احمدرضا مشیری: 📚 ⁦☘️⁩☕⁦ ☕⁦☘️⁩☕⁦☘️⁩ ⁦☘️⁩☕⁦☘️⁩☕⁦☘️⁩☕⁦☘️⁩☕⁦☘️⁩☕⁦☘️⁩☕⁦ ☕⁦☘️⁩☕⁦☘️⁩ ⁦☘️⁩☕⁦ ⁦📚 #part_90 📎 #رمان‌سرنوشت‌... ⁦☕ _چند روز اینجا می‌مونیم؟ محمد: فعلا که وسایل هامونم نیاوردیم، معلوم نیست. محمد کلید انداخت و در رو باز کرد. با دیدن حوض پر آب، چشمام برقی زد. _وای، اینجارو..! رفتم کنار حوض نشستم و دستمو بردم زیر آب. ناخودآگاه لبخندی روی لبم نشست. محمد رفت داخل، با صدای محمد به سمتش خیره شدم. محمد: اینجارو! دیوار خونه رو رنگ کرده بودند. از تیکه ای که رنگ صورتی خورده بود خنده ام گرفت. محمد: کی رنگ زده اینجارو؟ _نمیدونم. محمد اومد نزدیک من، کنار حوض نشست. محمد: یه روز افتاده بودی اینجا تو آب حوض! لبخندی زدم و گفتم: _آره..! محمد: هنوز صدای گریه های اون روزت توی ذهنمه! _یادم نمیاد گریه کرده باشم. محمد: با صدای بلند گریه میکردی، همه مردم رو جمع کرده بودی. _نخیرم، گریه نکردم. محمد: دلم میخواد اینجا بمونم و اصلا خونه نگیرم. وقتی دیدم محمد حواسش به من نیست، از فرصت استفاده کردم و یه مشت آب ریختم سمتش! محمد: چیکار میکنی؟ _دیدم گرمته، یکم آب ریختم خنک بشی. با دیدن مشت پر از آب محمد جیغ بلندی کشیدم. آب توی دست محمد ریخت، محمد بهت زده بهم نگاه میکرد. محمد: چرا جیغ میزنی؟ _این یه واکنش ناخودآگاهه که فقط دخترا دارن. محمد: حالا خوبه هنوز آب نریختم، همسایه ها چی میگن؟ _نترس، صدام اونقدرا هم بلند نبود. محمد: بیا بریم امامزاده یه زیارت بکنیم. _باشه! رفتم سمت محمد..! تا بهش نزدیک شدم، دست خیسشو کشید روی صورتم. _خیسم کردی! محمد: تلافی آب ریختنت، اینهمه آب ریختی روم، منم یه دست تر رو کشیدم روی صورتت چیزی میشه؟ _اشکالی نداره، بعدا تلافی می‌کنم. از خونه رفتیم بیرون و حرکت کردیم سمت امامزاده..! از خونه عزیز تا امامزاده راه زیادی نبود. جلوی در امامزاده ایستادیم و یه سلام دادیم. وارد امامزاده شدیم. کسی داخل حیاط نبود. رفتیم کنار آرامگاه امامزاده و مشغول زیارت شدیم. ادامه دارد . . . 🔎 💛 به قلم⁦🖋️⁩⟨•محمد محمدی•⟩📕 کپی بدون ذکر نام نویسنده حرام است