و در حدیث معتبر از ابوحمزه منقول است که گفت: من هم کجاوه بودم با حضرت امام محمدباقر (علیه السلام). چون بار را فرود آوردیم حضرت اندکی راه رفتند پس آمدند و دست مرا گرفتند و فشار سختی دادند. گفتم: فدایت شوم من با شما بودم در کجاوه! فرمود: مگر نمی دانی که مؤمن چون اندک حرکتی بکند و بعد از آن دست برادر مؤمن خود را بگیرد حق تعالی نظر لطف به سوی ایشان می کند و روی رحمت خود را به جانب ایشان می گرداند و به گناهان می فرماید فروریزید از ایشان تا آنکه چون از یکدیگر جدا می شوند هیچ گناه بر ایشان نمانده است... حلیة المتقین

[أَنْتَ کَهْفي حینَ تُعْیینِی الْمَذاهِبُ في سَعَتِها وَتَضیقُ بِی الاَْرْضُ بِرُحْبِها] تو پناه منی ؛ هنگامی که راه‌ها درمانده‌ام کنند با همه ی وسعتی که دارند و زمین با همه ی پهناوریش بر من تنگ گیرد .. + امام حسین(ع) ، دعای عرفه

بین همه درس های فارسی یازدهم، پرورده عشق یه چی دیگه بود:)