❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ بعد از ڪمے صحبت و شرح ماجراے گفتگویم با ساجدے از مطهرہ خداحافظے میڪنم و سریع از ساختمان خارج میشوم. بے خبر و بے خیال از بازے سرنوشت از شرڪت خارج میشوم و بہ سمت خانہ راہ مے افتم. گویے سورہ ے ششم نازل شدہ،سورہ ے آرامش! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️ از خاطرات شش سال پیش دل میڪنم و قبل از اینڪہ ڪسے وارد حیاط بشود از ڪنار در بلند میشوم. همانطور ڪہ بہ سمت خانہ قدم برمیدارم صدایِ خندان و پر انرژے اش از خاطرات در گوشم مے پیچد: _چرا اینطورے مے خندے؟! _چطورے؟! _یہ جورے ڪہ انگار فقط تو بلدے بخندے! بغض گلویم را مے فشارد،چطور دلش آمد از خندہ هایم بگذرد؟! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ همانطور ڪہ نگاهم روے خطوط ڪتاب است لیوان آب هویجم را برمیدارم و نے را بہ دهان مے گیرم. مطهرہ با خندہ مے گوید:از اون ڪتاب دل بڪن! اینطورے ڪہ فایدہ ندارہ بخونے! ڪتاب را مے بندم و روے میز پلاستیڪے میگذارم، مے گویم:یہ بند موندہ بود براے مرور ڪردن ڪہ تو اومدے بہ زور منو از خونہ ڪشوندے بیرون. پشت چشمے برایم نازڪ میڪند و ڪمے از آب طالبے اش را مے نوشد. _اینم جواب خوبے من! از بین ڪتاب و جزوہ آوردمت بیرون! لبخند میزنم:چون دیگہ خیالت راحتہ ڪار و دانشگاهتو دارے ولے من باید چند ماہ دیگہ هم استرس ڪنڪورو بڪشم و تلاش ڪنم. لطفا رفیق ناباب نشو و بذار امسال دانشگاہ تهران قبول بشم! سرے تڪان میدهد و بہ شوخے مے گوید:دستت درد نڪنہ حالا من شدم رفیق ناباب؟! مے خندم:نگفتم هستے گفتم دارے میشے! همراہ لبخند بہ چشمانم زل میزند:نمیخواے راجع بہ ڪار بپرسے؟! گنگ نگاهش میڪنم،ادامہ میدهد:تو شرڪت! اومدے براے مصاحبہ! آهانے مے گویم و جدے نگاهش میڪنم،ڪمے مڪث میڪند و مے گوید:تو این یہ هفتہ ڪہ چند نفر براے استخدام اومدن ڪسے مورد قبول ساجدے واقع نشد! _چقدر بد! تو میخواے چے ڪار ڪنے؟ فڪر ڪنم ڪم ڪم باید درساے دانشگاهت شروع بشہ. سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد:آرہ! بین شرڪت و دانشگاہ موندم! مخصوصا این چند روز ڪہ براے آگهے استخدام مے اومدن. _میخواے استعفا بدے؟ سریع جواب میدهد:نہ! راستش خواستم رو در رو بهت خبر بدم. متعجب نگاهش میڪنم:چیو؟! لبش را بہ دندان میگیرد و مردد مے گوید:مهندس ساجدے خواست باهات صحبت ڪنم بیاے شرڪت گفت اگه‌ دو سہ روزہ ڪارا رو یاد بگیرے حرفے ندارہ! ابروهایم را بالا میدهم:چے شد یهو؟! ایشون ڪہ یہ دختر خانم هیجدہ سالہ ے دیپلمہ ے بے تجربہ رو قبول نداشتن! شانہ اے بالا مے اندازد:دیگہ مجبورہ! بیشتر از این نمیتونہ معطل ڪنہ بخواد منم بندازہ بیرون دیگہ ڪلا یہ مدت بے منشے مے مونہ. با اتمام این جملہ مے خندد،نفس عمیقے میڪشم و مے گویم:من دیگہ نمیخوام تو اون شرڪت ڪار ڪنم! درستہ تو خونہ نهایتا شیش ساعتمو با درس خوندن پر میڪنم،بیڪارے و بے حوصلگے خواب شب هامم گرفتہ اما ترجیحم اینہ اونجا ڪار نڪنم! متعجب نگاهم میڪند:چرا؟! طفرہ میروم:خب دیگہ همینطورے! در ضمن من ازت خیلے ناراحتم! منظورم را مے گیرد،گونہ هایش رنگ مے گیرند و سرش را خم میڪند. _آیہ باور ڪن‌ اولش اصلا همچین چیزے بہ ذهنم نرسیدہ بود! بہ خدا بخاطرہ سرگرم شدن خودت گفتم. سرش را بلند میڪند و بہ چشمانم زل میزند،با صدایے بغض آلود ادامہ میدهد:بہ جونہ بابام راست میگم! بعدش اون چیزے ڪہ تو فڪر میڪنے بہ ذهنم رسید... نفس عمیقے میڪشم:مهم نیست! فقط لطفا یادت باشہ آدما برات حڪم ابزار نداشتہ باشن! شرمگین‌ نگاهش را از صورتم مے گیرد،دلیل پشیمانے ام شهاب است! درست است هر روز بہ اندازہ ے چند متر از من فاصلہ دارد و گاہ گدارے مے بینمش اما وارد شدن بہ آن شرڪت مے تواند بهانہ اے براے ڪارهاے عجیب و غریبش جور ڪند! براے اینڪہ با حرف ها و نگاہ هایش آزارم بدهد! بے اختیار مے پرسم:راستے مهندس فراهانے از دوستاے مهندس ساجدیہ؟! مطهرہ ڪمے فڪر میڪند و میگوید:نمیدونم! یہ ماہ پیش استعفا داد و از شرڪت رفت! متعجب نگاهش میڪنم:مطمئنے؟! چند بار سر ساختمون دیدمش! _آرہ! با فرزاد ساجدے بہ اختلاف خوردہ،دو سہ روز قبل استعفاشم درگیرے شدیدے بین شون پیش اومد! _خب! _هیچے دیگہ! فرزاد ساجدے داد میزد تو حق ندارے بدون اجازہ ے من ڪارے ڪنے،بهت اخطار دادہ بودم و این حرفا! مهندس فراهانے ام ساڪت نگاهش میڪرد،آخر سر فرزاد داد زد یا خودت استعفا میدے یا بہ روزبہ میگم اخراجت ڪنہ! اونم فقط پوزخند زد و گفت همچین روزایے رو میدیدم رفیق! بعدش از شرڪت رفت بیرون تا دو سہ روز بعدش ڪہ استعفا نامہ شو آورد! سر ساختمون اومدنش هم موقتہ چون خیلے از ڪاراے پروژہ بہ عهدہ ش بودہ و اگہ نباشہ یڪم اوضاع بہ هم میریزہ. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ البتہ اینم بہ درخواست ساجدیِ بزرگہ تا یہ مدت ڪوتاہ ڪہ ڪارا ڪامل روے روال بیوفتہ! مے خندم:منظورت آقا روزبہ ست؟! گونہ هایش انارے میشوند،با شرم مے گوید:نہ! پدر آقا روزبہ و فرزاد!‌ در اصل صاحب شرڪت ایشونہ. ڪاراے مدیریتے بہ عهدہ ے پسر ارشد و با تجربہ تر گذاشتہ شدہ،ڪاراے اجرایے و فنے بہ عهدہ ے پسر دوم! ابروهایم را بالا میدهم:پس شرڪت خانوادگیہ! مے خندد:آرہ! راستے چے شد از مهندس فراهانے پرسیدے؟! لبم را بہ دندان میگیرم و مے گویم:همینطورے! آخہ تو قضیہ ے درگیرے با اون پسرہ خودش و دوستش اومدن براے ڪمڪ! _اوهوم! مردد مے پرسم:نمیدونے سر چے بہ اختلاف خوردن؟! یعنے دیگہ شرڪت برنمیگردہ؟! بیخیال سر تڪان میدهد:اولے رو نمیدونم،دومے رو بعید مے دونم! خیالم ڪمے راحت میشود،انگار همہ چیز دست بہ دست هم دادہ تا از زندگے مان دور بشود! مطهرہ جدے مے پرسد:بہ مهندس ساجدے چے بگم؟! آخرین جرعہ هاے آب هویجم را مے نوشم و مردد مے گویم:نمیدونم! _من اصرارے ندارم،هر طور ڪہ خودت راحتے عزیزم! اینو جدے میگم! با انگشتانم روے میز ضرب مے گیرم و متفڪر بہ گوشہ اے خیرہ میشوم،شهاب دارد دور میشود! هنوز چیزهایے گنگ است،حرف هایش در ڪافے شاپ،رفتنش از شرڪت،خصومتش با پدرم،دلیلِ ترس پدرم از شهاب! یڪ چیزے این وسط مشڪوڪ و پنهان است... همانطور که از پشت میز بلند میشوم بہ مطهرہ مے گویم:بذار یڪم فڪر ڪنم،بهت خبر میدم! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ قرآنِ ڪوچڪم را مے بوسم و داخل ڪیفم میگذارم،همانطور ڪہ گازے بہ لقمہ ے نان و پنیرم میزنم با عجلہ بہ سمت حیاط میروم. از دو روز پیش ڪہ مطهرہ گفت شهاب از شرڪت رفتہ براے استخدام در شرڪت مجاب شدم اما دلشورہ دارم! بعد از دو روز فڪر ڪردن و صحبت با پدرم تصمیم گرفتم خودم را مشغول ڪنم! امروز قرار شد همراہ مطهرہ بہ شرڪت برویم تا ساجدے بار دیگر با من صحبت ڪند و مطهرہ هم ڪارها را یادم بدهد. ڪتانے هاے مشڪے آل استارم را از جاڪفشے بیرون میڪشم و با عجلہ مے پوشم،مشغول گرہ زدن بندهایش هستم ڪہ صداے زنگ در بلند میشود. بلند مے گویم:حتما مطهرہ ست خودم باز میڪنم‌ مامان. فعلا خداحافظے! مادرم نزدیڪم مے آید و با لبخند نگاہ میڪند:خدا بہ همراهت عزیزدلم! لبخند پر رنگے میزنم و مے ایستم،بوسہ ے آبدارے از گونہ اش مے گیرم و بہ سمت در میروم. در را ڪہ باز میڪنم مطهرہ پر انرژے مے گوید:صبح بہ خیر همڪار! از لحنش خندہ ام مے گیرد،در حالے ڪہ در را مے بندم مے گویم:صبح توام بہ خیر! راستے سلام! مے خندد:سلام! یڪم خواب آلود بہ نظر میاے؟! ڪیفم را روے دوشم جا بہ جا میڪنم:آرہ! تو این چند وقت شب و روزم قاطے شدہ بود. باید دوبارہ بہ روال قبل برگردم! لبخندے میزند و چیزے نمے گوید،همانطور ڪہ پایم را روے برگ خشڪے میگذارم نفس عمیقے مے ڪشم و در دل مے گویم:نزدیڪ پنج ماہ گذشت! چندسال و چندماہ و چند روز از روزایے ڪہ بے تو میگذرہ موندہ؟! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ نگاهم را بہ آینہ ے آسانسور مے دوزم و خودم را تماشا میڪنم،چند لحظہ بعد آسانسور متوقف میشود. بے حوصلہ همراہ مطهرہ وارد شرڪت میشوم،مطهرہ بہ مردے ڪہ پشت میز نشستہ سلام میڪند و سپس بہ سمت در سمت راست میرود. نمیدانم چرا دلشورہ مے گیرم! وارد دفتر مے شویم،نگاهے بہ سالن مے اندازم و مے گویم:مطهرہ! بہ نظرت من از پسش برمیام؟! _چرا برنیاے؟! مگہ میخواے اتم بشڪافے؟! بہ سمت میزش مے رود و روے صندلے مے نشیند،بہ من اشارہ میڪند:بشین! _نمیدونم چرا از اینجا خوشم نمیاد؟! مهربان مے گوید:چون یہ مدتہ از همہ دور شدے و نخواستے با ڪسے یا محیطے ارتباط بگیرے. ابروهایم را بالا میدهم:شاید! پنج دقیقہ اے میگذرد ڪہ صداے قدم هاے ڪسے مے پیچد،سر برمیگردانم ڪہ چهرہ ے آشنایے مے بینم. فرزاد ساجدے در حالے ڪہ پوشہ اے بہ دست گرفتہ و با اخم بہ آن خیرہ شدہ نزدیڪ میز مطهرہ میشود. چهرہ اش در هم است،پیراهن سفیدے ڪہ بہ تن دارد ڪمے چروڪ‌ شدہ و خستہ بہ نظر مے آید! مطهرہ سریع مے ایستد و سلام میڪند،فرزاد در حالے ڪہ سر بلند میڪند جوابش را مے دهد.‌ میخواهد چیزے بگوید ڪہ نگاهش بہ من مے افتدد. متعجب بہ صورتم خیرہ میشود،گیج از حالتش لب میزنم:سلام! همانطور ڪہ ناشیانہ نگاهش را از صورتم مے گیرد آرام جواب میدهد:سلام! رو بہ مطهرہ مے گوید:روزبہ نیومدہ؟! مطهرہ نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد و مے گوید:پنج دقیقہ بہ هشت موندہ،فڪر ڪنم دو سہ دقیقہ دیگہ برسن! پروندہ را در دستش تڪان میدهد:اومد لطفا خبرم ڪنید،معلوم نیست توے این شرڪت چہ خبرہ! سپس با قدم هاے بلند خارج میشود،مطهرہ با ڪمے استرس لب میزند:این چرا این شڪلے بود؟! خدا بہ خیر بگذرونہ! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ نفسش را با شدت بیرون میدهد و دوبارہ مے نشیند،رو بہ من مے گوید:صبحانہ خوردے؟! سپس مشغول گشتن داخل ڪیفش مشغول میشود،نزدیڪش میشوم:آرہ یہ چیزایے خوردم! بستہ ے بیسڪوییتے از داخل ڪیفش بیرون میڪشد و بہ سمتم مے گیرد. بیسڪوییتے برمیدارم و تشڪر میڪنم. همانطور ڪہ بیسڪوییتے مے خورد مے گوید:راستے یادم رفت بهت بگم! _چیو؟! _باید اینجا براے ضمانت سفتہ بدے! متفڪر نگاهش میڪنم:چقدر؟! _نمیدونم! یعنے خود مهندس ساجدے براے هر ڪسو تعیین میڪنہ. چند لحظہ بعد صداے قدم هایے نزدیڪمان میشود،مطهرہ هول هولڪے بیسڪوییت را قورت میدهد و صاف مے ایستد. با ڪمے خجالت مے گوید:سلام! صبح بہ خیر! نگاهم بہ روزبہ مے افتد،در حالے ڪہ بہ سمت اتاقش مے رود جواب سلام مطهرہ را مے دهد و اشارہ میڪند من پشت سرش وارد بشوم! نگاهے بہ مطهرہ مے اندازم ڪہ اشارہ میڪند بروم،مردد پشت سر روزبہ وارد اتاقش میشوم. با قدم هاے بلند بہ سمت میزش میرود و ڪیف سامسونتش را روے میز میگذارد،برعڪس دفعہ ے قبل تیپ اسپرتے زدہ. شلوار ڪتانِ ڪرم رنگے همراہ پیراهن سفیدے بہ تن ڪردہ،دستے بہ موهایش مے ڪشد و پشت میزش مے نشیند. رو بہ من مے گوید:بفرمایید بشینید! سپس مشغول باز ڪردن ڪیفش میشود،روے اولین مبل مے نشینم. بدون اینڪه‌ نگاهم ڪند مے گوید:دو سہ روز ڪنار خانم هدایت باشید‌ اگہ تونستید ڪارا رو یاد بگیرید و راحت انجام بدید قرارداد یڪ سالہ مے بندیم. البتہ اون موقع باید برام‌ دہ ملیون تومن‌ سفتہ بیارید. سرے تڪان میدهم و مے گویم:باشہ! از داخل ڪیفش پوشہ اے ڪہ هفتہ ے پیش همراهم آوردہ بودم بیرون میڪشد و بہ سمتم مے گیرد. _از داخلش چند قطعہ عڪس و ڪپے شناسنامہ و ڪارت ملے تونو برداشتم! یہ فرم از خانم هدایت بگیرید و ڪامل و دقیق برام پرش ڪنید. لب میزنم:باشہ! پوشہ را از دستش مے گیرم و نگاهے بہ مدارڪ دیگر مے اندازم،سرفہ اے میڪند و جدے مے گوید:براے ماہ اول استخدامتون هم شیشصد هزار تومن حقوق در نظر گرفتم! تو ماہ هاے بعدے ڪمے بیشتر میشہ. _متشڪر! مے تونم برم؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد،از روے مبل بلند میشوم و همانطور ڪہ بہ سمت در میروم بلند مے گویم:خدانگهدار! صدایش آرام‌ مے پیچد:خدانگهدار! از اتاق خارج میشوم و نفس راحتے میڪشم،مطهرہ پشت میز نشستہ و بہ مانیتور ڪامپیوتر خیرہ شدہ. نزدیڪش ڪہ میشوم متوجهم میشود،متفڪر نگاهم میڪند:چے شد؟! _گفت بهم یہ فرم بدے پر ڪنم! مطهرہ لبخندے میزند و از داخل پوشہ ے بزرگے ڪاغذے بیرون میڪشد،از روے صندلے بلند میشود و مے گوید:بشین اینجا راحت پرش ڪن منم برم دو تا فنجون چایے بیارم بخوریم،خستہ شدم از نشستن! تشڪر میڪنم و پشت میز مے نشینم،مطهرہ میخواهد بہ سمت آبدارخانہ برود ڪہ مڪث مے ڪند،مضطرب مے گوید:واے! مهندس ساجدے گفت برادرش اومد خبرش ڪنم! بہ سمت میز بر مے گردد و تلفن را برمیدارد،یڪے از دڪمہ ها را مے فشارد و چند لحظہ بعد مے گوید:جناب مهندس! برادرتون تشریف آوردن! _خواهش میڪنم! سپس تلفن را میگذارد و مے گوید:خوب شد یادم افتادا! مشغول پر ڪردن فرم مے شوم،مطهرہ از میز دور میشود. چند دقیقہ بعد فرم را ڪامل پر ڪردہ ام،مطهرہ با دو فنجان چاے بہ سمتم مے آید و مے گوید:خستہ نباشے همڪار! لبخند ڪم رنگے میزنم:سلامت باشے،امیدوارم این ڪرختے از جسم و روحم پر بڪشہ و اینجا دووم بیارم! فنجان چایے روے میز میگذارد و ڪمے از چایش مے نوشد:همین ڪہ خودت خواستے سریع دوبارہ با محیط بیرون و آدما ارتباط برقرار ڪنے خیلے خوبہ. نفس عمیقے میڪشم:از اون روز بہ بعد سر مزارش نرفتم! _میخواے پنجشنبہ بریم؟ آب دهانم را با شدت قورت میدهم:میترسم برم و.... حرفم را ادامہ نمیدهم،بغض بزرگے در گلویم مے نشیند. سریع فنجان چاے را برمیدارم و داغ داغ چند جرعہ مے نوشم! چشمانم را مے بندم و زمزمہ میڪنم:دلم براش تنگ شدہ! و تیر میڪشد...جاے خالے اش در قلبم... یعنے دوبارہ بعد از #او زندگے ام رنگ‌ مے گیرد؟! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ همانطور ڪہ قند را داخل فنجان چاے حل میڪنم از نزدیڪ‌ پنجرہ ریزش باران پاییزے را تماشا میڪنم. صداے ضعیفے از نوحہ بہ گوشم میخورد،تمام شهر بہ احترامِ دهہ ے اول ماہ محرم سیاہ پوش شدہ. چقدر دلم تنگِ این حال و هوا شدہ بود! نفس عمیقے میڪشم،بہ اواسط مهر ماہ رسیدہ ایم،پنج ماهِ ڪامل از پرواز هادے گذشت! یڪ هفتہ ایست در شرڪت استخدام شدہ ام،هنوز نتوانستہ ام با همڪاران و محیط ڪارے ام خوب ارتباط برقرار ڪنم! سرعت عملم ڪند اما قابل قبول است! جرعہ اے از چایم را مے نوشم و از پنجرہ فاصلہ مے گیرم. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ فنجان چایم را روے میز میگذارم و روے صندلے مے نشینم،نگاهم بہ ساعت مچے ام مے افتد. یڪ ساعت دیگر بہ پایان زمان ڪارے ماندہ. ڪامپیوتر را خاموش میڪنم و آخرین جرعہ هاے چایم را مے نوشم. چشمانم خستہ اند،همین ڪہ روے هم مے گذارمشان صدایے مے خواندم:خانم نیازے! سریع چشمانم را باز میڪنم،فرزاد ساجدے نزدیڪ میز ایستادہ! صاف مے نشینم:امرے دارید؟ دستانش را داخل شلوار جینش مے برد:مهندس ساجدے تو دفترشہ؟ _بعلہ اما جلسہ دارن! سرے تڪان میدهد و بہ ساعت روے دیوار چشم مے دوزد:خیلے وقتہ سر جلسہ ست؟ _یڪ ساعتے میشہ! دوبارہ سرش را بہ سمتم بر مے گرداند سعے میڪند بہ چشمانم زل نزند. _میتونم یہ سوال بپرسم؟! با آرامش مے گویم:بفرمایید مقدور باشہ جواب میدم! _چرا اینجا استخدام شدید؟! متعجب نگاهش میڪنم:چطور؟! ابروهایش را بالا مے اندازد و مے پرسد:براتون مقدور نیست جواب بدید؟! جدے جواب میدهم:سوالتون برام عجیب و گنگہ! همہ چرا شاغل میشن؟! منم بہ همون دلایل شاغل شدم! سرزشگرانہ مے گوید:چرا اینجا؟! گیج تر میشوم،اخم میڪنم! _نباید مے اومدم اینجا؟! از نظر شما مشڪلے دارہ؟! نفسش را پر صدا مے دهد بیرون،سرش را آشفتہ تڪان میدهد! _ظاهرا همہ چیز خوب و عادیہ اما من اینطور حس نمیڪنم! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ صداے باز و بستہ شدن در مے آید،از روے صندلے بلند میشوم. روزبہ با لبخند و جملات احترام آمیز مردے ڪہ خودش را صالحے معرفے ڪردہ بود بدرقہ میڪند و رو بہ من مے گوید:لطفا بہ آقا حامد بگید برام یہ لیوان نسڪافہ بیارہ! لب میزنم:باشہ! بہ فرزاد چشم مے دوزد و جدے مے پرسد:ڪار واجب دارے؟ اگہ زیاد واجب نیست تو خونہ راجع بهش حرف بزنیم! فرزاد نیم نگاهے بہ من مے اندازد و محڪم مے گوید:تو خونہ راجع بهش حرف میزنیم! روزبہ سرے تڪان میدهد و وارد اتاقش میشود،گوشے تلفن را برمیدارم و بہ آقا حامد مے گویم براے مهندس ساجدے یڪ لیوان نسڪافہ ببرد. فرزاد متفڪر بہ دیوار رو بہ رویش زل زدہ،از وقتے وارد این شرڪت شدہ ام طور عجیبے با من برخورد میڪند!همیشہ متفڪر و مضطرب بہ چشمانم زل میزند! سرفہ اے میڪنم و دفتر را باز تا قرارهاے فردا را چڪ ڪنم،فرزاد موبایلش را از داخل جیبش در مے آورد و بہ سمت گوشش میبرد،چند لحظہ بعد موبایل را از گوشش جدا میڪند و چند قدم بہ میز نزدیڪ تر میشود! بدون توجہ ساعت قرارها را یادداشت میڪنم،صدایش آرام مے پیچد:فڪر نڪنم اینجا موندنتون بہ صلاح تون باشہ! متعجب سر بلند میڪنم،از روے صندلے بلند میشوم و با اخم بہ چشمانش زل میزنم! _فڪر میڪردم برادر بزرگتون با پدرم سرِ مسائل ڪارے و خرید خونه یڪم بہ مشڪل برخوردہ ولے مثل اینڪہ اینجا بودنم شما رو آزار میدہ! چشمانش را ریز میڪند:اینجا بودنتون منو آزار نمیدہ خانم! خودتونو آزار میدہ! _براے چے این حرفا رو میزنید؟! نگاہ خشم آلودے نثارم میڪند و بدون جواب دادن با قدم هاے بلند دور میشود،نفسم را با شدت بیرون میدهم و زمزمہ میڪنم:همہ شون مشڪل دارن! ڪلافہ دوبارہ روے صندلے مے نشینم و مشغول ڪارهایم مے شوم! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ با شوق همراہ مادرم و یاسین قدم برمیدارم،در این چند روز وقت نڪردم براے عزادارے همراہ مادرم بہ هیئت بروم شاید هم آقا دعوت نامہ ے مجلسش را برایم نفرستاد تا امروز ڪہ خیلے هوایے شدم! از ڪوچہ ے سیاہ پوش عبور میڪنیم و بہ مسجدے ڪہ در خیابان است میرسیم،چند پسر جوان در تب و تاب اند علامت بزرگے را جاے مناسبے بگذارند،بوے اسپند و گلاب در بینے ام مے پیچد و حالم را عجیب خوب میڪند! نگاهم بہ ایستگاہ صلواتے جلوے مسجد مے افتدد رو بہ مادرم میگویم:مامان چاے میخورے؟ مادرم آرام میگوید:آرہ! یاسین دستم را مے گیرد و میگوید:باهم بریم! لبخندے بہ رویش مے پاشم،در این پیراهن و شلوار مشڪے و با سربند سبزِ "یا حسین (ع)" ڪہ بہ پیشانے اش بستہ معصوم تر بہ نظر مے آید. جلوے ایستگاہ صلواتے مے ایستیم،صداے نواے نوحہ ے "شوریدہ و شیداے توام شیرینے رویاے منی" در گوشم مے پیچد. دو پسر جوان سرتا پا مشڪے پوش در ایستگاہ صلواتے ایستادہ اند و با وسواس استڪان و نعلبڪے هاے شیشہ اے را مرتب مے چینند. یاسین سعے میڪند قدش را بلند ڪند و داخل را ببیند،از ڪارش خندہ ام مے گیرد،زیر بغل هایش را میگیرم و ڪمڪ میڪنم داخل را ببیند. رو بہ یڪے از پسرهاے جوان ڪہ بہ نظر بیست و هفت هشت سالہ مے رسد با ذوق مے گوید:سلام آقاے نظرے! پسر ڪہ با صداے یاسین متوجہ ما میشود لبخند پر رنگے میزند و مے گوید:سلام آقا یاسین! خوبے؟ یاسین سریع مے گوید:بعلہ! بیام ڪمڪ؟! سپس رو بہ من مے گوید:آبجے! آقاے نظرے معلم پارسالمہ! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

🔰🔰 🔸دستان با برکت امام سجاد علیه السلام 🔶زهری نقل می کند که روزی در خدمت امام سجاد علیه السلام بودم که یکی از شیعیان آمد و اظهار پریشانی و عیالمندی نمود و گفت: چهارصد درهم بدهکاری دارم، حضرت از شنیدن سخنان وی بسیار متأثر شده و گریه کرد، وقتی علت را پرسیدند، فرمود: کدام محنت بالاتر از آن است که برادر مؤمنی را مقروض ببینی و نتوانی مشکل او را حل کنی؟ هنگامی که مردم متفرق شدند یکی از منافقین گفت: عجیب است که ایشان یک بار می گوید آسمان و زمین در اختیار ماست و یک بار می گوید که از اصلاح برادر مؤمنی عاجزیم! آن مرد فقیر از شنیدن این سخن آزرده شد و خدمت امام سجاد علیه السلام رفت و گفت: شخصی چنان و چنین گفت و به من سخت آمد به گونه ای که رنج و محنت و پریشانی های خودم را فراموش کردم. حضرت فرمود: خداوند تو را فرج عطا فرمود؛ و دستور داد: آنچه برای افطار من آماده کرده اید بیاورید. دو قرص نان خشک شده را آوردند. حضرت فرمود: این نان ها را بگیر که در خانه ما به غیر از این ها وجود ندارد ولیکن خداوند به برکت این دو قرص نان نعمت و مال زیادی به تو می دهد. آن مرد دو قرص نان را گرفت و به بازار رفت و نمی دانست چه کار کند. نفس و شیطان وسوسه اش نمود که نه دندان بچه ها می تواند این نان ها را بخورد و نه شکم تو و خانواده ات را سیر می کند و نه قرض تو ادا خواهد شد. همان طور که در بازار راه می رفت، به ماهی فروشی برخورد کرد که یک ماهی در دستش مانده بود و کسی آن را نمی خرید. به ماهی فروش گفت: من دو نان جو دارم بیا با ماهی مبادله کنیم. ماهی فروش قبول کرد مرد ماهی را گرفت و یک نان جو را به او داد و به راهش ادامه داد و بقالی را دید که مقداری نمک مخلوط با خاک دارد که هیچ کس از او نمی خرد، به او پیشنهاد کرد بیا این قرص نان را بگیر و آن نمک را بده تا این ماهی را کباب کرده و استفاده کنم. و نمک را نیز گرفت و به خانه رفت در فکر بود که ماهی را پاک کند کسی در زد. وقتی در را باز کرد، دید هر دو مشتری نان ها را پس آورده اند و گفتند: بچه های ما این نان های خشک را نمی توانند بخورند و ما فهمیدیم که تو از ناچاری این نان ها را به بازار آورده ای بیا و نان خود را بگیر، ما از تو راضی هستیم و آن ماهی و نمک را به تو حلال کردیم. آن مرد آنها را دعا کرد و ایشان رفتند و چون کودکانش نمی توانستند آن نان ها را بخورند، تصمیم گرفت ماهی را کباب کند و به کودکانش بدهد. وقتی شکم ماهی را پاره کرد که آن را تمیز کند دید پر از در و مروارید است که نظیر ندارند، پس خداوند متعال را شکر کرد و در فکر بود که آنها را به چه کسی بفروشد و چه کار کند که شخصی از طرف امام سجاد علیه السلام آمد و پیغام آورد که امام سجاد علیه السلام فرمود: خداوند متعال در کار تو گشایش ایجاد کرد و از پریشانی نجات داد. اکنون قرص های نان را به ما برگردان که آن ها را به غیر از ما کسی نمی خورد. 📚بحارالانوار ج۴۶ص ۲۰

سلام وقت بخیر

اختلالاتی توی برنامه ایجاد شده بود که مانع از ارسال پیام تو کانال میشد برای شما عزیزان هم نوشته بود حذف کانال به هرحال روز خوب و خوشی رو براتون آرزو میکنم بدون هیچ ناراحتی و مریضیی در پناه خداوند و دعای خیر آقا امام زمان باشید 🌹🌹🌹🌹❤️🌹🌹🌹🌹

به پرستار گفتم: وقتی سِرُم این خانمو قطع کردی، بنداز سطل آشغال و بیا! رو کردم به اون خانمه و بهش گفتم: تا یه ربع دیگه جمع کنین تشریف ببرین. پرستاره رو میگی! چنان جدی و باحال دست برد که سرمو قطع کنه و واقعا هم قطع کرد و به اعتراض و درد و حرفای زشت زنه توجهی نکرد که نگو! ینی عالی بازی کرد. ادامه دارد... #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

⛔️ خاطرات کاملا #کورونایی قسمت یازدهم وقتی زنه دید که نه بابا! از این خبرا نیست. من که رفتم بیرون. پرستاره هم جلوی خودش سرمو انداخت تو سطل آشغال! با صدای بلند دادو فریاد کشید ... متاسفانه هنوز فحاشی میکرد ... ضمنا کمک کمک هم میگفت ... حتی میگفت: چتونه ؟ مگه چه گفتم؟ همه میگن! مگه من تنها میگم؟ شاید یه ربع بیست دقیقه ای گذشت که پرستاره با لبخند اومد و گفت: خانمه داره گریه میکنه و کمک کمک میگه! چیکار کنیم؟ گفتم: وقتشه. وقتی صداتون کردم، همه داروها و چیزایی که نیاز داره بردارین بیارین. رفتم تو اتاقش. دیدم خیلی کسی دورش جمع نشده. حالش خوب نبود. صندلی گذاشتم کنارش و نشستم. وقتی چشمش به من خورد، هیچی نگفت و سرش انداخته بود پایین و گریه میکرد. به پرستار گفتم اومد. به خانمه گفتم: راحت دراز بکشید و اجازه بدید پرستار کارش بکنه. اونم همین کارو کرد. راحت و تسلیم خوابید و پرستار هم خیلی راحت و با مهر و محبت همیشگی کارش را انجام داد. دوباره خلاصه وضعیتش هم به روز شد و یکی دو نفر دیگه هم توی اون اتاق کار داشتن و باید اکسیژن و ... را چک میکردند اومدن و سلام کردن و به راحتی کارشون کردن و رفتند. به پرستاره اشاره کردم که وقتی کارش تموم شد بره بیرون. من و اون خانم و یکی دو نفر بیمار دیگه در اون اتاق بودیم. با لحن همیشگی و آروم و بدون شیطنت بهش گفتم: «من با دکترتون صحبت کردم. الحمدلله خیلی وضعتون خراب نیست و اگه همکاری کنین و روحیه داشته باشین، همه چیز درست میشه. فقط کافیه یه کم با بچه های اینجا مثل عزیزان خودتون رفتار کنین و اجازه بدین کارشون بکنن.» با ناراحتی که هنوز تو چهره اش بود گفت: «من دیابت دارم. زن همسایمون میگفت خوب نمیشی.» فهمیدم که داره کم کم اعتماد میکنه و میخواد صحبت کنه. بهش گفتم: زن همسایتون متخصص هستند؟ گفت: لیف و دستکش میبافه! چی چی متخصصه! گفتم: شما توی لیف بافی ایشون اظهار نظر میکنین که اون به خودش اجازه میده که در بیماری و زندگی و حیات شما، به شما آمار دروغ بده؟ چیزی نگفت. گفتم: نگران نباشید. همه تلاششون میکنند. راستی تا حالا سوئد رفتین؟ گفت: یه بار! گفتم: دیگه کجا رفتین؟ منظورم خارج از کشوره. گفت: یه بار هم انگلستان رفتم. گفتم: ماشالله. مکه و کربلا هم رفتین؟ گفت: نه! نشده تا حالا! لبخندی زدم و گفتم: حالا بیخیال! راستی میدونستین همین الان که ما با هم صحبت میکنیم، سوئد اعلام کرده که کسی حق نداره برای تست کرونا بیاد بیمارستان؟ میدونستین گفته اگه اینقدر حالتون بد بود که دیگه نتونستین حرکت کنین، به خودمون بگین تا ماشین آمبولانس بفرستیم و بیاد جمعتون کنه و شما را ببره؟ گفت: بدت نیادا اما چرنده! گفتم گوشیمو تمیز کردن و آوردن. روشن کردم و رفتم سایت های خودشون و نشونش دادم. گفتم: ببین! این که دیگه خبرگزاری فارس و تسنیم و صدا و سیما که نیست. مال خودشونه! اینا ... گفتن اصلا قبول نمیکنن تست بگیرن! با تعجب نگا کرد و هیچی نگفت! گفتم: عکسای فروشگاه های اروپا و کشورهایی که کرونا اومده را دیدین؟ براش آوردم و شاید بیست سی تا عکس نشونش دادم. با تعجب دید و گفت: اینا عکس کجاست؟ گفتم: اینا عکس کشورهایی هست که مازاراتی و لامبورگینی و بنز و فیس بوک و اینا در انحصارشون هست! عکسای فروشگاه های ایرانم آوردم و نشونش دادم و در حالی که داشت حالت معمولی و عدم توحش ایرانی جماعت را میدید گفتم: اینم کشور سایپا و ایران خودرو و پشمک حاج عبدالله است! گفت: چه میدونم والا ! شنیدم تجهیزات اونا بهتره! گفتم: خب اگه برای سرماخوردگی و هر نوع ویروسی قرار باشه بریم خارج، خب دیگه چرا بیاییم؟ اصلا ولش کن ... ببینید ... این سایت سازمان جهانی غذا و دارو هست. گفته ایران در کنترل کرونا نسبت به چندین برابر کشورهای اوروپایی جلوتر هست و بهتر عمل کرده. اینم سایت خودمونه؟ سایت حکومته؟ فرمانده سپاه این حرفو زده؟ همین خانمی که تا چند دقیقه قبلش داشت خواهر مادر اول تا آخر مملکتو یادآوریمون میکرد، قیافه حق به جانب گرفت و گفت: ما فرهنگ نداریم. حالا صبر کن یه کم اوضاع بدتر بشه. میبینی چطور ایرانی جماعت گوشت همدیگه رو میخوره! گفتم: چرا نسیه شما را قبول کنیم؟ من اهل نقد هستم. نقدا بیا فیلم درگیری مردم فرانسه در فروشگاه ها رو ببینیم. گذاشتم و اونم یه کم خودشو جمع و جور کرد که راحت ببینه! دید که چطوری دارن ملت همیشه در صحنه فرانسه همدیگه رو میخورن! دید که ملت با فرهنگ چین چطوری سر یه دستمال کاغذی دارن نسل همدیگه رو منقرض میکنن و الانه که لباس سامورایی بپوشن و حمله کنن به گوگوریو! گفتم: شادترین کشورهای دنیا تو بحران کرونا سرِ ی دستمال توالت دعوا میکنن و اینم عکس آمریکا که مردمش با شیوع کرونا از بس به خاطر امنیتشون میترسن، رفتن تو صف خریدن اسلحه و صف کشیدن و دارن اسلحه میخرن!😱 بعد عصبانی ترین مردم دنیا از بدترین شرایط هم جوک میسازن😂 بعضی دکتر پرستارا

شون هم تو بخش قرنطینه، بندری و راک میرقصن💃🕺 مردم هم توی شهرک اکباتان و جاهای دیگه اومدن تو بالکن خونشون و آهنگ شماعی زاده میذارن و یه قر ریزی هم میدن!😉 خانم کجا میخوای بری؟ بخواب همین جا تا هم بهتر بشی و هم شاد بری بیرون! فوق فوقش هم شادروان از دنیا میری! والا #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ #رمان #آیه_های_جنون #قسمت_پنجاه_نهم آرام سلام میڪنم ڪہ با احترام جوابم را میدهد و مے گوید:اجازہ میدید یاسین بیاد ڪمڪ ما؟ سرم را تڪان میدهم:با ڪمال میل! یاسین سریع از آغوشم بیرون مے آید و وارد میشود،معلمش مے گوید:ظرف شستن بلدے؟! یاسین نگاهے بہ من مے اندازد و متعجب مے گوید:باید ظرف بشورم؟! نظرے مے خندد:آرہ! امسال بہ جاے لیوان هاے یڪ بار مصرف از مسجد پول جمع ڪردیم استڪان و نعلبڪے هاے شیشہ اے خریدیم حالا نیروے ڪمڪے تو پشت صحنہ ے ایستگاہ براے شستنشون ڪم آوردیم! یاسین محڪم مے گوید:میتونم! نظرے بہ من نگاہ میڪند:از نظر شما ڪہ ایرادے ندارہ؟! لبخند میزنم:نہ اصلا! یاسین مے پرسد:ڪجا برم؟! نظرے میخواهد چیزے بگویید ڪہ پارچہ ے مشڪے رنگ بزرگے ڪہ پشتشان نصب شدہ ڪمے تڪان میخورد و مرد جوانے بیرون مے آید. متعجب نگاهش میڪنم،مهندس فرزاد ساجدے است! آستین هاے پیراهن مشڪے اش را تا آرنج بالا زدہ،همانطور ڪہ دست هاے خیسش را در هوا گرفتہ رو بہ نظرے مے گوید:همہ رو شستم! اگہ بازم هست سریع بدہ! گویے متوجہ نگاہ خیرہ و متعجبم میشود ڪہ نیم نگاهے بہ صورتم مے اندازد،سریع مے گویم:سلام! سریع دستانش را پایین مے برد و جدے جوابم را میدهد،نظرے بہ یاسین اشارہ میڪند:این پارچہ رو بزن ڪنار تشت و شلنگ آب پشتہ! یاسین با ذوق پارچہ را ڪنار میزند و میرود،نظرے با خندہ مے گوید:خدا برات نیروے ڪمڪے فرستاد مهندس! سپس رو بہ من مے گوید:یہ دونہ چاے بدم؟ آرام مے گویم:لطفا دوتا! چشمے مے گوید و مشغول چاے ریختن در استڪان هاے ڪمر باریڪ میشود،بوے هل و دارچین مے پیچد. با وسواس خاصے چاے را میریزد و سپس در نعلبڪے ها ڪنار استڪان ها یڪ دانہ خرما ڪہ بہ پودر نارگیل آغشتہ شدہ میگذارد. همانطور ڪہ استڪان و نعلبڪے ها را بہ دستم میدهد مے گوید:التماس دعا! فقط لطفا نوش جان ڪردید استڪان و نعلبڪے ها رو بیارید. استڪان ها را برمیدارم و خدا قوتے مے گویم،با احتیاط بہ سمت مادرم قدم برمیدارم. همانطور ڪہ استڪان را بہ دستش میدهم مے گویم:یاسین رفت ڪمڪشون! مادرم با ذوق نگاهے بہ ایستگاہ صلواتے مے اندازد و مے گوید:الهے فداش بشم!‌ باباتم داخل مسجد دارہ براے غذا پختن ڪمڪ میڪنہ! همانطور ڪہ استڪان را از روے نعلبڪے بلند میڪنم مے گویم:نورا نمیاد؟! _گفت اگہ بتونہ خودشو میرسونہ! سپس نگاهے بہ استڪان ها مے اندازد و ادامہ میدهد:خدا خیرشون بدہ امسال چہ ڪار خوبے ڪردن! سرم را بہ نشانہ ے تایید تڪان میدهم و استڪان را نزدیڪ لب هایم مے برم،اولین جرعہ را ڪہ مے نوشم چشمانم را مے بندم و در دل زمزمہ میڪنم:السلام علیڪ یا اباعبداللہ! طعم بهشت را مے چشم‌ اصلا طعمِ چاے هاے روضہ اش چیز دیگریست! چشمانم را باز میڪنم و با لذت و آرام چایم را مے نوشم،استڪان ها و نعلڪے ها را پس میبرم و تشڪر میڪنم. ساجدے گوشہ اے ایستادہ و در دیس خرما مے چیند! دوبارہ بہ سمت مادرم مے روم و همراہ یڪدیگر وارد مسجد میشویم،پدرم و چند تن ار بزرگان محل و بازار مشغول هم زدن دیگ هاے نذرے هستند. از ڪنارشان عبور میڪنیم و بہ سمت قسمت زنانہ میرویم،ڪفش هایم را در مے آوریم و داخل ڪیسہ مے گذاریم. وارد مسجد ڪہ میشویم دو دختر هم سن و سال خودم را مے بینم ڪہ براے استقبال ایستادہ اند،در دست یڪے شان چند دستہ گل رز سرخ است و در دست دختر دیگر سربندهاے سبز و سرخے ڪہ "یا علے اڪبر‌ (ع)" رویشان نقش بستہ! با احترام بہ دستمان گل سرخ و سربند مے دهند،با بغض نوشتہ ے سربند را لمس میڪنم و همراہ مادرم آخر مجلس مے نشینم. مراسم هنوز آغاز نشدہ است،گل را روے پایم مے گذارم و سربند را مے بوسم! یاد حرف یاس مے افتم: "_راستے گفتہ اسم مستعارش چیہ؟ _نہ! _علے اڪبر حسینے! _این اسم بیشتر بهش میاد!" هادے چقدر جایت خالے ست...شب هشتم محرم است و تو نیستے! شاید هم باید بگویم جاے من خالے! الان تو نزدیڪِ صاحبِ این شب هستے! ولے ڪاش امشب بودے و من برایت سربند "یا علے اڪبر (ع)" را مے بستم... تو را براے اولین بار در حال عاشقے براے حسین (ع) مے دیدم... بغضم شدید تر میشود،مے دانے در این سہ ماهے ڪہ سر مزارت نیامدہ ام چہ ڪشیدہ ام؟! سخنران شروع بہ سخنرانے میڪند،از فضایل اخلاقے حضرت علے اڪبر و علاقہ ے امام حسین بہ ایشان مے گوید! راستے هادے! پدر و مادرت امشب چہ حالے دارند؟! دلش را دارند ڪہ در این روضہ شرڪت ڪنند؟! دلم برایشان تنگ شدہ اما دیدن من حالشان را بدتر میڪند و خودم را آشفتہ تر! چند دقیقہ بعد مداح شروع میڪند،میگوید شعرے میخواند و سپس روضہ و سینہ زنے! میگوید دل را بہ شعر بسپارید ببینید چہ حالے میشوید! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯