eitaa logo
از آگاهی تا خردمندی
141 دنبال‌کننده
420 عکس
67 ویدیو
25 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
- بخش ۱ ابوالفضل‌عباسی بانی-۳۰ آذرماه۹۹ ضمن سپاس فراوان از نقد منصفانه ای که توسط برخی از فعالان اجتماعی صورت گرفت ، عرض میکنم استان مرکزی در تمامی مولفه های تاریخی٫فرهنگی٫اجتماعی و... ظرفیت های بالنده ی فراوانی دارد ولی شوربختانه برخلاف داشتن مفاخرومشاهیر و مدیران و دانشمندان توانمند و نامی وکارآمد، بدلایلی که میدانیم و نمی‌دانیم هرگز نخواسته٫نتوانسته داشته های خویش را تیمار کند و به رخ بکشد و در راه تقویت حس میهن دوستی و تزریق امید و باور بکار گیرد! ویا حتی بهره برداری منفعت طلبانه نماید! و هرکس هم به این وادی پای نهد با چنان مقاومت و مخالفت و دشمنی ای مواجه میشود که ! در مقایسه ای سطحی و غیرعلمی، یک سی ام کشوریم یعنی حدود ۳٫۵ درصد و در مقیاسی دیگر حدود ۲ درصد جمعیتیم! آیا بهمین نسبت سهم در صداوسیما،بودجه،وزیروکیل و ... داریم؟!یقینا خیر و چرا؟! شوربختانه داشته های فرهنگی ما از جنس داشتم داشتم هست و نقشی در امروز ندارد و اگر چه باهمکارانم در بر این مولفه تمرکز کردیم و خیلی ها ممکن است تصورشان بر این باشد که هدف، صرفا افتخار به گذشته ی پربار است و بس! ولی بمرور متوجه شده و می‌شوند که هرگز چنین نمی اندیشیم ، بلکه برآنیم تا افتخارات گذشته ی ما ، چراغ راه اکنون ما باشد برای آینده ای روشنتر. واما مستند واقعیت ماجرا اینست که علاوه بر نقدهای فراوانی که بر صداوسیمای کشور وارد است ،صداوسیمای محلی ما هم تقریبا هیچ رنگ و بوی محلی ندارد و بهمین سبب چندان نقشی در فرهنگ سازی و پرداختن به ریشه های اصیل محلی نداشته و با ادامه این روند اقبال مردمی کم و کمتر خواهد شد و این را به مدیران ارجمند این رسانه که انصافا هریک در فردیت خویش انسانهای فرزانه ای هستند و نگاه مثبتی هم دارند عرض کردم . نه در سطح فرزانگی که تقریبا هیچ برنامه ای را از رسانه در این سطح شاهد نیستیم(بجز برنامه هایی مانند حدیث سرو که صرفا به علمای دینی و با تاکید فراوان بر جنبه روحانیِ ایشان می پردازد! و ای کاش به همه مفاخروبزرگان فارغ از مرام و مسلک می پرداختیم) ،در سطح عامیانه و متوسط جامعه اما سریال های خوبی در شبکه های ۱و۲و۳ تولید و پخش می شود که لوکیشن اکثریت شان استانهای شمالی،غربی، جنوبی و همه لهجه های شیرین محلی. اما تقریبا در این میان هیچ سهمی ندارد و حتی در روزگار قریب هم با اینکه موضوع و شخصیت‌ها مربوط به این سرزمین است در کل داستان حتی دوبار نامی از اراک برده نمی شود! ادامه دارد https://t.me/abolfazlabbasibani
- بخش ۲ ابوالفضل‌عباسی بانی-۳۰ آذرماه۹۹ و با اینکه نقش بسزایی در طول تاریخ ایران ایفا نمودیم، ولی هیچ نشانی از سکونت ۴۰ هزارساله تا ۶هزارساله،تا آتشکده و وقایع بسیار مهم تاریخ صدر و حکومت تا گسترش ازاین سرزمین تا رسمیت دوباره و بنای نخستین ایران (شایدجهان!) تا اقامت ۱۶ ساله یزدی در مدرسه سپهداری و پرورش بزرگانی چون آیات عظام سیدمحمدتقی و سیداحمدخوانساری، شریعتمداری، گلپایگانی ،اراکی،گواری،امام خمینی ،ذوالفنون ، تا نقش آفرینی علمای دینی خوشنام اراک در موضوع و برخاستن ۱۵ ریاست نماینده اراک بر نخستین ایران در نشریات و رسانه ملی دیده نمی شود و این نیست مگر کوتاهی، کم کاری و عدم مطالبه گری و آگاهی بخشیِ من و شما! از اینکه برنامه دیده شد و مورد نقد و نگاه و کنش و واکنش قرار گرفت بسیار خوشحالم و به همین میزان و حتی بیشتر از اینکه نمی توانم برخی از مسائل و مشکلات عدیده ی پشت صحنه را نه اکنون و نه هیچ زمان دیگر از حسادت و فتنه گری و حاشیه سازی گرفته تا سنگ اندازی و مقاومت و مخالفت و... مطرح کنم ناراحتم و اینکه مسئولینی داریم که در مورد زیرمجموعه خویش هم اطلاعات کافی ندارند چقدر آزار دهنده است! اما همین قدر عرض کنم که ظرفیت های بالنده بقدری زیادند که نه با یک سری ۱۲ قسمتی که با ۱۲ سری هم نمی توان ضبط و پخش و حق مطلب را ادا نمود و این البته حسن و مزیت ماجراست ولی چون مشخصا بخش مربوط به مورد نقد جناب شریفی عزیز واقع شد، لذا اندکی به این بخش که البته دارای عمومیت هم هست می پردازم: روستاهای هدف گردشگری و از دیدگاه فرهنگی و سرمایه های تاریخی بی تردید از مکانهای منحصر به فرد کشورند ولی این هر دو روستا بشدت مورد بی مهر چی مردمان خویشند و در زمینه اطلاع رسانی، آگاهی بخشی و توسعه دانش اجتماعی ٫فرهنگیِ اهالی ، هر چه به عقب برگردیم وضع بهتری را شاهدیم و این فاجعه است! من البته هنگام ورود بانجدان وقتی واکنش تیم تهیه کننده را در نخستین برخورد با میزبانان سراسر و مهر و صفا و صمیمیت مشاهده کردم و اینکه از آنهمه ظرفیت امکان انتخاب یک لوکیشن با حداقل استانداردهای گردشگری و رسانه، وجود نداشت و برخی واکنش های تیم تهیه کننده را درپی داشت بشدت ناراحت شدم و هنوز هم دلخورم چرا که اصل در تیم مدیریتی در برخورد با اهالی فکروفرهنگ ومدنیت- و امثال جنابان مهندس محبی،شریفی ها،اسماعیلی ها،محمدی ها در انجدان و عزیزان فرهیخته هزاوه ، ساروق و نیز مدیران و مسئولین استان که به هر روی و فارغ از چگونگی انتخاب و انتصاب ، جایگاه مقدسی را صاحب اند و نمایندگان سرزمین خردوخردمندی هستند - مبتنی از اوج عزت و احترام بوده و هم من و هم اعضای موسس و هیئت مدیره، همواره در برابر این عزیزان کلاه از سربرمی داریم . ولی چه کنیم که وضع فعلی انجدان و هزاوه و ساروق، به هیچ وجه در حدواندازه ی نام و برندشان نیست و بعنوان کسی که در طول عمر حرفه ای خویش و بعنوان یک فعال صنعتی، بیش از ۲۰۰ شرکت و مجموعه بزرگ و کوچک را آسیب شناسی کرده ام متاسفم عرض کنم ، مردم این سه روستا و شهر کمتر آگاهی از جایگاه سرزمینی و ارزش واعتبار میراث فرهنگیِ ملموس و ناملموس خویش ندارند و بویژه در انجدان ، معماری نوین و بویژه بدترین نوع سقف یعنی شیروانی و تعرض به حریم آثار معماری ارزشمند اعم ثبت شده و نشده، بیداد می کند! در هزاوه هرچند وضع بهتری از انجدان بچشم نمی خورد ولی در حدود یک سالی که در کنار ۱۵ نفر از بزرگان این روستای تاریخی ، هیئت امنای خانه تاریخی امیرکبیر را تشکیل و برخی امورفرهنگی٫اجتماعی٫عمرانی را در دستور کار قرار داده ایم ، هرچند با مقاومت های دردآوری مواجهیم ! ولی خوشحالم اعلام کنم ، اوضاع تا اندازه ای کنترل،شرایط بازدید از خانه امیر کبیر فراهم و برخی از اشکالات اصلی رفع و یا در شرف رفع شدن است و پیشنهاد میکنم چنین تشکلی در انجدان هم شکل بگیرد. و اما برخی اشکالات اساسی موجود در این دو روستای هدف گردشگری: ۱.ناآگاهی عمومی در مورد ارزش معنوی و مادی آثار تاریخی. ۲.چهره نازیبا و بعضا زشت حاکم بر بخش های مختلف اعم از کوچه ها،معابر، خانه ها و بویژه اماکن تاریخی گردشگری . ۳.عدم توجه لازم به آثار تاریخی٫گردشگری از سوی مردم. ۴.عدم مطالبه گری مردمی در خصوص وادار نمودن سازمان های متولی جهت بازسازی، بهسازی،مرمت و کارکرد بخشی متناسب با شرایط روستا. ۵.عدم همراهی مردمی با اندک فعالان مدنیِ دلسوز که رسالت فرهنگی٫ اجتماعی و وظیفه شهروندی خویش را در شناسایی و حفظ و حراست از میراث فرهنگی میهن خویش یافته و در این راه از هیچ آسیبی در امان نیست. https://t.me/abolfazlabbasibani