eitaa logo
عرفان ناب
548 دنبال‌کننده
1.4هزار عکس
89 ویدیو
3 فایل
📡 http://www.ahlevela.com ديگر كانال ما: 👈 http://ble.ir/ahlevelaa ارتباط با ما: 👈 @adminsm 🌐 اينستاگرام:👈http://instagram.com/ahlevela 🔵 کانال ما در آپارات: 👈 https://www.aparat.com/ahle_vela/Ahlevela
مشاهده در ایتا
دانلود
🔲 بعد از شهادت امام عسکری علیه السلام دوران امامت امام عصر‌ارواحنا‌فداه آغاز می شود. بعضی گمان می کنند اگر روز هشتم ربیع‌الاوّل روز شهادت امام عسکری علیه السلام است، روز نهم ربیع‌الاوّل، روز آغاز امامت امام زمان علیه السلام می شود. خود این مسأله نوعی کم توجّهی است. اینطور نیست که تصوّر می‌شود. در همان لحظه ای که امام قبلی از دنیا می رود، مسئولیت امامت به دوش امام بعدی قرار می گیرد. ⬅️ بنابراین اگر امام عسکری علیه السلام روز اوّل ربیع‌الاوّل از دنیا رفته باشند، روز علیه السلام همان روز اوّل ربیع‌الاوّل است و اگر آن حضرت روز هشتم ربیع‌الاوّل به شهادت رسیده باشند، همان روز هشتم ربیع‌الاوّل روز آغاز امامت امام زمان علیه السلام است، نه روز . 🔹بعضی می خواهند روز نهم ربیع‌الاوّل را به دلایلی شادی کنند؛ منتها می خواهند توجیهی هم پیدا کنند که خیلی معلوم نشود چرا دارند شادی می کنند؛ می گویند روز آغاز امامت امام زمان علیه السلام است. این حرفِ چندان دقیقی نیست. ⁉️ ضمن اینکه آیا ما مثلاً روز بیست‌و‌یکم ماه مبارک رمضان که حضرت امیر علیه السلام به شهادت رسیده‌اند، جشن می گیریم، می‌گوییم روز اوّل امامت امام مجتبی علیه السلام است؟ یا روز شهادت امام مجتبی علیه السلام جشن می گیریم، می‌گوییم روز آغاز امامت امام حسین علیه السلام است؟ یا روز دهم یا روز یازدهم محرّم جشن می گیریم، می گوییم امروز آغاز امامت امام سجّاد علیه السلام است؟ این کار را که نمی کنیم. به‌هرحال، این یک توجیه است برای اینکه بگویند ما انگیزه ی دیگری در شادی یی که روز نهم ربیع‌الاوّل می کنیم نداریم. ‼️ بدانید! حتّی اگر بنا باشد روز آغاز امامت را مشخّص کنیم، همان روزی است که امام قبلی به شهادت رسیده است، نه روز بعد از آن؛ چون عالم یک لحظه بدون امام و بدون حجّت خدا نمی¬تواند باشد: لَوْ لا الْحُجَّةُ لَساخَتِ الْاَرْضُ بِاَهْلِها ؛ و بنابراین همان لحظه ای که امام قبلی به شهادت می رسد، لحظه ی آغاز امامت امام بعدی است. 🔹ضمن اینکه واقعاً این جشن گرفتن چندان معنا ندارد؛ یعنی اگر توجّه کنیم که امام معصوم ما به شهادت رسیده است، طبیعتاً بیشتر حُزن و اندوه بر قلوب دوستان اهل‌بیت علیهم السلام حاکم خواهد بود تا شادی و جشن و پایکوبی. به بیان دیگر، و محبّت و اهل‌بیت علیهم السلام اقتضا می¬کند که شیعه در روز هشتم ربیع‌الاوّل به‌عنوان روز شهادت امام معصوم علیه السلام اندوهگین باشد. تبرّی فرعِ بر تولّی است؛ و به هیچ وجه نمی تواند تولّی را تحت‌الشّعاع خود قرار دهد. 🔹حتّی اگر روز نهم ربیع که به ، یعنی عید شکافته شدن معروف است و به تعبیری عیدالزهرا سلام الله علیها هم نامیده می شود، روز کشته شدن دومی هم باشد -که گفتیم واقعاً این‌گونه نیست. روز کشته شدن دومی روز بیست‌ششم ذی‌الحجّه است به‌دست ابو‌لؤلؤ- شایسته نیست جشن بگیریم. 🔹 به‌هرحال، روز نهم ربیع‌الاوّل یقیناً روز کشته شدن دومی نیست. بعضی نقل کرده اند روز کشته شدن عُمَرسَعد به‌دست مُختار ثَقَفی است؛ یعنی روز نهم ربیع‌الأوّل، روزی است که مُختار ثَقَفی به انتقام خون اباعبدالله علیه السلام عمرسعد را کشت و سر از بدنش جدا کرد. این حادثه ممکن است واقعیت داشته باشد؛ البته باید بتوانیم سند تاریخی یی به‌عنوان مؤیّد این زمان برای این حادثه پیدا کنیم. در بعضی از تقاویم دیده ام که نوشته شده نهم ربیع‌الاوّل، روز کشته شدن عمرسعد است؛ ولی یقیناً خلیفه ی دوم روز نهم ربیع‌الاوّل کشته نشده است. منتها این روز را به‌عنوان عیدالزهرا سلام الله علیها جشن می گیرند. استاد مهدي طیب_88/11/29 🆔 @OstadMahdiTayyeb 🆔 instagram.com/ahlevela 🆔 eitaa.com/ahlevela 🆔 aparat.com/ahle_vela 🆔 @ahlevela_channel 🌐 www.ahlevela.com
(قسمت اول) 🔹 در احادیثی که از پیامبر اکرم و ائمّة معصومین علیهم افضل صلوات المصلّین در کتب معتبر حدیثی ذکر گردیده است، حبِّ فی الله و بغض فی الله، یعنی دوستی به خاطر خدا و دشمنی به خاطر خدا، لازم و ملزوم یکدیگر و به عنوان محکم‌ترین پیوند دهنده ی بین شخص و ایمان راستین و آنچه ایمان در آن خلاصه می‌شود، معرّفی شده است. 🔹 امام باقر علیه السّلام می‌فرمایند: هنگامی که خواستی پی ببری که خیری در خودت هست، به قلب خود نظری بیفکن. پس اگر اهل طاعت الهی را دوست و اهل معصیت پروردگار را دشمن می‌دارد، بدان در تو خیری هست و خداوند تو را دوست می‌دارد. ولی آن گاه که اهل طاعت الهی را دشمن و اهل معصیت خداوند را دوست می‌دارد، بدان که در تو خیری نیست و خداوند تو را دشمن می‌دارد. 🔹و پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم می‌فرمایند: محکم‌ترین دستگیره ی ایمان دوست داشتن در راه خدا و دشمن داشتن در راه خدا و به ولایت اولیاء خدا گردن نهادن و از دشمنان خدا بیزاری جستن است. همچنین آن حضرت فرمودند: در راه خدا مهر بورز و در راه خدا دشمن بدار و در راه خدا بپذیر و در راه خدا دشمنی کن، زیرا جز از این راه نمی‌توان به ولایت الهی نایل شد. پس آن گاه به علیه السّلام اشاره کرده و فرمودند: آیا این را می‌بینی؟ راوی عرض کرد: آری. حضرت رسول فرمودند: دوستِ این، دوست خداست، پس او را دوست بدار و دشمنِ این، دشمن خداست، پس او را دشمن بدار. 🔹 از حضرت صادق علیه السّلام پرسیدند آیا دوستی و دشمنی از ایمان است؟ حضرت فرمودند: آیا چیزی جز دوستی و دشمنی است؟ 🔹باید توجّه داشت که حبّ و ، اصل، و بغض و ، از تبعات و لوازم آن است. یعنی شخصی که کسی را دوست می‌دارد، بالتّبع دشمنان او را دشمن می‌دارد. بنابراین محبّت و دوستی خدا و اولیاء خدا، اصل، و نفرت و عداوت دشمنان خدا و دشمنان اولیای خدا، از لوازم و تبعات آن است. 📘 استاد مهدی طیب، ، ص 191-193. @OstadMahdiTayyeb
✨« يا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَكِ‏ اللهُ‏ الَّذِی خَلَقَكِ قَبْلَ اَنْ يَخْلُقَكِ فَوَجَدَكِ لِما امْتَحَنَكِ صابِرَةً» ای بانوی امتحان داده‌ای که خدایی که تو را آفرید، پیش از آن که تو را بیافریند، تو را آزمود. قبل از خلقتت در پیشگاه الهی امتحان دادی. ✨« فَوَجَدَكِ لِما امْتَحَنَكِ صابِرَةً» و خدای تو تو را در مسیر آنچه که تو را با آن امتحان کرد ثابت قدم و صابر و شکیبا و صبور یافت. ✨« وَ زَعَمْنا اَنّا لَكِ اَوْلِياءُ وَ مُصَدِّقُونَ وَ صابِرُونَ لِكُلِّ ما اَتانا بِهِ اَبُوكِ صلي الله عليه و آله و سلم وَ اَتانا بِهِ وَصِيُّهُ عليه السلام » یا فاطمه‌ی زهرا! ما ادّعا نمی‌کنیم، یقین هم نداریم، مطمئن هم نیستیم، فقط گمان می‌بریم و «وَ زَعَمْنا» این گونه می‌اندیشیم که سر به تو سپرده‌ایم و محبّت تو همه‌ی قلب ما را تسخیر کرده، ما از دوستان شما هستیم، درست است همه با شما دشمنی کردند، همه به جای اینکه تسلیت رحلت رسول الله صلي الله عليه و آله را به شما بگویند با هیزم‌های آتشین به در خانه‌ی شما آمدند؛ به جای اینکه دسته گل و هدیه برای شما بیاورند، تازیانه و غلاف شمشیر آوردند؛ همه نامردی کردند؛ امّا ما گمان می‌کنیم از دوستان شماییم و گمان می‌کنیم از تصدیق کنندگانیم؛ از کسانی هستیم که مقام بلند شما را پذیرفتیم و تأیید و تصدیق کردیم و ایمان آوردیم ✨« و صابِرُونَ لِكُلِّ ما اَتانا بِهِ اَبُوكِ صلي الله عليه و آله و سلم وَ اَتانا بِهِ وَصِيُّهُ عليه السلام» و این‌گونه می‌پنداریم که ما برخلاف مردم سست عهد و پیمان‌شکنی هستیم که هفتاد روز قبل از این واقعه، در غدیر‌خم به امر رسول الله صلي الله عليه و آله دست بیعت در دست امیرالمومنین عليه السلام نهادند، همان مردم ناجوانمردی که «بَخً بَخً لَكَ‏ يا عَلِیُّ اَصْبَحْتَ مَوْلَایَ وَ مَوْلَى كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنةٍ» سردادند، امّا هفتاد روز بعد، این‌گونه این کودتای عظیم و خونین را برپا کردند؛ این‌قدر سست عهد و ناپایدار در راه آنچه که به آن اقرار کرده بودند! امّا ما گمان می‌کنیم، که ما صابر و ثابت قدمیم در راه آنچه که پدر تو پیامبر صلي الله عليه و آله برای ما آورد. 🎤 استاد مهدي طيب _ جلسه ١٥ ارديبهشت ٩٠ 🆔 @OstadMahdiTayyeb 🆔 instagram.com/ahlevela 🆔 eitaa.com/ahlevela 🆔 aparat.com/ahle_vela 🆔 @ahlevela_channel 🌐 www.ahlevela.com
🔳 به موجب آیات متعدّد قرآن کریم کسانی که اهل‌بیت علیهم السّلام را نموده و آن بزرگواران را مورد تعدّی و ستم قرار دادند مورد خداوند و ملائکه و مؤمنانند. 💫اِنَّ الَّذینَ یُؤذونَ اللهَ وَ رَسولَهُ لَعَنَهُمُ اللهُ فِی الُّدنیا وَالاخِرَةِ وَ اَعَدَّ لَهُم عَذاباً مُهیناً: هر آینه خداوند کسانی را که خدا و رسولش را می‌آزارند، در دنیا و آخرت لعنت می‌کند و عذاب خوارکننده‌ای برای آنان آماده نموده است. ↩️ با توجّه به اینکه اهل سنّت در حدّ تواتر از عایشه نقل کرده‌اند که پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: پارهٔ تن من است؛ هر کس او را بیازارد مرا آزرده است. و در منابع معتبر خود ماجرای حمله به خانه علیها السّلام و به آتش کشیده شدن خانه و مورد ضرب و شتم قرار گرفتن و مجروح شدن آن حضرت و به شهادت رسیدن جنینی که در رحم آن حضرت بود را نقل کرده و این را که علیها السّلام به دو طرّاح و سرکردهٔ غائلهٔ حمله به خانهٔ خود، فرمودند: خدا و ملائکهٔ الهی را شاهد می‌گیرم که شما دو نفر مرا به خشم آوردید و رضایت مرا رعایت نکردید و اگر به ملاقات پدرم نایل شوم از شما دو نفر نزد او شکایت می‌کنم، ذکر نموده و تصریح کرده‌اند که علیها السّلام در حالی از دنیا رفتند که از آن دو غضبناک بودند و نخستینِ آن دو، در آخر عمر خویش آرزو می‌کرد کاش دستور حمله به خانهٔ علیها السّلام را نداده و خانهٔ آن حضرت را نگشوده بود و با عنایت به حدیثی که امیرالمؤمنین علیه‌ السّلام از پیامبر نقل نموده‌اند که به آن حضرت فرمودند: یا علی هرکس مویی از تو را بیازارد هرآینه به من آزار رسانده است و هر کس مرا بیازارد هر آینه خدا را آزار داده است و هرکس خدا را بیازارد خدا بر او باد. مورد الهی بودن غاصبان حقّ حضرت امیر و ظالمان به حضرت زهرا علیهما‌ السّلام به موجب آیهٔ مزبور جای تردید ندارد. ↩️ لذا در تفسیر علی بن ابراهیم ذیل همین آیه از امام عسکری علیه السّلام نقل شده است که این آیه در مورد کسی که حقّ امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را کرد و حقّ فاطمه صلوات الله علیها (فدک) را از او باز ستاند و حضرتش را مورد اذیّت و آزار قرار داد، نازل شده است و پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود هر کس را در دوران زندگی من بیازارد مانند کسی است که او را پس از مرگ من بیازارد و هرکس او را پس از مرگ من بیازارد همچون کسی است که او را در دوران زندگی من آزار داده باشد و هر کس او را بیازارد هر آینه مرا آزار داده است و هرکس مرا بیازارد هر آینه خداوند را آزار داده است و این همان سخن خداوند در قرآن کریم است که اِنَّ الَّذینَ یُؤذونَ اللهَ وَ رَسولَهُ..." 📘✍️ استاد مهدی طیب، ، ص ٢٠٠-٢٠٤. @OstadMahdiTayyeb
🏴🔄 قوس نزول و صعود در هستی، سفر چهل‌روزه‌ی قافله‌ی اسرا و سلوک حسینی ◀️ اربعینی که از آغاز شد و به کربلا خاتمه پیدا کرد و در میانه‌ی آن، بیست روز بعد از عاشورا، قافله‌ی اسرا به شام رسید و بیست روز پس از ورود به ، مجدّداً به کربلا بازگشت، این رفت و برگشت، در جهان‌بینی عارفان تداعی‌گر و است. ⤵️ عارفان آفرینش همه‌ی هستی را تجلّی حقّ متعال می‌دانند و این تجلّی را در شاهدند که مقام احدیّت به قائم‌مقامیِ ذات لاتعیّن حقّ متعال نقش تجلّی را عهده‌دار شد. در تجلّی اوّل که بود، عالم لاهوت شکل گرفت؛ ابتدا اسماء و صفات الهی در علم حقّ متعال پدیدار شدند و در شعاع آن اسماء و صفات، اعیان ثابته که صورت علمی عالم خلقت است، در علم حقّ متعال پدیدار و ظاهر شد و بعد با تجلّی دوم که است، آن صور علمیّه، در جهان بیرون محقّق شدند و مراتب عوالم شکل گرفت. ابتدا و جبروتیان، بعد ، چه ملکوت اعلیٰ، چه ملکوت اسفل و نهایتاً به یا عالم ملک رسید که همین عالم طبیعت و عالم خاک است و نهایتاً به مادّه‌ی بدون صورت و صفت یا هیولا رسید که انتهای است. ⤴️ آن گاه از انتهای قاعده‌ی هستی و اسفل سافلین دوباره حرکت به سمت مبدأ اولیّه آغاز شد؛ از دل جماد گیاه رویید؛ از گیاه حیوانات پدید آمدند؛ حیوانات به بشر منتهی شدند. پیکره و جنبه‌ی طبیعی بشر با حیوانات مشترک و نفس حیوانی و غرائز او، شهوات، غضب و پیکر جسمانیِ او شبیه حیوانات است؛ امّا پتانسیل و استعداد و گوهری در وجود انسان است که می‌تواند با اختیار خود راه عروج را در پیش گیرد و با سیر و سلوک الی‌الله، مراتب را یک‌به‌یک به سمت مبدأ اوّلیّه طی کند. «اِنّا للهِ وَ اِنّا اِلَیْهِ راجِعونَ» و در انتهای مسیر، به قلّه‌ی‌ هستی راه پیدا کند و در ذات حقّ متعال فانی شود. این مسیر قوس نزول و قوس صعود بود که قبلاً مفصّل راجع‌به آن صحبت کرده‌ایم. ◀️ ولایت و توحید دو روی یک حقیقتند. مقام بطون است و مقام ظهور. لذا همیشه تقارنی بین این دو وجود دارد. نمونه‌ی آن را در دو حدیث قدسی می‌توان دید. یکی در حدیث سلسلةالذّهب که علیّ‌بن‌موسی‌الرّضا‌ عليه‌السّلام در شهر نیشابور نقل کردند که خدا فرمود: «كَلِمَةُ لا اِلهَ‏ اِلّا اللهُ‏ حِصْنِی‏ ... وَ مَنْ دَخَلَ حِصْنِی اَمِنَ مِنْ عَذابِی‏»: کلمه‌ی «لا اِلهَ‏ اِلّا اللهُ» دژِ استوار من است و هر کس وارد این دژ شود، از عذاب من در امان خواهد بود. قرینِ این حدیث قدسی، حدیث قدسی دیگری داریم که «وَلايَةُ عَلِيِّ‏ بْنِ‏ اَبِي‏ طالِبٍ‏ حِصْنِي‏ فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِي اَمِنَ مِنْ عَذابِی‏»: ولایت علی‌بن‌ابی‌طالب‌ عليه‌السّلام دژِ استوار من است و هرکس وارد این دژ شود، از عذاب من در امان خواهد بود. ◀ واز جمله مواردی که در آن تقارن بین و را می‌شود دید سفر چهل روزه قافله‌ی اسراست. در سفر مِنَ الْکَرْبَلاءِ اِلَی‌الشّام، یا مِنَ الْحُسَیْنِ اِلَی الْیَزِید، آیا حرکتِ از اَحسنِ تقویم به اَسفَلِ سافلین و تداعی‌گر قوس نزول نیست؟! و بازگشت از شام به کربلاء، سیر مِنَ الشّامِ اِلَی الْکَرْبَلاء، یا مِنَ الْیَزِیدِ اِلَی الْحُسَیْن، آیا به‌یادآورنده‌ی قوس صعود نیست؟! لذا سالکانی که سلوک حسینی دارند، در این چهلّه‌ی بین تا ، به عشق و محبّت اباعبدالله عليه‌السّلام مسیر سلوک را به قافله‌سالاری زینب کبریٰ عليها‌السّلام طی می‌کنند و در پایان این چهل روز به انتهای سیر و سلوک عارفانه‌ی خود در مکتب اباعبدالله‌ عليه‌السّلام نائل می‌شوند. در انتهای این راه، سالک سبیل حسینی به ارشاد زینب‌کبری‌ عليها‌السّلام از پوسته و حجب بیرون می‌آید؛ چشم باطنش به جمال اباعبدالله‌الحسین‌ عليه‌السّلام گشوده می‌شود؛ به زیارت وجود نورانی اباعبدالله‌ عليه‌السّلام نائل می‌شود. روایات متعدّدی که در بحث داریم، حقیقتش اینجاست. گرچه اربعین هم خیلی بزرگ است. خوشا به سعادت کسانی که امروز موفّق شدند در سرزمین کربلا، مرقد مطهّر اباعبدالله‌الحسین‌ عليه‌السّلام را کنند! امّا حقیقت آن روایات، این زیارت ظاهری نیست؛ این سایه و رقیقه‌ای از آن حقیقت است. لذا در روایات داریم: «مَنْ‏ زارَ الْحُسَيْن»، نه «مَنْ‏ زارَ مَرْقَدَ الْحُسَيْن». کسی که خودِ اباعبدالله‌ عليه‌السّلام را زیارت کند. خودِ اباعبدالله‌ عليه‌السّلام را زیارت کردن، نتیجه‌ی همین و چهلّه‌نشینی است که با ارشاد زینب کبریٰ‌ عليها‌السّلام، تحت جاذبه‌ی عشق اباعبدالله‌الحسین‌ عليه‌السّلام انجام می‌شود و در انتهای آن، دیده‌ی دل سالک سبیل حسینی باز می‌شود و در آیینه‌ی قلب خود، جمال اباعبدالله‌الحسین‌ عليه‌السّلام را زیارت می‌کند. زائر حقیقی چنین سالکی است. 🆔 @ahlevela
‍ ✔️ در افواه هست که وقتی حضرت بقیّةالله الاعظم ارواحنافداه ظهور فرمودند، قبله را به منتقل می‌کنند و مرقد مطهّر حسینی قبله می‌شود. ↩️ معنای این سخن آن نیست که از نظر جغرافیایی، سمت ایستادن برای عبادت، از شهر مکّه به شهر تغییر می‌کند. این دریافت اشتباهی از این سخن است. قبله محلّ اقبال انسان است؛ محلّی است که دل انسان به آن رو می کند؛ قلب انسان به آن متوجّه است؛ توجّه انسان به آن متمرکز است؛ «فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ» جایی که وجه انسان، وجه‌هی همّت انسان، روی دل و قلب انسان، همه‌ی حواس و توجّه انسان به آن سمت است، آنجا است. ↩️ اینکه قبله به منتقل می‌شود، یعنی روح کعبه، که حقیقت است، و ظهور ولایت در اوج قلّه‌ی آن، که عشقی است که اباعبدالله عليه‌السّلام در عالم ظاهر کردند، آن عشق الهی بروز می‌کند و روح کعبه، که عشق حسینی است، قبله‌گاه قلبها و دلهای انسانها میشود. آیا امروز علائم آن را نمی‌بینیم؟ حتّی به شکل ظاهری عرض کنم؛ مگر چند نفر به مراسم حج مشرّف می‌شوند؟ حتّی سالهایی که خیلی حج شلوغ است؛ ايام اربعین چند نفر در کربلای اباعبدالله عليه‌السّلام بودند؟ آیا به کربلا منتقل نشده است؟ محلّ توجّه دلها و قلبها کربلای اباعبدالله الحسین عليه‌السّلام نشده است؟ و حال خواهید دید در آينده چه اتّفاقی می‌افتد. صبر کن صبح دولتت بدمد کاین هنوز از نتایج سحر است 🎙استاد مهدي طيب / جلسه ٤ ديماه ٩١ 🆔 @OstadMahdiTayyeb 🆔 instagram.com/ahlevela 🆔 eitaa.com/ahlevela 🆔 aparat.com/ahle_vela 🆔 @ahlevela_channel 🌐 www.ahlevela.com 🔴🔴‌ فایل صوتی( مدت: ۲۰ دقیقه)↙️↙️
🔲 بعد از شهادت امام عسکری علیه السلام دوران امامت امام عصر‌ارواحنا‌فداه آغاز می شود. بعضی گمان می کنند اگر روز هشتم ربیع‌الاوّل روز شهادت امام عسکری علیه السلام است، روز نهم ربیع‌الاوّل، روز آغاز امامت امام زمان علیه السلام می شود. خود این مسأله نوعی کم توجّهی است. اینطور نیست که تصوّر می‌شود. در همان لحظه ای که امام قبلی از دنیا می رود، مسئولیت امامت به دوش امام بعدی قرار می گیرد. ⬅️ بنابراین اگر امام عسکری علیه السلام روز اوّل ربیع‌الاوّل از دنیا رفته باشند، روز علیه السلام همان روز اوّل ربیع‌الاوّل است و اگر آن حضرت روز هشتم ربیع‌الاوّل به شهادت رسیده باشند، همان روز هشتم ربیع‌الاوّل روز آغاز امامت امام زمان علیه السلام است، نه روز . 🔹بعضی می خواهند روز نهم ربیع‌الاوّل را به دلایلی شادی کنند؛ منتها می خواهند توجیهی هم پیدا کنند که خیلی معلوم نشود چرا دارند شادی می کنند؛ می گویند روز آغاز امامت امام زمان علیه السلام است. این حرفِ چندان دقیقی نیست. ⁉️ ضمن اینکه آیا ما مثلاً روز بیست‌و‌یکم ماه مبارک رمضان که حضرت امیر علیه السلام به شهادت رسیده‌اند، جشن می گیریم، می‌گوییم روز اوّل امامت امام مجتبی علیه السلام است؟ یا روز شهادت امام مجتبی علیه السلام جشن می گیریم، می‌گوییم روز آغاز امامت امام حسین علیه السلام است؟ یا روز دهم یا روز یازدهم محرّم جشن می گیریم، می گوییم امروز آغاز امامت امام سجّاد علیه السلام است؟ این کار را که نمی کنیم. به‌هرحال، این یک توجیه است برای اینکه بگویند ما انگیزه ی دیگری در شادی یی که روز نهم ربیع‌الاوّل می کنیم نداریم. ‼️ بدانید! حتّی اگر بنا باشد روز آغاز امامت را مشخّص کنیم، همان روزی است که امام قبلی به شهادت رسیده است، نه روز بعد از آن؛ چون عالم یک لحظه بدون امام و بدون حجّت خدا نمی¬تواند باشد: لَوْ لا الْحُجَّةُ لَساخَتِ الْاَرْضُ بِاَهْلِها ؛ و بنابراین همان لحظه ای که امام قبلی به شهادت می رسد، لحظه ی آغاز امامت امام بعدی است. 🔹ضمن اینکه واقعاً این جشن گرفتن چندان معنا ندارد؛ یعنی اگر توجّه کنیم که امام معصوم ما به شهادت رسیده است، طبیعتاً بیشتر حُزن و اندوه بر قلوب دوستان اهل‌بیت علیهم السلام حاکم خواهد بود تا شادی و جشن و پایکوبی. به بیان دیگر، و محبّت و اهل‌بیت علیهم السلام اقتضا می¬کند که شیعه در روز هشتم ربیع‌الاوّل به‌عنوان روز شهادت امام معصوم علیه السلام اندوهگین باشد. تبرّی فرعِ بر تولّی است؛ و به هیچ وجه نمی تواند تولّی را تحت‌الشّعاع خود قرار دهد. 🔹حتّی اگر روز نهم ربیع که به ، یعنی عید شکافته شدن معروف است و به تعبیری عیدالزهرا سلام الله علیها هم نامیده می شود، روز کشته شدن دومی هم باشد -که گفتیم واقعاً این‌گونه نیست. روز کشته شدن دومی روز بیست‌ششم ذی‌الحجّه است به‌دست ابو‌لؤلؤ- شایسته نیست جشن بگیریم. 🔹 به‌هرحال، روز نهم ربیع‌الاوّل یقیناً روز کشته شدن دومی نیست. بعضی نقل کرده اند روز کشته شدن عُمَرسَعد به‌دست مُختار ثَقَفی است؛ یعنی روز نهم ربیع‌الأوّل، روزی است که مُختار ثَقَفی به انتقام خون اباعبدالله علیه السلام عمرسعد را کشت و سر از بدنش جدا کرد. این حادثه ممکن است واقعیت داشته باشد؛ البته باید بتوانیم سند تاریخی یی به‌عنوان مؤیّد این زمان برای این حادثه پیدا کنیم. در بعضی از تقاویم دیده ام که نوشته شده نهم ربیع‌الاوّل، روز کشته شدن عمرسعد است؛ ولی یقیناً خلیفه ی دوم روز نهم ربیع‌الاوّل کشته نشده است. منتها این روز را به‌عنوان عیدالزهرا سلام الله علیها جشن می گیرند. استاد مهدي طیب ┈┉┅━❀🏴❀━┅┉ @ahlevela
(قسمت اول) 🔹 در احادیثی که از پیامبر اکرم و ائمّة معصومین علیهم افضل صلوات المصلّین در کتب معتبر حدیثی ذکر گردیده است، حبِّ فی الله و بغض فی الله، یعنی دوستی به خاطر خدا و دشمنی به خاطر خدا، لازم و ملزوم یکدیگر و به عنوان محکم‌ترین پیوند دهنده ی بین شخص و ایمان راستین و آنچه ایمان در آن خلاصه می‌شود، معرّفی شده است. 🔹 امام باقر علیه السّلام می‌فرمایند: هنگامی که خواستی پی ببری که خیری در خودت هست، به قلب خود نظری بیفکن. پس اگر اهل طاعت الهی را دوست و اهل معصیت پروردگار را دشمن می‌دارد، بدان در تو خیری هست و خداوند تو را دوست می‌دارد. ولی آن گاه که اهل طاعت الهی را دشمن و اهل معصیت خداوند را دوست می‌دارد، بدان که در تو خیری نیست و خداوند تو را دشمن می‌دارد. 🔹و پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم می‌فرمایند: محکم‌ترین دستگیره ی ایمان دوست داشتن در راه خدا و دشمن داشتن در راه خدا و به ولایت اولیاء خدا گردن نهادن و از دشمنان خدا بیزاری جستن است. همچنین آن حضرت فرمودند: در راه خدا مهر بورز و در راه خدا دشمن بدار و در راه خدا بپذیر و در راه خدا دشمنی کن، زیرا جز از این راه نمی‌توان به ولایت الهی نایل شد. پس آن گاه به علیه السّلام اشاره کرده و فرمودند: آیا این را می‌بینی؟ راوی عرض کرد: آری. حضرت رسول فرمودند: دوستِ این، دوست خداست، پس او را دوست بدار و دشمنِ این، دشمن خداست، پس او را دشمن بدار. 🔹 از حضرت صادق علیه السّلام پرسیدند آیا دوستی و دشمنی از ایمان است؟ حضرت فرمودند: آیا چیزی جز دوستی و دشمنی است؟ 🔹باید توجّه داشت که حبّ و ، اصل، و بغض و ، از تبعات و لوازم آن است. یعنی شخصی که کسی را دوست می‌دارد، بالتّبع دشمنان او را دشمن می‌دارد. بنابراین محبّت و دوستی خدا و اولیاء خدا، اصل، و نفرت و عداوت دشمنان خدا و دشمنان اولیای خدا، از لوازم و تبعات آن است. 📘 استاد مهدی طیب، ، ص 191-193. ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝
(قسمت چهارم) (1) ✔️به موجب آیات متعدّد قرآن کریم کسانی که اهل ‌بیت علیهم السّلام را نموده و آن بزرگواران را مورد تعدّی و ستم قرار دادند مورد خداوند و ملائکه و مؤمنانند. به چهار مورد از آیات مزبور اشاره می‌کنیم. 🔹١- اِنَّ الَّذینَ یُؤذونَ اللهَ وَ رَسولَهُ لَعَنَهُمُ اللهُ فِی الُّدنیا وَالاخِرَةِ وَ اَعَدَّ لَهُم عَذاباً مُهیناً: هر آینه خداوند کسانی را که خدا و رسولش را می‌آزارند، در دنیا و آخرت لعنت می‌کند و عذاب خوارکننده‌ای برای آنان آماده نموده است. 🔹 با توجّه به اینکه اهل سنّت در حدّ تواتر از عایشه نقل کرده‌اند که پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: پارة تن من است. هر کس او را بیازارد مرا آزرده است. 🔹 و در منابع معتبر خود ماجرای حمله به خانة علیها السّلام و به آتش کشیده شدن خانه و مورد ضرب و شتم قرار گرفتن و مجروح شدن آن حضرت و به شهادت رسیدن جنینی که در رحم آن حضرت بود را نقل کرده و این را که علیها السّلام به دو طرّاح و سرکردة غائلة حمله به خانة خود، فرمودند: خدا و ملائکة الهی را شاهد می‌گیرم که شما دو نفر مرا به خشم آوردید و رضایت مرا رعایت نکردید و اگر به ملاقات پدرم نایل شوم از شما دو نفر نزد او شکایت می‌کنم، ذکر نموده و تصریح کرده‌اند که علیها السّلام در حالی از دنیا رفتند که از آن دو غضبناک بودند و نخستینِ آن دو، در آخر عمر خویش آرزو می‌کرد کاش دستور حمله به خانة علیها السّلام را نداده و خانة آن حضرت را نگشوده بود و با عنایت به حدیثی که امیرالمؤمنین از حضرت صادق علیه السّلام از پیامبر نقل نموده‌اند که به آن حضرت فرمودند: یا علی هرکس مویی از تو را بیازارد هرآینه به من آزار رسانده است و هر کس مرا بیازارد هر آینه خدا را آزار داده است و هرکس خدا را بیازارد خدا بر او باد. مورد الهی بودن غاصبان حقّ حضرت امیر و ظالمان به حضرت زهرااز حضرت صادق عليه السّلام به موجب آیة مزبور جای تردید ندارد. ↩️ لذا در تفسیر علی بن ابراهیم ذیل همین آیه از امام عسکری علیه السّلام نقل شده است که این آیه در مورد کسی که حقّ امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را کرد و حقّ فاطمه صلوات الله علیها (فدک) را از او باز ستاند و حضرتش را مورد اذیّت و آزار قرار داد، نازل شده است و پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود هر کس را در دوران زندگی من بیازارد مانند کسی است که او را پس از مرگ من بیازارد و هرکس او را پس از مرگ من بیازارد همچون کسی است که او را در دوران زندگی من آزار داده باشد و هر کس او را بیازارد هر آینه مرا آزار داده است و هرکس مرا بیازارد هر آینه خداوند را آزار داده است و این همان سخن خداوند در قرآن کریم است که اِنَّ الَّذینَ یُؤذونَ اللهَ وَ رَسولَهُ..." 📘 استاد مهدی طیب، ،ص 200-204. @ahlevela
✨« يا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَكِ‏ اللهُ‏ الَّذِی خَلَقَكِ قَبْلَ اَنْ يَخْلُقَكِ فَوَجَدَكِ لِما امْتَحَنَكِ صابِرَةً» ای بانوی امتحان داده‌ای که خدایی که تو را آفرید، پیش از آن که تو را بیافریند، تو را آزمود. قبل از خلقتت در پیشگاه الهی امتحان دادی. ✨« فَوَجَدَكِ لِما امْتَحَنَكِ صابِرَةً» و خدای تو تو را در مسیر آنچه که تو را با آن امتحان کرد ثابت قدم و صابر و شکیبا و صبور یافت. ✨« وَ زَعَمْنا اَنّا لَكِ اَوْلِياءُ وَ مُصَدِّقُونَ وَ صابِرُونَ لِكُلِّ ما اَتانا بِهِ اَبُوكِ صلي الله عليه و آله و سلم وَ اَتانا بِهِ وَصِيُّهُ عليه السلام » یا فاطمه‌ی زهرا! ما ادّعا نمی‌کنیم، یقین هم نداریم، مطمئن هم نیستیم، فقط گمان می‌بریم و «وَ زَعَمْنا» این گونه می‌اندیشیم که سر به تو سپرده‌ایم و محبّت تو همه‌ی قلب ما را تسخیر کرده، ما از دوستان شما هستیم، درست است همه با شما دشمنی کردند، همه به جای اینکه تسلیت رحلت رسول الله صلي الله عليه و آله را به شما بگویند با هیزم‌های آتشین به در خانه‌ی شما آمدند؛ به جای اینکه دسته گل و هدیه برای شما بیاورند، تازیانه و غلاف شمشیر آوردند؛ همه نامردی کردند؛ امّا ما گمان می‌کنیم از دوستان شماییم و گمان می‌کنیم از تصدیق کنندگانیم؛ از کسانی هستیم که مقام بلند شما را پذیرفتیم و تأیید و تصدیق کردیم و ایمان آوردیم ✨« و صابِرُونَ لِكُلِّ ما اَتانا بِهِ اَبُوكِ صلي الله عليه و آله و سلم وَ اَتانا بِهِ وَصِيُّهُ عليه السلام» و این‌گونه می‌پنداریم که ما برخلاف مردم سست عهد و پیمان‌شکنی هستیم که هفتاد روز قبل از این واقعه، در غدیر‌خم به امر رسول الله صلي الله عليه و آله دست بیعت در دست امیرالمومنین عليه السلام نهادند، همان مردم ناجوانمردی که «بَخً بَخً لَكَ‏ يا عَلِیُّ اَصْبَحْتَ مَوْلَایَ وَ مَوْلَى كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنةٍ» سردادند، امّا هفتاد روز بعد، این‌گونه این کودتای عظیم و خونین را برپا کردند؛ این‌قدر سست عهد و ناپایدار در راه آنچه که به آن اقرار کرده بودند! امّا ما گمان می‌کنیم، که ما صابر و ثابت قدمیم در راه آنچه که پدر تو پیامبر صلي الله عليه و آله برای ما آورد. 🎤 استاد مهدي طيب _ جلسه ١٥ ارديبهشت ٩٠ 🆔 eitaa.com/ahlevela 🆔 aparat.com/ahle_vela 🆔 @ahlevela_channel 🌐 www.ahlevela.com
✔️به موجب آیات متعدّد قرآن کریم کسانی که اهل‌بیت علیهم‌السّلام را نموده و آن بزرگواران را مورد تعدّی و ستم قرار دادند مورد خداوند و ملائکه و مؤمنانند. به چهار مورد از آیات مزبور اشاره می‌کنیم: 🔹١- اِنَّ الَّذینَ یُؤذونَ اللهَ وَ رَسولَهُ لَعَنَهُمُ اللهُ فِی الُّدنیا وَ‌ الاخِرَةِ وَ اَعَدَّ لَهُم عَذاباً مُهیناً: هر آینه خداوند کسانی را که خدا و رسولش را می‌آزارند، در دنیا و آخرت لعنت می‌کند و عذاب خوارکننده‌ای برای آنان آماده نموده است. 🔹 با توجّه به اینکه اهل سنّت در حدّ تواتر از عایشه نقل کرده‌اند که پیامبر‌اکرم صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم فرمودند: پاره‌ تن من است. هرکس او را بیازارد مرا آزرده است. 🔹 و در منابع معتبر خود، ماجرای حمله به خانه علیها‌السّلام و به آتش کشیده شدن خانه و مورد ضرب و شتم قرار گرفتن و مجروح شدن آن حضرت و به شهادت رسیدن جنینی که در رحم آن حضرت بود را نقل کرده و این را که علیها‌السّلام به دو طرّاح و سرکرده غائله حمله به خانه خود، فرمودند: خدا و ملائکه الهی را شاهد می‌گیرم که شما دو نفر مرا به خشم آوردید و رضایت مرا رعایت نکردید و اگر به ملاقات پدرم نایل شوم از شما دو نفر نزد او شکایت می‌کنم، ذکر نموده و تصریح کرده‌اند که علیها‌السّلام در حالی از دنیا رفتند که از آن دو غضبناک بودند و نخستینِ آن دو، در آخر عمر خویش آرزو می‌کرد کاش دستور حمله به خانه علیها‌السّلام را نداده و خانه آن حضرت را نگشوده بود و با عنایت به حدیثی که امیرالمؤمنین علیه‌السّلام از پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله نقل نموده‌اند که به آن حضرت فرمودند: یا علی هرکس مویی از تو را بیازارد هرآینه به من آزار رسانده است و هرکس مرا بیازارد هر آینه خدا را آزار داده است و هرکس خدا را بیازارد خدا بر او باد. مورد الهی بودن غاصبان حقّ حضرت امیر و ظالمان به حضرت زهرا به موجب آیة مزبور جای تردید ندارد. ↩️ لذا در تفسیر علی‌بن‌ابراهیم ذیل همین آیه از امام عسکری علیه‌السّلام نقل شده است که این آیه در مورد کسی که حقّ امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه را کرد و حقّ فاطمه صلوات‌الله‌علیها (فدک) را از او باز ستاند و حضرتش را مورد اذیّت و آزار قرار داد، نازل شده است و پیامبراکرم صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: هرکس را در دوران زندگی من بیازارد مانند کسی است که او را پس از مرگ من بیازارد و هرکس او را پس از مرگ من بیازارد همچون کسی است که او را در دوران زندگی من آزار داده باشد و هر‌کس او را بیازارد هر آینه مرا آزار داده است و هرکس مرا بیازارد هر آینه خداوند را آزار داده است و این همان سخن خداوند در قرآن کریم است که اِنَّ الَّذینَ یُؤذونَ اللهَ وَ رَسولَهُ..." 📘 استاد مهدی طیّب، ، ص ۲۰۰ - ۲۰۴. @ahlevela
☀️‍ صـــبر کن صبـــح دولتت بـــدمد ✔️ ‍ در افواه هست که وقتی حضرت بقیّةالله الاعظم ارواحنافداه ظهور فرمودند، قبله را به منتقل می‌کنند و مرقد مطهّر حسینی قبله می‌شود. 💛 معنای این سخن آن نیست که از نظر جغرافیایی، سمت ایستادن برای عبادت، از شهر مکّه به شهر تغییر می‌کند. این دریافت اشتباهی از این سخن است. قبله محلّ اقبال انسان است؛ محلّی است که دل انسان به آن رو می کند؛ قلب انسان به آن متوجّه است؛ توجّه انسان به آن متمرکز است؛ «فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ» جایی که وجه انسان، وجه‌هی همّت انسان، روی دل و قلب انسان، همه‌ی حواس و توجّه انسان به آن سمت است، آنجا است. 💛 اینکه قبله به منتقل می‌شود، یعنی روح کعبه، که حقیقت است، و ظهور ولایت در اوج قلّه‌ی آن، که عشقی است که اباعبدالله عليه‌السّلام در عالم ظاهر کردند، آن عشق الهی بروز می‌کند و روح کعبه، که عشق حسینی است، قبله‌گاه قلبها و دلهای انسانها میشود. آیا امروز علائم آن را نمی‌بینیم؟ حتّی به شکل ظاهری عرض کنم؛ مگر چند نفر به مراسم حج مشرّف می‌شوند؟ حتّی سالهایی که خیلی حج شلوغ است؛ ايام اربعین چند نفر در کربلای اباعبدالله عليه‌السّلام بودند؟ آیا به کربلا منتقل نشده است؟ محلّ توجّه دلها و قلبها کربلای اباعبدالله الحسین عليه‌السّلام نشده است؟ و حال خواهید دید در آينده چه اتّفاقی می‌افتد. صبر کن صبح دولتت بدمد کاین هنوز از نتایج سحر است 🎙استاد مهدي طيب / جلسه ٤ ديماه ٩١ @ahlevela