وفا نکردی و کردم، خطا ندیدی و دیدم شکستی و نشکستم ، بُریدی و نبریدم اگر ز خلق ملامت ، و گر ز کرده ندامت کشیدم از تو کشیدم، شنیدم از تو شنیدم کی‌‌ام؟ شکوفهٔ اشکی که در هوای تو هر شب ز چشم ناله شکفتم ، به روی شکوه دویدم مرا نصیب غم آمد ، به شادی همه عالم چرا که از همه عالم ، محبت تو گزیدم چو شمع خنده نکردی ، مگر به روز سیاهم چو بخت جلوه نکردی ، مگر ز موی سپیدم به‌جز وفا و عنایت ، نماند در همه عالم ندامتی که نبردم ، ملامتی که ندیدم نبود از تو گریزی چنین که بار غم دل ز دست شکوه گرفتم ، به‌دوش ناله کشیدم جوانی‌ام به سمند شتاب می‌شد و از پی چو گرد در قدم او ، دویدم و نرسیدم به روی بخت ز دیده ، ز چهر عمر به گردون گهی چو اشک نشستم ، گهی چو رنگ پریدم وفا نکردی و کردم ، به سر نبردی و بردم ثبات عهد مرا دیدی ای فروغ امیدم؟ #مهرداد_اوستا(محمدرضارحمانی) #سالروز_درگذشت