✍به نقل از یکی از مراجع بزرگوار که در حق آیت الله بهجت و امام خمینی(ره) فرمودنده اند: این دو بزرگوار در عمرشان بازی نداشته اند. _یعنی چه؟ یعنی هیچگاه کار غیر عقلانی نکرده اند. بازی از قوّه ی خیال نشأت می گیرد. اگر خیال تابع عقل شد، بازی در نمی آورد. چنین کسی حتّی اگر با فرزندش هم بازی بکند، بازی نمی کند، بلکه مشغول #انجام_تکلیف است. 🔰 با بررسی زندگی امام‌خمینی به دو دوره مهم در سیره عملی و سلوکی ایشان برمی‌خوریم؛ که به حلقات مفقوده زندگی امام مشهور هستند یکی دوران تحصیل به خصوص هنگامی که خدمت #آیت‌_الله_شاه‌آبادی را درک ‌کردند (از ۱۷ سالگی تا ۲۷ سالگی و به مدت حدود ۱۰ سال) از این دوره زندگی امام خمینی به عنوان «غیبت صغری» یاد می کنند و از دوره تبعید (از ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ تا بهمن ۱۳۵۷) امام خمینی با اصطلاح «غیبت کبری» یاد می‌شود ✍در دوره اول زندگی امام که برای ما مفقود هست احتمالا ایشان به همراه استادشان به تکمیل علم و شناخت راه و گذشتن از معبر دنیا و ورود به عالم #ملکوت مشغول بودند و سیر «من‌الخلق الی‌الحق» و نیز «فی‌الحق بالحق» را به پایان رساندند. و کتاب پرارج شرح دعای سحر ره‌آورد این سفر معنوی است. 🔰اما در دوره دوم، ایشان در یک حرکت عمیق و پربرکت به عالی‌ترین مراتب معرفت نفس دست یافتند و سپس با دیده الهی خلق را شناخته (سیر من الحلق الی الخلق بالحق) و در نهایت در کثرات عالم با دیده وحدت بین سفر کرده و #توحید_ناب و صمدی را با تمام وجود یافتند. ره ‌آورد این مرحله در عالم علم به صورت بعضی آثار قلمی همچون «اسرار الصلاه»، «شرح اربعین حدیث» و «مصباح الهدایه الی خلافه و الولایه» برای سالکان عرضه شده است و در عالم عین به تأثیر نفس انسان کامل در نفوس، آدمیان و بیدار کردن هزاران هزار انسان خفته منجر شد

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم ◼️الذین اذا اصابتهم مصیبه قالوا انا لله و انا الیه راجعون.. ▪️خواهر ارجمند سرکار خانم برزگرصفت ▪️مصیبت درگذشت پدر بزرگوارتان موجب تالم و تاثر گردید. آن مرحوم پس از یک دوره بیماری طولانی که ابتلای الهی برای ایشان و شما بود و قطعا موجب تضاعف اجر و غفران می‌باشد، جان به جان‌آفرین تسلیم کرد و به دیدار معبود شتافت. از حضرت احدیت علو درجات وی و صبر و امید را برای شما مسالت دارم و امیدوارم همچون گذشته محکم و استوار به رشد و تعالی خود و جامعه متوجه باشید. ▪️روح‌اله حریزاوی معاون سازمان تبلیغات اسلامی 🆔@b_elmedini

⁉️ #پرسش: چرا در آیه شریف "کل نفس ذائقه الموت" در مورد #مرگ از لفظ چشیدن استفاده شده؟ 🔸 "كل نفس ذائقة الموت و انّما تُوفّون اجوركم يوم القيمة (هر نفسی چشنده #مرگ است)"

📚پاسخ: در قرآن، از #علم_حضوری تعبیر می کنند به ذوق(چشیدن)؛ چون امور چشیدنی را نمی توان با مفهوم و توضیحات لفظی و مفهومی به کسی فهماند؛ بلکه خود شخص باید آن را بچشد تا به آن علم پیدا کند. 🔰مثلاً کسی که تا کنون بستنی نخورده است، مزّه ی آن را نمی داند؛ حال اگر شما بخواهید مزّه ی بستنی را به او بفهمانید چه می کنید؟ هر اندازه هم برایش توضیح دهید، بی فایده است. تا خود او بستنی را نچشد نمی فهمد مزّه ی بستنی چیست. #علوم_حضوری نیز این گونه اند، یعنی با لفظ و مفهوم قابل انتقال نیستند بلکه باید خود فرد، آن علم را با جان خویش بچشد تا به آن پی ببرد. مرگ هم از جمله اموری است که قابل توضیح دادن نیست؛ باید خود فرد آن را به علم حضوری بچشد تا حقیقتش را بفهمد. ✍آنچه با مفهوم و لفظ در مورد مرگ بیان می شود، هیچکدام حقیقت مرگ را روشن نمی سازد. توضیح دادن مرگ به کسی که تا کنون نمرده است، مثل توضیح دادن رنگ و نور است به یک آدمی که مادرزاد نابینا به دنیا آمده است. چنین نابینایی، لفظ آبی و قرمز و زرد و نور را می تواند یاد بگیرد و حتّی مفاهیمی از آنها برای خودش می سازد، ولی حقیقتشان را ادراک نمی کند؛ وقتی حقیقتشان را ادراک می کند که چشمش بینا شود. #حقیقت_مرگ هم به همین نحو با لفظ و مفهوم قابل فهم نیست؛ 🔰 لذا باید خود نفس آن را بچشد. مرگ حقیقتاً مزّه دارد، لکن مزّه ی معنوی دارد. مرگ برای برخی ها تلخ است و برای برخی ها شیرین. در کربلا امام حسین(ع) از حضرت قاسم(ع) پرسید: مرگ در نزد تو چگونه است؟ قاسم(ع) عرض کرد: شیرینتر از عسل است. اینها #موت_اختیاری داشتند لذا مزّه ی مرگ را بارها چشیده بودند و می دانستند که مرگ شیرین است.

🔰در این آیه لفظ "ذائقه = چشنده" صیغه فاعلی است که افاضه دائمی و تدریجی دارد. به این معنی که نفس دائمآ #مرگ را می چشد. چشیدن خوردن مقدار کمی از غذاست پس این معنی مستفاد می شود که "نفس انسانی علی الدوام و به تدریج مرگ را می چشد". آیات از این سنخ در قرآن کریم کم نیستند من جمله در سوره جمعه می خوانیم: قل ان الموت الذی تفرّون منه فانّه ملاقیکم (بگو مرگی که شما از آن فرار می کنید دائما و تدریجا شما را ملاقات می کند. 🔸پیام آیه: 1- مرگ، استثنا ندارد و براى همه است. «كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ» 2- مرگ، امرى وجودى است، نه عدمى. «ذائِقَةُ الْمَوْتِ‌- تُرْجَعُونَ» 3- مرگ، پايان كار نيست، بازگشت به مبدأ است. «إِلَيْنا تُرْجَعُونَ»

✍ #پرسش: چرا من #دختر شدم و پسر نشدم؟ دلیل تفاوت جنسیتی در اسلام چیست؟ چرا من یک پسر نیستم؟ اگر من پسر بودم آزادیهایم بیشتر بود آنها می توانند آزادانه هر جایی حاضر شوند اما ما به خاطر #دختر بودن باید محدود باشیم؟ ( سن ۱۵ سال) 😒

🔰فرض کنیم شما پسر هستید و توجّهی هم به اهداف خلقت ندارید. در این صورت، مثلاً چه کارهایی می توانید انجام دهید، که اکنون نمی توانید؟ آیا غیر از ولگردی و اتلاف عمر، کار دیگری هم هست که پسرها بتوانند انجام دهند و #دخترهای نجیب نتوانند؟! خداوند حکیم می فرماید: « وَ مَا الْحَیاهُ الدُّنْیا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الْآخِرَهُ خَیرٌ لِلَّذینَ یتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ ـــــ چیست زندگى دنیا، جز بازى و سرگرمی؟! در حالی که سراى آخرت، براى آنها که تقواپیشه اند، بهتر است؛ پس آیا تعقّل نمی کنید؟!» (الأنعام:۳۲) 🔸پسران در چه زمینه هایی آزادند؟ آیا جز در بازی و سرگرمی؟ در کوچه ها فوتبال می زنند. استودیم ورزشی می روند و از این قبیل کارها. اینها چه سود حقیقی برای خودشان و دیگران دارد؟! این همه فوتبالیست در دنیا هستند، چه سودی برای بشریّت دارند؟ میلیاردها دلار خرج اینها می شود در حالی که عدّه ای نان شب ندارند. آیا در امور حقیقتاً کمالی، اموری که ابدیّت انسان را می سازند، #دختران امکانات کمتری از پسران دارند؟! اگر زیادی نداشته باشند یقیناً کم ندارند. 🔰لذا پسرها از این آزادی دنیوی چه سود حقیقی برده اند که #دخترها نبرده اند؟! بلکه حتّی سود دنیایی هم نبرده اند، کجا رسد سود اخروی. نتیجه ی دنیوی این آزادی پسرها چه شده است؟ نتیجه این شده که در جامعه ی خودمان، بیش از ۶۰ درصد دانشجویان کشور، دخترند، و کمتر از ۴۰ درصدشان پسر. در برخی جاها این آمار از هفتاد درصد نیز گذشته است؛ نتیجه ی آن آزادی پسران شده است این عقب افتادگی در حیطه ی علم. ✍در زمان رژیم پهلوی دختران این همه رشد علمی نداشتند؛ چون فرقی با پسرها نداشتند؛ و آنها نیز مثل پسرها ول می گشتند. کما اینکه در غرب نیز آمار دانشجویان دختر بر آمار دانشجویان پسر نمی چربد. چون آنجا نیز فرقی بین پسر و دختر نیست. امّا در کشور ما که #دختران مقیّد به مراعات قوائد عفّت هستند، زمینه ای پیش آمده که دختران به جای فرصت سوزی و ول گردی، می توانند به کسب علم و مهارت بپردازند.همچنین آمار اعتیاد به سیگار و موادّ مخدّر و مسکرات و امور مبتذل و امثال آن در میان پسران، چندین برابر دختران است؛ چرا؟ به خاطر همین آزادی کاذب است 🔸انسان وقتی که عاقل می شود، دیگر دنبال آزادی کاذب نمی رود، بلکه خود را به دست خود، خودش را محدودتر می سازند. آزادی زیاد، نفس را قوی و عقل را ضعیف می کند چرا که نفس دوست دارد مشغول بازی و سرگرمی باشد؛ امّا عقل دوست دارد جدّی باشد؛ و رشد کند. ✍ولگردی، دختر و پسر نمی شناسد، اگر دختران هم بخوانند می توانند ولگرد باشند؛ کما اینکه در ممالک غیر اسلامی چنین است؛ یا در همین کشور خودمان، برخی دختران بی قید چنینند. امّا خداوند متعال دوست ندارد که زنها عادت به ولگردی داشته باشند. چرا که مسئولیّت اصلی آنها در دنیا، تربیت انسان است؛ و آنکه می خواهد تربیت کند، باید خودش هم تربیت شده باشد؛ باید خودش هم اهل لغو و بیهوده کاری نباشد. خداوند زن را آفریده تا انسان بپروراند؛

✍توجّه شود که حساب انسان از حساب زن و مرد جداست. انسان نه زن است نه مرد؛ زن و مرد بودن، اموری زائد بر انسان بودن هستند؛ انسان، حقیقتی است پنهان در زیر عنوان مردی و زنی. هر کدام از انسان (زن یا مرد) غایات مخصوص به خود را دارند؛ یعنی هر کدام برای هدفی آفرینش یافته اند. هدف از خلقت انسان، این است که به مقام عبودیّت برسد، که مقام خلیفه اللّهی و مظهر تامّ اسماء الله شدن است 🔰خلاصه ی کلام آنکه: دختر و پسر، هر کدام برای غرضی آفرینش یافته اند؛ و متناسب با آن غرض نیز از آنها تکلیف خواسته شده است. و غرض این دو موجود روی هم، باید بتواند غرض از خلقت انسان را برآورد. اگر از هدفهای حقیقی صرف نظر نموده و نگاهتان به دنیا و هدفهای توهّمی زندگی دنیوی باشد، بدیهی است که پسر بودن را ترجیح دهید. امّا اگر نگاهتان را به ابدیّت بدوزید و هدفهای حقیقی را مدّ نظر قرار دهید، آنگاه قضیّه به عکس خواهد شد. 🔸چرا در روایات، بهشت زیر پای مادران است؟ چرا به زایمان زن، اجر شهید داده می شود. چرا اگر زن در حال زایمان بمیرد، شهید محسوب می شود؟ چرا بدون رضایت مادر، فرزند وارد بهشت نمی شود؟ چرا هر کس چهار دختر را نیکو تربیت کند، بهشت بر او واجب می شود؟ و … ؟ چون غرض از خلقت زن، دقیقاً و مستقیماً در ارتباط با ابدیّت انسانهاست. این است که امام راحل ما فرمودند: « مرد از دامن زن به معراج می رود»

#پرسش : با توجه به این که ائمه همه نور واحد هستند و کمال دارند چرا #امام_زمان(عج) ۱۳۰۰ سال با رنج و سختی و گریه بر ستم ها گریه کرده اند و امام دیگر مثل #امام_رضا (ع) کل امامتشان ۲۰ سال طول کشیده این تفاوت امامت ها از چه چیزی ناشی میشود و خداوند بر اساس چه میزانی حساب میکند؟

✍ #پاسخ: #امام کارش حساب ندارد. بلکه هیچکدام از مخلصین حساب برزخی و اخروی ندارند. حساب مال غیر مخلصین است. مردم دو گروهند؛ عدّه ای به #لقاء می رسند که حساب اعمال ندارند. چون اصلاً خودی ندارند که بخواهند حساب پس بدهند، آنها فانی فی الله هستند. امّا عدّه ای دیگر که کم یا بیش اهل دنیا بوده اند، باید حساب پس بدهند. 🔰 و فرمود: « وَ نُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ إِلاَّ مَنْ شاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فیهِ أُخْرى‏ فَإِذا هُمْ قِیامٌ ینْظُرُونَ ــــ و در «صور» دمیده مى‏شود، پس همه ی کسانى که در آسمانها و زمین هستند مدهوش می شوند، جز کسانى که #خدا بخواهد؛ سپس بار دیگر در «صور» دمیده میشود، ناگهان همگى به پا مى‏خیزند و در انتظار(حساب و جزا) هستند.» (الزمر:۶۸) 🔸پس عدّه ای هستند که صور اسرافیل اثری در آنها ندارد، و آنها مشمول حکم قیامت و حساب اعمال نیستند. بلکه طبق روایات، آنها خودشان از مردم حساب می کشند. چون حاکم بر قیامت هستند. اینها از صاحب صور (اسرافیل) نیز برترند؛ لذا #صور_اسرافیل سلطه ای بر آنها ندارد

✍ امام، #فاعل_بالتّجلی است نه فاعل بالقصد مردم عمل می کنند که کسب کمال کنند، امّا #معصوم، چون کمال دارد عمل می کند. مردم عبادت می کنند که عبدالله شوند، امّا معصوم چون عبدالله است عبادت می کند. لذا معصوم، مکلّف به تکالیف شرعیه نیست بلکه تکالیف شرعیه از فعل و قول او انتزاع می شوند. 🔰تکلیف یعنی کاری که با دشواری و سختی انجام گیرد. نماز برای مردم عادی سخت است، چون به منزله ی صعود است. امّا نماز برای #معصوم، از هر لذّتی گواراتر است، چون نماز او تنزّل است نه صعود؛ یعنی او خود را پایین می آورد تا مردم از او الگو بگیرند و الّا اگر معصوم بخواهد در آن مقامی که دارد استقرار یابد، آنی روحش در بدنش باقی نمی ماند. اینها چون مأمورند در بدنشان بمانند در بدنشان مانده اند و الّا هیچ علاقه ای به ماندن در دنیا ندارند. اینها همه جوره خود را فدای ما کرده اند. 🔸پس کار #امام پاداش ندارد که بپرسیم پاداش امام زمان(ع) زیادتر است یا پاداش امام رضا (ع). هر دو مأمورند برای کاری، و برایشان هم فرقی نمی کند که آن مأموریت چه باشد و چه اندازه طول بکشد. چون #امام چنان غرق در معرفه الله است که اصلاً خودی برای خود نمی بیند که نوع مأموریت برایش فرق بکند. کما اینکه دنیا و آخرت هم برای او فرقی نمی کند. امام در هر جا و در هر حال باشد، فانی فی الله است. لذا نه علاقه ای به دنیا دارد نه علاقه ای به بهشت. جز خدا برای چیزی ارزش قائل نیست؛

✍ #تفاوت_امام امامت، امامت است و تفاوتی ندارد. همه ی ائمه(ع) یک جور امامت نموده اند. آنچه فرق داشته، اوضاع زمان و نیازهای زمان بوده است. آب، آب است، چه در لیوان باشد و چه در کوزه. یک امامت است که در قالبهای زمانی و مکانی مختلف، به صورتهای متفاوتی ظهور می کند. لذا تفاوت در خود امامت نیست، بلکه تفاوت در ظرف ظهور امامت است. 🔰 در کتاب انسان ۲۵۰ ساله به نقل از مولف آمده است: زندگی این بزرگواران، علیرغم تفاوت ظاهری، در مجموع یک حرکت مستمر و طولانی است که از سال دهم یازدهم هجرت شروع می‌شود و ۲۵۰ سال ادامه پیدا می‌کند و به سال ۲۶۰ که سال شروع غیبت کبری است، در زندگی #ائمه_علیهم‌السلام خاتمه پیدا می‌کند.