eitaa logo
کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
10.7هزار دنبال‌کننده
4.6هزار عکس
1.5هزار ویدیو
24 فایل
مرجع رسمی اطلاع رسانی از آخرین اخبار مرتبط با آیت الله العظمی جوادی آملی و بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء esra.ir تلفن : 3ــ37782001 -025 فکس: 37765253 -025 ارتباط با ادمین کانال @bonyad_esra_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
🔸اما بخشی که مربوط به دعا و روایت است. ما در «دعای کمیل» به ذات أقدس الهی عرض می‌کنیم: خدایا تو را به اسمای حسنایت قسم می ‌دهیم که این «اسمای تو» کل آسمان و زمین را پُر کرده‌اند: «وَ بِأَسْمَائِک الَّتِی مَلَأَتْ أَرْکانَ کلِّ شَی‏ء»؛[4] به اسمی که کل صحنه را پُر کرده است. مستحضرید اسمی که در قرآن و روایت هست از سنخ لفظ نیست، یک; از سنخ مفهوم نیست، دو; اینها «اسماء، اسماء الاسماء» هستند. اینکه می ‌گویند اگر کسی «اسم اعظم» بداند بسیاری از مشکلات را حل می‌کند; «اسم اعظم» لفظ نیست که با یک لفظ کسی بتواند در جهان اثر کند, مفهوم نیست که با یک تصور مفهوم و امر ذهنی بتواند مُرده ‌ای را زنده کند، اینها «اسماء اسماء اسماء» هستند. آن اسمی که کل جهان را پُر کرده است آنها را می ‌گویند «اسم اعظم». در «دعای کمیل» به خدا عرض می‌کنیم «وَ بِأَسْمَائِک الَّتِی مَلَأَتْ أَرْکانَ کلِّ شَی‏ء»، در دعاهای ماه رجب نسبت به ائمه(علیهم السلام) عرض می‌کنیم: خدایا ائمه ما, اهل بیت عصمت و طهارت, اینها کسانی هستند که «فَبِهِمْ مَلَأْتَ سَمَاءَک وَ أَرْضَک»;[5]‏ آسمان و زمین را علی و اولاد علی پُر کردند. این است, این است, حقیقت انسان کامل این است, اینها هستند که معلم ملائکه هستند. بنابراین برابر آنچه که در «دعای کمیل» آمده با آنچه که در دعای ماه رجب آمده همان طوری که آیات قرآن یکدیگر را تفسیر می ‌کنند، ادعیه هم یکدیگر را تفسیر می ‌کنند, روایات هم یکدیگر را تفسیر می ‌کنند, زیارات هم یکدیگر را تفسیر می‌ کنند و این ذوات قدسی در کل عالَم هستند. اگر وجود مبارک ولی عصر حقیقتی را داراست که با آن حقیقت کل آسمان و زمین را می ‌تواند تشخیص بدهد و به اذن خدای سبحان حضور داشته باشد، ما به چنین انسانی عرض می ‌کنیم بر تک ‌تک شئون تو سلام می ‌فرستیم: «السَّلَامُ عَلَیک حِینَ تَقْعُدُ السَّلَامُ عَلَیک حِینَ تَقُومُ السَّلَامُ عَلَیک حِینَ تَقْرَأُ وَ تُبَینُ السَّلَامُ عَلَیک حِینَ تُصَلِّی وَ تَقْنُتُ السَّلَامُ عَلَیک حِینَ تَرْکعُ وَ تَسْجُدُ السَّلَامُ عَلَیک‏» و مانند آن که امیدواریم ما در این ایام از این فیض هم برخوردار باشیم و یک ره‌توشه ابدی داشته باشیم! [1]. الإحتجاج علی أهل اللجاج (للطبرسی)، ج‏2، ص493. [2]. سوره انعام، آیه162. [3]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج‏3، ص338. «عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَیوبَ عَنْ سَیفِ بْنِ عَمِیرَةَ عَنْ أَبِی بَكْرٍ الْحَضْرَمِی قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِذَا قُمْتَ مِنَ الرَّكْعَةِ فَاعْتَمِدْ عَلَی كَفَّیكَ وَ قُلْ بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوتِهِ أَقُومُ وَ أَقْعُدُ فَإِنَّ عَلِیاً ع كَانَ یفْعَلُ ذَلِك‏». [4]. البلد الأمین و الدرع الحصین، ص188. [5]. مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏2، ص804. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1389/04/31 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 منشأ برکت 🔹 در قرآن كریم وقتی از نظیر وجود مبارک پیامبر یا حضرت ابراهیم (سلام الله علیهما) سخن به میان می‌آ ید قرآن از زبان او نقل می‌کند: ﴿إِنَّ صَلاتی وَ نُسُکی وَ مَحْیای وَ مَماتی لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ﴾؛[1] یعنی نه تنها مناسک حج من, عبادت ‌های حج و عمره من و نماز من برای خداست، بلکه تمام شئون حیات و ممات من برای خداست. پس کسانی‌ هستند که جمیع شئون زندگی و مرگ آنها الهی است. اگر مردان الهی به جایی رسیدند که حیات و ممات آنها, قیام و قعود آنها, رکوع و سجود آنها, سخن گفتن و سکوت آنها برای رضای خداست, جا دارد که ما بر تک ‌تک این شئون سلام عرض کنیم. اگر ﴿إِنَّ صَلاتی وَ نُسُکی وَ مَحْیای وَ مَماتی لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ﴾ ما هم باید کنیم، عرض کنیم به پیشگاه ولی عصر «السَّلَامُ عَلَیک حِینَ تَقْعُدُ السَّلَامُ عَلَیک حِینَ تَقُومُ السَّلَامُ عَلَیک حِینَ تَقْرَأُ وَ تُبَینُ السَّلَامُ عَلَیک حِینَ تُصَلِّی وَ تَقْنُتُ السَّلَامُ عَلَیک حِینَ تَرْکعُ وَ تَسْجُدُ السَّلَامُ عَلَیک‏». ما در نماز آموختیم که بگوییم «بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوتِهِ أَقُومُ وَ أَقْعُدُ»;[2] یعنی تمام قیام و قعود ما به نام خدا و با حول و قوه الهی است. اگر کسی این‌‌ چنین اندیشید و بود حیات و ممات‌‌ او الهی می‌شود, ما بر تک ‌تک این شئون سلام عرض می ‌کنیم. 🔹 ما در «دعای کمیل» به ذات أقدس الهی عرض می‌کنیم: خدایا تو را به اسمای حسنایت قسم می ‌دهیم که این «اسمای تو» کل آسمان و زمین را پُر کرده‌اند: «وَ بِأَسْمَائِک الَّتِی مَلَأَتْ أَرْکانَ کلِّ شَی‏ء»؛[3] به اسمی که کل صحنه را پُر کرده است. مستحضرید اسمی که در قرآن و روایت هست از سنخ لفظ نیست، یک; از سنخ مفهوم نیست، دو; اینها «اسماء، اسماء الاسماء» هستند. اینکه می‌ گویند اگر کسی بداند بسیاری از مشکلات را حل می‌ کند، «اسم اعظم» لفظ نیست که با یک لفظ کسی بتواند در جهان اثر کند, مفهوم نیست که با یک تصور مفهوم و امر ذهنی بتواند مُرده‌ ای را زنده کند، اینها «اسماء اسماء الاسماء» هستند. آن اسمی که کل جهان را پُر کرده است آنها را می ‌گویند . اگر در جریان «آصف بن برخیا»[4] و مانند آن که مقداری از اسمای الهی را آشنا بود[5] و کمتر از چشم به هم زدن تختی را از یمن به فلسطین آورد، آن حقیقت را آشنا بود، آنها را «اسم اعظم» می ‌گویند که نزد ائمه است, نه الفاظ را و نه مفاهیم را. 🔹 در «دعای کمیل» به خدا عرض می‌کنیم: «وَ بِأَسْمَائِک الَّتِی مَلَأَتْ أَرْکانَ کلِّ شَی‏ء»، در دعاهای ماه رجب نسبت به ائمه(علیهم السلام) عرض می ‌کنیم: خدایا ائمه ما, اهل بیت عصمت و طهارت, اینها کسانی هستند که «فَبِهِمْ مَلَأْتَ سَمَاءَک وَ أَرْضَک»;[6]‏ آسمان و زمین را علی و اولاد علی پُر کردند! این است, این است, این است, اینها هستند که معلم ملائکه هستند. بنابراین برابر آنچه که در «دعای کمیل» آمده با آنچه که در دعای ماه رجب آمده، همان طوری که آیات قرآن یکدیگر را تفسیر می‌کنند، ادعیه هم یکدیگر را تفسیر می‌ کنند, روایات هم یکدیگر را تفسیر می ‌کنند, زیارات هم یکدیگر را تفسیر می ‌کنند و این ذوات قدسی در کل عالَم هستند. اگر وجود مبارک ولی عصر حقیقتی را داراست که با آن حقیقت کل آسمان و زمین را می ‌تواند تشخیص بدهد و به اذن خدای سبحان حضور داشته باشد، ما به چنین انسانی عرض می ‌کنیم بر تک‌تک شئون تو سلام می ‌فرستیم: «السَّلَامُ عَلَیک حِینَ تَقْعُدُ السَّلَامُ عَلَیک حِینَ تَقُومُ السَّلَامُ عَلَیک حِینَ تَقْرَأُ وَ تُبَینُ السَّلَامُ عَلَیک حِینَ تُصَلِّی وَ تَقْنُتُ السَّلَامُ عَلَیک حِینَ تَرْکعُ وَ تَسْجُدُ السَّلَامُ عَلَیک‏» و مانند آن. [1]. سوره انعام، آیه162. [2]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج‏3، ص338. [3]. البلد الأمین و الدرع الحصین، ص188. [4]. آصف در روایات و تفاسیر، همه جا وزیری خردمند، سیاستمدار و مدبّر معرفی شده است. مشهور است او داننده اسم اعظم و علم کتاب(علم لدنی) بوده است. [5]. الكافی(ط ـ الإسلامیة)، ج1، ص230؛«عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ(علیه السّلام) قَالَ: إِنَّ اسْمَ اللَّهِ الْأَعْظَمَ عَلَی ثَلَاثَةٍ وَ سَبْعِینَ حَرْفاً وَ إِنَّمَا كَانَ عِنْدَ آصَفَ‏ مِنْهَا حَرْفٌ وَاحِدٌ ...». [6]. مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏2، ص804. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1389/04/31 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 ثقل ولایت 🔸 وجود مبارک امیرالمؤمنین که می ‌فرماید: «لَوْ أَحَبَّنِی جَبَلٌ لَتَهَافَت‏» اگر کوه بخواهد ولای علی و را داشته باشد متلاشی می‌ شود، این معنای ابتدایی و میانی دارد که مرحوم سید رضی(رضوان الله علیه) آن را در شرح نهج ‌البلاغه خود بعد از بیان کردن این جمله به عنوان شرح ذکر فرمود؛ یعنی اگر کوه، (سلام الله علیه) را داشته باشد مبتلا به رخدادهای تلخ خواهد شد، حکومت‌ های اموی ‌ها و مروانی ‌ها و عباسی ‌های روزگار با او درگیر می‌ شوند، این باید این بلاها را تحمل بکند و متهافت و متلاشی می‌ شود «لَوْ أَحَبَّنِی جَبَلٌ لَتَهَافَت‏»، این معنای ابتدایی برای این حدیث است. 🔸 اما معنای دقیق این حدیث نورانی این است که وجود مبارک حضرت امیر که عِدل قرآن است مطابق بخش پایانی سوره مبارکه «حشر» سخن می‌ گوید، اگر خدای سبحان فرمود: ﴿لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلی جَبَلٍ لَرَأَیتَهُ خاشِعَاً مُتَصَدِّعَاً مِنْ خَشْیةِ اللّهِ﴾ هم این ‌چنین است، هم این ‌چنین است، کوه اگر بخواهد ولایت را و امامت را تحمل کند مقدور کوه هم نیست. 📚 سخنرانی عمومی تاریخ: 1386/09/08 🆔 @a_javadiamoli_esra
این موسوعه می تواند از منابع علم کلام حوزه باشد / توحید، مسئله وحی و نبوت و حقیقت ولایت و امامت را باید از درون بشناسیم تا بتوانیم درست تطبیق دهیم / اگر معنای امامت و حقیقت ولایت را بشناسیم، کاملاً بر غدیر تطبیق می کنید 🔹
 پایگاه اطلاع رسانی اسراء: 
آیین معرفی موسوعه معارف اهل البیت فی الکتب الاربعه با پیام آیت الله العظمی جوادی آملی صبح امروز در محل سالن همایش بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسرا برگزار گردید. 👈 آیت الله العظمی جوادی آملی در این پیام ابراز داشتند: موسوعه های علمی فراوان است اما خصیصه این موسوعه هم آن است هم نظم کلامی و درسی آن است. موسوعه ای می تواند به معنای حقیقی موسوعه باشد که همه منابع و مدارک را در بر داشته باشد اولاً، با نظم علمی ملحوظ شده باشد ثانیاً و درجات تفصیلی آنها هم در کنار بیان اجمالی آنها ذکر شده باشد ثالثاً. 🔹 در این موسوعه مبارک که می تواند از منابع علم کلام حوزه باشد سه اصل خیلی برجسته خودش را نشان می دهد و این سه اصل درباره اصول دیگر هم حاکم است: یکی مسئله است یکی است یکی . 🔹 اگر ما درباره توحید و مسئله وحی و نبوت این راه پیمودیم و اگر بعد از وحی و نبوت به ولایت و امامت رسیدیم و مقام والای امامت و امام را با این راه که راهنمایی کردند پیمودیم، هم مجتهد می شویم در و هم مجتهد می شویم در ، چون این بزرگواران به ما راه نشان دادند که اگر خواستید چیزی را بشناسید از درون آن بشناسید نه از بیرون. بیرون ممکن است تبلیغی و سفارشی یا کذب باشد، ولی شناخت از درون و با درون، حق است. 🔹 اگر خدا در قرآن فرموده که ﴿أَطِیعُوا اللّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الأمْرِ مِنْكُمْ﴾ از حکم خدا و پیغمبر و اولی الامر اطاعت کنید، باید اول خدا را بشناسیم رسول را بشناسیم اولی الامر را هم بشناسیم تا پیروی کنیم؛ ممکن است داعیه داران الوهیت کم نباشند، متنبّیانی پیدا شوند که داعیه نبوت داشته باشند، ممکن است مدعیان ولایت و امامتی در صدر اسلام و مانند آن پیدا بشوند و از سقیفه و غیر سقیفه صدایی برخیزد و بگوید ما امامیم و ولی امر هستیم و معرفی اینها هم با سفارش و تبلیغ بیرون باشد. ولی شما از نظر معرفت و شناخت، باید هر چیزی را از درون آن بشناسید. 🔹 اگر خداشناس بشوید و معنای پروردگاری را، الوهیت را، ربوبیت را بشناسید، اگر تطبیق کردید معلوم می شود «فهو رب العالمین»، اگر معنا و حقیقت وحی و نبوت را درک کردید و شناختید، کسی که مدعی وحی و نبوت است و شما یافتید که این معنا در او محقق است، به رسالت او مثل وجود مبارک پیامبر(علیه و علی آله آلاف التحیة التحیة و الثناء) تصدیق می کنید و اگر کسی مدعی امامت و ولایت بود، چون شما معنای امامت را معنای ولایت را جنس و فصل امامت را را شناختید، کاملاً بر تطبیق می کنید نه بر سقیفه. ↙️ لینک خبر و متن کامل پیام: https://news.esra.ir/fa/w/2663726 📚 آیین معرفی موسوعه معارف اهل البیت فی الکتب الاربعه تاریخ: 1403/02/24 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra