از اون اتفاق های باور نکردنی.... @Aghmiun

یه روز جدید برات خلق شده که می تونی آن چه دیروز انجام ندادی را انجام بدی و فرصت خلق فرداهای بهتر را داری صبحتون به خیر😍 🌺عیدتون مبارک🌺 @Aghmiun

صبح 9 بهمن @Aghmiun

محمد علی کلی، اولین مدال المپیک خودش را به معلم اول دبیرستانش هدیه داد همان معلمی که بهش گفته بود: تو هیچی نمی‌شی! #ورزش_صبحگاهی @Aghmiun

💠 فلسفه بعثت پیامبر (صلوات الله علیه) در بیان علامه محمدتقی جعفری 💐 عید مبعث مبارکباد 💐 @Aghmiun

مجید اخشابی حضرت باران اول اول آخر آخر! باطن باطن ظاهر ظاهر سقطه ندارد احمد امجد… سایه ندارد طیب و طاهر #موسیقی @Aghmiun

عیدتون مبارک ❤️ @Aghmiun

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #الفت #قسمت_یازدهم جلوی درمون یه وانت نگهداشته بود و داشتن وسایلمونو بار میزدن قلبم شدیدا به درد اومد و رومو کردم اونور تا نبینم تو این مدت هیچ کدوم از خواهرا و برادرام سراغم و نگرفتن هیچ وقت رسیدم کارگاه و همه کم کم داشتن نی اومدن سلامی دادم و رفتم رو قالی دیروزی نشستم زینب هم اومد و مشغول شدیم یکی دو ساعتی گذشته بود که صدای آشنایی به گوشم خوردبرگشتم نگاهی به سمت میز آقا جعفر کردم خودش بود بهرام بود با یه آقای مسنی زود رومو اینور کردم و چادرمو نزدیکتر کشیدم اون اینجا چیکار میکرد آقا بهرام بلند شد و گفت :به به سلام حاج مسلم تو رو خدا بیا اینجا بشین حاج مسلم که پشتش به من بود گفت نه نمیخواد همینجا راحتم و نشست گوشه تخته ی قالی روبروی ما حاج مسلم گفت چخبر جعفر اوضاع کارگاه چطوره جعفر گفت شکر حاجی خوبه انشاءالله یکی دو روزه اون فرش هارو تموم میکنیم و تحویل میدم حاجی گفت انشاءالله گفت: من دارم میرم مشهد با خانم کارهای کارگاههارو سپردم به پسرم بهرام آقا جعفر به به ای گفت و چشمی هم پشت بندش حاج مسلم گفت فرشها رو تحویل بهرام میدی بقیه کارهاشو خودش میدونه هفته ای یه بارم میاد برای سرکشی انگار به جعفر برخورده بود و گفت دستت درد نکنه حاجی سرکشی نمیخواد کارگاه ما مگه من تا حالا کم کاری کردم حاج مسلم گفت میخوام کاار یاد بگیره نمیخوام که تو رو بپام به همه کارگاهها میره بعد هم بلند شدن و خداحافظی کردن و رفتن انگار خواب میدیدم بهرام و دوباره دیدم قلبم داشت خودش میکشت از بس محکم میکوبید خودشو به سینه ام دستام داشتن میلرزیدن زینب نگاهی بهم کرد و گفت حالت خوب نیست انگار گفتم نه خوبم تو فکر بهرام باباش بودم و با پدر خودم و برادرام مقایسه اشون میکردم تو ذهنم که صدای داد یکی از دخترا بلند شد و همراه دوست کنار دستیش از روی تخته بلند شد دختره داد زد انگشتش و برید آقا جعفر شروع کرد به فوش دادن و انگارمیخواست حرص حاج مسلم و هم سر دختر بیچاره خالی کنه داد میزد چرا حواست و جمع نمیکنی همه جا رو خونی کردی الان من چطور رد خونو پاک کنم دیگه صداشون نیومد و رفتن بیرون کارگاه همه دوباره برگشتیم سر کارمون یکم دستم روان تر شده بود و فرض تر میبافتم تا ظهر همینطور بافتیم و بافتیم دوباره وقت ناهار شد و همه بقچه هاشونو اوردن منم به بهونه دستشویی رفتم حیاط پشتی چند نفری جلوی در بودن و منم نشستم مثلا تا نوبتم بشه بیشتر میخواستم وقت ناهار بگذره بلاخره اون روزم تموم شد و تعطیل شدیم و دوباره با خجالت راهی خونه زهرا خانم شدم در بسته بود و در زدم ولی کسی نبود انگار جلوی پله ها نشستم خیلی خسته بودم سرمو تکیه دادم به چهار چوب در و خوابم بردبا تکونهای زهرا خانم بیدار شدم و گفت بلند شو اُلفت چشامو باز کردم و همونطور که داشت در و وا میکرد گفت کار یهویی پیش اومد و مجبور شدم برم خونه خواهرم فکر میکردم زود برمیگردم اما نتونستم باید یه کلید هم بدم به تو تا پشت در نمونی تشکر کردم و بدون تعارف رفتم اتاق پشتی و دراز کشیدم فکرم بدجور مشغول بود از یه طرف دلم نمیخواست بهرام منو ببینه از یه طرف هم بی تاب بودم تا دوباره ببینمش.چند روزی به همین منوال گذشت و صبح میرفتم تا عصر شبم خسته یکم کمک زهرا خانم میکردم و میخوابیدم اخر هفته بود و قالی که جعفر گفته بود اون روز تموم شد و بریدن و انداختنش زمین از رو دار همه جمع شده بودن و قالی رو تماشا. میکردن خیلی زیباو با ظرافت بافته شده بود یعهو جعفر آقا داد زد که برید کنار آقا بهرام میخواد قالی رو ببره چشمم که به بهرام خورد دستام انگار شل میشدن نمیدونم حسم چی بود دوست داشتن بود یا چی ولی به خودم میگفتم تو نباید بشی یکی مثل زن بابات رفتم پشت دخترا قایم شدم تا بهرام نبینتم.از،شانسم اقا جعفر دوتا جارو اورد و منو با یکی از دخترا صدا زد که بیایید جارو کنید وقتی اسمم و گفت بهرام انگار گوشاش زنگ زد خیره شد سمت دخترا هر چقدر هم تلاش میکردم بازم نمیتونستم خودمو قایم کنم رفتم جلو آقا جعفر یه جارو گرفت سمت من و یکی هم سمت طاهره ،طاهره زود چادرشو بست به کمرش و یه طرف چادرشم به دندونش گرفت و شروع کرد.نگاههای بهرام قفل شد رومو انگار جن دیده باشه تو بهت و ناباوری بود من از خونواده ام و اینکه کجا زندگی میکنم حرفی بهش نزده بودم سرمو انداختم پایین و چادرمو مثل طاهره به کمرم بستم شروع کردم چارو زدن فرش بهرام سرجاش میخکوب شده بود.کارمون که تموم شد اومدیم کنارجعفر آقا گفت برگردین سرکارتون رفتم پشت دار قالی نشستم ولی دستام انقد میلرزید که نمیتونستم درست گره بزنم.زینب که متوجه شد گفت من میبافم تو یکم صبر کن حالت بهتر بشه بوسه ای به گونه اش زدم و چند تا صلوات فرستادم و بلند شدم رفتم اونطرف تا رج بعدی رو ببافم ادامه دارد.... @Aghmiun