eitaa logo
عرفان ناب
548 دنبال‌کننده
1.4هزار عکس
88 ویدیو
3 فایل
📡 http://www.ahlevela.com ديگر كانال ما: 👈 http://ble.ir/ahlevelaa ارتباط با ما: 👈 @adminsm 🌐 اينستاگرام:👈http://instagram.com/ahlevela 🔵 کانال ما در آپارات: 👈 https://www.aparat.com/ahle_vela/Ahlevela
مشاهده در ایتا
دانلود
‍ ✔️ جلسۀ هفتۀ اخیر آقایان اهل‌ولاء در روز سه‌شنبه 1 شهریور ماه ١٤٠١ در مهدیّۀ اهل‌ولاء با حضور استاد مهدی طیّب برگزار شد. پس از تلاوت آیات ٣٩ تا ٥١ سورۀ مریم در آغاز جلسه، استاد دربارۀ آموزه‌های مطرح‌شده در این آیات توضیحات مبسوطی دادند. از جمله نکته‌هایی که در مورد آیات ٤٥ تا ٤٧ بیان داشتند این بود که: ↩️ آیات ٤١ تا ٥٩ سورۀ مریم مواجهۀ حضرت ابراهیم علیه‌السّلام با پدرخوانده‌اش آزر را بیان می‌دارد. آیۀ ٤٥ می‌فرماید: يا أَبَتِ إِنِّی أَخافُ أَن يَمَسَّكَ عَذابٌ مِنَ الرَّحْمـٰنِ فَتَكُونَ لِلشَّيْطانِ وَلِـيًّا: ای پدر! من می‌ترسم عذابی از رحمان به تو برسد. پناه بر خدا از لطافت‌های قرآن! خیلی عجیب است! نفرمود عذاب جبّار! نفرمود عذاب قهّار! خیلی جای تأمّل دارد که وقتی از عذاب هم صحبت می‌کند، می‌فرماید عذاب رحمان! عذاب رحمان یعنی ظاهرش درد است و رنج و مشقّت؛ امّا باطنش رحمت است و لطف و عنایت. ↩️ عذاب رحمان مثل تنبیه پدر مهربان است نسبت‌به فرزند خطاکار. تنبیه ظاهراً درد دارد و بچّه در اثر آن تنبیه رنج می‌کشد؛ امّا باطن آن انتقام‌جویی پدر نیست؛ بلکه از سر رحمت و خیرخواهی است. می‌خواهد کودک را از انحراف و مسیر غلطی که انتخاب کرده و او را به نابودی می‌کشاند، نجات دهد؛ پس عذابِ رحمانی است. عذاب رحمانی پارادوکس عجیبی است! شاید تا به حال از این منظر نگاه نکرده باشید که عذاب رحمان؟! بله عذاب رحمان! ↩️ بارها گفته‌ایم که جهنّم ظاهرش رنج و مشقّت است و باطنش رحمت. اگر دوزخ نبود بسیاری از بهشتیان بهشتی نمی‌شدند؛ چون آنها که خودشان را در دنیا آلوده کرده بودند؛ نه در دنیا با توبه و تزکیۀ نفس خود را پاک کردند، نه در برزخ هم خداوند مشقّات عالم برزخ را برایشان پیش آورد؛ امّا آلودگیشان چنان عمیق بود که حتّی عذاب‌های برزخ هم نتوانست آن را برطرف کند. در برزخ هم عذاب، عذاب رحمانی است‌! یعنی فشارهای عالم برزخ می‌آید تا شخص را پاک کند؛ چون جز پاک، وارد بهشت نمی‌شود. کسی را که خودش را آلوده کرده، خدا می‌خواهد پاک و او را وارد بهشت کند؛ پس از سر رحمت عذابش می‌کند. حتّی در قیامت جمع عظیمی از کسانی که وارد جهنّم می‌شوند، عذاب خود را که طی کردند، بیرون می‌آیند و به بهشت می‌روند. اگر آن عذاب نبود، آنها هیچ‌وقت نمی‌توانستند وارد بهشت شوند. پس اینجا هم عذابِ رحمانی است. ادامه دارد….. 🆔 instagram.com/ahlevela 🆔 eitaa.com/ahlevela 🆔 aparat.com/ahle_vela 🌐 www.ahlevela.com
🔲 بعد از شهادت امام عسکری علیه السلام دوران امامت امام عصر‌ارواحنا‌فداه آغاز می شود. بعضی گمان می کنند اگر روز هشتم ربیع‌الاوّل روز شهادت امام عسکری علیه السلام است، روز نهم ربیع‌الاوّل، روز آغاز امامت امام زمان علیه السلام می شود. خود این مسأله نوعی کم توجّهی است. اینطور نیست که تصوّر می‌شود. در همان لحظه ای که امام قبلی از دنیا می رود، مسئولیت امامت به دوش امام بعدی قرار می گیرد. ⬅️ بنابراین اگر امام عسکری علیه السلام روز اوّل ربیع‌الاوّل از دنیا رفته باشند، روز علیه السلام همان روز اوّل ربیع‌الاوّل است و اگر آن حضرت روز هشتم ربیع‌الاوّل به شهادت رسیده باشند، همان روز هشتم ربیع‌الاوّل روز آغاز امامت امام زمان علیه السلام است، نه روز . 🔹بعضی می خواهند روز نهم ربیع‌الاوّل را به دلایلی شادی کنند؛ منتها می خواهند توجیهی هم پیدا کنند که خیلی معلوم نشود چرا دارند شادی می کنند؛ می گویند روز آغاز امامت امام زمان علیه السلام است. این حرفِ چندان دقیقی نیست. ⁉️ ضمن اینکه آیا ما مثلاً روز بیست‌و‌یکم ماه مبارک رمضان که حضرت امیر علیه السلام به شهادت رسیده‌اند، جشن می گیریم، می‌گوییم روز اوّل امامت امام مجتبی علیه السلام است؟ یا روز شهادت امام مجتبی علیه السلام جشن می گیریم، می‌گوییم روز آغاز امامت امام حسین علیه السلام است؟ یا روز دهم یا روز یازدهم محرّم جشن می گیریم، می گوییم امروز آغاز امامت امام سجّاد علیه السلام است؟ این کار را که نمی کنیم. به‌هرحال، این یک توجیه است برای اینکه بگویند ما انگیزه ی دیگری در شادی یی که روز نهم ربیع‌الاوّل می کنیم نداریم. ‼️ بدانید! حتّی اگر بنا باشد روز آغاز امامت را مشخّص کنیم، همان روزی است که امام قبلی به شهادت رسیده است، نه روز بعد از آن؛ چون عالم یک لحظه بدون امام و بدون حجّت خدا نمی¬تواند باشد: لَوْ لا الْحُجَّةُ لَساخَتِ الْاَرْضُ بِاَهْلِها ؛ و بنابراین همان لحظه ای که امام قبلی به شهادت می رسد، لحظه ی آغاز امامت امام بعدی است. 🔹ضمن اینکه واقعاً این جشن گرفتن چندان معنا ندارد؛ یعنی اگر توجّه کنیم که امام معصوم ما به شهادت رسیده است، طبیعتاً بیشتر حُزن و اندوه بر قلوب دوستان اهل‌بیت علیهم السلام حاکم خواهد بود تا شادی و جشن و پایکوبی. به بیان دیگر، و محبّت و اهل‌بیت علیهم السلام اقتضا می¬کند که شیعه در روز هشتم ربیع‌الاوّل به‌عنوان روز شهادت امام معصوم علیه السلام اندوهگین باشد. تبرّی فرعِ بر تولّی است؛ و به هیچ وجه نمی تواند تولّی را تحت‌الشّعاع خود قرار دهد. 🔹حتّی اگر روز نهم ربیع که به ، یعنی عید شکافته شدن معروف است و به تعبیری عیدالزهرا سلام الله علیها هم نامیده می شود، روز کشته شدن دومی هم باشد -که گفتیم واقعاً این‌گونه نیست. روز کشته شدن دومی روز بیست‌ششم ذی‌الحجّه است به‌دست ابو‌لؤلؤ- شایسته نیست جشن بگیریم. 🔹 به‌هرحال، روز نهم ربیع‌الاوّل یقیناً روز کشته شدن دومی نیست. بعضی نقل کرده اند روز کشته شدن عُمَرسَعد به‌دست مُختار ثَقَفی است؛ یعنی روز نهم ربیع‌الأوّل، روزی است که مُختار ثَقَفی به انتقام خون اباعبدالله علیه السلام عمرسعد را کشت و سر از بدنش جدا کرد. این حادثه ممکن است واقعیت داشته باشد؛ البته باید بتوانیم سند تاریخی یی به‌عنوان مؤیّد این زمان برای این حادثه پیدا کنیم. در بعضی از تقاویم دیده ام که نوشته شده نهم ربیع‌الاوّل، روز کشته شدن عمرسعد است؛ ولی یقیناً خلیفه ی دوم روز نهم ربیع‌الاوّل کشته نشده است. منتها این روز را به‌عنوان عیدالزهرا سلام الله علیها جشن می گیرند. استاد مهدي طیب_88/11/29 🆔 @OstadMahdiTayyeb 🆔 instagram.com/ahlevela 🆔 eitaa.com/ahlevela 🆔 aparat.com/ahle_vela 🆔 @ahlevela_channel 🌐 www.ahlevela.com
⚪️ عيد الزهراء چه روزي است؟!‼️ تاريخ: ٢٩ بهمن ٨٨ مدت: ٤ دقيقه 🎤استاد مهدي طيب http://ahlevela.ir/mp3-sort/mabahese-eteghadi/laan-va-tabarri/04%20eido%20zahra%20(881129).mp3
✔️ نکاتی درباره روز نهم ربیع الاوّل ▫️امامت هر امام در همان روز و لحظه شهادت امام قبل آغاز می‌شود و تبریک گفتن در آن سنت نیست، چون همراه است با غم امام بعد به خاطر از دست دادن پدر خویش. چنانکه در روز شهادت امیرالمؤمنین علیه السّلام کسی به امام مجتبی علیه السّلام تبریک نمی‌گوید، یا در عصر روز عاشورا کسی به امام سجاد علیه السّلام تبریک نمی‌گوید. به همین ترتیب در روز شهادت امام عسکری علیه السّلام (۸ ربیع الاول و با تسامح ۹ ربیع الاول) هم تبریک گفتن به امام زمان علیه السّلام معنا ندارد. ▫️امام زمان علیه السّلام در روز شهادت پدرشان محزونند و شیعه در حزن ائمه محزون است نه شادمان؛ عزا می‌گیرد نه جشن. ▫️عیدالزهرا علیه السّلام هم یک دروغ و بدعت است. به شهادت موثق‌ترین منابع شیعه و تمامی منابع اهل سنت عمر در روز ۲۶ ذی‌الحجّه ضربت خورد و سه روز بعد مرد. ▫️در عین تأکید بر ضرورت لعن و تبرّی نسبت به جنایتکاران سقیفه و دیگر دشمنان اهل بیت علیهم السّلام، باید دانست که به فرموده مرحوم دولابی که مطابق احادیث اهل بیت علیهم السّلام نیز هست، ادب سلام و صلوات بر اهل بیت علیهم السّلام در هر چه با صدای بلندتر فرستادن است و ادب لعن و تبرّی در هر چه آهسته‌تر ذکر کردن است، حتی به گونه‌ای که تنها در قلب گفته شود و لب و زبان حرکت نکند. ▫️پس علنی لعن کردن، خواه با زبان و خواه با قلم، خلاف ادب لعن و تبرّی است و برکات آن را که نابود شدن عُمَرِ درونی (نفس اماره) است، منتفی می‌سازد و متقابلاً اثر مخرب عقده‌ای کردن اهل سنّت و مسدود کردن راه هدایت آنها به تشیّع و سوق دادن آنها به سمت وهابیت و تقویت گروه‌های تکفیری برای جذب نیرو و کشتار شیعیان را دارد. ▫️احادیث فراوان اهل بیت علیهم السّلام نقطه‌ی مقابل این شیوه‌ی غلط است. اکثریت قریب به اتفاق مراجع تقلید هم لعن و تبرّی علنی را نهی کرده‌اند. ▫️لعن، دعای بر محرومیت کسی از رحمت الهی است، نه فحاشی و الفاظ رکیک به زبان آوردن که مورد نهی شدید قرآن و اهل بیت علیهم السّلام است و با ادب دست پروردگان مکتب اهل بیت علیهم السّلام مطلقاً سازگار نیست و اقتدا به امثال عُمَر است. ▫️وقار و وزانت شاگردان مکتب اهل بیت علیهم السّلام نیز با حرکات و کارهای جلف و وقیحی که به نام تبرّی صورت می‌گیرد، قابل جمع نیست. ▫️آنچه تحت عنوان رُفِع القلم ذکر می‌شود سند معتبری ندارد و با آیات متعدد قرآن و احادیث فراوان اهل بیت علیهم السّلام تضاد آشکار دارد. آیا طرفداران رفع القلم اجازه می‌دهند در این ایّام کسی به ناموسشان تجاوز کند یا به اموالشان تعرض کند؟ ▫️به استناد قرائن تاریخی یک دعوای درون سازمانی بین کودتاچیان سقیفه سبب شد که یک جناح با اعزام مامور مجهول الهویه‌ای به نام فیروز نهاوندی مشهور به ابولؤلؤ که غلام والی حکومت عُمر در کوفه بود، رقیب خود را از پا در بیاورد. آیا این امر به ابولؤلؤ تقدّس می‌بخشد و موفقیت جناح رقیب عُمر در کشتن او را دوستان اهل بیت علیهم السّلام باید جشن بگیرند؟ ▫️کی قرار است از خواب غفلت و جهالت بیدار شویم و قربه الی الله آب به آسیاب دشمنان اهل بیت علیهم السّلام و قدرت‌های استکباری که با اصل اسلام دشمن هستند نریزیم؟ ▫️فردای قیامت باید شخصاً برای اینگونه اعمال در پیشگاه الهی پاسخگو باشیم و اینکه دیگران هم این کار را می‌کردند کارهایمان را توجیه نخواهد کرد. امید که بیشتر تامل کنیم. @ahlevela_channel 《 مشروح بحث های استاد طیّب درباره لعن و تبرّی و نهم ربیع الاوّل را در سایت اهل ولاء بخش سخنان استاد، قسمت مباحث اعتقادی، گفتارهای لعن و تبرّی و نیز در کتاب ره توشه دیدار می‌توانید استماع و مطالعه فرمایید. 》 @ahlevela_channel
(قسمت اول) 🔹 در احادیثی که از پیامبر اکرم و ائمّة معصومین علیهم افضل صلوات المصلّین در کتب معتبر حدیثی ذکر گردیده است، حبِّ فی الله و بغض فی الله، یعنی دوستی به خاطر خدا و دشمنی به خاطر خدا، لازم و ملزوم یکدیگر و به عنوان محکم‌ترین پیوند دهنده ی بین شخص و ایمان راستین و آنچه ایمان در آن خلاصه می‌شود، معرّفی شده است. 🔹 امام باقر علیه السّلام می‌فرمایند: هنگامی که خواستی پی ببری که خیری در خودت هست، به قلب خود نظری بیفکن. پس اگر اهل طاعت الهی را دوست و اهل معصیت پروردگار را دشمن می‌دارد، بدان در تو خیری هست و خداوند تو را دوست می‌دارد. ولی آن گاه که اهل طاعت الهی را دشمن و اهل معصیت خداوند را دوست می‌دارد، بدان که در تو خیری نیست و خداوند تو را دشمن می‌دارد. 🔹و پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم می‌فرمایند: محکم‌ترین دستگیره ی ایمان دوست داشتن در راه خدا و دشمن داشتن در راه خدا و به ولایت اولیاء خدا گردن نهادن و از دشمنان خدا بیزاری جستن است. همچنین آن حضرت فرمودند: در راه خدا مهر بورز و در راه خدا دشمن بدار و در راه خدا بپذیر و در راه خدا دشمنی کن، زیرا جز از این راه نمی‌توان به ولایت الهی نایل شد. پس آن گاه به علیه السّلام اشاره کرده و فرمودند: آیا این را می‌بینی؟ راوی عرض کرد: آری. حضرت رسول فرمودند: دوستِ این، دوست خداست، پس او را دوست بدار و دشمنِ این، دشمن خداست، پس او را دشمن بدار. 🔹 از حضرت صادق علیه السّلام پرسیدند آیا دوستی و دشمنی از ایمان است؟ حضرت فرمودند: آیا چیزی جز دوستی و دشمنی است؟ 🔹باید توجّه داشت که حبّ و ، اصل، و بغض و ، از تبعات و لوازم آن است. یعنی شخصی که کسی را دوست می‌دارد، بالتّبع دشمنان او را دشمن می‌دارد. بنابراین محبّت و دوستی خدا و اولیاء خدا، اصل، و نفرت و عداوت دشمنان خدا و دشمنان اولیای خدا، از لوازم و تبعات آن است. 📘 استاد مهدی طیب، ، ص 191-193. @OstadMahdiTayyeb
⭕️ تأمّلاتی درکشته شدن خلیفه دوم و سال روز آن‼️ 📚 طبق بسیاری از منابع موثّق تاریخی شیعه و تواریخ اهل سنّت، خلیفه دوم، صبح روز بیست و ششم ماه ذی الحجه، به دست پیروز نهاوندی که غلامی ایرانی ملقّب به بود، در مسجد النّبی مورد ضربات خنجر قرار گرفت و همان روز یا چند روز بعد درگذشت. اغلب علمای متقدّم شیعه مثل شیخ مفید(ره)، بر اینکه تاریخ مرگ در ماه ذی الحجه است نه ربیع الاول، تأکید دارند. ابن ادریس حلّی(صاحب سرائر) درباره­ی تاریخ نهم ربیع می گوید: هر کس بپندارد در تاریخ نهم ربیع کشته شده، به اجماع صاحبان کتب تاریخ، در اشتباه است و...." تاريخ: ١٣ بهمن ٩٠ ⭕️ابولؤلؤ كه بود؟! 🗓تاريخ :١٩ آذر ٨٨ 🔊استاد مهدی طیب ⏱مدت: ٣٠ دقيقه http://ahlevela.ir/mp3-sort/mabahese-sire-va-tarikh/18%20ashnaii-ba-barkhi-vaghaye-va-shakhsiiathaye-tarikhe-eslam/901113%20baresi%20dar%20morede%20tarikhe%20ghatle%20khalife%20dovom%20v%20shakhsiate%20abololo.mp3
(بخش سوم و پاياني) امّا عبد صالح ـ یعنى خضر(علیه السلام)ـ خداى تعالى عمر او را طولانى ساخته است؛ ولى نه بخاطر نبوّتى که براى وى تقدیر کرده است و یا کتابى که بر وى فرو فرستد و یا شریعتى که به واسطه‌ی آن، شرایع انبیاء پیشین را نسخ کند و یا امامتى که اقتداء به آن بر بندگانش لازم باشد و یا طاعتى که انجام دادن آن بر وى واجب باشد؛بلکه چون در علم خداوند گذشته بود که عمر قائم(علیه السلام) در دوران غیبتش طولانى خواهد شد، تا بجائى که بندگانش آن را به واسطه‌ی طولانى بودنش انکار کنند، عمر بنده‌ی صالح خود را طولانى کرد تا از طول عمر او به طول عمر قائم(علیه السلام) استدلال شود و حجّت‏ معاندان منقطع گردد و «براى مردم علیه خداوند حجّتى نباشد. » ✍️ استاد مهدي طيب، ص ٢٦٩ ☑️ @OstadMahdiTayyeb ☑️ eitaa.com/ahlevela