#حکمت 80 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام):
الْحِكْمَةُ ضَالَّةُ الْمُؤْمِنِ، فَخُذِ الْحِكْمَةَ وَ لَوْ مِنْ أَهْلِ النِّفَاقِ.
و درود خدا بر او، فرمود:
حڪمت گمشده مؤمن است، حڪمت را فراگير هر چند از منافقان باشد.
#حکمت 81 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام):
قِيمَةُ كُلِّ امْرِئٍ مَا يُحْسِنُهُ.
و درود خدا بر او، فرمود:
ارزش هر ڪس به مقدار دانايى و تخصّص اوست.
( سید رضی گوید : اين از ڪلماتى است ڪه قيمتى براے آن تصوّر نمىشود، و هيچ حڪمتى هم سنگ آن نبوده و هيچ سخنى، والايى آن را ندارد ).
#حکمت 82 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام):
أُوصِيكُمْ بِخَمْسٍ لَوْ ضَرَبْتُمْ إِلَيْهَا آبَاطَ الْإِبِلِ لَكَانَتْ لِذَلِكَ أَهْلًا: لَا يَرْجُوَنَّ أَحَدٌ مِنْكُمْ إِلَّا رَبَّهُ؛ وَ لَا يَخَافَنَّ إِلَّا ذَنْبَهُ؛ وَ لَا يَسْتَحِيَنَّ أَحَدٌ مِنْكُمْ إِذَا سُئِلَ عَمَّا لَا يَعْلَمُ أَنْ يَقُولَ لَا أَعْلَمُ؛ وَ لَا يَسْتَحِيَنَّ أَحَدٌ إِذَا لَمْ يَعْلَمِ الشَّيْءَ أَنْ يَتَعَلَّمَهُ؛ وَ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ، فَإِنَّ الصَّبْرَ مِنَ الْإِيمَانِ كَالرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ، وَ لَا خَيْرَ فِي جَسَدٍ لَا رَأْسَ مَعَهُ، وَ لَا [خَيْرَ] فِي إِيمَانٍ لَا صَبْرَ مَعَهُ.
و درود خدا بر او، فرمود:
شما را به پنج چيز سفارش مىڪنم ڪه اگر براے آنها شتران را پر شتاب برانيد و رنج سفر را تحمّل ڪنيد سزاوار است:
ڪسى از شما جز به پروردگار خود اميدوار نباشد، و جز از گناه خود نترسد.
و اگر از يڪى سؤال ڪردند و نمىداند، شرم نڪند و بگويد نمىدانم، و ڪسى در آموختن آنچه نمىداند شرم نڪند.
و بر شما باد به شڪيبايى، ڪه شڪيبايى، ايمان را چون سر است بر بدن و ايمان بدون شڪيبايى چونان بدن بى سر، ارزشى ندارد.
#حکمت 83 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام) -لِرَجُلٍ أَفْرَطَ فِي الثَّنَاءِ عَلَيْهِ وَ كَانَ لَهُ مُتَّهِماً-: أَنَا دُونَ مَا تَقُولُ، وَ فَوْقَ مَا فِي نَفْسِكَ.
و درود خدا بر او، فرمود:
(به شخصى ڪه در ستايش امام افراط ڪرد، و آنچه در دل داشت نگفت) من ڪمتر از آنم ڪه بر زبان آوردے، و برتر از آنم ڪه در دل دارے.
#حکمت 84 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): بَقِيَّةُ السَّيْفِ [أَنْمَى] أَبْقَى عَدَداً وَ أَكْثَرُ وَلَداً.
و درود خدا بر او، فرمود:
باقى ماندگان شمشير و جنگ، شماره شان با دوام تر، و فرزندانشان بيشتر است
#حکمت 85 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ تَرَكَ قَوْلَ لَا أَدْرِي، أُصِيبَتْ مَقَاتِلُهُ.
و درود خدا بر او، فرمود:
ڪسى ڪه از گفتن «نمىدانم» روےگردان است، به هلاڪت و نابودے مىرسد.
#حکمت 86 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام):
رَأْيُ الشَّيْخِ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ جَلَدِ الْغُلَامِ. وَ [يُرْوَى] رُوِيَ مِنْ مَشْهَدِ الْغُلَامِ.
و درود خدا بر او، فرمود:
انديشه پير در نزد من از تلاش جوان خوشايندتر است.
(و نقل شده ڪه تجربه پيران از آمادگى رزمى جوانان برتر است).
#حکمت 88 #نهج_البلاغه
وَ حَكَى عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُ (علیه السلام) أَنَّهُ (علیه السلام) قَالَ:
كَانَ فِي الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا فَدُونَكُمُ الْآخَرَ فَتَمَسَّكُوا بِهِ؛ أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِي رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله)، وَ أَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِي فَالاسْتِغْفَارُ؛ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى "وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ".
(امام باقر عليه السّلام از حضرت امير المؤمنين عليه السّلام نقل فرمود)
دو چيز در زمين مايه امان از عذاب خدا بود:
يڪى از آن دو برداشته شد، پس ديگرے را دريابيد و بدان چنگ زنيد، امّا امانى ڪه برداشته شد رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بود.
و أمان باقى مانده، استغفار ڪردن است، ڪه خداے بزرگ به رسول خدا فرمود: «خدا آنان را عذاب نمىڪند در حالى ڪه تو در ميان آنانى، و عذابشان نمىڪند تا آن هنگام ڪه استغفار مىڪنند ».
#حکمت 89 #نهج_البلاغه
و قال (علیه السلام):
مَنْ أَصْلَحَ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ، أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّاسِ؛ وَ مَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ، أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ دُنْيَاهُ؛ وَ مَنْ كَانَ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظٌ، كَانَ عَلَيْهِ مِنَ اللَّهِ حَافِظٌ.
و درود خدا بر او، فرمود:
ڪسى ڪه ميان خود و خدا اصلاح ڪند، خداوند ميان او و مردم را اصلاح خواهد ڪرد.
و ڪسى ڪه امور آخرت را اصلاح ڪند، خدا امور دنياے او را اصلاح خواهد ڪرد.
و ڪسى ڪه از درون جان واعظى دارد، خدا را بر او حافظى است.
حکمت 90 نهج البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام):
الْفَقِيهُ كُلُّ الْفَقِيهِ مَنْ لَمْ يُقَنِّطِ النَّاسَ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ، وَ لَمْ يُؤْيِسْهُمْ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ، وَ لَمْ يُؤْمِنْهُمْ مِنْ مَكْرِ اللَّهِ.
و درود خدا بر او، فرمود:
فقيه ڪامل ڪسى است ڪه مردم را از آمرزش خدا مأيوس، و از مهربانى او نوميد نڪند، و از عذاب ناگهانى خدا ايمن نسازد.