#حضرت_مسلم_بن_عقیل سر دارالعماره زار و بی جانم، حلالم کن نوشتم که بیا اما پشیمانم، حلالم کن نکردم لحظه ای گریه برای غربتم اصلا برای غربتت اینگونه گریانم، حلالم کن فقط یک پیرزن در کوفه از مسلم حمایت کرد اسیر خدعه های ابن مرجانم، حلالم کن سر فرزند یک بدکاره عهد خود رها کردند من از این قوم کوفی روی گردانم، حلالم کن هر آن کس حرف حق گوید، دهانش سنگ خواهد خورد به فکر زینبین و سنگ بارانم، حلالم کن علی اکبر، علی اصغر، نبینی داغ اولادت فدای بچه هایت جان طفلانم، حلالم کن همینکه بی هوا چشمم به چوب خیزران افتاد میان ظرف آب افتاد دندانم، حلالم کن به قطره قطره خونی که میان مشت من پر شد نوشتم بر زمین، با دست لرزانم حلالم کن اگر این آب، خونی شد فدای کام عطشانت مُواساتم شد اینگونه که عطشانم، حلالم کن شهیدانت همه بر روی پایت جان دهند اما غریبانه اسیر درد هجرانم، حلالم کن اراذل با منِ مسلم چه ها کردند در کوفه به یاد خواهرت خیلی پریشانم، حلالم کن تنم را بر زمین در پشت مرکب می کشند اما برای پیکرت پاره گریبانم، حلالم کن زبانم لال این ها تشنه ی تاراج تو هستند بخوان این نکته را از جسم عریانم، حلالم کن #محمد_جواد_شیرازی http://eitaa.com/abdorroghaye

#حضرت_مسلم_بن_عقیل پر شده قلبم از ولای حسین دوست دارم شوم فدای حسین روی دارالعماره حس کردم می وزد عطر آشنای حسین شرمسارم از آن همه نامه شرم دارم ز بچه های حسین کاش یک لحظه محضرش بودم تا بیفتم به دست و پای حسین بر غریبی خود نمی گریم هست اشکم فقط برای حسین جز من و هانی و یکی دو نفر هیچ کس نیست مبتلای حسین مانده ام این جماعت نامرد چه گرفتند در ازای حسین؟! همه بیتاب کشتنش هستند چه بلایی است کربلای حسین وسط نیزه دارها گفتم: بزنیدم مرا به جای حسین می شود ذبح، تشنه لب اصغر غم عظماست ماجرای حسین وای اگر پیکر علی اکبر نشود جمع در عبای حسین شد اگر پیکرم رها بر خاک به فدای تن رهای حسین لب خونی و تشنه ام گویاست تشنگی می شود جزای حسین گونه ام را شکافت سنگ اما آه از روی حق نمای حسین می رسد پیش زینبین آخر روی نیزه، سرِ جدای حسین تنش اینجا کفن نخواهد شد لالم از داغ بوریای حسین #محمد_جواد_شیرازی eitaa.com/abdorroghaye

#ورود_کاروان_به_کربلا از آن زمان که رسیدیم، دلهره دارم شبیه ابر بهارم که اشک می بارم حسین قول بده سایه ی سرم باشی هرآنچه شد ته این قصه، در برم باشی قرار قلب مرا صحبتی در اینجا برد شنیده ام که کسی نام کربلا را برد رسید آخر خط، غربتم پیاپی شد تمام فرصت پنجاه ساله ام طی شد بگو که معنی هجده هزار نامه چه شد؟! کسی نیامده حق را کند اقامه، چه شد؟! هوا، هوای عناد است بین این صحرا چقدر نخل زیاد است بین این صحرا رقیه را نظری کن، چه ناز خوابیده به روی دوش ابالفضل باز خوابیده نشسته در بر گهواره ی علی اصغر رباب خیره به رخساره ی علی اصغر تمام راه، کنارم حجابِ محمل شد برای من، علی اکبر رکابِ محمل شد چقدر محضرت آرامش و امان دارم دلم کنار تو قرص است، سایه بان دارم منی که بند دلم را به تو گره زده ام منی که در همه جا پابه پایت آمده ام خدا نکرده کنارم اگر نباشی چه؟! زمان واقعه و دردسر نباشی چه؟! نخواه تا که ببینم میان گودالی غریب مانده ای و تشنه کام و بی حالی نخواه تا که عقب باشم و نظاره کنم به التماس سوی قاتلت اشاره کنم چگونه صبر کنم پیکرت دریده شود؟! چگونه صبر کنم تا سرت بریده شود؟! گرفته جان مرا داغ هاهُنا... بس کن غریب ماندن تو می کشد مرا بس کن #محمد_جواد_شیرازی eitaa.com/abdorroghaye

#ورود_کاروان_به_کربلا حجاج رسیدند به دنبال حسین مبهوط تماشا شده اند آل حسین انگار دگرگون شده احوال حسین خاکی شده بدجور پر و بال حسین با اشک به سجده رفته بر درگه عشق در کرب و بلا، وادی و منزلگه عشق ره باز کنید آمده فخر دو سرا باید که بنازد به خودش کرب و بلا از راه رسیده است ناموس خدا آن دختر شیرین سخن آل عبا دردانه ی شاه آمده بر شانه ی ماه لاحول و لا قوة الا بالله در حال خوش کودکی اش رفته به خواب شش ماهه ی ارباب در آغوش رباب می چرخد عمو دور حرم مثل عقاب هستند تمام مشک ها مملو آب یک لحظه گلوی کوچکی تشنه نماند در کل مسیر، کودکی تشنه نماند رحمت به ابالفضل و به جود و کرمش رحمت به نگاه نافذ و محترمش آرامش زینب شده با هر قدمش هستند حسینیان به زیر علمش طفلان حرم که مست عطر یاس اند آرام همه در کنف عباس اند این قافله ی عشق پیمبر دارد بوی نفس حضرت مادر دارد در معرکه ها، شیر دلاور دارد یک مرد به نام علی اکبر دارد در هر نفسی بود رکاب زینب باید به علی گفت نقاب زینب حال همه را گفته ام اما زینب روزش شده در کرب و بلا همچون شب جانش ز غم و غصه رسیده بر لب افتاد از آه و گریه کردن در تب بر هر دو لب حسین، چشمش را دوخت با روضه ی هاهُنا... دل زینب سوخت می گفت حسینش، غم عظمی اینجاست داغی که از آن سوخته طه اینجاست آن ذبح که گفتند فَدَینا... اینجاست ای خواهر من، جدایی ما اینجاست پایان ندهد به اشتیاقِ من و تو هرچند که اینجاست فراق من و تو ای خواهر من، کشته ی امیال شوم از تشنگی ام خسته و بی حال شوم مذبوح و شهیدِ ته گودال شوم زیر سم ده اسب لگدمال شوم پیراهن خونی مرا غصب کنند بالای سنان، رأس مرا نصب کنند باید که جفا ببینی و صبر کنی سرهای جدا ببینی و صبر کنی یک کرب و بلا ببینی و صبر کنی گودال مرا ببینی و صبر کنی باید که بلا را بپذیری، بروی باید که بدون من اسیری بروی #محمد_جواد_شیرازی eitaa.com/abdorroghaye

#مناجات_امام_حسین_علیه_السلام فخر کنم بر همه، هست نگارم حسین اول کارم حسین، آخر کارم حسین دایره ی قلب من، وقف حسینیه شد داده بهایی گران، بر دل زارم حسین بر نسبم شاکرم، در همه دم بوده است نوکری اش عزتِ ایل و تبارم حسین کاش که بعد از حیات، حک بشود با ثبات با خط خوش بر روی سنگ مزارم حسین گرچه نمانده کسی، پیش من روسیاه در همه ی زندگی بوده کنارم حسین جان و جهانم شده، روح و روانم شده ورد زبانم شده، صحبت یارم حسین خسته شدم از فراق، مُردم ازین اشتیاق بر غم کرب و بلا، کرده دچارم حسین از کرم و مرحمت، داده اجازه به من تا به روی تربتش سر بگذارم حسین در ظلمات جهان، اشک عزایش شده نور شفابخش بر دیده ی تارم حسین زینب و دلشوره ها، زینب و کرب و بلا گفت همین که رسید، دلهره دارم حسین بوی جدایی و غم، می رسد از هر قدم آه دو چشم ترت، برده قرارم حسین #محمد_جواد_شیرازی eitaa.com/abdorroghaye

#ورود_کاروان_به_کربلا چه شد که ریخت دلم بی هوا، نمی دانم چقدر دلهره دارم، چرا پریشانم من از شلوغی این نخل ها هراسانم حسین گریه نکن جان من، نسوزانم چه بوی سیب عجیبی گرفته این صحرا چقدر نام حزینی است نام کرب و بلا بیا و مرهم غم های بی شمارم باش قرار، رفته ز جان و دلم قرارم باش همیشه روشنی چشم های تارم باش شبیه فرصت این سال ها کنارم باش به زیر سایه ی لطفت، خیال من تخت است نبودنت به کنارم، تصورش سخت است نبین که در دل این دشت اسیر خَناسیم نبین که در به درِ خلقِ قدر نشناسیم اگرچه آینه هستیم اگرچه حساسیم هزار شکر که ما در پناه عباسیم به سوی تشنه لبان با شتاب می آید به هیبت پدرم بوتراب می آید دلم خوش است به دیدار روی پیغمبر بگو قدم بزند باز هم علی اکبر صدای رحمت وحی است گریه ی اصغر سکینه ات چقدر رفته است بر مادر فدای روی رقیه که مثل خورشید است گمان کنم کمی از اهل کوفه ترسیده است چرا به چشم ترت خیره سوی گودالی؟! اگر غلط نکنم فکر روز جنجالی در آن زمان که لبت تشنه است و بی حالی خدا کند که نبینم غریب و پامالی خدا کند ته گودال زیر و رو نشوی اسیر شمر و سنان درنده خو نشوی نگاه کن همه مهمان قوم نامردیم دروغ بود همه نامه ها و دلسردیم اگر صلاح بدانی بیا که برگردیم خودت ببین که عزیزم، کفن نیاوردیم نصیب پیکرت اینجا حصیر خواهد شد به دست حرمله، زینب اسیر خواهد شد #محمد_جواد_شیرازی eitaa.com/abdorroghaye

#مناجات_امام_حسین_علیه_السلام سلام ماه محرم، سلام ماه حسین سلام پرچم مشکیِ خیمه گاه حسین هزار شکر نمردیم و فرصتی داریم برای عرض ارادت به پیشگاه حسین تمام عزت عالم میان روضه ی اوست چه عزتی است که هستیم در پناه حسین نوشته فاطمه نام تمامی ما را به لطف آمدنِ روضه، در سپاه حسین تمام سال اگر رفته ام به بیراهه شدم به برکت این ماه، سر به راه حسین جواز نوکری ام برترین مدال من است جواز نوکری ام داده یک نگاه حسین شبیه کل رسل اذن گریه داده به من چه منتی است بر این عبد روسیاه حسین شفاست تربت پاک و مقدس قبرش رواست ذکر دعا تحت بارگاه حسین دوباره بوی لباسی که غرق در خون است رسانده است دلم را به قتلگاه حسین چنان زدند به نیزه به پهلوی حضرت رسید از ته مقتل صدای آه حسین #محمد_جواد_شیرازی eitaa.com/abdorroghaye

#ورود_کاروان_به_کربلا ره گشایید، کاروان آمد کاروان حسین جان آمد دور مولا چه خوب اصحابی است نزد خورشید، بَه چه مهتابی است کودکان حرم که چون یاسند همه آسوده نزد عباسند نور وجهش به عرش می تابد روی دوشش رقیه می خوابد شیر زن های مذهب آمده اند ام کلثوم و زینب آمده اند عون و قاسم حجاب محملشان علی اکبر رکاب محملشان چشم یک خیمه بر دهان علی است عشق این کاروان، اذان علی است شیرخوار رباب در خواب است مشک های حرم پر از آب است گفت آقا چه نام این صحراست؟ یک نفر گفت دشت کرب و بلاست هاهُنا... بر لب حسین آمد روضه ها بر لب حسین آمد شد سرازیر اشک چشمانش زینب از غم دلش گرفت آتش دلهره در دلش فراوان شد بیشتر از حسین، گریان شد گفت: حس می کنم غریبی را بوی خون، بین عطر سیبی را نکند وعده ی نبی اینجاست نکند تل زینبی اینجاست سنگ ها بر زمین چه بسیارند نخل ها را ببین چه بسیارند این غم در گلو چه خواهد شد؟ جان زینب بگو چه خواهد شد؟ دست من نیست می روم از حال نرو دیگر میان این گودال چه کنم تا سرت جدا نشود؟ چه کنم پیکرت رها نشود؟ من نمردم به تو لگد بزنند به پدر، حرف های بد بزنند تک و تنها اگر بمانم چه؟! بین اعدا اگر بمانم چه؟! نکند که اسیر خواهم شد؟! با که من هم مسیر خواهم شد؟! هر چه باشد قضا و تقدیرم نیست فرقی، که بی تو می میرم #محمد_جواد_شیرازی eitaa.com/abdorroghaye

#حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها در سه سالش هزار و یک غم دید غم به قدر تمام عالم دید قامتش را شکسته و خم دید تازه درد فراق را هم دید مثل زهرا نحیف و لاغر شد غنچه ای بود و زود پرپر شد روی زخم کسی نمک نزنید ضربه بر بال شاپرک نزنید به زمین خورده را کتک نزنید با لگد بچه را محک نزنید استخوان های بچه باریک است عالمِ بی رقیه، تاریک است صورتی زرد داشتی یا نه؟! عرق سرد داشتی یا نه؟! استخوان درد داشتی یا نه؟! درد صد مرد داشتی یا نه؟! درد پهلو و سینه بد دردی است زدن بچه اوج نامردی است شب و روزش به درد، سر می شد بی صدا دست بر کمر می شد تا که ذکر لبش پدر می شود حال و روزش خراب تر می شد تا که آخر سر پدر را دید از سر او سؤال ها بپرسید چه کسی این چنین یتیمم کرد؟! کنج ویرانه ای مقیمم کرد در غم حنجرت سهیمم کرد داغدار غمی عظیمم کرد پیش رأس پدر به خاک افتاد گفت زینب: رقیه جان، جان داد زن غساله چشم خود را بست نزد اصلا به پیکر او دست گفت: این تن چو سیبِ لک خورده است زده او را مگر که مردی مست؟! ازچه این بچه زیر و رو شده است؟! خواهرش گفت: بی عمو شده است #محمد_جواد_شیرازی eitaa.com/abdorroghaye

#حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها چنان شمعی چکیده بر زمینم، رو به سوسویم پدر چشمم نمی بیند، تو را با دست می جویم چرا موی مرا دیگر نمی بوسی، نمی بافی؟! یقین دارم دلت خون است از اوضاع گیسویم لبت بوسیدم و بر کام خود با مشت کوبیدم خودم زخم لبانت را به اشک چشم می شویم تکان خوردن برای شیشه ی عمرم ضرر دارد مضاعف می شود با هر تکانی درد پهلویم غذایم ترک شد اما نمازم را نکردم ترک به هر داغی شبیه عمه ام زینب ثناگویم برای من علی اکبر النگویی خرید اما به دست دختری در کوچه ها دیدم النگویم زمین خوردن شده تکرار دشوار شب و روزم نمانده قوتی دیگر میان هر دو زانویم لباسم از تنم مانند زهرا در نمی آید خبر داری مرا بیچاره کرده درد بازویم؟ یقین دارم زن غساله هم غسلم نخواهد داد خجالت می کشم خیلی ازین وضع سر و رویم در آغوشت بگیرم تا از این ویرانه پر گیرم ندارم حاجت مرهم، فقط وصل است دارویم عجب حسن ختامی شد سه سالم را نصیب امشب نگاهت می کنم تا جان دهم با چشم کم سویم  #محمد_جواد_شیرازی eitaa.com/abdorroghaye

#حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها چهل منزل کتک خوردم، نبودی به زیر دست و پا مُردم، نبودی منی که غنچه بودم، تشنه ماندم توانم رفت و پژمردم، نبودی چرا وقتی که بد ترسیده بودم چرا نام تو را بردم، نبودی؟! شب تاریک، در بین بیابان من از محمل زمین خوردم نبودی نپرس از پهلویم، تقصیر زجر است به ضرب چکمه آزردم، نبودی چرا ساکت، چرا اینگونه سردی؟! مگر با دختر خود، قهر کردی؟! سه ساله بودم و قدم کمان شد تسلای غمم، زخم زبان شد نبودی جان بگیرم در کنارت رقیه از یتیمی نیمه جان شد حجابم را نشد محکم بگیرم دو دستم بسته بین ریسمان شد چه دستان بزرگی دارد این شمر تمام صورتم زهرا نشان شد حواسم بود روی نیزه بودی سرت بالاسر من سایه بان شد سرت را می گذارم روی شانه که گویم حرف های دخترانه اگرچه درد دارم قدر کافی نمی خوابم که مویم را ببافی نپرس از وضع موهایم که دیگر ندارد حاجتی بر موشکافی پر پروانه وارم را شکستند ندارم استطاعت بر طوافی شدم خسته ازین سربار بودن خودم حس می کنم هستم اضافی مرا با خود ببر، با من بگو که دگر از این مصیبت ها معافی بیا امشب به قول خود عمل کن مرا در لحظه ی آخر بغل کن #محمد_جواد_شیرازی eitaa.com/abdorroghaye