#عقیق_شعر بنویسید که جز خون خبری نیست که نیست به تن این همه سردار سری نیست که نیست بنویسید که خورشید به گودال افتاد و پس از شام غریبان سحری نیست که نیست آتش از بال و پر سوخته جان می‌گیرد زیر خاکستر ما بال و پری نیست که نیست یک نفر سمت مدینه خبرش را ببرد پس از این ام بنین را پسری نیست که نیست یا به آن مادر سرگشته بگویید: نگرد. چون ز گهواره‌ اصغر اثری نیست که نیست تازیانه به تسلای یتیمی آمد تازه فهمید که دیگر پدری نیست که نیست #شب_یازدهم_محرم #شام_غریبان #مهدی_زنگنه ▪️عقیق شعر @aghighpoem

#عقیق_شعر بیش از ستاره زخم و ، فلک در نظاره بود دامان آسمان ز غمش پر ستاره بود لازم نبود آتش سوزان به خیمه ها دشتی ز سوز سینه زینب شراره بود می خواست تا ببوسد و برگیردش زخاک قرآن او ، ورق ورق و پاره پاره بود یک خیمه نیم سوخته ، شد جای صد اسیر چیزی که ره نداشت درآن خیمه ، چاره بود در زیر پای اسب ، دو کودک ز دست رفت چون کودکان پیاده و دشمن سواره بود آزاد گشت آب ، ولیکن هزار حیف ! شد شیردار مادر و ، بی شیرخواره بود چشمی - برآنچه رفت به غارت - نداشت کس اما دل رباب - پی گاهواره بود یک طفل با فرات ، کمی حرف زد ولی نشنید کس ، که حرف زدن با اشاره بود یک رخ نمانده بود که سیلی نخورده بود در پشت ابر ، چهره ی هر ماهپاره بود از دست ها مپرس که با گوش ها چه کرد از گوش ها بپرس که بی گوشواره بود #شب_یازدهم_محرم #شام_غریبان #علی_انسانی ▪️عقیق شعر @aghighpoem

#عقیق_شعر زمینِ تشنه و تن‌پوش تیر و تنها تو هزار قافله در اوج بی‌کسی‌ها تو پرنده، سنگ، درختان، به سینه می‌کوبند دوباره دسته‌ای از کوچه رد شد اما تو ... غروب شام غریبان و کوچه تاریک است خدا به‌خیر کند مرد! صبح فردا تو، چگونه می‌گذری از گناه این مردم، گناه مردم بی‌رحم کوفه آیا تو؟... صدای شیونی از زینبیه می‌آید به داغ بی‌کسی انداختی جهان را تو تویی که زمزمه‌ات کوه را پراکنده‌ست کنار آمده‌ای با تمام غم‌ها، تو! چه راحت از همۀ قوم و خویش دل کندی چه دیده بودی آن لحظه‌های زیبا تو؟ زنی شکسته‌دل و ردّ سرخی از خورشید که تکیه داده به دیوار تکیه‌ها با تو در انتظار سواری که می‌رسد از راه میان دستۀ زنجیرزن تویی... ها! تو! #شب_یازدهم_محرم #شام_غریبان #مریم_سقلاطونی ▪️عقیق شعر @aghighpoem

#عقیق_شعر سوختم، برخاست باز از دل نوایی سوخته چیست این دل؟ شعله ای از خیمه هایی سوخته چیست این دل؟ یک نی خاموش خاکستر شده که حکایت میکند از نینوایی سوخته بند بندش از جدایی ها شکایت میکند روضه میخواند به سینه با صدایی سوخته روضه میخواند ز نی هایی و سرهایی غریب پیش روی کاروان آشنایی سوخته روضه میخواند از آن نی، آه، آه...آن نی که خورد بر لبانی تشنه و بر آیه هایی سوخته این سر اینجا، چند فرسخ آن طرف تر پیکری غرقِ در خون در میان بوریایی سوخته دل ز هم پاشید چون اوراق مقتل، گوییا نسخه ای خطی ز داغ ماجرایی سوخته تکه تکه در عبا آیینه روی نبی آیه تطهیر میخواند کسایی سوخته دختری چیده ست یک دامن گل از یک بوته خار گل به گل دامانش آتش... دست و پایی سوخته بر لبم گاه از دل این آتش زبانه میکشد آتشی مکتوم از کرب و بلایی سوخته #شام_غریبان #شب_یازدهم_محرم #امام_حسین_علیه_السلام #محمدمهدی_سیار ◾️عقیق‌شعر @aghighpoem