eitaa logo
آفتابگردان‌ها
522 دنبال‌کننده
179 عکس
34 ویدیو
1 فایل
«ما همه آفتابگردانیم» محلی برای نشر آثار شاعران جوان انقلاب اسلامی اعضای محترم دوره‌های آفتابگردان‌ها پل ارتباطی ما جهت ارسال شعر، پیشنهادات و انتقادات: https://eitaa.com/office4poem موسسه فرهنگی هنری شهرستان ادب @Aftabgardan_ha
مشاهده در ایتا
دانلود
چه در سر دارد آتش جز تماشای پریشانی؟ که پر کرد‌ه‌‌ست کام خانه را از طعم ویرانی چه ساده راه ناموس خدا را بسته‌اند اینها بدا بر حال این اسلام و آه از این مسلمانی تمام شهر، دنیای تو را سوزاند اما تو نمی‌خواهی به آهی کل دنیا را بسوزانی تمام درد‌هایت را به جانم می‌خرم اما نگو هم‌صحبت تنهایی حیدر نمی‌مانی‌ ‌ ‌□ نشستم شعر گفتم تا کمی خالی شوم از غم مگر قسمت شود بر این کویر خشک بارانی نمک‌پروده‌ام از کودکی تا آخر عمرم مرا کافی‌ست از خوان کرامت لقمه‌ی نانی @Aftab_gardan_ha
دلت خوش است به این دانه‌های کوچک بر بام به خرده‌نانی و یک چکّه آرزو که نداری گلیم کوچک و پاهای سربه‌راه و دلی که همیشه خواست به دریا و دشت سر بگذاری چه ارتفاع بلندی شده درخت برایت چه ارتعاش عجیبی‌ست روی بال و پر تو کدام سنگ پرانده خیال‌های تو را که پر از هراس شده چشم‌های دربه‌در تو چقدر اشک برای تو ریختم همه‌ی عمر که ای پرنده‌ی بی‌‌ آب و دانه! زنده بمانی تو را چقدر از این خانه‌ی حقیر پراندم که از سرت نرود پر زدن، پرنده بمانی نه! سرنوشت تو در برف‌ها گلوله شدن نیست بپر به اوج و از این ابرهای پیر گذر کن به فکر خانه‌ای از آفتاب باش و شبت را به شوق دیدن آن روزهای خوب سحر کن دوباره پشت سرت می‌دوم مگر که بترسی به این امید که پر وا کنی پرنده بمانی چقدر خیره به پرواز توست چشم کمان‌ها خدا کند بروی تا همیشه زنده بمانی @Aftab_gardan_ha
به ایستادگی ای چارفصل میهنم! ای منحصر به فرد! تقویمِ تو خزانیِ دژخیمِ دوره‌گرد آخر چه بود سهم تو از آن همه نبرد؟ جز غصه روی غصه و جز درد روی درد دریا به گِل نِشست تو را، کوه گریه کرد باید برای این همه اندوه گریه کرد ای آبْ رفته پیکر در گردش زمان! تاریخ توست بستر طغیان این و آن باریده بود بر سرمان ظلم بی امان تا رایت قیام به پا خاست ناگهان از مشرق حماسه خروشی دگر دمید ذلّت به غرب آمد و ظلمت به سر رسید ظلمت به سر رسید، ولی بیم شب به جاست سرمای مرگ نیست اگر، سوز تب به جاست آتش به جا هنوز برادر! حطب به جاست از بنگِ کفر، نشئگی بولهب به جاست امّا خوشیم باور ما مانده با علی سرداده‌ی ولایت اوییم، یاعلی عمری‌ست پای باورمان ایستاده‌ایم سرچشمه‌ی ارادت و کوه اراده‌ایم جز در مسیر دین و وطن جان نداده‌ایم چشم‌انتظارِ روشنیِ صبح جاده‌ایم چیزی به چشم روشنیِ ما نمانده است چیزی دگر به آخر دنیا نمانده است ای خونِ در مصافِ ستم، دم به دم به جوش! ای موجِ پرتلاطمِ همواره در خروش! چشمِ به راهِ آمدنش منتظر! به هوش! دارد صدای پای کسی می‌رسد به گوش بر ماست هم برای ظهورش دعا کنیم هم جان به راهِ آمدن او فدا کنیم @Aftab_gardan_ha
فرو می‌ریزد آخر اقتدار سست آهک‌ها به دام تورها می‌افتد آری برق پولک‌ها خدایا سکه سکه پر شده جیب جهان از فقر ببین! لبخندها ماسیده بر لب‌های قلک‌ها میان پیچ و خم‌ها گم نباید کرد مقصد را که گل‌ها رو به خورشیدند حتی بین پیچک‌ها نمی‌ترسیم از تهدید قدرت‌های پوشالی عقابان را هراسی نیست از اخم مترسک‌ها دلم قرص است و راهم روشن، این ماهی که ما داریم رهایی می‌دهد ما را از این شب‌ها و این شک‌ها مبارک باد روزی که جهان از شوق می‌گرید همان روزی که نازل شد به شوق آن تبارک‌ها @Aftab_gardan_ha
آفتابگردان‌ها
#معرفی_کتاب_آفتابگردانها مجموعه غزل #همسکوت سروده #سعید_سکاکی نشر #فصل_پنجم #دوره_چهارم_آفتابگردان
بگذار ای نیامده رفته! نسیم من! تا بار آخر از تو خداحافظی کنم محو تو - مثل پنجره‌ها - ماندم و نشد چون پرده و در از تو خداحافظی کنم ای بی‌صدا وزیده به من! رفته بی خبر! با خویش غنچه‌ی دل من را فقط ببر! با این که واقفم که سرانجام این سفر باید که پرپر از تو خداحافظی کنم وقتی تو رفته‌ای که نیایی بگو چرا باید تو را سلام کنم سمت آسمان؟ وقتی که باز آمده‌ای، پس چرا هنوز با هر کبوتر از تو خداحافظی کنم؟ هر سو نگاه می‌کنم انگار جز تو نیست جمعیت تحیر من! لحظه‌ای بایست! از قصر اشک و آینه‌ام می‌روی و من باید مکرر از تو خداحافظی کنم کوهم، ولی چه کوه! که کوهِ شنِ کویر باری بیا بوز به من از من خبر بگیر تا با تمام خویش بریزم به پای تو تا بار دیگر از تو خداحافظی کنم □ گفتم بگو چگونه کنارت سفر کنم؟ گفتی نسیم هستم و باید گذر کنم گفتم اگر شبیه تو باشم رها چطور؟ گفتی رهاتر از تو خداحافظی کنم از مجموعه غزل نشر @Aftab_gardan_ha
چهاردهمین «ماه‌شعر آفتابگردانها» برگزار می‌شود. @Aftab_gardan_ha
آفتابگردان‌ها
چهاردهمین «ماه‌شعر آفتابگردانها» برگزار می‌شود. #ما_همه_آفتابگردانیم ‌ @Aftab_gardan_ha
چهاردهمین جلسه از سلسله نشست‌های ماهانه شعرخوانی (ویژه اعضای ادوار مختلف ) با عنوان ، با اجرای ، در دفتر مؤسسه شهرستان ادب برگزار می‌شود. مهمان ویژه چهاردهمین جلسه: همراه با شعرخوانی از اعضای و نقد و بررسی مجموعه غزل و شعرخوانی زمان: دوشنبه ۲۹ بهمن‌ماه ۱۳۹۷، ساعت ۱۸:۰۰ مکان: تهران، خیابان شریعتی، بالاتر از سه راه طالقانی، روبروی سینما صحرا. پلاک ۱۶٨، طبقه چهارم @Aftab_gardan_ha
آفتابگردان‌ها
چهاردهمین «ماه‌شعر آفتابگردانها» برگزار می‌شود. #ما_همه_آفتابگردانیم ‌ @Aftab_gardan_ha
اولویت شعرخوانی با آفتابگردان‌هایی‌ست که زودتر شعرشان را به نشانی @office4poem در تلگرام بفرستند. @Aftab_gardan_ha
آفتابگردان‌ها
#معرفی_کتاب_آفتابگردانها مجموعه غزل #همسکوت سروده #سعید_سکاکی نشر #فصل_پنجم #دوره_چهارم_آفتابگردان
نشد که باشم و حتی در انزوا تو نباشی کجا رها شوم از تو که بی هوا تو نباشی؟ دگر کجا بگریزم؟ به خانه؟ شهر؟ به جاده؟ که هر نظر، که هر آن سو، که هر کجا تو نباشی چه چکّ و چکّ و چه هق هق، چه تیک و تاک دقایق نمی شود غمِ در متن هر صدا، تو نباشی چقدر خواهشِ هر روز و هر شبم: «تو می آیی؟» چقدر هر شب و هر روز خاطرات و نباشی؟ در این اتاق زمستان، اتاق خواب پریشان بهار، پنجره‌ای بسته است تا تو نباشی چگونه مایه‌ی دلبستگی! تشعشع امّید! دل شکسته‌ی من باشد و مرا تو نباشی؟ مباد در سفرِ امتداد چشم به راهی از ابتدا که نبودی، در انتها تو نباشی از مجموعه غزل نشر @Aftab_gardan_ha
خسته‌ی راهم، غریبم، میزبانم می‌شوی؟ جانم آشوبِ غم است، آرامِ جانم می‌شوی؟ استراحت می‌دهی دلتنگی‌ام را در صدات؟ یک دو ساعت می‌نشینی؟ هم‌زبانم می‌شوی؟ دست‌هایم خالی و سرمایه‌ام این واژه‌هاست چند بیتی شعرِ تازه میهمانم می‌شوی؟ آسمانی پرستاره بی تو می‌خواهم چه کار؟ یک ستاره در شبِ بی‌آسمانم می‌شوی؟ عصر ما عصر طراوت نیست، عصر آهن است مهربان که نیستی! نامهربانم می‌شوی؟ گفته‌ام می‌خواهمت از هر دو دنیا بیشتر گفته‌ای تنها یکی از دوستانم می‌شوی! می‌روم، حرفی نمی‌ماند به جز رفتن، ولی من که می‌دانم تو هم دل‌ناگرانم می‌شوی دست کم روزی که می‌میرم به تشییعم بیا راضی‌ام، پایان خوب داستانم می‌شوی @Aftab_gardan_ha
آینه‌ست مادرم راستگو و مهربان من ولی فقط دو دستِ ناتوان از تکاندنِ غبارِ خوش‌نشسته روی چهره‌اش... @Aftab_gardan_ha
دوباره قسمتت باید فقط یک لقمه نان باشد که سهم همسر و فرزندهایت بیش از آن باشد پر از شوری همیشه، بیشتر اما زمانی که صدای پای بابایم بیاید یا اذان باشد به من آموختی حتی مسیر آشپزخانه برایم می‌تواند نردبان آسمان باشد خودت دست نوازش می‌شوی بر اشک‌های من نمی‌خواهی که چشم من به دست دیگران باشد من از این مهربانی‌های تو فهمیده‌ام دیگر خدا باید چه اندازه صبور و مهربان باشد بیا و شام را پیشم بمان، بد بگذران یک شب که دریا می‌تواند پیش رودی میهمان باشد @Aftab_gardan_ha
هرگز نمی‌گویم چنین یا که چنان باشی تنها کمی ای کاش با من مهربان باشی این روزها هرچند دور از من ولی ای کاش هرجا که هستی باشی اما همچنان باشی کی می‌رسد روزی که با لبخندهای خود با من که سرشار سکوتم همزبان باشی آغوش بگشایی برای خستگی‌هایم تنهایی و دلتنگی‌ام را میزبان باشی پرواز را تا با نگاه تو بیاموزم این مرغ بی بال و پرت را آسمان باشی با من در این دور و زمان بی‌وفایی‌ها یک گوشه دور از هرچه غم هم‌آشیان باشی چشم‌انتظارم همچنان، ای کاش برگردی باشد که پایان خوش این داستان باشی @Aftab_gardan_ha
مغرور و شاد و پرهیجانم کنار تو زیباتر از تمام زنانم کنار تو هم بودنِ تو مایه‌ی آرامش من است هم تند می‌زند ضربانم کنار تو چون کوه، استواری و آرام و مطمئن چون رودها زلال و روانم کنار تو شیراز و بلخ و قونیه در چشم‌های توست وسعت گرفته است جهانم کنار تو «گفتی سخن بگو! چه بگویم؟»، از اشتیاق بند آمده همیشه زبانم کنار تو با من بمان که غربت سی سالِ رفته را از تن درآورم، بتکانم کنار تو بر شانه‌ی تو سر بگذارد جوانی‌ام یک عمر از تو شعر بخوانم کنار تو من _این زنی که از همه عالم گذشته است_ سوگند می‌خورم که بمانم کنار تو @Aftab_gardan_ha
درست آخر آذر شدی بهار، دمت گرم دوباره زود رسیدی سر قرار، دمت گرم هزار کوه یخم آب شد به یک نفس تو مسیح خوش‌قدم من! هزار بار دمت گرم دلم بدون تو جوشید و گُر گرفت ولی تو چه خوب با دل خود آمدی کنار، دمت گرم به برگ خنده‌ی پژمرده‌ام بتاب، سرت سبز به دشت دست ترک‌خورده‌ام ببار، دمت گرم تمام زندگی‌ام در ازای جمله‌ای از تو که دوست داری‌ام ای آتشین قمار! دمت گرم @Aftab_gardan_ha
تقدیم به شهدای فاطمیون کوچه‌هامان پر از سیاهی بود، شهر را از عزا در آوردند چشم‌های ستاره‌ها خندید، ماه را سمت دیگر آوردند شاخه‌هایی که سرفرازانند، میوه‌هایی که جلوه‌ی باغند مادران مثل ام لیلایند، که پسر مثل اکبر آوردند روی تابوت‌هایشان بستند پرچمی که به رنگ خورشید است فاطمیون فداییان حرم، سرورانی که سر برآوردند قصه‌ها را یکی یکی خواندند، آخر ماجرا سفر کردند عاشقی هم برایشان کم بود، عشق بردند و باور آوردند عصر یک جمعه‌ی بهاری بود، همه در انتظارشان بودیم بادهای بهاری از هر باغ، لاله‌هایی معطر آوردند @Aftab_gardan_ha
پانزدهمین «ماه‌شعر آفتابگردانها» برگزار می‌شود. @Aftab_gardan_ha
آفتابگردان‌ها
پانزدهمین «ماه‌شعر آفتابگردانها» برگزار می‌شود. #ما_همه_آفتابگردانیم ‌ @Aftab_gardan_ha
۹۷ پانزدهمین جلسه از سلسله نشست‌های ماهانه شعرخوانی (ویژه اعضای ادوار مختلف ) با عنوان ، با اجرای ، در دفتر مؤسسه شهرستان ادب برگزار می‌شود. مهمان ویژه پانزدهمین جلسه: دکتر همراه با شعرخوانی دکتر از اعضای و نقد و بررسی مجموعه رباعی و شعرخوانی زمان: سه‌شنبه ۲۱ اسفند ماه ۱۳۹۷، ساعت ۱۸:۳۰ مکان: تهران، خیابان شریعتی، بالاتر از سه راه طالقانی، روبروی سینما صحرا. پلاک ۱۶٨، طبقه چهارم @Aftab_gardan_ha
تقدیم به امام هادی علیه‌السلام تو از تبار بهاران، تو از سلاله‌ی رودی تویی که شعر شکفتن به گوش غنچه سرودی تویی شکوه بهار و به پیشگاه تو دارد جوانه عرض سلامی، شکوفه عرض درودی به صدر جامعه*‌ی خود به 《السّلامُ علیکی》 تمام پنجره‌ها را به سوی باغ گشودی از آسمان به زمین سیر کردی و همه دیدند که آفتابی و داری عجب فراز و فرودی مگر مقابل دشمن محمد(ص) دگری تو؟! تو کیستی که ندارد صبوری تو حدودی؟ کسی که در قفس شیر رفت و آهوی چشمش به یک اشاره دل از هر چه شیر برد تو بودی اگرچه سامره‌ات را حصار کرده شب اما می‌آید از سوی کعبه نسیم صبح به زودی *زیارت جامعه کبیره @Aftab_gardan_ha
مدح‌ امام‌ هادی‌ علیه‌‌السلام باید چه گفت مدحت شاهی عظیم را؟ کو شعر تر که وصف کند این حریم را؟ کو یک گره که باز نگردد به دست او؟ کو حاجتی که خسته کند این کریم را؟ کوکوکنان نشسته به بامش، مگر کریم با دست خویش دانه دهد یاکریم را هوهوی پرچمش به تقرب کشانده است تا سامرا به روی دو زانو نسیم را یک جرعه از کناره‌ی دریای حکمتش پرورده است حضرت عبدالعظیم را با تیغ آبدیده‌ی نور هدایتش سرکوب کرده خدعه‌ی قوم رجیم را هرگز به پادشاهی عالم نمی‌دهیم حظّی که از گدایی او می‌بریم را مدیون اوست مکتب قرآن و دین حق در فتنه‌ها صراط چنین مستقیم را @Aftab_gardan_ha
تقدیم به امام محمد باقر علیه‌السلام چون قطره‌ی مشتاق به فهمیدن دریا عمری نرسیده‌ست به توصیف تو دنیا یاسین که تو را نام نهاده‌ست《محمد》 پیداست تویی آینه در آینه طاها تو میوه‌ی باغ علی و فاطمه هستی در نام تو جمعند حسینی‌حسنی‌ها فهمید تو را جابر و زد بوسه به دستت یعنی که تویی اصل تولّا و تبرّا گشته صدف سینه‌ات ای گوهر پنجم گنجینه‌ی اسرار خداوند تعالی از فیض تو فاضل شده صد جابر جُعفی در صدر احادیث همه نام تو پیدا دیده‌ست نگاه تر تو شعله به شعله در ظهر عطش حادثه‌ی کرب و بلا را ده سال منا رخت عزای تو به تن کرد تا اینکه بماند عَلم عشق تو بر پا خورشید بقیعی که بر آن مرقد خاکیت ساییده سرش را به ادب گنبد مینا @Aftab_gardan_ha
آفتابگردان‌ها
پانزدهمین «ماه‌شعر آفتابگردانها» برگزار می‌شود. #ما_همه_آفتابگردانیم ‌ @Aftab_gardan_ha
یک هر لحظه دچار امتحانی دیگر دلخوش به عبور کاروانی دیگر در هر راهی که می‌روم می‌بینم چاهی دیگر، برادرانی دیگر دو ورد سحرم، ذکر شبانگاهم کو؟ سوزم، اشکم، آینه‌ام، آهم کو؟ من کی؟ وَ کجا؟ چگونه اینگونه شدم؟ آن من، منِ خوبِ ناخودآگاهم کو؟ سه سیل هیجان، میل تماشایم کو؟ ذوق ضربان، شوق سراپایم کو؟ در خاکیِ کوچه، از پی پاکی خویش می‌گردم و نیست، کودکی‌هایم کو؟ از مجموعه شعر نشر @Aftab_gardan_ha