❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ چند ثانیہ مڪث میڪنم و سپس در را باز،وارد ڪوچہ میشوم و با تمام وجود هواے آلودہ ے تهران را مے بلعم! صداے باز و بستہ شدن در مے آید،با قدم هاے بلند حرڪت میڪنم. صداے حرڪت ماشین را در چند مترے ام مے شنوم،بے توجہ بہ راهم ادامہ میدهم ڪہ ڪنارم میرسد. شیشہ را پایین میدهد و مُردد میگوید:آیہ خانم! بدون اینڪہ نگاهم را از رو بہ رو بگیرم میگویم:خودم میرم،همہ ے حرفامونو زدیم! سڪوت میڪند،سرعتم را بیشتر میڪنم و بہ خیابان اصلے میرسم،دستم را براے تاڪسے ها بلند میڪنم و بلند میگویم:دربست! دو سہ دقیقہ بعد تاڪسے زرد رنگے مقابلم ترمز میڪند،مقصد را میگویم و سوار میشوم. همین ڪہ تاڪسے حرڪت میڪند نفس عمیقے میڪشم و زیر لب میگویم:چہ بلایے دارہ سرم میاد؟! سرم را بہ شیشہ مے چسبانم،جملات هادے و آن صداے ناشناس مدام در سرم مے پیچد. میخواهم چشمانم را ببندم ڪہ از آینہ سمت رانندہ ماشین هادے را مے بینم! با فاصلہ چند مترے پشت سرمان مے آید،از این فاصلہ حس میڪنم... دست پاچگے اش را...نگاہ تبدارش را...و تردیدے ڪہ بہ جانش افتادہ! بے اختیار لبخند میزنم،آن صدا مطمئنم ڪرد هادے هم مرا... هادے هم مرا... نمیتوانم جملہ را ڪامل ڪنم،قلبم نجوا میڪند:هادے هم مرا دوست دارد...! دستم را روے قلبم میگذارم،بے جنبہ بازے هایش ڪلافہ ام ڪردہ! هادے دوست ندارد پاگیرش بشوم باشد! دل گیرش ڪہ میتوانم بشوم! دل گیرش ڪہ میتوانم بڪنم... ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ سجادہ ام را رو بہ قبلہ پهن میڪنم،نگاهے بہ یاسین ڪہ خواب هفت پادشاہ را مے بیند مے اندازم و چادر نمازم را سر میڪنم. صداے شیر آب و پچ پچ هاے پدر و مادرم بہ گوشم میخورد. موذن لا اللہ الا اللہ آخر را ڪہ میگوید قامت مے بندم براے نجوا ڪردن با او! نیت میڪنم و شروع میڪنم بہ خواندن حمد،پچ پچ ها بیشتر میشود! بے توجہ با آرامش نماز صبحم را میخوانم و شروع میڪنم بہ خواندن تسبیحات حضرت فاطمہ. دانہ ے تسبیح را میان انگشت شصت و اشارہ ام میگیرم،بغضم میگیرد! نمیدانم چرا! دانہ ے تسبیح را مے گردانم و زیر لب میگویم:اللہ اڪبر! و هم زمان قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمم مے چڪد،اللہ اڪبرها ڪہ تمام میشود شروع میڪنم بہ گفتن الحمداللہ. خجالت را ڪنار میگذارم و مادرم را میخوانم! چشمانم را مے بندم و دانہ هاے تسبیح را مے گردانم،هم زمان صدایش میزنم! مادرم فاطمہ،از سادات نیستم اما مے گویند مادر همہ ے شیعیانے. مادرِ جوانم همسن و سال خودت هستم،از دوستدارن همسرت علے (ع)،از محبین پسر ارشدت حسن (ع)،از عاشقان فرزند مظلومت حسین (ع)،توشہ اے ندارم جز اشڪ هاے روضہ ها... مادر! دلم گرہ خوردہ بہ مدافعِ حریمِ دخترت... مادرے ڪن و دلش را بہ دلم گرہ بزن! هادے را بہ من ببخش... این را ڪہ میگویم تسبیح از دستم مے افتد و بے اختیار بہ سجدہ میروم،عصر ڪہ بہ خانہ برگشتم بہ پدر و مادرم گفتم هادے مدافع حرم است. بہ پدر و مادرم برخورد و انگار راضے نیستند! پدرم سریع با مهدے تماس گرفت و گلہ ڪرد،مهدے و هادے بعد از شام بہ خانہ مان آمدند و عذرخواهے ڪردند. مهدے گفت قرار بود دیگر هادے اعزام نشود اما باز هوایے شدہ! ڪلے عذرخواهے ڪردند و پدرم تا حدے ڪوتاہ آمد،تمام این مدت در اتاقم نشستہ بودم و بے تاب بہ حرف هایشان گوش میدادم. یاسین مے گفت نگاہ هادے مدام بہ سمت در اتاقم مے چرخید و انگار حالش خوب نبود! سرم را محڪم بہ مُهر مے چسبانم و میزنم زیرِ گریہ،دلم آشوب است! آرامشم را میخواهم... نمیدانم چہ بلایے بر سرم آمدہ! آرام و قرار ندارم،فڪر و دلم مدام دور هادے میگردد! سر از سجدہ ڪہ بلند میڪنم صداے زنگ پیام موبایلم بلند میشود،اشڪانم را با دست پاڪ میڪنم و سجادہ ام را تا. با همان چادر بہ سمت میز تحریر میروم و موبایلم را برمیدارم،نام هادے روے صفحہ خودنمایے میڪند! انگشتانم مے لرزند،متعجب و با هول و ولا پیامش را باز میڪنم. "بابت رفتار دیروز عصر عذر میخوام... راستے... قرار چهار ماهہ مون بمونہ سرجاش... این بہ نفع هر دومونہ... تفهیم شد؟!" بے اختیار لبخند میزنم،دلم مے رود براے تفهیم گفتن هایش... براے این مردِ مغرورِ رزمندہ... موبایل را روے میز میگذارم و چادرم را از روے سرم برمیدارم. چادر و مقنعہ و سجادہ ام را سر جایش میگذارم و روے تخت مے نشینم. موهاے بافتہ شدہ ام را روے دوشم مے اندازم و دراز میڪشم. چند دقیقہ ڪہ میگذرد دوبارہ ے صداے زنگ موبایلم بلند میشود،سریع از روے تخت بلند میشوم و بہ سمت میز تحریر مے دوم! باز هادے ست! "نگفتے تفهیم شد یا نہ؟! چراغ حیاطتون روشنہ،تا جایے ڪہ میدونم نماز اول وقت میخونے!" متعجب بہ حیاط نگاہ میڪنم،با قدم هاے بلند بہ سمت پنجرہ میروم و پردہ را ڪنار میزنم. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ آسمانِ تیرہ رو بہ سپیدہ میرود،پنجرہ را باز میڪنم نسیم با طنازے خودش را بہ صورتم مے ڪوبد و موهایم را بہ بازے میگیرد. لب پنجرہ مینشینم و برایش مینویسم: "از ڪجا میدونید چراغ حیاطمون روشنہ؟!" همین ڪہ پیام ارسال میشود،صداے روشن شدن ماشین و سپس بوق زدن مے آید! جواب میدهد: "از اینجا" قلبم بہ تاپ تاپ مے افتد،آب دهانم را با شدت فرو میدهم و بہ در خیرہ میشوم. هادے اینجاست! پشت همین در! تند تند تایپ میڪنم: "این موقع صبح اینجا چے ڪار مے ڪنید؟!" چند لحظہ میگذرد بہ جاے جواب پیام صداے حرڪت ماشینش مے آید! دلم میخواهد جلوے در بروم اما غرورم نمیگذارد! دیگر صداے ماشینش نمے آید این یعنے دور شدہ،دو سہ دقیقہ میگذرد و باز مے فرستد: "تفهیم شد؟!" لبخند میزنم و زمزمہ میڪنم:تفهیم شد مردِ مغرور من! سرم را بہ شیشہ ے پنجرہ مے چسبانم و چشمانم را مے بندم،میخواهم با هوایے ڪہ عطر نفس هایت در آن پیچدہ بہ خوابم بروم...مگر میشود از این هوا دل ڪند...؟! چند بار پشت سر هم نفس عمیق میڪشم،نسیم بوے عطر تلخت را بہ مشمامم میرساند... و بہ جاے تو موهاے بافتہ شدہ ام را نوازش میڪند... سورہ ے سوم همان سپیدہ دم نازل شد، سورہ ے عشق...با عطرِ نفس هایت... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ با دقت پشت سر و اطرافم را نگاہ میڪنم از زمانے ڪہ از خانہ بیرون آمدم احساس میڪنم ڪسے تعقیبم میڪند! جلوے ساختمانِ مورد نظر میرسم،باز نگاهے بہ پشت سرم مے اندازم اما ڪسے نیست! وارد ساختمان میشوم،چند نفر از راہ پلہ پایین مے آیند،میخواهم بہ سمت آسانسور بروم ڪہ زن جوانے میگوید:خرابہ! همانطور ڪہ از زن تشڪر میڪنم بہ سمت پلہ ها میروم،چهار روز گذشت! چهار روز از نزول سورہ ے عشق! سورہ ے هادے! دو روز پیش فرزانہ تماس گرفت و گفت چرا هنوز بہ خانہ شان نرفتہ ام،ڪلے بهانہ آوردم و گفتم سرم شلوغ است. از رو بہ رو شدن با هادے میترسم،از طرفے دلتنگش هستم! دیروز نازنین پیام داد بہ دیدنش بروم،با نازنین احساس نزدیڪے خاصے میڪنم حتے شاید بیشتر از همتا و یڪتا دوستش داشتہ باشم! بدون معطلے درخواستش را قبول ڪردم و براے امروز در آموزشگاهش قرار گذاشتیم. آرام از پلہ ها عبور میڪنم و بہ طبقہ ے سوم میرسم،نگاهم را روے درها مے گردانم،بین دو واحد پیش رویم تابلوے ڪوچڪے ڪہ ڪنار واحدِ پنج نصب شدہ راهنماییم میڪند. "رویا پزیِ نازنین" لبخند ڪم رنگے روے لبانم مے نشیند،مثل خودش سادہ و دلنشین! انگشت اشارہ ام را روے زنگ مے گذارم،چند لحظہ بعد صداے دختر جوانے مے پیچد:بعلہ؟! دستہ گل میخڪ را ڪمے در دستم جا بہ جا میڪنم و میگویم:با نازنین خانم ڪار داشتم! چند ثانیہ بعد در نیمہ باز میشود و دختر جوانے با پیش بند صورتے رنگ ڪہ رویش طرح دو ڪاپ ڪیڪ صورتے و آبے است در چهارچوب در ظاهر. دستانِ آردے اش را تقریبا روے هواے گرفتہ،آرام مے پرسد:سلام امرتون؟ سفارش دارید؟ لبخند میزنم:سلام! نہ با خود نازنین ڪار دارم،از آشناهاشونم. _یہ لحظہ! سرش را بہ سمت عقب برمیگرداند:نازنین جون! یہ خانمے جلوے در با شما ڪار دارہ میگہ از آشناهاتونہ! صداے نازنین مے آید:بگو بیاد تو! دختر بہ سمت من برمیگردد:بفرمایید. سپس خودش چند قدم عقب گرد میڪند،زیر لب تشڪر میڪنم و وارد میشوم. آموزشگاہ ڪوچڪے ڪہ دیوارهایش را ڪاغذ رنگے هاے صورتے و تیفانے طرح ڪیڪ هاے فانتزے و ڪاپ ڪیڪ زینت دادہ اند. میز بزرگ صورتے رنگے وسط سالن قرار دارد ڪہ یازدہ نفر روے صندلے هاے فلزے هم رنگ میز پشتش نشستہ اند و مشغول تزئین ڪوڪے هستند. نازنین همانطور ڪہ دم اسبے موهایش را سفت میڪند با لبخند بہ سمتم مے آید:سلام خانم! خوش اومدے! آرام در آغوشم میڪشد و گونہ هایم را مے بوسد،مے گویم:سلام! ممنون عزیزم چہ آموزشگاہ نازے دارے مثل خودت! مے خندد:ناز میبینے،اجارہ ایہ وگرنہ میگفتم قابلتو ندارہ! از آغوشش بیرون مے آیم و دستہ گل را بہ سمتش میگیرم:رنگشون با تم اینجا هماهنگہ. با ذوق دستہ گل را مے گیرد و میگوید:چرا زحمت ڪشیدے؟! خودت گلے دیگہ. چشمڪ میزنم:آرہ فقط ڪاڪتوسم! دستش را پشت ڪمرم مے گذارد و بہ سمت اتاقے ڪہ سمت راست سالن قرار دارد قدم برمیدارد. _اما تو منو یاد گل نرگس میندازے نمے دونم چرا! ابروهایم را بالا میدهم:جدے؟! هم زمان ڪہ در اتاق را باز میڪند میگوید:اوهوم! من تو رو یاد چہ گلے میندازم؟! باهم وارد اتاق میشویم،ڪمے فڪر میڪنم و میگویم:رز آبے! میخندد:بخاطرہ چشمام؟! _آرہ! دیزاین اتاق مثل سالن است فقط با میز و صندلے هاے ڪوچڪتر. نازنین یڪے از صندلے ها را برایم عقب میڪشد و میگوید:بشین. چادرم را برمیدارم و روے صندلے مے نشینم،دور تا دور اتاق را از نظر مے گذرانم. نازنین قهوہ جوش سادہ اے روے میز میگذارد و میگوید:فعلا براے پذیرایے فقط قهوہ و بیسڪوییت دارم. دوست دارے؟ لبخند دندان نمایے تحویلش میدهم:حس خاصے بہ نوشیدنے هاے گرم ندارم! دستہ گل را روے میز میگذارد:پس من برم از سر خیابون دوتا آبمیوہ ے دبش بگیرم بیارم. سریع میگویم:نہ! نگفتم ڪہ بدم میاد! قهوہ میخورم. _مطمئنے؟ تعارف نڪن. لبخندم را پر رنگ تر میڪنم:آرہ عزیزم بیا بشین. ڪش و قوسے بہ بدنش میدهد و رو بہ رویم مے نشیند. از داخل سینے اے ڪہ روے میز است پیش دستے اے مقابلم میگذارد،نگاهم بہ محتویاتش مے افتد ڪوڪے هایے ڪہ بہ شڪل آدم برفے تزئین شدہ اند. با ذوق مے گویم:واے اینا رو! لبخند خستہ اے میزند:امروز از اون روزاے شلوغ بودہ!حالا باید تا هشت بمونم! _پس حسابے خستہ شدے. فنجانے مقابلم میگذارد،همانطور ڪہ قهوہ جوش را بالاے فنجان گرفتہ میگوید:خستگے براے ڪسے مثل من نعمتہ! متعجب میگویم:چرا؟! براے خودش هم قهوہ میریزد. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ _یہ دخترے ڪہ زیاد دوست و آشنا ندارہ و تنها زندگے میڪنہ اگہ تو خونہ زیاد بمونہ در و دیوار خونہ میخورنش! این تنهایے بدجور خستہ م ڪردہ بخاطرہ همین از هشت صبح میام آموزشگاہ تا هشت نُہ شب. باز اینجا سرم گرمہ و دورم یڪم شلوغ! تازہ شاید خونہ مم عوض ڪنم. فنجانم را با دو دست میگیرم:از خونہ ت راضے نیستے؟ ڪمے از قهوہ اش مے نوشد:چرا! جاے خوبیہ همسایہ هام آدماے خوبے اناما... حرفش را میخورد! چیزهایے حدس میزنم و بہ زبان مے آورم:صاحب خونہ ت؟! لبخند تصنعے اے میزند:آرہ! یہ مرد چهل سالہ ے مجردہ با درخواستاے... بہ اینجا ڪہ میرسد اخمانش درهم میرود و جرعہ اے از قهوہ اش را مے نوشد. لب میزنم:هادے خبر دارہ؟ سریع میگوید:نہ! دارم دنبال یہ جاے بهتر میگردم اگہ بفهمہ میاد درگیر میشہ. _خب بیاد درگیر بشہ باید بفهمہ تو تنها نیستے! آبے چشمانش را بہ چشمانم مے دوزد:پشتِ سر یہ دختر مجرد همینطوریش حرف هست واے بہ حال اینڪہ یہ مردے ام دور و برش دیدہ بشہ! هرچے بگم هادے برادرمہ ڪے بدون مدرڪ باور میڪنہ؟! بخاطرہ همین منو هادے همیشہ بیرون از خونہ و آموزشگاہ قرار میذاریم. نفس عمیقے میڪشم و مُردد مے پرسم:چرا خودت براے آشتے با پدر و مادرت پا پیش نمیذارے؟ پوزخند میزند:هزار بار رفتم پیش شون اما حتے حاضر نشدن حرفامو بشنون! چند روز پیش مامان زنگ زد گفت دور و بر خونہ نرم! میگفت اگہ خانوادہ ے رضا... مڪث میڪند و خجول سرش را پایین مے اندازد:همون پسرے ڪہ باهاش نامزد ڪردہ بودم! اگہ متوجہ بشن برگشتم راحتم نمیذارن،باباش یہ آدمے بود شبیہ بابام! متعصب و ڪینہ اے! مامان میگفت همون موقعشم بابات جلوشونو گرفت وگرنہ میخواستن پیدات ڪنن و بہ قول خودشون تقاص آبروے رفتہ شونو پس بگیرن! لبش را بہ دندان میگیرد و ساڪت میشود،متفڪر نگاهش میڪنم:پس مامانت نرم شدہ! من میتونم واسطہ بشم ‌باهاشون آشتے ڪنے؟ ڪنجڪاو نگاهم میڪند،میخواهم ادامہ بدهم ڪہ صداے زنگ موبایلم بلند میشود. ببخشیدے میگویم و زیپ ڪیفم را مے ڪشم،نازنین مے گوید:اگہ از خونہ ست زود برو من گفتم بد موقعے بیاے. متعجب بہ صفحہ ے موبایل خیرہ میشوم:نہ هادیہ! قلبم دیوانہ وار خودش را بہ قفسہ ے سینہ ام مے ڪوبد،نگاهے بہ نازنین مے اندازم و جواب میدهم،سعے میڪنم اشتیاق در صدایم موج نزند! _بعلہ؟! صدایش بعد از چهار روز در گوشم مے پیچد:سلام! نازنین لبخندے میزند و نگاهش را بہ فنجانش مے دوزد. آرام جواب میدهم:سلام! من من ڪنان میگوید:رفتم...رفتم خونہ تون نبودے! خالہ پروانہ گفت رفتے بیرون! سرفہ اے میڪنم:آرہ بیرونم. گرم میگوید:میشہ همو ببینیم؟! متعجب مے پرسم:براے چے؟! صدایِ بم و گیرایش گوش هایم را نوازش میدهد:دو سہ ساعت پیش یاس باهام تماس گرفت،گفت شمارہ تو ندارہ وگرنہ زنگ میزد با خودت صحبت میڪرد،براے شام دعوتمون ڪرد بریم خونہ شون! و من میمیرم براے این مفرد شدن هاے بے دلیل... موبایلم را محڪمتر بہ گوشم مے چسبانم:براے ڪِے؟ _همین امشب! متعحب مے پرسم:همین امشب؟! جدے مے گوید:آرہ! علیرضا دو رور پیش برگشتہ،امشب دو سہ تا از بچہ ها میخوان برن بهشون سر بزنن یہ مهمونے ڪوچولو گرفتن. البتہ میتونے نیاے میگم ڪار داشتے! میخواهم بهانہ بیاورم ڪہ پشیمان میشوم! مگر دلم نمیخواست بہ هادے نزدیڪ بشوم؟! این گوے و این میدان! سریع میگویم:میشہ بیام؟ آخہ دلم میخواد بیشتر با یاس و علیرضا آشنا بشم! احساس میڪنم صدایش مے خندد! _ڪجا بیام دنبالت؟! لبخند خجولے میزنم و بہ نازنین خیرہ میشوم:آموزشگاہ نازنینم! متعجب میگوید:جدے؟! _بعلہ! _بیست دقیقہ دیگہ اونجام،بہ نازنین سلام برسون. موبایل را ڪمے از گوشم جدا میڪنم و آرام رو بہ نازنین میگویم:هادے سلام میرسونہ! نازنین بیسڪوییتے داخل دهانش میگذارد و میگوید:توام بہ داداشِ بے معرفت ما سلام برسون. با خندہ میگویم:نازنینم سلام میرسونہ. گرم و محڪم میگوید:مے بینمت فعلا! و من گرمتر لب میزنم:فعلا! یڪ ڪلمہ ے عادے میتواند برایم انقدر گرم و عاشقانہ باشد اگر از زبانِ هادے بیرون بیاید... بے اختیار لبانم بہ لبخندے گرم باز میشوند،سنگینے نگاہ نازنین را احساس میڪنم. سریع لبخندم را جمع میڪنم و جدے میگویم:یڪے از دوستاش شام دعوت مون ڪردہ. قهوہ جوش را برمیدارد و دوبارہ فنجانش را پر میڪند:علیرضا و یاسو دورا دور میشناسم،پس گفتہ مدافع حرمہ! آخرین جرعہ ے قهوہ اش را مے نوشم:آرہ! لبخند عجیبے میزند:خوبہ! نگاهے بہ فنجانم مے اندازد و بلند مے گوید:واے! یادم رفت شڪر بیارم. یہ فنجون دیگہ میخورے شڪر بیارم؟ مے خندم:نہ! دستے بہ موهایش میڪشد:مشخصہ خیلے خستہ ام نہ؟! و معتادِ قهوہ! بیسڪوییتے برمیدارم و با ذوق نگاهش میڪنم:واقعا دلت میاد اینا رو بخورے؟ #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ #رمان #آیه_های_جنون 🍂 #قسمت_چهل_ششم _آرہ! بخور چندتا میدم ببرے. با اڪراہ گازے میزنم و بے اختیار مے گویم:چقدر خوشمزہ س! _نوش جونت. بہ آسمانِ چشمانش زل میزنم:با هادے صحبت میڪنم یہ جورے مامان و باباتو راضے ڪنیم. چشمانش را میبندد:مامانم راضے شدہ مطیعِ بابامہ،نعوذباللہ خدام بیاد بہ بابام بگہ نازنین پاڪہ و بذار اشتباهاتشو جبران ڪنہ بابام قبول نمیڪنہ! من عادت ڪردم آدما جاے خدا نبخشنمو حڪم بدن،بخاطرہ همین خواستگارمو رد ڪردم با اینڪہ تقریبا بهش علاقہ داشتم... ڪافے بود متوجہ بشہ با خانوادہ م زندگے نمیڪنم و تو گذشتہ م چہ اتفاقایے افتادہ،همہ یہ جورے رفتار میڪنن انگار خودشون از بدو تولد تا مرگ طیب و طاهرن! اگہ دوبارہ چادرے بشم و جلوے بابام یہ ڪارایے رو وانمود ڪنم شاید یڪم نرم بشہ ولے از نقاب زدن متنفرم و این ڪارو نمیڪنم! مُردد مے پرسم:چرا حجابو دوست ندارے؟ _ڪے گفتہ حجابو دوست ندارم؟! اما براے چادر سر ڪردن... حرفش را ادامہ نمیدهد،بغضش میگیرد و با صداے لرزان میگوید:این بار تا وقتے مطمئن نشم صد در صد دلم چادرو میخوادو میتونم حرمتشو نگہ دارم سَر نمیڪنم! فڪرے بہ ذهنم مے رسد اما بہ زبانش نمے آورم،آرام مے گویم:نازنین! بغضش را قورت میدهد:جانم! _خیلے دعام ڪن! متعجب نگاهم میڪند و مے خندد:من؟! _آرہ! تو پیش خدا از خیلیا عزیزترے دعا ڪن از این آشفتگے درم بیارہ. _چرا آشفتہ؟ چیزے شدہ؟ لبخند میزنم:آرہ! _فڪر ڪنم فهمیدم چے شدہ! این را ڪہ میگوید موبایلم زنگ میخورد،بدون معطلے جواب میدهم:رسیدید؟! هادے جدے جواب میدهد:آرہ الان جلوے در آموزشگاهم. _باشہ الان میام پایین‌. این را مے گویم و قطع میڪنم،همانطور ڪہ موبایلم را داخل ڪیف میگذارم رو بہ نازنین میگویم:من باید برم،ببخش زیاد نتونستم پیشت باشم. نازنین بہ سمت رخت آویز میرود و مانتو و شال آبے ڪاربنے اش را برمیدارد:همین ڪہ اومدے لطف ڪردے،دیگہ خودت بهم سر بزن نہ اینڪہ من زنگ بزنم دعوتت ڪنم. چادرم را روے سرم مے اندازم:چشم! نازنین هم مانتویش را مے پوشد و شالش را روے سرش مے اندازد. سریع میگویم:نیا عزیزم خودم میرم. دستش را پشت ڪمرم میگذارد و میگوید:بیام یہ سلامے بہ هادے بدم. باشہ اے میگویم و باهم از اتاق خارج میشویم،بہ شاگردانش میگوید مشغول باشند تا بیاید و خارج میشویم. با عجلہ از پلہ ها عبور میڪنم،دلم پر میڪشد براے دیدنش! نازنین با شیطنت میگوید:هادے فرار نمیڪنہ یڪم آرومتر برو منم بهت برسم! با خندہ روے آخرین پلہ مے ایستم تا نازنین بیاید،نفس نفس زنان ڪنارم مے رسد. با هم جلوے در میرویم،ماشین هادے را میبینم. چند متر آن طرف تر پارڪ ڪردہ،با دست چپش روے فرمان ضربہ گرفتہ و رو بہ رو را نگاہ میڪند. تہ ریشش از چهار روز قبل بلند تر شدہ و صورتش را مردانہ تر ڪردہ. آستین هاے پیراهن سفیدش را تا آرنج بالا زدہ و صورتش جدیست. دست و پایم ڪمے بے حس شدہ،در دل صلوات میفرستم تا ڪمے آرام بگیرم! نازنین نگاهش را میان من و هادے مے چرخاند،آرام میگوید:بریم منتظرہ. نزدیڪ ماشینش میشویم،نازنین چند تقہ بہ شیشہ ے سمتِ ڪنارِ رانندہ میزند. هادے سریع سرش را برمیگرداند،بہ جاے اینڪہ اول نازنین را نگاہ ڪند چند لحظہ بہ صورتِ من زل میزند و سپس بہ نازنین. لبخند مردانہ اے میزند و شیشہ را پایین میدهد:سلام خانم ڪیڪ پز! نازنین اخم میڪند:سلام با معرفت! هادے میخواهد از ماشین پیادہ بشود ڪہ نازنین میگوید:پیادہ نشو! اومدم یہ سلامے ڪنم و برم. ڪمے عقب میرود،سریع سلام میڪنم و هادے جوابم را میدهد. بہ سمت نازنین برمیگردم و گونہ اش را مے بوسم:خیلے ممنون بابت امروز،واجب شد منم چند جلسہ بیام تو رویا پزیت و یاد بگیرم چطورے از اون خوشگلا درست ڪنم. مهربان میگوید:هروقت اومدے قدمت روے چشم،چندتا بیسڪوییتم برات ڪنار میذارم مگہ اینڪہ بہ بهونہ ے بردنِ اونا دوبارہ بیاے بهم سر بزنے. گونہ ام را مے بوسد:برید بهتون خوش بگذرہ. دستگیرہ ے در را میفشارم و سوار میشوم،نازنین ڪمے خم میشود،شیطنت و شادے در چشمانش موج میزند. رو بہ هادے میگوید:راستے مبارڪہ! هادے متعجب نگاهش میڪند:چے؟! نازنین چشمڪے میزند و میگوید:خداحافظ. منظورش را خوب میفهمم! خجول سرم را پایین مے اندازم و با بند ڪیفم بازے میڪنم. هادے سرفہ اے میڪند و راہ مے افتدد،پنج دقیقہ از حرڪتمان ڪہ میگذرد سڪوت را مے شڪند:راستے نمیخواے بریم سمت خونہ چیزے بردارے یا لباس عوض ڪنے؟ آرام میگویم:نہ! دوبارہ سڪوت برقرار میشود و این بار هم هادے مے شڪندش:براشون شیرینے تر گرفتم دستِ خالے نریم. دلم قیلے ویلے میرود از این جمع بستن! نگاهے بہ صندلے عقب مے اندازم و میگویم:خوبہ! آرام ادامہ میدهم:میشہ براشون یہ دستہ نرگسم بگیرید؟ یاس دوست دارہ. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ _نزدیڪ خونہ شون گل فروشے هست. این را میگوید و نگاهے بہ صورتم مے اندازد،مُردد مے پرسد:آقا مصطفے بعد از اون شب چیزے نگفت؟ راجع بہ... مڪث میڪند و بعد از چند ثانیہ ادامہ میدهد:راجع بہ اینڪہ مدافع حرمم! سرم را برمیگردانم و بہ نیم رخش چشم مے دوزم:چیز خاصے نگفت. سرے تڪان میدهد و اخم میڪند! نگاهم را بہ رو بہ رو مے دوزم و عمیق نفس میڪشم،جان میگیرم از عطرِ نفس هایش.... ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ با یڪ دست چادرم را مرتب میڪنم و محڪم دستہ هاے نرگس را بہ قفسہ ے سینہ ام مے چسبانم. هادے از بالا نگاهم میڪند:ڪمڪ نمیخواے؟ _نہ! ڪش چادرم یڪم شل شدہ هے سر میخورہ. با عجلہ از پلہ ها بالا میروم و خودم را بہ هادے میرسانم،جلوے در مے ایستیم. بے اختیار نگاهم بہ سمت تابلوے "بیت الزهرا" میرود،هادے جعبہ ے شیرینے را بہ دست دیگرش میدهد و چند تقہ بہ در میزند. صداے آشناے مردانہ اے مے پیچید:اومدم! نگاهے بہ هادے مے اندازم و زیر لب میگویم:چقدر صداش آشناست! در باز میشود و مرد قد بلند و چهار شانہ اے در چهارچوب در مے ایستد. صورتش گندمے و چشمانش مشڪے اند،ریش هاے مشڪے اش را مرتب ڪردہ و لبخند ڪم رنگے لبانش را ڪش آوردہ اند. تہ چهرہ اش بے اندازہ شبیہ بہ عطیہ است،متعجب بہ دستِ چپش ڪہ در آتل است نگاہ میڪنم. گرم میگوید:سلام! هادے هم گیج بہ دست علیرضا نگاہ میڪند و میگوید:سلام! چہ ڪردے با خودت دلاور؟! لب میزنم:سلام! صدایش بے اندازہ شبیہ بہ صداییست ڪہ چهار روز پیش هادے را از پشت تلفن میخواند! با یڪ دست هادے را در آغوش میڪشد. _سوغات سوریہ نیست،سوغات تهرون خودمونہ! مثل اینڪہ جونم تو سوریہ در امانہ نہ تهران! هادے میخندد و از آغوشش بیرون مے آید:از سادات ڪتڪ خوردے؟ صداے یاس نزدیڪ میشود:مگہ من زورم بہ این هم رزم شما میرسہ؟! علیرضا چشمانش را درشت میڪند و آرام میگوید:هیس! فرماندہ اومد. یاس ڪنار علیرضا مے ایستد،با شوق نگاهم میڪند و بلند میگوید:سلام! با محبت در آغوشش میڪشم و جواب سلامش را میدهم،بہ شوخے میگویم:حقت بود نیام! نباید از یڪے دو روز قبل زنگ بزنے خبر بدے؟! یاس از آغوشم بیرون مے آید:یهویے شد،دو تا از دوستاے علیرضا و آقا هادے زنگ زدن میان دیدنِ علیرضا گفتم شمام تو جمعمون باشید. دستہ گل را بہ دستش میدهم و میگویم:شوخے میڪنم. علیرضا گرم و موقر میگوید:خانم خیلے تبریڪ میگم! علیرضا هستم رفیقِ شفیقِ هادے. لبخند میزنم:خیلے ممنون،منم آیہ هستم! یاس میخندد:نامزدِ عزیز هادے! گونہ هایم رنگ میگیرند،خجول نگاهے بہ هادے مے اندازم و همراہ یاس وارد خانہ میشوم. هادے و علیرضا پشت سرمان مے آیند،هادے میگوید:خب میگفتید جاے شیرینے ڪمپوت بخرم! علیرضا سریع میگوید:خونہ مون تو همون دو روز شدہ شبیہ بقالے! این ڪمپوت میارہ اون یڪے آبمیوہ! تو نمیخواد زحمت بڪشے! وارد پذیرایے ڪہ میشویم پسرِ جوانے را میبینم ڪہ روے مبل تڪ نفرہ نشستہ و ڪمپوت آناناس میخورد! هادے با خندہ میگوید:علیرضاے نارفیق! بہ این آرش زودتر خبر دادے ڪہ بیاد همہ ے ڪمپوتا رو بزنہ بہ بدن؟! پسر یا همان آرش ڪہ این را مے شنود سریع ڪمپوت بہ دست مے ایستد و میگوید:بچہ پولدار تو دیگہ از این حرفا نزن! مگہ ڪمپوت نخوردہ اے؟! چِشت برنمیدارہ یڪمم ما فقیر بیچارہ ها بخوریم؟! سپس نگاهش بہ من مے افتد،نگاهش را از صورتم مے گیرد و جدے میگوید:سلام! تبریڪ میگم خانم خودتونو بدبخت ڪردید! متعجب نگاهش میڪنم،همہ شروع میڪنند بہ خندیدن. علیرضا میگوید:آرش هم نیمچہ آخوندِ ماست همہ نمڪِ جمعمون! تازہ نگاهم بہ پیراهن یقہ آخوندے قهوہ اے رنگ و ریش ها و موهاے ڪمے بلندش مے افتد. آرام میگویم:نفهمیدم چرا گفتن بدبخت شدم؟! آرش سریع میگوید:با ازدواج با هادے! هادے بہ سمتش میرود و همانطور ڪہ در آغوشش میڪشد میگوید:ڪمپوتتو بخور اخوے و حرف زیادے نزن! آرش با محبت در آغوشش میڪشد:جونِ هادے راہ ندارہ اصلا مے بینمت نُطقم باز میشہ. علیرضا و هادے و آرش روے مبل سہ نفرہ اے مے نشینند و گرم صحبت میشوند. یاس میگوید:بیا بریم بهت چادر رنگے بدم. همراہ یاس بہ اتاقش میروم و ڪیف و چادرم را روے تخت مے گذارم. یاس یڪے از چادر رنگے هایش را میدهد و شروع میڪند بہ احوال پرسے. میگوید ڪہ علیرضا در راہ برگشت از فرودگاہ تصادف میڪند و دستش مے شڪند. از سوریہ صحیح و سالم برگشتہ و در همین تهران تصادف ڪردہ. این ڪمے دلم را آرام میڪند! چند دقیقہ اے در اتاق صحبت میڪنیم و دوبارہ بہ پذیرایے برمیگردیم. آرش موبایلش را مقابل علیرضا و هادے گرفتہ و چیزهایے میگوید‌. هادے همانطور ڪہ با ولع ڪمپوت میخورد میخندد. همراہ یاس بہ آشپزخانہ میرویم،یاس مشغول پر ڪردن فنجان ها با چایے میشود. مے پرسم:آرشم مدافع حرمہ؟ #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ . با لبخند نگاهم میڪند:آرہ! یڪے دیگہ از دوستاشونم قرارہ بیاد. امشب خونہ ے ما گُردانہ! مے خندم در جعبہ ے شیرینے را برمیدارم،یاس جلوتر از من با سینے چاے بہ سمت پذیرایے میرود. بہ چند قدمے مبل ها ڪہ میرسد علیرضا سریع بلند میشود:اِ! چرا صدام نڪردے بیام؟! یاس خجول میخندد:آخہ عزیزم شما با این دستت؟! بے اختیار لبخند میزنم،محبت در تڪ تڪ ڪلماتشان موج میزند. آرش دستے بہ ریشش میڪشد و میگوید:آ سد علیرضا! از نظر اسلام زن عزیزے چیز خوبیہ ولے نہ با دستِ شڪستہ ڪہ هم بزنے خودتو ناقص تر ڪنے هم بقیہ رو بسوزونے! علیرضا همانطور ڪہ مے نشیند میگوید:ازدواج چے؟ از نظر اسلام نصف دینتو حفظ نمیڪنہ؟ آرش میخندد:ڪے دوست دارہ دخترش بدبخت بشہ ڪہ بدتش بہ من؟! این را ڪہ میگوید هادے غش غش میخندد و میگوید:خوبہ خودتم میدونے چہ تحفہ اے هستے! آرش اخم میڪند:برادر هادے! رو میدم پررو نشو! من و یاس هم ڪنار هم مے نشینم و بہ حرف هاے آرش و ڪل ڪل هایش با هادے میخندیم. جمعشان عجیب گرم و صمیمے است،همیشہ فڪر میڪردم اگر مدافعان حرم دور هم جمع بشوند مدام از مسائل دینے و جنگے صحبت میڪنند اما انگار اینطور نیست! شوخے هایشان،بحث هاے سیاسے و اعتقادے شان و گفتن از روزمرگے هایشان همہ چے بہ جاست. نیم ساعتے ڪہ میگذرد زنگ خانہ را میزنند،علیرضا از روے مبل بلند میشود و بہ سمت در میرود:حتما محسنہ! چند دقیقہ بعد پسر جوانے هم سن و سال هادے وارد میشود،با لحن عجیبے سلام میدهد و احوال پرسے میڪند. ظاهرش هیچ شباهتے بہ علیرضا و هادے و آرش ندارد! مدل موهایش ڪمے عجیب است و لباس هایش عجیب تر! آستین هاے پیراهنش را ڪمے بالا زدہ،بہ راحتے میتوان تتوهاے روے دستش را دید! متعجب و گیج در گوش یاس نجوا میڪنم:ایشونم مدافع حرمہ؟! یاس عادے میگوید:آرہ! چطور مگہ؟! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ پیشمان میشوم،نگاهم را بہ زور از محسن میگیرم. با خودم فڪر میڪنم مگر هرڪسے را براے دفاع در سوریہ قبول میڪنند؟! هر چہ سعے میڪنم نمیتوانم نگاهِ متعجبم را از محسن بگیرم،هادے ڪہ متوجہ نگاہ هایم میشود لبخندے میزند و از جایش بلند میشود. با فاصلہ ے ڪمے ڪنارم مے نشیند و مے پرسد:چے شدہ؟ متعجب نگاهش میڪنم:چے باید بشہ؟! لبخند میزند و بہ چشمانم زل:بہ محسن یہ جورے نگاہ میڪنے! من من ڪنان میگویم:نہ! صورتش را ڪمے نزدیڪ صورتم مے آورد و آرام میگوید:حرف من راجع بہ چشمات همیشہ یادت بمونہ! حتے حاضرم شرط ببندم محسنم متوجہ نگاهات شدہ! آرام میگویم:آخہ مگہ هرڪسے رو... سریع حرفم را قطع میڪند:هیس! گیج نگاهش میڪنم،با آرامش چشمانش را باز و بستہ میڪند:محسن بچہ مذهبے نیست ولے عاشق اهل بیت و ڪشورشہ! ظاهرش بہ ماها نمیخورہ ولے حاضرم قسم بخورم از ماها دلش پاڪ ترہ و بہ شهادت نزدیڪتر! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ آرام میگویم:باز از روے ظاهر قضاوت ڪردم اما خب فڪر میڪردم... شبِ چشمانش را بہ چشمانم مے دوزد:درِ حریمِ حضرت زینب بہ روے همہ بازہ! ساعت ها میگذرد و من در جمع هادے و دوستانش احساس آرامش و خوشحالے میڪنم! شوخے هاے آرش و هادے،سر بہ سر گذاشتن هاے علیرضا و محسن،خاطرہ گویے ها و مهربانے هاے یاس و سڪوتِ من! بیشتر توجہ ها روے من و هادے و نامزدے بے سر و صدایمان بود. بہ قدرے در جمع احساس راحتے میڪردم ڪہ گذر زمان را احساس نڪردم و وقتے متوجہ ساعت شدم ڪہ از دہ گذشتہ بود. بہ زحمت از جمع دل ڪندیم و از خانہ ے گرمِ علیرضا و یاس خارج شدیم. در را پشت سرم مے بندم و با حرص چادرم را جلو میڪشم. همانطور ڪہ پشت سر هادے قدم برمیدارم زیر لب غر میزنم:ڪاش یہ چادر دیگہ سر میڪردم! هادے بہ سمتم برمیگردد و چند قدم نزدیڪتر میشود،میخواهم چادرم را مرتب ڪنم ڪہ رو بہ رویم مے ایستد. لبخند شیرینے میزند و سیاهے چشمانش را بہ چشمانم میدوزد. آب دهانم را فرو میدهم و نگاهم را بہ پیراهنش گرہ میزنم،با لحن گرمے میگوید:اجازہ هست؟! متعجب چشمانم را بہ صورتش مے دوزم:اجازہ ے چے؟! با سر بہ چادرم اشارہ میڪند:ڪہ چادرتو مرتب ڪنم! گیج نگاهش میڪنم،مُردد هر دو دستش را بالا مے آورد و بہ سمت ڪش چادرم میبرد. دستانش دو طرف صورتم قرار میگیرند و با دقت و وسواس ڪش چادرم را گرہ میزنند! نفسم میرود از هیجانِ این همہ نزدیڪے! بہ زور لرز بدنم را ڪنترل میڪنم و نگاهم روے زمین سر میخورد،باد گوشہ ے چادرم را بہ دست میگیرد و هادے دستانش را پایین مے آورد. آب دهانش را فرو میدهد و بہ صورتم زل میزند،آرام ولے محڪم میگوید:میشہ تا ماہ بعد راجع بہ یہ چیزے خوب و با دقت فڪر ڪنے؟! ڪنجڪاو مے پرسم:راجع بہ چے؟! بے تاب نگاهش را از چشمانم میگیرد و بہ ڪنارہ های چادرم زل میزند. تلاوت میڪند آیہ هاے جنون را! _اینڪہ میتونے با یہ مدافع حرم زندگے ڪنے؟! قلبم طاقت نمے آورد و از هیجان مے ایستد... تو از من جان بخواہ،زندگے ڪردن ڪہ چیزے نیست... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ تلاوت میڪند آیہ هاے جنون را! _اینڪہ میتونے با یہ مدافع حرم زندگے ڪنے؟! قلبم طاقت نمے آورد و از هیجان مے ایستد... تو از من جان بخواہ،زندگے ڪردن ڪہ چیزے نیست... گیج و منگ بہ صورتش زل میزنم،مِن مِن ڪنان میگویم:یَع...یعنے چے؟ چشمانش را مے بندد و نفس عمیقے میڪشد،عرق روے پیشانے و گردنش نشستہ! زمزمہ میڪند:فقط فڪر ڪن! فڪر ڪن با این چیزایے ڪہ از زندگے مدافعاے حرم فهمیدے و دیدے میتونے ڪنار یہ مدافع حرم زندگے ڪنے؟ خودم را میزنم بہ آن راہ! _براے چے باید فڪر ڪنم؟! چشمانش را باز میڪند و بہ زمین زل میزند:فقط بهش فڪر ڪن! ازم چیزے نپرس تا وقتے خواستے نتیجہ رو بگے. شانہ اے بالا مے اندازم و بہ سمت ماشین قدم برمیدارم،تمامِ وجودم گُر گرفتہ اما وانمود میڪنم بیخیالم. باید رڪ و راست از احساساتش بگوید! ڪنار ماشین مے ایستم و بہ سمتش سر برمیگردانم:نمیاید؟ دستانش را داخل جیب هاے شلوارش مے برد و بدون اینڪہ نگاهم ڪند بہ سمت ماشین قدم برمیدارد. همانطور ڪہ نزدیڪ ماشین میشود سوییچ را بہ سمت ماشین میگیرد،در ماشین را باز میڪند و سوار میشود؛بہ تبعیت از هادے من هم سوار میشوم. هادے ڪہ حرڪت میڪند سرم را بہ شیشہ مے چسبانم و بہ خیابان چشم میدوزم. سنگینے نگاهش را احساس میڪنم،لب میزند:ناراحتتون ڪردم؟ باز فعل هاے جمع... این یعنے هنوز هم با خودش درگیر است! بدون اینڪہ نگاهش ڪنم میگویم:نہ! مڪث میڪنم و ڪمے بعد مے پرسم:ڪِے اعزام میشید سوریہ؟ _پونزدهم فروردین. سرم را از روے شیشہ برمیدارم و صاف مے نشینم. دلم آشوب میشود،یڪ ماہ ماندہ تا اعزام بشود! نگاهے بہ هادے مے اندازم و انگشتانم را درهم قفل میڪنم. میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ هادے سریع تر مے گوید:بہ نظرتون علیرضا خودخواهہ؟! متعجب نگاهش میڪنم:چرا خودخواہ؟! لحظہ اے چشمانم را مهمانِ نگاهش میڪند! _چون با این شرایط ازدواج ڪردہ. ڪمے فڪر میڪنم و میگویم:خب...خب نہ! _چرا نہ؟! ڪیفم را روے داشبورد میگذارم و راحت تر مے نشینم. _تا جایے ڪہ میدونم علیرضا قبل از ازدواج مدافع حرم شدہ. _درستہ! _خب یاس شرایطشو میدونستہ و با تمام سختیا انتخابش ڪردہ ڪسے مجبورش نڪردہ ڪہ با یہ مدافع حرم زندگے ڪنہ،اگہ نمے تونست با این شرایط ڪنار بیاد علیرضا رو انتخاب نمیڪرد. جدے مے گوید:خب بعضیا میگن مدافعاے حرم ڪہ سختیا رو میدونن نباید ازدواج ڪنن و یڪے دیگہ رو هم درگیر! آب دهانم را فرو میدهم و خجول میگویم:خب خودشون دوست دارن درگیر همچین مردے بشن! امثالِ شما و علیرضا هم مثل بقیہ ے مردا،حق زندگے و دوست داشتنِ یہ زنو دارید! بہ قول یاس هرڪے اعزام میشہ سوریہ شهید ڪہ نمیشہ فقط احتمالش براے همہ هست. اما اون زن خودش این سختیا و ڪنار همچین مردے بودنو انتخاب میڪنہ چون... ادامہ نمیدهم،هادے نگاهم میڪند:چون چے؟ نگاهم را بہ ڪیفم مے دوزم:چون عاشق ترہ! لبخند میزند:پس علیرضا خودخواہ نیست! _نہ! و در دل میگویم:نہ! خوادخواہ نیستے! بگذار دلت یڪے بشود با من... هرڪس میخواهد خودخواہ خطابت ڪند! تو رو میخواهم، با تمام خودخواهے هایت... ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ ڪیفم را از روے داشبورد برمیدارم،نزدیڪ خیابان میرسیم. میخواهم بہ هادے بگویم همین جا پیادہ میشوم ڪہ مے گوید:دیر وقتہ،تا سر ڪوچہ مے رسونمت! از وقتے مطمئن شد از نظر من خودخواہ نیست،دوبارہ بہ فعل هاے مفرد رضایت داد! نزدیڪ ڪوچہ مے رسیم،لبخند ڪم رنگے میزنم و مے گویم:ممنون لطف ڪردید. لبخند عمیق ترے میزند:خواهش میڪنم ممنون ڪہ اومدے! دستگیرہ ے در را میفشارم و بہ صورتش زل میزنم:بہ مامان و بابا و یڪتا و همتا خیلے سلام برسونید. سرش را تڪان میدهد،پر انرژے مے گویم:خداحافظ! مے خواندم:آیہ خانم! جواب میدهم:بعلہ؟ نہ از آن "بعله" هاے جدے سرد! از آن "بعله" هاے گرمتر از "جان"! دستش را روے فرمان مے ڪشد و بہ چشمانم زل میزند. دلهرہ و اشتیاق را در چشمانش مے بینم! نفسش را آرام بیرون میدهد:بهش فڪر میڪنے؟ ناشیانہ از سرِ خجالت و هول بودن نگاهم را از صورتش مے گیرم و بہ ڪوچہ خیرہ میشوم. _دلیلشو نفهمیدم! _خیلے حرفا رو بذاریم براے بعد از این ڪہ فڪر ڪردے! در را باز میڪنم و از ماشین پیادہ میشوم،جدے نگاهم میڪند. دستور مے دهد! مثل فرماندہ هاے جنگے! _بهش فڪر میڪنے،تفهیم شد؟ بے اختیار لبخند میزنم،دلم مے رود براے این تیڪہ ڪلامش! با همان لبخندِ عاشقانہ بہ چشمانش خیرہ میشوم و آرام میگویم:تفهیم شد! لبخند میزند،گرم تر از من! چشمانش را باز و بستہ میڪند:فڪر ڪنم باید یہ تجدید نظر ڪنم! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:چہ تجدید نظرے؟ ماشین را روشن میڪند اما دل از چشم هایم نمے ڪند! _لبخنداتم با آدم حرف میزنن! ابروهایم را بالا میدهم:جدے؟! چشمانش را باز و بستہ میڪند:آرہ! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

🔹🔹 برخی درس ها و نکات مثبت از سه قسمت اول سریال #پایتخت۶ «قسمت دوم» ۲۱. شادمان و بی شیله پیله معرفی کردن مردم خونگرم و بزرگ مازندران و فراموش کردن دعواها در کمتر از ده ثانیه. ۲۲. اشاره درست و به جا به فساد اخلاقی در بعضی اشخاص درجه چندم ورزشی و عدم تعادل اجتماعی و بلوغ احساسی آنان. ۲۳. مهربانی و حامی بودن خواهر شوهر برای زن داداش در زمان سختی ها و شراکت او در دعا برای موفقیت زن داداش. ۲۴. اشاره به جاری بودن زندگی و فکر ازدواج و رابطه صحیح و شرعی دائم حتی برای زنی که شوهرش از دست داده و قرار نیست تا آخر عمر، همه احساس و نیاز و حفظ ایمانش را به باد فراموشی سپارد و خودش را پاسوز فرزندان چاق و درازش نماید. ۲۵.اشاره به اینکه دروغگو بالاخره رسوا میشود و اگر ارسطو را راه ندادند و دروغ گفتند، رسوا شدند و ارسطو فهمید که همه در خانه بودند. ۲۶. وقتی کسی در جریان چیزی نیست و خیلی هم ادعایش میشود باید به او گفت: شما دوغت را بنوش! ۲۷. اشاره به از بین رفتن بی آلایشی فهیمه با آمدن زرق و برق به زندگیش و سپری کردن وقت و استعدادش در آرایشگری و مدلینگ ۲۸. جمع آوری کمک برای معتاد از دنیا رفته با اینکه بدهکارشان بود و از او گلایه و طلب داشتند. ۲۹. تقبیح ریاکاری و مبارزه با این اپیدمی سیاسی در بین مسئولین و حتی اطرافیان و رانندگان آنان ۳۰. اشاره درست و عالی به رسالت و مبارزه روحانیت معظم در تقابل با بدعت ها و بوسیدن نمادهای آموزشی که هیچ قداست و احترامی ندارد. (بوسیدن حجرالاسود آموزشی) ۳۱. هما را در خانه رها نکردند و دنبال خوشی و جشن نرفتند و او را در سخت ترین لحظات تنها نگذاشتند. ۳۲. بهتاش به رحمت گفت: بین چهار تا زن تو در خانه چه میخواهی؟ و باعث شد رحمت به بهانه فهیمه در خانه نماند. ۳۳. اشاره به برخی سوالات و احکامی که به این راحتی برای کسی اتفاق نمی افتد و همه آگاهان مسئولیت دارند ذهن مردم را از سوالات غیر ضروری و مهم، آزاد و راحت کنند. ۳۴. وقتی کسی از زندان آزاد میشود باید به فکر شغل و گذران زندگیش بود وگرنه به سابقه و رفقای اشتباه و منحرفش برمیگردد. ۳۵. تعهد نقی به هما حتی زمانی که هما نیست و خبر ندارد، به کسی اجازه سخن گفتن درباره دختر محمود نقاش که قبلاً از او خواستگاری کرده و هما روی او حساس است نمی‌دهد و ارسطو و رحمت را از سخن گفتن درباره او نهی میکند. ۳۶. اشاره به سرایت بزهکاری در زندان و لزوم برخورد مسئولان امر جهت برطرف کردن آن بزهکاری ها از محیط زندان : ارسطو تا قبل از زندان، خالکوبی نداشت! #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

🔹🔹 برخی درس ها و نکات مثبت از سه قسمت اول سریال #پایتخت۶ «قسمت اول» سلام رفقا☺️ خدا قوت🌷 من و خانوادم هم مثل همه، برای عمل به فرمان ستاد مبارزه و پیشگیری با کرونا قرنطینه شدیم تو خونه و از برنامه های تلویزیون استفاده میکنیم. از همه عزیزانی که از مدت ها پیش در مسیر خدمتگزاری به مردم از طریق رسانه ملی زحمت کشیدند و میکشند تا ایام عید و تعطیلات و قرنطینه، به مردم کمتر سخت بگذرد، تشکر میکنم و آجر همشون با خدا🌺🌺 اما این دو سه روز، مطالب زیادی درباره نقد به سریال پایتخت خوندم که حس کردم بعضی از آن متن ها خیلی داره یه طرفه به قاضی میره و کلا از ساختار واقعی نقد تهی شده. تاکید میکنم که؛ بعضی از آن نقدها را قبول دارم و جای شکی نیست. اما کلا با کوبیدن همه داستان مخالفم و بنظرم باید نیمه پر لیوان را هم دید. وگرنه به تدریج، از همه ظرفیت ها به اتهامات گوناگون محروم میشیم و نمی‌توانیم جایگاه مردمی و نفوذ و اثرگذاری رسانه ملی را حفظ کنیم. چرا که جامعه ما از سلایق بی انتها برخوردار است و نباید با نگاه صفر و صدی همه را از خود راند. اینا را گفتم که بگم من و خانوادم نشستیم و ضمن نقدهایی که داشتیم، اما درس های خوبی از این سریال داریم میگیریم. تا حدی که بچه ۱۰ ساله من هم در کشف این نکات مثبت با ما سهیم بود و بیان میکرد☺️ حالا اجازه بدید بعضی از اون نکات را تقدیم کنم: ۱. نزدیکی خانواده ها به هم و ارتباطات صمیمی و به هم سر زدن و بدون تعارفات مرسوم و راحت با هم برخورد کردن. ۲. زود فراموش کردن کینه ها و مثل کودکان، زلال برخورد کردن ۳. تقی وقتی همه خانواده اش گفتند این چه زنی است که داری؟ اما دنبال زنش رفت و از دلش درآورد. ۴. زن تقی با اینکه از همه دلخور بود اما در جشن اهدای عضو پدر شوهرش شرکت کرد. ۵. نقی احترام بزرگتر را که تقی بود حفظ کرد و قبل از صحبتش او را به جمعیت معرفی کرد و برادر معتادش را مأخوذ به حیا خواند. ۶. اشاره به اعتیاد جوانان به عنوان یکی از بزرگترین چالش های امروز که در حال خودسانسوری است. ۷. رحمان و رحیم که مشکوک به اعتیاد بودند، از جامعه و برادر بزرگتر رانده نشده و همچنان در مراسمات میخوانند. ۸. رحمت تلاش میکرد بی احترامی برادرانی که یک عمر برای آنها پدری کرده را افشا نکند و نگوید که کتکش زده اند. ۹. فیش حج پدر را نفروختند و یک آب هم روش. بلکه قصد دارند از طرف او به حج بروند و دین مرحوم را ادا کنند. ۱۰. تشویق مردم به اهدای عضو و جشن نفس که از بهترین آموزه ها بود. ۱۱. اشاره درست به عفو حضرت آقا و یادآوری آن عفو کریمانه به مردم. با اینکه به یاد ندارم هیچ فیلمی این مسیله را بازگو کرده باشد. ۱۲. اشاره درست و به جا درباره اینکه جمهوری اسلامی حتی با خلافکاری که سوریه رفته باشد تعارف نداشته و در اجرای عدالت محکم و استوار است. ۱۳. اشاره زیبا به فرزند آوری و تلاش نقی برای مجاب کردن هما برای فرزندان آوردن پس از دوقلوها ۱۴. آرام کردن هما توسط نقی و قربان صدقه همسر رفتن حتی وسط دعوا و حمایت از همسر در فعالیت های اجتماعی ۱۵. اشاره به سختی کار مجریان خبر و تحت تأثیر بودن کلیه زار و زندگی مجری خبر برای یک اجرای مناسب. ۱۶. سرسنگین بودن دختران نقی با پسران هرزه و لو اینکه اقوام باشند. ۱۷. اشاره نقی به حفظ حجاب بانویی که از خارج کشور قرار بود تماس زنده داشته باشد. ۱۸. تاکید بر صداقت در برخورد با مردم درباره عدم دریافت پول در قبال اهدای عضو پدر. ۱۹. تصویر دو چهره و دو مدل روحانی: الف. جوان جویای نام که دنبال سیاستمدار و نماینده مجلس میدود و زینت المجالس است. ب. مسن که در حال یاددادن مناسک حج به حاجیان است و تاکید بر پرهیز از سبک شمردن واجبات و مستحبات دارد. ۲۰. قبح منت گذاری سر مردم و مدام به آنها لیست خدمات دادن و هدیه کلیه به نماینده مجلس. ادامه دارد... #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

🗓 تقویم شیعه ☀️ امروز: شمسی: سه شنبه - ۰۵ فروردین ۱۳۹۹ میلادی: Tuesday - 24 March 2020 قمری: الثلاثاء، 29 رجب 1441 🌹 امروز متعلق است به: 🔸زین العابدین و سيد الساجدين حضرت علي بن الحسين عليهما السّلام 🔸باقر علم النبی حضرت محمد بن علی عليه السّلام 🔸رئيس مكتب شيعه حضرت جعفر بن محمد الصادق عليهما السّلام 💠 اذکار روز: - یا اَرْحَمَ الرّاحِمین (100 مرتبه) - یا الله یا رحمان (1000 مرتبه) - یا قابض (903 مرتبه) برای رسیدن به حاجت 🗞 وقایع مهم شیعه: 🔹امروز مناسبتی نداریم 📆 روزشمار: ▪️4 روز تا ولادت امام حسین علیه السلام ▪️5 روز تا ولادت حضرت عباس علیه السلام ▪️6 روز تا ولادت حضرت سجاد علیه السلام ▪️12 روز تا ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام ▪️16 روز تا ولادت حضرت صاحب الزمان (عج) ✅ با ما همراه شوید...