشر، آیه 2. [5] . سوره طه، آیه 54. [6] . سوره هود، آیه 116. [7] . سوره احقاف، آیه 35. [8] . امالی(للمفید)، متن، ص283. [9] . بحار الانوار، ج2، ص259. [10] . سوره فجر، آیه 5. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1394/11/24 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 روز بیست و هشتم ماه 1442 🔹 شاگرد اخلاص 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 شاگرد اخلاص 🔹 گرچه مفاخر ما در هر رشته ‌ای حرفی برای گفتن و شنیدن داشته و دارند، لکن علامه سید محمد حسین طباطبایی (رضوان الله تعالی علیه‏) خصیصه ‌ای که دارد این است که او فرزند فرآورده ‌های عبادی و خلوصی خود است؛ بیش از آن مقداری که از اساتید استفاده کرده باشد، از درون خود جوشید. ▫️ مستحضر هستید که هم «علم الدراسه» را دین به رسمیت شناخته است که فرمود: «طَلَبُ‏ الْعِلْمِ‏ فَرِیضَةٌ»[1] و هم «علم الوراثه» را که در اثر پیوند با معلِّم چنین علمی نصیب انسان می ‌شود. در «علم الوراثه» با وراثت ‌های مال فرق جوهری دارد؛ در ارث مال، تا مورِّث نمیرد چیزی به وارث نمی‌رسد، [اما] در ارث علم، تا وارث نمیرد چیزی به او نمی ‌رسد. اگر «مُوتُوا قَبْلَ‏ أَنْ تَمُوتُوا»،[2] «حَاسِبُوا أَنْفُسَكُمْ قَبْلَ أَنْ تُحَاسَبُوا»،[3] «زِنُوا أَنْفُسَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ تُوزَنُوا»،[4] مطرح شد، چنین انسانی که به بار یافت، از «علم الوراثه» سهمی می ‌برد. ▫️ مرحوم علامه طباطبایی بیش از آن مقداری که از کتاب و کتیبه استفاده کند، از آن «علم الوراثه» استفاده کرد، چون اساتید ایشان در تبریز و در تهران مشخص بود و در نجف هم مشخص بود. بعضی از مراجع نجف که هم دوره با ایشان بودند، چند بار به ما می ‌گفتند آنچه را که دارد، برای خود اوست؛ زیرا اساتید او را ما می ‌شناسیم، هرگز به این عظمت و جلال و شکوه نبودند. بنابراین مرحوم علامه این خصیصه را دارد که « مَنْ اِصْبَحَ لِلَّهِ اِرْبَعِینَ صَبَاحاً» یا «مَنْ أَخْلَصَ‏ لِلَّهِ‏ أَرْبَعِینَ‏ صَبَاحاً فَجَّرَ اللهُ ینَابِیعُ الْحِكْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَی لِسَانِه‏»؛[5] او شاگرد اخلاص و نماز شب و توحید خود بود. این مطلب اول. 🔹 مطلب دوم: ره آوردهای نویی که ایشان داشت، گاهی به صورت تبیین وحی درآمد و گاهی به صورت تبیین عقل. عقل وحیانی آن است که بر اساس تجربه از یک سو و تجرید از سوی دیگر، بتواند به بارگاه وحی ‌شناسی بار یابد؛ وحی را بشناسد، ضروری بداند، نبوت عام و خاص را ثابت کند، ولایت را ثابت کند، امامت را ثابت کند، [البته] در ضمن اثبات توحید، با همه أسما و صفاتش؛ این عقل می‌ شود ! عقلی که هم تجربه حسّی را بها بدهد، هم نیمه تجربی مثل ریاضی را و هم تجریدی محض مثل کلام، بالاتر از آن فلسفه، بالاتر از آن عرفان نظری را بها بدهد، چنین عقلی می‌ تواند وحی را اثبات کند و وحی هم او را شکوفا کند که «وَ یثِیرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُولِ».[6] [1]. الكافی(ط ـ الإسلامیة)، ج‏1، ص30. [2]. بحارالانوار، ج69، ص59. [3]. وسائل الشیعه، ج 16، ص99. [4]. نهج البلاغه، خطبه89. [5]. ملاذ الاخیار فی فهم تهذیب الاخبار، ج14، ص347. [6]. نهج البلاغه، خطبه1. 📚 پیام به سالگر علامه طباطبایی (رضوان الله تعالی علیه) تاریخ: 1396/09/01 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 صَمت قلم 🔸 كریمه ‌ای كه نشان سوگند خدا به قلم است، این در اذهان همه آقایان هست كه ﴿ن وَ الْقَلَمِ وَ مَا یسْطُرُونَ﴾،[1] عمده دو نكته است: یكی اینكه سوگندهای خدای سبحان به تعبیر سیدنا الاستاد [علامه طباطبایی] (رضوان الله علیه) به بینه است و نه در قبال بینه.[2] در محاكم برای فصل خصومت متخاصمان از یك سو بینه است و از سوی دیگر یمین، ولی سوگند خدا به یمین است نه در قبال یمین. وقتی به قلم سوگند یاد می‌ شود كه مسطورش حق باشد، وگرنه به ابزار سوگند خوردن نه تنها به بینه نیست، در قبال بینه هم نیست؛ یك چیز زائد و بیگانه است. برخی از مسطورها جزء اساطیر اولین است و افسانه است؛ ولو كذب نیست، اما لهو است، بی ‌معناست و آموزنده نیست، این هم جای سوگند نیست. 🔸 در این كتاب شریف تحف ‌العقول از وجود مبارك امام صادق (سلام الله علیه) نقل شده كه برخی به حضور حضرت عرض كردند چطور پیشینیان موفق بودند، علمای گذشته از توفیق بیشتری برخوردار بودند و مانند آن؛ [حضرت] فرمود: «كَانُوا یتَعَلَّمُونَ‏ الصَّمْتَ‏ وَ أَنْتُمْ تَتَعَلَّمُونَ الْكَلَامَ كَانَ أَحَدُهُمَا إِذَا أَرَادَ التَّعَبُّدَ یتَعَلَّمُ الصَّمْتَ قَبْلَ ذَلِكَ بِعَشْرِ سِنِین»؛[3] آنها ده سال دوره می ‌دیدند تا ساكت باشند كه چگونه ساكت شدن را یاد بگیرند! چه زمانی حرف بزنند، كجا حرف بزنند و چطور حرف بزنند. آدم تا دو كلمه یاد گرفت بخواهد بنگارد؟ این وسط پخته نشد! فرمود اگر دیدی که پیشینیان به جایی رسیدند دوره دیدند. اینها ده سال دهانشان را بستند و جلوی قلمشان را گرفتند «كَانُوا یتَعَلَّمُونَ‏ الصَّمْتَ‏ ... بِعَشْرِ سِنِین» بعد شروع می ‌كردند به نوشتن، نه اینكه از راه برسد و ببیند و بنگارد! آن [مسطور] که جای سوگند خدا نیست! فرمود شما شاگرد این ‌چنینی ارائه كن، ما هم حرفی آن چنان تحویل می ‌دهیم؛ این [شخص] هنوز بیرون نرفته حرف ها را منتشر می ‌كند! كسی امیر بیان است كه امیر هم باشد. اینكه [امام علی (سلام الله علیه)]فرمود: «إِنَّا لَأُمَرَاءُ الْكَلَامِ» یعنی چه؟ یعنی ما فصیحیم؟ ▫️ شاید چندین بار گاهی در نماز جمعه و گاهی در این همایش ها این حدیث نورانی نهج‌ البلاغه به عرضتان رسید كه فرمود ما خاندان عصمت و طهارت «وَ إِنَّا لَأُمَرَاءُ الْكَلَامِ‏ وَ فِینَا تَنَشَّبَتْ‏ عُرُوقُهُ وَ عَلَینَا تَهَدَّلَتْ‏ غُصُونُهُ»؛[4] ما فرمانده كل حرفیم، یعنی حرف اسیر ماست، می ‌فهمیم چه زمانی حرف بزنیم، چه زمانی حرف نزنیم، بیست و پنج سال بنا شد ساكت باشیم، ساكتیم! در محضر پیامبر (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) به تعبیر سیدنا الاستاد ادب اقتضا می ‌كرد من دهانم را ببندم می ‌بستم! تمام این حرف های نهج البلاغه بعد از رحلت پیامبر است، این ‌چنین نیست كه وجود مبارك حضرت امیر بعداً عالم شده باشد، در همان طلیعه كوه حراء خودش طبق بیان خطبه قاصعه فرمود من می ‌دیدم كه حضرت مجاور حراء بود، دیگری كه نمی‌ دید![5] بعد در همان خطبه قاصعه فرمود یا علی«إِنَّكَ تَسْمَعُ‏ مَا أَسْمَعُ‏ وَ تَرَى مَا أَرَى إِلَّا أَنَّكَ لَسْتَ بِنَبِی وَ لَكِنَّكَ لَوَزِیرٌ»؛ فرمود هر چه من می‌ شنوم تو می ‌شنوی، هر چه من می ‌بینم تو می ‌بینی، ولی تو پیامبر نیستی و وزیری. این سند ولایت را كه وجود گرامی رسول اكرم (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) امضا كرده است پس حضرت امیر خیلی چیز بلد بود! منتها در تمام این مدت 23 سالی كه در خدمت آن حضرت بود به عنوان آن حضرت دم فرو بست؛ معنای فرمانده حرف بودن این است، نه یعنی ما فصیحیم و بلیغیم! ما می ‌فهمیم که چه زمانی حرف بزنیم و چه زمانی حرف نزنیم. ▫️ اگر ائمه (علیهم السلام) در بعضی از اعصار [مانند] عصر عباسی ها ساكت بودند، چون «أُمَرَاءُ الْكَلَام» بودند می ‌دانستند چه زمانی باید ساكت باشند، چه زمانی باید حرف بزنند، چه زمانی باید حوزه تشكیل بدهند و چه زمانی باید در مقابل بیگانه بایستند. بنابراین طبق بیان نورانی امام صادق (سلام الله علیه) فرمود اینها دوره می ‌دیدند كه مواظب باشند جلوی قلمشان را بگیرند، جلوی زبانشان را بگیرند، ده سال دوره بود! حالا بعضی ها زودتر از ده سال و بعضی بیشتر از ده سال، ولی ده سال را باید دوره می ‌دیدند «كَانُوا یتَعَلَّمُونَ‏ الصَّمْتَ‏ ... بِعَشْرِ سِنِین» بعد شروع می‌ كردند به نوشتن؛ اگر شما این ‌چنین شدید، بله می ‌توان حرف های دیگری را هم به شما گفت. [1]. سوره قلم، آیه1. [2]. المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏20، ص 147. [3]. تحف العقول، ص309. [4]. نهج البلاغة (للصبحی صالح)، خطبه233. [5]. نهج البلاغة (للصبحی صالح)، خطبه192؛ «وَ لَقَدْ كَانَ یجَاوِرُ فِی كُلِّ سَنَةٍ بِحِرَاءَ فَأَرَاهُ وَ لَا یرَاهُ غَیرِی». 📚 سخنرانی در ششمین همایش کتاب سال حوزه تاریخ: 1383/10/03 🆔 @a_javadiamoli_esra
✳ نشست هم اندیشی(به صورت مجازی) با حضور اساتید دانشگاه شهر کرد و همچنین معاونت فرهنگی بنیاد اسراء موضوع: بررسی ظرفیت های کتاب مفاتیح الحیات برای اجرای یک طرح فرهنگی جذاب در حوزه رفتارسازی اجتماعی و ارتقای سبک زندگی با رویکرد استفاده و هم افزایی از نظرات و دیدگاههای اساتید در گرایش مختلف الهیات، روانشناسی، جامعه شناسی، حقوق، ادبیات و .... زمان : ساعت 19 روز یکشنبه 25 آبان 99 لینک شرکت در جلسه http://skyroom.online/ch/acecr4mb/a50
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 انتظار حقیقی 🔸 [ما] مهمان ولایت وجود مبارك ولی عصر هستیم، در تمام مدت عمر «وَ بِیمْنِهِ رُزِقَ الْوَرَی وَ بِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الْأَرْضُ وَ السَّمَاء»،[1] ما در كنار سفره آن حضرت نشسته ‌ایم. همه ما منتظر ظهور حضرت هستیم، یك؛ هر كسی وظیفه‌ ای دارد، دو؛ امّا علمای دین، غیر از آن وظیفه عمومی، وظیفه خاصی دارند. 🔸 وجود مبارك حضرت دو برنامه دارد: یكی مهم است و دومی اهم; آنچه كه مهم است وظیفه همه ماست كه هم آن را بدانیم و عمل كنیم و منتشر كنیم كه «وَ بِهِ یمْلَأُ اللَّهُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً بَعْدَ مَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْرا»؛[2] باید عادل باشیم، از حمایت كنیم، عدالت را ترویج و تبلیغ كنیم و مانند آن. معنای عدل هم این است كه نه بیراهه برویم و نه راه كسی را ببندیم، نه خودمان این كار را بكنیم و نه اجازه بدهیم كسی این كار را كند؛ هم در همین قسمت است. اینها كارهای مهمّ وجود مبارك حضرت است كه زمین را پر از عدل و داد می‌كند. یك كار اهم دارد كه آن مقدور همه نیست، هر منتظری نمی‌تواند آن كار اهم را انجام بدهد و آن این است كه وجود مبارك حضرت كه ظهور می‌ كند جامعه را می ‌كند، جامعه را می ‌كند. واقعاً ما نمی‌ فهمیم كه چطور وجود مبارك حضرت این چند میلیارد بشر را عاقل می ‌كند، عقل مردم را چطور بالا می ‌برد، علم مردم را چطور بالا می ‌برد؛ ولی این مقدار را ما می ‌فهمیم كه وظیفه همه عالمان دین این است كه انتظار خود را نسبت به وجود مبارك ولی عصر عمل كنند و این است كه هم بر سطح معلومات خود بیفزایند تا نفس می‌كشد ! این وظیفه اوّلی ماست، چون كسی می ‌تواند جامعه را عاقل و عادل كند كه خود عدل ‌محور و عقل‌ مدار باشد. 🔸 همه ما منتظر حضرت هستیم، همه مسلمان ها و همه علاقه‌مندان قرآن و عترت، همه باید در صدد امر به معروف و نهی از منكر و عدل و قسط كار كنیم، آنها كارهای مهمّ حضرت است؛ امّا كار حضرت این است كه مردم را و می‌ كند. ما حرفی را كه علمی نیست نه بپذیریم و نه بگوییم؛ سخنی كه محقّقانه نیست، نه بپذیریم و نه بگوییم؛ بنابراین برای همه ما این است كه از این علوم به اندازه كافی استفاده كنیم، آن وقت جامعه می‌ شود و جامعه عاقل را نمی‌ شود فریب داد، را نمی ‌شود فریب داد، جامعه عاقل را نمی‌ شود از نظام اسلامی جدا كرد؛ او نظام را پذیرفت و این نظام، است؛ نظام، است؛ جامعه عاقل را نمی ‌شود از این نظام جدا كرد؛ آن وقت او می ‌تواند وجود مبارك حضرت باشد. [1]. زاد المعاد ـ مفتاح الجنان، ص423؛ «دعاء العدیلة الكبیر». [2]. زاد المعاد ـ مفتاح الجنان، ص423. 📚 سخنرانی در جمع طلاب مازندرانی تاریخ: 1394/03/18 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا