در آيه 19 تا 22 سوره «الرّحمن» مى خوانيم: «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقيانِ * بَيْنَهُما بَرزَخُ لايَبْغيانِ * فَبِاَىّ آلاِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ * يَخْرُجُ مِنْهُما اللّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ»؛ بر طبق تفسیر معنوی مأخوذ از روايات، مراد از اين دو دريا، امام على(ع) و حضرت فاطمه(س) هستند که محبت و احترام آنها به یکدیگر مانع هرگونه تعدی به طرف مقابل مي شود و مراد از لؤلؤ و مرجانی که از آنها بدست می آید امام حسن(ع) و امام حسين(ع) می باشند. @aboajor

سعدیا گر بکند سیل فنا خانهٔ عمر دل قوی دار که بنیاد بقا محکم از اوست @aboajor

و ندایی که به من می‌گوید گرچه شب تاریک است دل قوی دار سحر نزدیک است #حمید_مصدق @aboajor

محبوب من یاد شما نباشد زندگی به چه درد میخورد #صالح_اعلا @aboajor

تو روز دیگری هستی تو فردایی همانی که باید به خاطرش زنده بمانم #جبران_خلیل_جبران @aboajor

باران که آمد بعد از آن خیرات می بارد خیر کسی را خواستی اوّل بگریانش #اکبر_لطیفیان @aboajor

خَمُش خَمُش که اشارات عشق، معکوس است نهان شوند معانی ز گفتن بسیار #مولانا @aboajor

هر که را اسرار حق آموختند مهر کردند و دهانش دوختند @aboajor

اندر فضیلت خاموشی اگر پای در دامن آری چو کوه سرت ز آسمان بگذرد در شکوه زبان درکش ای مردِ بسیار‌دان که فردا قلم نیست بر بی‌زبان صدف‌وار گوهرشناسانِ راز دهان جز به لؤلؤ نکردند باز فراوان‌سخن باشد آکنده‌گوش نصیحت نگیرد مگر در خموش چو خواهی که گویی نفس بر نفس حلاوت نیابی ز گفتارِ کس نباید سخن گفت ناساخته نشاید بریدن نینداخته تأمّل‌کنان در خطا و صواب به از ژاژخایانِ حاضر‌جواب کمال است در نفسِ انسان سخُن تو خود را به گفتار ناقص مکُن کم‌آواز هرگز نبینی خجل جوی مشک بهتر که یک توده گل حذر کن ز نادانِ ده‌مَرده‌گوی چو دانا یکی گوی و پرورده گوی صد انداختی تیر و هر صد خطاست اگر هوشمندی یک انداز و راست چرا گوید آن چیز در خفیه مرد که گر فاش گردد شود روی‌زرد؟ مکن پیشِ دیوار غیبت بسی بود کز پسش گوش دارد کسی درونِ دلت شهربند است راز نگر تا نبیند درِ شهر باز از آن مردِ دانا دهان‌دوخته‌ست که بیند که شمع از زبان سوخته‌ست #بوستان_سعدی #باب_هفتم_تربیت #اندر_فضیلت_خاموشی @aboajor

آدم را امتحان به کردار باید کرد نه به گفتار. چرا که بیشتر مردم زشت کردار و نیکو گفتارند #فیثاغورث @aboajor

یک بار موقع خداحافظی یک نفر به جای تعارفات معمول و آرزوی موفقیت خیلی ساده گفت: غمت کم... @aboajor

الحنینُ حربٌ لم یُقاتِلکَ أحدٌ مِنَ الخارجِ بَل تَموتُ أنتَ مِن داخِلِکَ دلتنگی جنگی ست که هیچ کس از بیرون به تو حمله نمی کند بلکه تو از درون کشته می شوی #محمود_درویش @aboajor

نماز کامل این قبله جز شکسته شدن نیست دعای منتظران وقت گریه بین سجود است #الهه_بیات_مختاری @aboajor

معشوق گفت : چرا شکستی؟ گفت :جهت آنکه تو بگویی چرا شکستی؟ #شمس_تبریزی @aboajor

تا شدم محو تماشا دلم از دستم رفت دل سپردن به تو از خویش بریدن دارد ‏‌ #کاتب_زنجانی @aboajor

همچو خورشید به ذرات جهان قسمت کن گر نصیب تو ز گردون همه یک نان باشد #صائب_تبریزی @aboajor

لئوناردو داوینچی موقع کشیدن تابلوی شام آخر دچار مشکل بزرگی شد او می بایست خیر و نیکی را به شکل عیسی و بدی را به شکل یهودا ( که از یاران عیسی بود و هنگام شام تصمیم گرفت به او خیانت کند) تصویر می کرد. کار را نیمه تمام رها کرد تا مدل های آرمانی اش را پیدا کند. روزی در مراسم همسرایی در کلیسا، تصویر کامل مسیح را در چهره ی یکی از جوانان یافت... جوان را به کارگاهش دعوت کرد و از چهره اش اتودها و طرح هایی برداشت. سه سال گذشت... تابلوی شام آخر تقریبا تمام شده بود، اما داوینچی برای یهودا هنوز مدل مناسبی پیدا نکرده بود. کاردینال، مسؤول کلیسا کم کم به او فشار می آورد که نقاشی دیواری را زودتر تمام کند. داوینچی پس از مدتها جست و جو، جوان شکسته، ژنده پوش و مستی را در جوی آبی یافت. از دستیارانش خواست تا او را به کلیسا آورند چون دیگر فرصتی برای طرح برداشتن از او نداشت. گدا را که نمی دانست چه خبر است به کلیسا آوردند. دستیارانش او را سرپا نگه داشتند و در همان وضعیت داوینچی از خطوط بی تقوایی، گناه و خودپرستی که به خوبی بر آن چهره نقش بسته بودند نسخه برداری کرد... وقتی کار تمام شد گدا که دیگر مستی از سرش پریده بود چشم هایش را باز کرد و نقاشی را پیش رویش دید و با آمیزه ای از شگفتی و اندوه گفت: من تابلو را قبلا دیده ام!!! داوینچی شگفت زده پرسید: کجا؟ جوان ژنده پوش گفت: سه سال پیش قبل از اینکه همه چیزم را از دست بدهم، موقعی که در یک گروه همسرایی آواز می خواندم، زندگی پر از رؤیایی داشتم و هنرمندی از من دعوت کرد که مدل نقاشی چهره ی عیسی شوم!! #پائولوکوئیلو از کتاب #شیطان_و_دوشیزه_پریم @aboajor

خیز و در کاسه ی سر آب طربناک انداز پیش تر زانکه شود کاسه ی سر خاک انداز #حافظ @aboajor

آفتابا بار دیگر خانه را پرنور کن دوستان را شاد گردان دشمنان را کور کن #شمس @aboajor

به صحرا شدم، عشق باریده بود و زمین تر شده بود؛ چنانکه پای به برف فرو شود، به عشق فرو شدم. از نماز جز ایستادگی تن ندیدم و از روزه جز گرسنگی شکم. آنچه مراست از فضل اوست، نه از فعل من #عطار @aboajor

کجا غیر از همین جا میشود آرام بنشیند زنی که گریه اش چون دانه ی تسبیح بسیار است #الهه_بیات_مختاری @aboajor

ترسم که صرفه ای نبرد رو‌ز بازخواست نان حلال شیخ ز آب حرام ما #حافظ @aboajor

آدم‌ها ‏عبارتند از حرف‌هايى ‏كه نتوانسته‌اند بهم بزنند!! ‌‌ ‏#ناظم_حكمت @aboajor

دلم از کار جهان گرفته‌است، آمده‌ام ‌تا مرا بخواهی‌که دلم بر هیچ‌کس قرار نمی‌گیرد اِلا به تو... تذکرة الاولیاء #عطار_نیشابوری @aboajor

آرامشی برای بشر نیست در زمین خود را به چشم‌های تو تحویل می‌دهم... #محمدعلی_جوشایی @aboajor