.
تو به بوی غزل و قافیه ، آمیخته‌ای
به خدا حالِ مرا، خوب به هم ریخته‌ای
آنچه خوبان همه دارند تو یکجا داری
بی سبب نیست، که در کنجِ دلم جا داری
به سپیدیِ غزل، رایحه ی یاسِ منی
یاسمن بوی‌ترین، قسمت احساسِ منی
من که در دل، آرزوی با تو بودن داشتم
کاش اندک جرأتی هم بهر گفتن داشتم
لشگر غم‌ها حریف من نمی گردید اگر
دست های مهربانت را به گردن داشتم
پرپرم امروز اگر در دست باد سرنوشت
غنچه ای بودم که سودای شکفتن داشتم
طاقت دل را به داغ عشق سنجیدن خطاست
من که صدها دشنه از بیگانه بر تن داشتم
هیچکس هرگز به چشمانم نیامد غیر تو
از سر شوق تو سر در بین دامن داشتم
جز شراب خنده از لبهای من چیزی نریخت
گر چه در قلبم همیشه بار سوزن داشتم
