#نقدنقدهمسفر - بخش ۲ ابوالفضل‌عباسی بانی-۳۰ آذرماه۹۹ و با اینکه نقش بسزایی در طول تاریخ ایران ایفا نمودیم، ولی هیچ نشانی از #دیرینگی سکونت ۴۰ هزارساله تا #صنعت ۶هزارساله،تا آتشکده #آذرگشسب و وقایع بسیار مهم تاریخ صدر #اسلام و حکومت #ابودلف تا گسترش #تشیع ازاین سرزمین تا رسمیت دوباره #آیین_ایرانی و بنای نخستین #نوین_شهر ایران (شایدجهان!) تا اقامت ۱۶ ساله #آیت_اله_حائری یزدی در مدرسه سپهداری و پرورش بزرگانی چون آیات عظام سیدمحمدتقی و سیداحمدخوانساری، شریعتمداری، گلپایگانی ،اراکی،گواری،امام خمینی ،ذوالفنون ، تا نقش آفرینی علمای دینی خوشنام اراک در موضوع #مشروطیت و برخاستن ۱۵ #نخست_وزیر ریاست نماینده اراک بر نخستین #مجلس_شورای_ملی ایران در نشریات و رسانه ملی دیده نمی شود و این نیست مگر کوتاهی، کم کاری و عدم مطالبه گری و آگاهی بخشیِ من و شما! از اینکه برنامه #همسفر دیده شد و مورد نقد و نگاه و کنش و واکنش قرار گرفت بسیار خوشحالم و به همین میزان و حتی بیشتر از اینکه نمی توانم برخی از مسائل و مشکلات عدیده ی پشت صحنه را نه اکنون و نه هیچ زمان دیگر از حسادت و فتنه گری و حاشیه سازی گرفته تا سنگ اندازی و مقاومت و مخالفت و... مطرح کنم ناراحتم و اینکه مسئولینی داریم که در مورد زیرمجموعه خویش هم اطلاعات کافی ندارند چقدر آزار دهنده است! اما همین قدر عرض کنم که ظرفیت های بالنده #اراکبزرگ بقدری زیادند که نه با یک سری ۱۲ قسمتی که با ۱۲ سری هم نمی توان ضبط و پخش و حق مطلب را ادا نمود و این البته حسن و مزیت ماجراست ولی چون مشخصا بخش مربوط به #انجدان مورد نقد جناب شریفی عزیز واقع شد، لذا اندکی به این بخش که البته دارای عمومیت هم هست می پردازم: روستاهای هدف گردشگری #انجدان و #هزاوه از دیدگاه فرهنگی و سرمایه های تاریخی بی تردید از مکانهای منحصر به فرد کشورند ولی این هر دو روستا بشدت مورد بی مهر چی مردمان خویشند و در زمینه اطلاع رسانی، آگاهی بخشی و توسعه دانش اجتماعی ٫فرهنگیِ اهالی ، هر چه به عقب برگردیم وضع بهتری را شاهدیم و این فاجعه است! من البته هنگام ورود بانجدان وقتی واکنش تیم تهیه کننده را در نخستین برخورد با میزبانان سراسر و مهر و صفا و صمیمیت مشاهده کردم و اینکه از آنهمه ظرفیت امکان انتخاب یک لوکیشن با حداقل استانداردهای گردشگری و رسانه، وجود نداشت و برخی واکنش های تیم تهیه کننده را درپی داشت بشدت ناراحت شدم و هنوز هم دلخورم چرا که اصل در تیم مدیریتی #بنیاداراکشناسی در برخورد با اهالی فکروفرهنگ ومدنیت- و امثال جنابان مهندس محبی،شریفی ها،اسماعیلی ها،محمدی ها در انجدان و عزیزان فرهیخته هزاوه ، ساروق و نیز مدیران و مسئولین استان که به هر روی و فارغ از چگونگی انتخاب و انتصاب ، جایگاه مقدسی را صاحب اند و نمایندگان سرزمین خردوخردمندی هستند - مبتنی از اوج عزت و احترام بوده و هم من و هم اعضای موسس و هیئت مدیره، همواره در برابر این عزیزان کلاه از سربرمی داریم . ولی چه کنیم که وضع فعلی انجدان و هزاوه و ساروق، به هیچ وجه در حدواندازه ی نام و برندشان نیست و بعنوان کسی که در طول عمر حرفه ای خویش و بعنوان یک فعال صنعتی، بیش از ۲۰۰ شرکت و مجموعه بزرگ و کوچک را آسیب شناسی کرده ام متاسفم عرض کنم ، مردم این سه روستا و شهر کمتر آگاهی از جایگاه سرزمینی و ارزش واعتبار میراث فرهنگیِ ملموس و ناملموس خویش ندارند و بویژه در انجدان ، معماری نوین و بویژه بدترین نوع سقف یعنی شیروانی و تعرض به حریم آثار معماری ارزشمند اعم ثبت شده و نشده، بیداد می کند! در هزاوه هرچند وضع بهتری از انجدان بچشم نمی خورد ولی در حدود یک سالی که در کنار ۱۵ نفر از بزرگان این روستای تاریخی ، هیئت امنای خانه تاریخی امیرکبیر را تشکیل و برخی امورفرهنگی٫اجتماعی٫عمرانی را در دستور کار قرار داده ایم ، هرچند با مقاومت های دردآوری مواجهیم ! ولی خوشحالم اعلام کنم ، اوضاع تا اندازه ای کنترل،شرایط بازدید از خانه امیر کبیر فراهم و برخی از اشکالات اصلی رفع و یا در شرف رفع شدن است و پیشنهاد میکنم چنین تشکلی در انجدان هم شکل بگیرد. و اما برخی اشکالات اساسی موجود در این دو روستای هدف گردشگری: ۱.ناآگاهی عمومی در مورد ارزش معنوی و مادی آثار تاریخی. ۲.چهره نازیبا و بعضا زشت حاکم بر بخش های مختلف اعم از کوچه ها،معابر، خانه ها و بویژه اماکن تاریخی گردشگری . ۳.عدم توجه لازم به آثار تاریخی٫گردشگری از سوی مردم. ۴.عدم مطالبه گری مردمی در خصوص وادار نمودن سازمان های متولی جهت بازسازی، بهسازی،مرمت و کارکرد بخشی متناسب با شرایط روستا. ۵.عدم همراهی مردمی با اندک فعالان مدنیِ دلسوز که رسالت فرهنگی٫ اجتماعی و وظیفه شهروندی خویش را در شناسایی و حفظ و حراست از میراث فرهنگی میهن خویش یافته و در این راه از هیچ آسیبی در امان نیست. https://t.me/abolfazlabbasibani