eitaa logo
کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
12.5هزار دنبال‌کننده
5.5هزار عکس
2هزار ویدیو
24 فایل
مرجع رسمی اطلاع رسانی از آخرین اخبار مرتبط با آیت الله العظمی جوادی آملی و بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء esra.ir تلفن : 3ــ37782001 -025 فکس: 37765253 -025 کانال دروس معظم له @a_javadiamoli_doross ارتباط با ادمین کانال @bonyad_esra_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 آبروی مؤمن 🔹 كسی كه آبروی دیگران را برد، «عَلى‏ رُؤُوسِ الأَشْهادِ»[1] باید مفتضح شود. اگر كسی سعی كرد آبروریزی نكند و تا آن جا كه ممكن بود را حفظ كرد ولی خودش مشكلی داشت، در قیامت ذات اقدس الهی طرزی با او می ‌كند كه احدی باخبر نیست! این روایت شریف در نهج‌ الفصاحه در كلمات نورانی پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) هست که ذات پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در معاد عرض می ‌كند كه خدایا اعمال امت مرا در حضور دیگران بررسی نكن، فقط با حضور خودم باشد كه دیگران مثلاً خوشحال نشوند و ما شرمنده نشویم. پاسخ ذات اقدس الهی به پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) این است كه من درباره بعضی از امت تو طرزی رفتار می ‌كنم كه تو هم باخبر نباشی![2] نمی‌ گذارم آنها پیش تو هم بشوند، این که در دعای نورانی كمیل هم هست که خدا نمی ‌گذارد مؤمنی كه را حفظ كرده حتی پیش فرشته‌ ها خجل بشود: «وَ كُنْتَ أَنْتَ الرَّقِیبَ عَلَی مِنْ وَرَائِهِمْ وَ الشَّاهِدَ لِمَا خَفِی‏ عَنْهُمْ وَ بِرَحْمَتِكَ أَخْفَیتَهُ وَ بِفَضْلِكَ سَتَرْتَهُ»؛[3] اصلاً فرشته‌ها را فرستاده كه اعمال ما را بنویسند: ﴿إِنَّ عَلَیكُمْ لَحافِظینَ ٭ كِراماً كاتِبینَ﴾،[4] اما همین‌ ها كه مأموریتشان این است كه كارهای ما را بنویسند، بعضی از كارها را ذات اقدس الهی اجازه نمی ‌دهد تا آنها ببینند: «وَ الشَّاهِدَ لِمَا خَفِی‏ عَنْهُمْ»؛ اما نه اینكه آنها اهل سهو و نسیان هستند: «وَ بِفَضْلِكَ سَتَرْتَهُ» بلکه تو پوشاندی! در آن روایت نورانی كه پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمود، فرمود كسی كه را حفظ كند، هتاكی نكند و مشكل دیگران را حل كند، اگر یك وقتی پایش لغزید، ذات اقدس الهی در قیامت طرزی با او رفتار می ‌كند كه اجازه نمی‌ دهد خودِ پیغمبر او هم ببیند. امیدواریم همه ما مشمول بیت باشیم! [1]. الإقبال بالأعمال الحسنة (ط - الحدیثة)، ج3، ص297. [3]. نهج الفصاحة، ص517. «سَأَلْتُ اللَّهَ أنْ يَجْعَلَ حِسابَ أُمَّتِي اِلَيَّ لِئَلا تَفْتَضِحَ عِنْدَ الأُمَمِ فَأَوْحَی اللَّهُ عزَّ وَجَلَّ اِلَیَّ يا مُحَمَّدُ بَلْ أنَا أُحاسِبُهُمْ فَإِنْ كانَ مِنْهُمْ زَلَّةٌ سَتَرْتُها عَنْكَ لِئَلا تَفْتَضِحَ عِنْدَكَ». [3]. مصباح المتهجد، ج2، ص849. [4]. سوره انفطار، آیات10و11. 📚 درس تفسیر سوره مبارکه زمر ـ جلسه 37 تاریخ: 1393/09/17 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 جود و سخا 🔹 همه ما می ‌دانیم که اگر کسی در راه خدا خدمتی انجام بدهد، خدا می ‌کند؛ اما این را وجود مبارک امام کاظم و بعدها هم وجود مبارک امام جواد (سلام الله علیهما)[1] خوب توضیح دادند. فرمودند اگر کسی در راه کار خیر بردارد: «مَنْ أَیقَنَ بِالْخَلَفِ جَادَ بِالْعَطِیةِ»؛[2] یعنی درست است اگر شما شنیدید که کسی کار خیر بکند و در راه خیر قدم بردارد، خدا می‌ کند، ولی نمی ‌دانید که چه وقت جبران می ‌کند و چطور جبران می‌ کند! 🔹 یک وقت است که قطعه سنگی در باغی در اثر باران در این خاک فرو رفته است، این سنگ را که شما بردارید، تا جای آن پُر بشود چند ماهی طول می ‌کشد. یک وقت است که شطّ و نهر روانی مثل چشمه روان است، شما یک سطل آب که بردارید همان وقت جایش پُر می ‌شود. این ‌طور نیست که باید مدت ها صبر بکند. فرمودند اگر شما در راه خدا قدمی برداشتید، حالا آن را توسعه می ‌دهیم، همان وقت خدا آن را پُر می‌ کند؛ منتها شما دیر متوجه می ‌شوید! این ‌طور نیست که خَلَف و جای آن بعدها پُر شود؛ نظیر آن قلوه سنگی که چند ماه طول می ‌کشد تا جای آن پُر شود نیست. الآن شما یک سطل آب که از چشمه روان یا نهر بردارید، همان وقت جایش پُر است. فرمود ذات أقدس الهی این‌ طور پُر می ‌کند، نه اینکه بعدها پُر بکند، شما بعدها می ‌فهمید! آن ‌گاه این را توضیح دادند، فرمودند یک وقت است که کسی مالی را در راه خدا خیر می ‌کند، این سبک ‌ترین و کم ‌ارزش‌ ترین کار است، چون گذشت از مال خیلی مهم نیست. یک وقت است که به او اهانت شده است، حرف تلخی زدند و او رنجید، او اگر فوراً این را داشته باشد، این را داشته باشد که ببخشد، دیگر غده بدخیم طلاق و امثال طلاق در جامعه نخواهیم داشت. این رفتار ده برابر آن پول اثر دارد! پاگذاشتن روی غرور کار مهمی است. گذشت اخلاقی کار مهمی است. آن وقت ما نه در دستگاه قضایی پانزده میلیون پرونده داریم، نه طلاق داریم و نه مانند آن. 🔹 انسان جواد و بخشنده آن است که از بی ‌ادبی دیگری بگذرد، از اهانت دیگری بگذرد، یعنی پا بر روی غرور خود بگذارد و از این حق خود بگذرد؛ این می‌شود سخا و خدا همان لحظه پُر می‌ کند. اگر همین یک جمله امام جواد و امام کاظم (سلام الله علیه) بود، ما طلاقی نداشتیم. شوهر یک حرف می‌ زند، او فوراً می ‌رنجد؛ او حرفی می‌ زند، این می‌ رنجد. هیچ‌ کدام هم گذشت ندارند؛ آن وقت این می ‌شود. آن وقت دو طرف تا زنده‌ اند زندگی می ‌کنند. ما وقتی وارد حرم مطهر ائمه شدیم، در و دیوار را می ‌بوسیم، حق هم با ماست، این کار را هم می کنیم و باید هم بکنیم، برای اینکه اینها ما را کردند. [1]. عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال مستدرك سیدة النساء إلى الإمام الجواد، ج‏23ـ الجوادع، ص274. [2]. تحف العقول، ص403. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1398/05/31 🆔 @a_javadiamoli_esra
29.62M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
💠 تصویری 🔹 بزرگداشت مقام علمی و فرهنگی حکیم آیت الله میرزا مهدی محی ‌الدین الهی ‌قمشه ‌ای 🔸 تاريخ انتشار پیام: 1399/11/29 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 عالمان شهید 🔹 گرچه هر شهیدی كه در راه حق شربت شهادت نوشید دارد و خونش خود را به همراه خواهد داشت، ولی یك عالِم دینی و روحانینت مذهبی وقتی شربت شهادت می ‌نوشد خواهد داشت؛ زیرا آثار مضاعف دارد، اگر مآثر و آثار دو چندان بود ثوابش هم دو چندان و درجاتش هم دو چندان خواهد بود. راز اینكه یك كامیابی ‌اش از دو جهت است، برای آن است كه عالِمی كه شربت شهادت نوشید با یك دست وزن را و با دست دیگر موزون را در قیامت به همراه دارد. در قیامت كه ترازو نصب می‌ شود، در یك كفّه ترازو وزن و در كفّه دیگر موزون است. از وجود مبارك حضرت ختمی نبوّت (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) رسیده است كه در صحنه قیامت بعد از وضع ترازو و میزان الهی، را با مركّب می‌ سنجند؛ در یك كفّه مركّب عالمان دین كه با آن كتاب نوشتند، رساله نوشتند، مقاله نوشتند، شرح و تحریر نوشتند، كار را از راه بنان و بیان به عهده گرفتند، در یك كفّه این گوهرهای گران بها را و در كفّه دیگر خون شهیدان غیر روحانی را قرار می ‌دهند. آن روز هر چه سنگین‌تر باشد نشان آن است كه از ﴿إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیكَ قَوْلاً ثَقِیلاً﴾[1] بهره بیشتری دارند. از ذات مقدس پیغمبر (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) رسیده است كه در آن ترازو مركّب عالِم، وزین‌تر و سنگین‌تر از خون شهید است؛[2] در یك كفّه ، در كفّه دیگر قرار دارد. اگر خود عالِم شربت شهادت نوشید هر دو كفّه را حیازت می ‌كند، در یك كفّه مركّب عالمانه ای كه زمینه نشر معارف شد قرار می ‌گیرد و در كفّه دیگر خونی كه در راه خدای سبحان اهدا كرده است؛ یعنی هم وزن را و هم موزون را، هم عصاره كفّه اول را هم عصاره كفّه دوم را به همراه دارد. [1] . سوره مزمل، آیه 5. [2] . من لا یحضره الفقیه، ج4، ص399. 📚 پیام به کنگره شهدای روحانی تاریخ: 1392/09/09 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 شیاطین الإنس 🔹 آیات قرآن خیلی برای ما، برای نظام ما، دولت ما، ملت و مملكت ما نور است. هر كاری كه ما ـ خدای ناكرده ـ بفهمیم به دین ما و به نظام ما صدمه می ‌زند، باید مواظب گفتار و كردارمان باشیم، این هست! مسئله تعلیم «اسماء» چون مربوط به ما نیست، فقط یك بار در قرآن كریم ذكر شد ﴿وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ كُلَّها﴾،[1] که داستانی است برای و مربوط به دیگران هم نیست كه تعلیم «اسماء» بگیرند، عالِم شوند، شاگردی خدا را كنند که مقدور همه نیست و فقط یك بار خدای سبحان جریان ﴿وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ كُلَّها﴾ را ذكر كرد، اما جریان شیطنت و استكبار و و خودخواهی این غدّه‌ ای در درون همه ماست که هر روزه با آن درگیریم؛ چرا نام مرا نبردند؟! چرا من این حرف را نزدم؟! چرا به من نگفتند؟! چرا من جلو نیفتادم؟! هر جا سخن از ﴿أَنَا خَیرٌ مِنْهُ﴾[2] است معلوم می‌ شود که گوینده شیطان است، هر جا سخن از ﴿نَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ﴾[3] است، معلوم می ‌شود سخنگو شیطان است. از این شفاف ‌تر و روشن ‌تر! فرمود ما حرف شفاف داریم ﴿ما أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفینَ﴾، ما حرف قلمبه سلمبه نگفتیم. 🔹 فرمود به مردم بگو «سوابق» ما را كه می‌ دانید، «لواحق» ما را كه می ‌دانید، وضع ما را می‌ دانید، ما طمعی نداریم، غرضی نداریم، مرضی نداریم، چیزی هم از شما نخواستیم و حرف ما هم شفاف است. من برای چیزی كه نباشد و نداشته نباشد «تصنّع»ی بیان كنم و قلمبه سلمبه بگویم؟ ما چنین حرفی نداریم! ما كلّ اوضاع عالم را شرح دادیم، وضع شما را شرح دادیم، گذشته شما را شرح دادیم، آینده شما را شرح دادیم و می‌گوییم اینكه من باید این كار را كنم و من باید جلو بیفتم غدّه است، خودتان را به سرطان مبتلا نكنید؛ از این حرف شفاف ‌تر؟! فرمود ما كه تكلّفی نداریم، حرف ‌های بدی نزدیم، حرف ‌های پیچیده‌ ای نزدیم، به خیرِ شما گفتیم، شما این راه را بپذیرید! هر چه ما می ‌چشیم از ﴿أَنَا خَیرٌ مِنْه﴾ می ‌چشیم، هر جا به مقصد رسیده ‌ایم «هو خَیرٌ مِنْه» بود «الله خَیرٌ مِنْه، الحقّ خَیرٌ مِنْه العَدل خَیرٌ مِنْه» اینها بود. فرمود مگر ما این كتاب را نفرستادیم كه ترازو باشد؟ شما هر روز خودتان را با این ترازو بسنجید، اگر دیدید رهبری انقلاب را داود (سلام الله علیه) به عهده گرفته ﴿وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ﴾،[4] بعد از نبی ‌شان سؤال كردند و نبی ‌شان فرمود خدای سبحان ﴿بَعَثَ لَكُمْ طالُوتَ مَلِكاً﴾ عدّه ‌ای گفتند: ﴿نَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَ لَمْ یؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمالِ﴾؛[5] این ﴿نَحْنُ أَحَقُّ﴾ در آن سوره و در جریان طالوت، حرف شیطان است. 🔹 این ﴿أَنَا خَیرٌ مِنْهُ﴾ كه خیلی از ماها گرفتار آن هستیم هم حرف شیطان است. هر جا سخن از این است كه من از او بهترم حرف شیطان است؛ بله! ممكن است که بهتر باشید؛ اما شما كه می ‌گویید یعنی چه؟ یعنی من باید جلو بیفتم؟! مگر همه كارهای را انسان های خوب انجام می‌ دهند؟! این را پس برای چه خلق كردند؟! این امتحان را برای چه خلق كردند؟! یعنی شما به همه اسرار عالَم عالِم هستید؟! حرفتان را می ‌زنید، طرح می‌ دهید و پیشنهاد می ‌دهید، اینها خوب است، اما حتماً من باید جلو بیفتم؟! اینكه به ما گفتند هر روز قرآن بخوانید و هر روز خودتان را با قرآن بسنجید برای همین است. این بیان نورانی امام باقر (سلام الله علیه) است که در تحف ‌العقول آمده و فرمود هر روز خودتان را با قرآن بسنجید،[6] اصلاً كتاب را برای همین فرستادند! هر جا سخن از این است كه من «أعلم» و من «عُظما» هستم، همین حرف اوست. كجا حرف، حرفِ شیطان است؟ چه كسی جزء «شیاطین الإنس» است؟ این کسی كه می ‌گوید: ﴿أَنَا خَیرٌ مِنْهُ﴾. اگر نعمتی خدا به شما داد ﴿وَ ما بِكُمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ﴾[7] شكر كن، چرا می‌ گویی من باید جلو بیفتم؟ اگر این غدّه از ما گرفته شد آن وقت در روح و ریحان هستیم، راحت زندگی می‌ كنیم، راحت می ‌میریم و هیچ رنجی برای ما نیست. [1]. سوره بقره، آیه31. [2]. سوره اعراف، آیه12؛ سوره ص، آیه76. [3]. سوره بقره، آیه247. [4]. سوره بقره، آیه251. [5]. سوره بقره، آیه247. [6]. تحف العقول، ص284؛ «...وَ لَكِنِ اعْرِضْ نَفْسَكَ عَلَی كِتَابِ اللَّهِ...». [7]. سوره نحل، آیه53. 📚 درس تفسیر سوره مبارکه ص جلسه 16 تاریخ: 1393/03/10 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 منشور روحانیت 🔹 آنچه که امام راحل (رضوان الله تعالی علیه) [فرمود] که شایسته است هر از چند گاهی طلاب عزیز و همه عالمان دین ‌دار بخوانند و به دیگران منتقل کنند، همین وصیتنامه و است؛ اینها را به معرفت از زمان و زمانه فرا خواند، یک؛ به عمل دعوت کرد، دو؛ با پذیرش دیگران به وحدت هدایت کرد، سه؛ زیر مجموعه این اصول سه‌گانه هم مطالبی را گوشزد کرد. فرمود شما وارثان انبیا هستید[1] باید عالم و آدم را بشناسید تا حرفی بزنید که همه گوش بدهند، وقتی حرف شما را گوش می ‌دهند که شما و حرف بزنید! وقتی حرفتان جهانی و انسانی است که مطابق با روزگار و زمان و زمانه باشد، چیزی که تاریخ مصرف آن گذشت این قصه است و آنچه که درد روز مردم است آنها را باید مطرح کنید. شبهات هر عصری, اشکالات هر عصری, علوم هر عصری این آن مردم است و اگر وجود مبارک امام صادق (سلام الله علیه) فرمود: «الْعَالِمُ بِزَمَانِهِ لَا تَهْجُمُ عَلَیهِ اللَّوَابِس‏»[2] عکس نقیض چنین قضیه ‌ای این است که «من هجمت علیه اللوابس فلیس بعالم» آن‌ که نمی ‌داند در چه فضایی نفس می‌ کشد، قهراً زیر پوشش شبهات قرار می‌ گیرد و کسی که «هجمت علیه اللوابس» عکس نقیض این فتوا آن است که «لیس بعالم» پس او نیست. 🔹 اگر روحانیت بخواهد به عمل کند، می ‌بینیم همین چیزها در فرمایشات امام (رضوان الله تعالی علیه) است که این شخص باید بداند در چه فضایی زندگی می ‌کند، در چه عصری زندگی می‌ کند، مشکل مردم این عصر چیست، شبهات مردم این عصر چیست. مردم گرفتار شبهه هستند، شبهه یک است که آدم را رها نمی ‌کند! اگر مسایل سیاسی هست، اگر مسایل نظامی هست، غالباً بعد از آن صحنه ‌های فکری و ساحت ‌های فکری است، این ‌چنین نیست که مارکس و انگلس اول دست به کشتار زده باشند. استالین‌ ها بعد پیدا شدند، اول فکر کمونسیتی بود بعد حمله استالین! فکر که آمد ـ به هر حال بشر چون با فکر زندگی می ‌کند و با اندیشه به سر می‌ برد ـ او را به سمت خود می‌ برد و اگر او را به سمت خود برد دیگر کنترل او آسان نیست. 🔹 انذار کردن کار آسانی نیست! تا کسی خود از جهنم هراسناک نباشد، حرف او در مردم هراس از معاد ایجاد نمی ‌کند و تا جریان قیامت در بین نباشد و مردم از روز حساب نهراسند، آسان نخواهد بود: ﴿لِینْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَیهِمْ﴾.پس این توصیه ‌ای که ذات أقدس الهی به عموم مردم کرده است برابر بخش‌های پایانی سوره مبارکه «طلاق» و «ذاریات» به خصوص علما در سوره مبارکه «توبه» ایراد کرده است و همان توصیه خاصی را که ذات أقدس الهی به رسول اکرم (علیه و علی آله آلاف التحیة و الکرم) درباره انذار و جامعه بیان کرد، همان حرف را به علما و بیان کرد و آنچه را که کتاب و سنت به علما تذکر دادند. امام راحل (رضوان الله تعالی علیه) به عنوان یک وصیتنامه خاص به روحانیت و علمای حوزه و غیر حوزه تذکر داد که اولاً کامل باشند، یک؛ و مؤمن باشند، دو؛ این و اتحاد و هماهنگی و هم آوایی را از دست ندهند، سه؛ از زمان و زمانه باشند، چهار؛ به هر حال این انقلاب را تا زمان ظهور صاحب اصلی و اصیل آن کنند، پنج.
🔹 مگر کار آسانی است؟ چون هم از درون ما یک «اعدا عدوی» است که ما را به اختلاف می ‌خواند هم از بیرون دشمن‌ها صف کشیده ‌اند ما را «ارباً اربا» کنند. این جهاد اکبر به اصطلاح توده ما همین جنگ بین عقل و نفس است؛ حالا آنهایی که مثل امام راحل (رضوان الله تعالی علیه) این راه‌ ها را طی کردند آنچه را که ما اکبر می ‌دانیم پیش اینها اوسط است، آنها یک مرتبه برتری دارند که آن جا مشکل جهاد در بین است، برای توده ما ما همین تهذیب نفس ما است که آدم خوب بشویم یعنی بشویم، بد نکنیم، خلاف نکنیم، معصیت نکنیم، گناه نکنیم، همین! اگر کسی بخواهد با دیگری متحد بشود دشوار است، راه حل آن هم درمان آن هم قرآن کریم پیش‌بینی کرده، اولاً؛ خطر اختلاف را ذات أقدس الهی به عنوان یک بازگو کرده که این عذاب است، فرمود در مسیحی ‌ها در یهودی ‌ها ما این را القا کردیم، برای اینکه اینها را خواستیم تعذیب کنیم: ﴿وَ أَلْقَینا بَینَهُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضَاءَ إِلى یوْمِ الْقِیامَةِ﴾,[3] ﴿أَغْرَینا بَینَهُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضَاءَ إِلى یوْمِ الْقِیامَةِ﴾[4] چه در یهودی‌ ها چه در مسیحی‌ ها ما اینها را به تازیانه اختلاف تنبیه کردیم. اگر ـ خدای ناکرده ـ اختلافی در بین گروهی مخصوصاً عالمان دین ظهور می ‌کند، این نشانه تعذیب الهی است و عذاب الهی تنها راه آن التجای به درگاه خداست، اگر کسی بین خود و بین خدا خود را کند اختلاف رخت بر می ‌بندد و اگر ـ خدای ناکرده ـ امتی گرفتار شد، هرگز روی خیر را نخواهد دید. [1]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج‏1، ص32; «الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِیاء». [2]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج‏1، ص27. [3]. سوره مائده، آیه64. [4]. سوره مائده، آیه14. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1378/12/12 🆔 @a_javadiamoli_esra
❇ تأکید بر حفظ وحدت ملی / باید از ظرفیت های این کشور بزرگ و متمدن استفاده شود/دشمنان باید از اقتدار ایران واهمه داشته باشند آیت الله العظمی جوادی آملی امروز در دیدار ‌سردار سرلشکر پاسدار ‌باقری‌ رئیس ستاد کل نیرو‌های مسلح: باید با قدرت و استفاده از ظرفیت‌های داخلی، جدیدترین سلاح‌ها را بسازیم. باید جلوی اختلاس‌ها و نجومی‌ها گرفته شود. قطعاً مکتب اسلام که با کرامت انسانی همراه است، ماندگار خواهد بود انقلاب اسلامی از گذشته تاکنون از پایگاه مردمی برخوردار بوده است و اگر مردم پای کار انقلاب نباشند؛ همان‌طوری که تاریخ نشان داده است توطئه دشمنان در مدت کمی کارساز خواهد شد. ما قصد دعوا و جنگ با کسی را نداریم و اصلاً کار اصلی ما جنگ نیست، اما خداوند تبارک و تعالی در قرآن کریم فرمودند طوری باشید که دشمنان از شما بترسند. ما قادر به انجام کار‌های بزرگ هستیم، ملت ایران بزرگ و بزرگ‌زاده است. ما نیازی به تسلیحات خارجی نداریم و باید از ظرفیت‌های این کشور بزرگ و شناسنامه‌دار و متمدن استفاده کنیم. ملت ایران از نظر هوش و ذکاوت، پیشینه تاریخی و فرهنگ از دشمنان جلوتر هستند و همچنان که تاکنون نشان داده‌اند، ظرفیت توسعه و پیشرفت را در عرصه‌های مختلف دارند. ما ملت ظلم‌پذیری نیستیم و موظف هستیم به جایی برسیم که دشمنان از اقتدار ما واهمه داشته باشند. ما نباید غفلت کنیم و نباید گرفتار منیت‌ها و کید شیطان شویم، بلکه باید تلاش و کوشش کرد و در حوزه تولید گام مؤثر برداشت. اگر به آنچه که مطلع هستیم، عمل کنیم، خداوند در آنچه که نمی‌دانیم، راه را برایمان روشن خواهد کرد. news.esra.ir @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 قَسَم به امام جواد 🔸 وقتی امام به دنیا می ‌آید، زاد روز او آن چنان است که وجود مبارک امام زمان (ارواحنا فداه) به همه ما دستور می‌ دهد که تا روز قیامت وقتی شد این دعا را بخوانیم؛ خدا را قَسَم بدهیم به «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک بِالْمَوْلُودَینِ فِی رَجَبٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِی الثَّانِی وَ ابْنِهِ عَلِی بْنِ مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ».[1] این چه مقامی است! روزی که در ماه رجب به دنیا می ‌آید از ناحیه مبارکه امام زمان (ارواحنا فداه) به ما دستوری می ‌رسد که در ماه رجب تا ظهور آن حضرت و تا دامنه قیامت این دعا و زیارت مستحب است که خدا را در ماه رجب قَسَم به امام جواد می‌دهیم قَسَم به می‌دهیم، این چه عظمتی است! اینها چه کسانی هستند! «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک بِالْمَوْلُودَینِ فِی رَجَبٍ»، این دعا از ناحیه مقدسه وجود مبارک ولی عصر است! در ماه رجب مستحب است و «إِلی یوْمِ الْقِیامَةِ»! بنابراین چنین مقامی دارد، این اختصاصی به وجود مبارک امام جواد (سلام الله علیه) ندارد، همه ائمه (علیهم السلام) همین طورند؛ زیرا نام پسر امام جواد، امام هادی (سلام الله علیهما) هم در همان دعا آمده است «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک بِالْمَوْلُودَینِ فِی رَجَبٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِی الثَّانِی وَ ابْنِهِ عَلِی بْنِ مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ»، این چه عظمتی است! این مطلب اول. 🔸 وجود مبارک امام جواد (سلام الله علیه) خط مشی را برای ما روشن کرده که در ما نسبت به یکدیگر چطور باید باشیم؛ یعنی در کمین بنشینیم و ببینیم چه زمانی رقیب طرف ما اشتباه می ‌کند که آبروی او را ببریم؟! دنیا که آخر نشده ما هم یک روز می‌افتیم! چه کسی حافظ آبروی خودش است؟ چه کسی حافظ لغزش ‌های خودش است؟ مگر ما اطمینان داریم که هیچ وقت اشتباه نمی ‌کنیم؟ حادثه ‌ای پیش نمی ‌آید؟ نه دنیا آخر شده نه ما چنین تأمینی داریم! بنابراین «کجروی کج آیدت جفّ القلم»،[2] این ‌چنین نیست که اگر ما بی‌ راهه رفتیم یا راه دیگری را بستیم در حقیقت راه او را بستیم, خیر! راه خود را بستیم. آن بیان نورانی پیامبر اعظم (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) را نقل کنم تا معلوم بشود که این امام نهم مثل وجود مبارک پیامبر اعظم (علیهم الصلوة و علیهم السلام) همان فرمایش را دارند. آن بیانی که از حضرت رسول (صلّی الله علیه و آله و سلّم) رسیده است فرمود طرزی نماز بخوان که گویا ، این یک؛ نشد، طرزی نماز بخوان که بدانی ،[3] این دو; اما آدم طوری نماز بخواند که نه معبود را ببیند، نه بداند که در مرئای معبود است او ﴿فَوَیلٌ لِلْمُصَلِّینَ ٭ الَّذِینَ هُمْ عَن صَلاَتِهِمْ سَاهُونَ﴾[4] است. پس بیان نورانی حضرت رسول (صلّی الله علیه و آله و سلّم) این است که طرزی نماز بخوانید که گویا خدا را می ‌بینید، «کأنّ» است. مقام «أنّ» برای وجود مبارک حضرت امیر (سلام الله علیه) است که فرمود «مَا کنْتُ‏ أَعْبُدُ رَبّاً لَمْ أَرَه‏»[5] آن از ما متوقع نیست؛ اما مقام «کأنّ» که مادون مقام «أنّ» است این مقدور ماست، «مأمورٌ به» ما هم است. فرمود: «تَعْبُدَ اللَّهَ کأَنَّک تَرَاهُ فَإِنْ لَمْ تَکنْ تَرَاهُ فَإِنَّهُ یرَاک‏»[6] اگر به جایی نرسیدی که «کأنّ» باشد که گویا داری خدا را می ‌بینی، با نه با چشم حسّ، زیرا ﴿لا تُدْرِکهُ اْلأَبْصارُ وَ هُوَ یدْرِک اْلأَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطیفُ الْخَبیرُ﴾،[7] به جایی برس که می ‌دانی که او تو را می ‌بیند، این مخصوص نماز است. 🔸وجود مبارک امام جواد همین را توسعه داده، این را تبیین کرده، باز کرده و این متن را شرح کرده، فرمود طرزی زندگی کن که باشی، نه طرزی نماز بخوان! آن وقت این معنای «خوشا آنان که دائم در نمازند»[8] را روشن ‌تر می‌ کند. فرمود طرزی زندگی کن که تو در مرئای الهی هستی، بدانی که خدا تو را می ‌بیند «وَ اعْلَمْ أَنَّک لَنْ تَخْلُوَ مِنْ عَینِ اللَّهِ فَانْظُرْ کیفَ تَکون‏»،[9] حالا تو که او را نمی ‌بینی، بدانی که او تو را می ‌بیند، این اختصاص به نماز و روزه ندارد و هم همین طور است، آن وقت آدم است.
[1]. مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏2، ص805. [2]. مثنوی معنوی، دفتر پنجم، بخش 135؛ «کژ روی جف القلم کژ آیدت ٭٭٭ راستی آری سعادت زایدت». [3]. من لا یحضره الفقیه، ج‏1، ص303; «وَ لْیكُنْ قِیامُكَ فِی الصَّلَاةِ قِیامَ الْعَبْدِ الذَّلِیلِ بَینَ یدَی الْمَلِكِ الْجَلِیلِ وَ اعْلَمْ أَنَّكَ بَینَ یدَی مَنْ یرَاكَ وَ لَا تَرَاه‏». [4]. سوره ماعون، آیات4 و 5. [5]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج‏1، ص98. [6]. بحارالأنوار, ج67, ص196; صحیح (البخاری), ج6, ص20. [7]. سوره انعام، آیه103. [8]. دو بیتی‌های بابا طاهر, شماره313; «خوشا آنان که دایم در نمازند ٭٭٭ بهشت جاودان بازارشان بی». [9]. تحف العقول، ص455. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1385/09/30 🆔 @a_javadiamoli_esra