🔰 مجالس عزای حسینی مایه برکت و رحمت است، نگذارید وسیله شیوع کرونا شود 🔻 رهبر معظم انقلاب صبح امروز در پیام تلویزیونی درباره وضعیت بیماری کرونا: مجالس عزای حسینی و عاشورا مایه‌ی برکت و رحمت الهی است. مایه توجه برکات الهی به کشور و ملّت است. ما به این مجالس احتیاج داریم، باید باشد این مجالس منتها با کمال دقت و شدّت بایستی مراعات این شیوه‌نامه‌ها بشود. واقعاً هم مسئولینی که مجالس را ترتیب میدهند، هم آقایان منبریها و وعّاظ یا مداحانی که مجلس را اداره میکنند، هم آحاد مردمی که در این مجالس شرکت میکنند بایستی ملاحظه‌ کنند، با دقت شیوه‌نامه‌ها رعایت بشود، فاصله‌ها رعایت بشود. نگذارند که این مجالس خدای نکرده وسیله‌ی شیوع بشود تا مخالفین، دشمنان بتوانند این مجالس را طعن کنند، بگویند مجالس حسینی موجب شیوع شد، این را نباید بگذارید یک چنین اتفاقی بیفتد. رعایت بشود در این مجالس، به دقت بایستی رعایت بشود. #احوال_حوزه #شیراز #کرونا #عزاداری #امام_خامنه_ای کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین(ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) #جلسه‌ی_چهارم: هدف از اقدام اجتماعی، رساندن خیر اکثر به انسان‌هاست. خیر، وحدت و هدایت عمومی به سمت رشد است. T.me/reza_tabibzade

امام علی(ع) با بررسی جمیع جهات، صبر در برابر خلفا را عاقلانه‌تر می‌داند. برای هر اقدام اجتماعی باید حجت عقلی، شرعی و عقلائی داشته باشیم که بینی و بین الله با انگیزه‌ی جلب رضایت الهی انجام شده باشد. خداوند متعال امر فرموده که نیکوترین مواضع را بگیریم و مراقب باشیم که شیطان تلاش می‌کند که بین مردم شکاف و تفرقه بیاندازد. حق را بیان کنیم اما مراقب باشیم نحوه‌ی بیانمان به اختلاف اجتماعی و تفرقه دامن نزند؛ دعواها را با حرف‌هایمان تندتر نکنیم. هدف و انگیزه باید انجام حق و جلب رضایت الهی باشد؛ خداوند فرموده که برای بندگانش کفر را نمی‌پسندد و شکر (انجام درست امور) را می‌پسندد. پس در هر اقدام اجتماعی (از امر به معروف و نهی از منکرهای فردی گرفته تا حرکات جمعی کلان) باید دلیل عقلی، شرعی و عقلایی داشته باشیم مبنی بر این‌که این اقدام و نحوه‌ی آن، وحدت‌بخش و هدایت‌گر است. این‌چنین اقدامی، «قیام لِلّه» است. اما اگر صرفا از سر عصبانیت یا برای خنک کردن دلمان یا برای خالی کردن عصبانیتمان اقدامی ولو به ظاهر مذهبی کنیم، در واقع «قیام لِنفس» کرده‌ایم؛ قیام برای خود. امام خمینی(ره) در تشریح علت مشکلات اجتماعی دوران اشغال ایران توسط متفقین، قیام برای خود را دلیل همه‌ی بدبختی‌های اجتماعی می‌داند. در مقابل قیام لِلّه است که مایه‌ی سعادت جامعه می‌شود. پس زمینه‌ی کمال جامعه، قیام افراد برای خداست و زمینه‌ی چنین قیامی، وحدت اجتماعی است. از امور اجتماعی خُرد مثل روابط خانوادگی شروع کنیم تا بتوانیم در امور اجتماعی کلان نیز، قیام لِلّه داشته باشیم. در نحوه‌ی ارتباط با اعضای خانواده، چقدر افزایش محبت و وحدت و نیکی را برای رضای خدا در نظر می‌گیریم و چقدر بر اساس حال و حوصله و دلمان عمل می‌کنیم؟ انسان با تمرین و تکرار و آگاهی و تذکر، می‌تواند به جایی برسد که حقیقت اعمال را بفهمد؛ بر اساس آموزه‌های قرآن، گناه حقیقتا دردآور و رنج‌آور و ناگوار است، ولی دنیا و شیطان و نفس، آن را زینت داده‌اند؛ اما بعد از مرگ، همه متوجه این حقیقت می‌شویم. از طرف دیگر، آن‌چه حقیقتا گوارا باشد را خداوند حلال کرده. اگر انسان این را بفهمد به جایی می‌رسد که مثل امام حسین(ع) بگوید: من نیکی را روست دارم و از بدی، بدم می‌آید. آن‌گاه است که با میل و شوق و رضایت و خشنودی خوبی می‌کند و از بدی می‌پرهیزد؛ «راضیةً مرضیة». #رضا_طبیب_زاده #یادداشت_های_یک_طلبه_نوپا T.me/reza_tabibzade #احوال_حوزه #شیراز #امام_علی #امام_خمینی #خلفا کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

💠ابوحامد غزالی مدافع یزید! 🔸واقعه کربلا از وقایعی است که نه قابل‌انکار است و نه می‌توان اصل آن را تحریف کرد. 🔻جنگی که یاران خداوند که در آن شهید شدند؛ امام حسین(علیه‌السلام) و اهل‌بیت و یاران باوفای او بودند و در طرف مقابل دشمنان خدا، یزید بن معاویه و عبیدالله بن مرجانه و عمر بن سعد و شمر و یاران آن‌ها بودند. 🔻ابو حامد محمد غزالی در دفاع از یزید می‌نویسد: «لعن مسلمانان جایز نیست و یزید مسلمان است و نسبت قتل یا امر یا رضای به قتل حسین به او کردن سوءظن به مسلمین است و به حکم کتاب و سنت حرام و هر کس گمان صحت این نسبت کند در غایت رعونت (حماقت) است...و برفرض که بر مسلمی قتل مسلمی ثابت شود نزد اشاعره موجب کفر نیست و تواند بود (احتمال دارد) که قاتل بعد از توبه بمیرد و لعن کافر بعد از توبه جایز نیست فکیف به قاتل و چگونه معلوم می‌شود که یزید توبه نکرده پس لعن هیچ مسلمان جایز نیست و هر که لعن کند او را فاسق و معصیت‌کار خواهد بود...»1 🔰حال سؤالی که می‌بایست از فرقه گنابادیه پرسید: آیا شما یزید را لعن می‌کنید یا نه؟ و یا امام غزالیِ شما با این گفتارش مسلمان است یا یزیدی؟ آیا محمد غزالی لعن‌هایی که از ائمه‌ی معصومین نسبت به قاتلین سیدالشهداء (علیه‌السلام) واردشده است؛ علی‌الخصوص در زیارت عاشورا، را مشاهده کرده است؟ 📚پی‌نوشت: [1]. طهرانی؛ ابوالفضل بن ابوالقاسم، شفاء الصدور فی شرح زیاره العاشور؛ جلد ١، ناشر: مرتضوی؛ تهران، ١٣٧۶، صفحه 438-439. #احوال_حوزه #شیراز #نقد_تصوف #غزالی #یزید #امام_حسین علیه‌السلام کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین (ع) : و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) #جلسه‌ی_پنجم: امام حسین(ع) در آغاز خلافت امام علی(ع) - اقامه‌ی حق، تنها ارزش و فایده‌ی حقیقیِ حکومت - موضع قدرت، موضع بخشش و گذشت و رأفت

امام حسین(ع) در زمان بیعت مردم با امیر مؤمنان علی(ع)، حدیثی از پیامبر(ص) درباره‌ی هدایت‌گری امام علی(ع) نقل می‌کند. هدف از کنش‌گری اجتماعی، هدایت‌گری به سمت رشد و تعالی است. بر اساس آموزه‌های قرآنی، لازمه‌ی هدایت‌گری، نرم‌خویی و نیکورفتاری است. خداوند به موسی(ع) و هارون(ع) دستور داد که برای هدایت فرعونی که طغیان‌گر بود، با بیانی نرم و نیکو سخن بگویند. همچنین، نرم‌خوییِ پیامبر اسلام(ص) را از رحمت‌های الهی و دلیل موفقیت ایشان در هدایت‌گری دانسته. هدایت‌گری به سمت رشد و تعالی، با ایجاد محبت نسبت به نیکی‌ها در مردم است؛ انسان‌ها باید خوبی و رشد و تعالی را دوست داشته باشند تا به سمتش بروند و محققش کنند؛ با زبان تند، نمی‌شود محبت در دل‌ها ایجاد کرد. امام علی(ع) بعد از قتل عثمان، از پذیرش خلافت پرهیز می‌کند و دلیلش را وضعیت اجتماعی می‌داند که در آن حق و باطل در هم آمیخته و حقایق پنهان و ناشناخته است و در نتیجه مردم آمادگی و تحمل حکومت حق را ندارند. اما به خاطر حضور مردم و اقامه‌ی حجت برای یاری ایشان، از آن‌جا که مردم اظهار اراده برای قیام لِلّه می‌کنند و به خاطر عهدی که خداوند از آگاهان گرفته که در برابر ظلم و برای یاری مظلوم قیام کنند، این خلافت را می‌پذیرد. اما اگر این‌ها نبود، دنیا در منظر امام علی(ع) از آب بینی بز نیز پست‌تر بود. ارزش دنیا به اقامه‌ی حق است. امام حسین(ع) بیان می‌فرماید که در زمانه‌ای که به حق عمل نمی‌شود و از باطل نهی نمی‌شود و از دین حق چیزی بر جا نمانده، مؤمن باید مشتاق مرگ باشد. بعد از بیعت با امام علی(ع)، عده‌ای پیمان شکسته و جنگ جمل را راه انداختند. امام علی(ع) به محض پیروزی در جنگ، اعلان کرد که ما کسی را که فرار کرده نمی‌کُشیم، مجروحان را خلاص نمی‌کنیم، هر کس درِ خانه‌اش را بسته در امان است، هرکس سلاح بر زمین بگذارد در امان است... . مروان ابن حکم که در حین جنگ اسیر شده، حسنین(ع) را واسطه می‌کند برای آزادی. امام حسین(ع) شفیع او می‌شود و امام علی(ع) او را آزاد می‌کند، گرچه می‌داند و می‌گوید که در آینده چه جنایت‌هایی خواهد کرد؛ اما مجازات پیش از جنایت، قبیح است. در این دستگاه فکری و کنشی، در موضع قدرت، برخورد با مخالفان و توده‌ی مردم، با نهایتِ رأفت و رحمت و گذشت است. همچنین است در روابط فردی. کینه‌توزی و تلاش برای انتقام و تلافی مسائل شخصی، پسندیده نیست. از دیدگاه قرآن، هرکس خوبی کند به خودش خوبی کرده، پس جایی برای منت نمی‌ماند و هرکس بدی کند به خودش بد کرده، پس جایی برای انتقام نمی‌ماند. البته دفاع از حق شخصی نیز مجاز است، ولی این لزوما به معنای کینه‌توزی نیست. در تاریخ انقلاب‌های جهان، پس از پیروزی، کشتار و اعدام وابستگان رژیم سابق، رایج است. انقلابیون فرانسه پس از پیروزی، حداقل هفده هزار نفر را اعدام کردند؛ انقلابیون روسیه دست کم هفتصدهزار نفر را و رهبران انقلاب فرهنگی چین، حدود بیست میلیون نفر را اعدام کرده و کشتند. اما پس از انقلاب اسلامی ایران، مدتی که گذشت امام خمینی(ره) از اعدام نکردن جنایت‌کاران رژیم سابق ابراز پشیمانی کرد. قبل و بعد از این سخنرانی، تا اسفند پنجاه و هشت، تنها چهارصد و سی و هشت نفر اعدام شدند. آمارهایی که از اعدام در ایران ارائه می‌شود و ارقام بالاتری است، مربوط به مجموع اعدام‌هایی است که به دلایل مختلف بوده. اما آمار اعدام وابستگان رژیم سابق، همین عدد است. شاید عده‌ای با همین اعدام‌ها هم مخالف باشند یا صحبت از ارزش جان انسان کنند؛ این بحث دیگری است که باید در جای خود بررسی شود. اما در مقایسه‌ی جامعه شناختی بین چهار انقلاب بزرگ دنیا (فرانسه، روسیه، چین و ایران)، این اختلاف رقم کشتار، کاملا معنادار است. #رضا_طبیب_زاده #یادداشت_های_یک_طلبه_نوپا T.me/reza_tabibzade #احوال_حوزه #شیراز #عاشورا #امام_حسین کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

🔴 اکثر آموزش‌های دینی ما به درد نمی‌خورد! ⚠️تربیت دینی ما در آموزش و پرورش، مساجد و منابر اکثرا صحیح نیست 👈🏻 با اعتقاد به بهشت و جهنم نمی‌شود حجاب را درست کرد ➕سخن ۵۰سال قبل #نابغه_ناشناخته_قرن در این‌باره @Panahian_ir #احوال_حوزه #شیراز #مسئولیت‌پذیری #استقلال کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین (ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) #جلسه_ی_ششم: امام حسین(ع) در زمان جنگ صفین - واقعیتِ زشت، تلخ، ناگوار و نامحبوبِ جنگ، مگر در زمان ناچاری در جهت قیامِ لِلّه - خطرِ عجله در قضاوت، تصمیم و اقدام - خشم و ترس، دو عاملِ قوی و خطرناکِ عجله

زمانی که معاویه علَم جنگ با امام علی(ع) را بلند کرد، امام حسین(ع) در دعوت مردم به آمادگی برای این جنگ، شرّ جنگ را زشت، مزه‌اش را تلخ و آن را ناگوار می‌داند. البته زمانی که چاره‌ای جز جنگ نیست، کسی که خود و تجهیزاتش را برای رویارویی با جنگ آماده کرده باشد، تحسین می‌کند؛ اما بیان می‌دارد که کسی که برای جنگ شتاب داشته باشد پیش از این‌که زمانش باشد و جمیع جهات را بررسی کرده باشد، هم نفعی برای جامعه‌اش ندارد و هم خود را تباه و هلاک می‌کند. در سیره‌ی اهل بیت(ع)، جنگ فی نفسه مطلوب نیست، لذا هیچ‌یک شروع کننده‌ی هیچ جنگی نبوده‌اند؛ تمام جنگ‌های پیامبر(ص) و ائمه(ع)، یا دفاع در برابر لشکرکشی دشمن بوده، یا پاسخ به ظلم و تجاوز و حملات محدودِ دشمن. امام علی(ع) د ر مواجهه با تبلیغات سوء، توهین‌ها و تشویش اذهان عمومی از طرف خوارج، هرگز دست به خشونت نزد و جنگ با آن‌ها زمانی رخ داد که آن‌ها دست به اسلحه برده و شروع به قتل و غارت کردند. امام حسین(ع) در قیام خود، تا روز عاشورا، اعلام جنگ نمی‌کند و عملا هم از آن پرهیز دارد. تا این‌که روز عاشورا فرمود که مرا در دو راهیِ جنگ یا ذلت گذاشته‌اند و هرچه کردم راه سومی باقی نماند، اما اکنون، هیهات مِنَّا الذِّلَّة... . قرآن پیامبر(ص) را حتی در برابر دشمنانِ کافر، دعوت به صبر و عدم عجله می‌کند. قرآن نوع انسان را بسیار عجول می‌داند، اما او را امر به کنترل این عجله می‌کند. انسان در موقعیت‌های هیجانی، به خصوص در هنگام خشم (که یکی از قوی‌ترین قوای درونی است)، عجول‌تر می‌شود، واقعیت را به درستی نمی‌بیند، قضاوت نابه‌جا می‌کند، تصمیم نادرست می‌گیرد و اقدام نابخردانه می‌کند. لذا این‌جا بهترین جولان‌گاه برای شیطان است. در قرآن و سیره‌ی اهل بیت(ع) فرو خوردن خشم، یک فضیلت لازم برای مؤمن است. عجله کردن باعث می‌شود، بدون تفکر درست، بدون اطلاع کامل، بدون در نظر گرفتن ابعاد مختلف و جمیع جهات، موضعی بگیریم، تصمیمی بگیریم، حرفی بزنیم، اقدامی کنیم که اشتباه باشد. این حالت متاسفانه در بین ما انسان‌ها بسیار رایج و البته در روابط اجتماعی، بسیار آسیب‌زاست. همچنین ترس نیز باعث عجله می‌شود؛ قرآن کریم ضمن نهی از دوستی (ِذلیلانه) با مسیحیان و یهودیان، بیان می‌فرماید که عده‌ای به خاطر ترس از این‌که مبادا از ناحیه‌ی آنان آسیبی ببینند، در دوستی و هم‌پیمانی با آنان عجله می‌کنند. قرآن این را به دلیل بیماریِ دل می‌داند. اما در جایی که با اطلاع و تعقل و در نظر گرفتنِ همه‌ی ابعاد ممکن، می‌دانیم کاری درست است، دیگر تعلل خوب نیست و باید شتاب کرد. قرآن ما را در این موارد دعوت به شتاب و سبقت از دیگران کرده است. یکی از آفات رشد و عوامل تباهی انسان، «تسویف» در این امور است؛ یعنی دست دست کردن و کار امروز را به فردا انداختن. امام خمینی(ره) از اولین باری که علیه رژیم طاغوت موضع صریح و علنی گرفت (سال بیست و سه) تا اولین باری که رسما اعلام کرد شاه باید برود (سال پنجاه و شش)، سی و سه سال صبر کرد و با دقت و هوشیاری پیش رفت. در مواجهه با دشمنان، موضع نظام باید پرهیز از جنگ بوده اما در برابر هر جنگ احتمالی، آماده و مستحکم باشد؛ که تا کنون این‌گونه بوده. هنگام حمله‌ی آمریکا به عراق و تهدید ایران، عده‌ای از سیاسیون معتقد بودند که تمامیت ارضی ایران در خطر است و باید هرچه زودتر با آمریکا علیه صدام هم‌پیمان شویم تا هم با صدام که دشمنمان است بجنگیم و هم از حمله‌ی آمریکا به ایران جلوگیری کنیم؛ حتی نمایندگان مجلس وقت، نامه‌ای در این راستا به رهبری نوشتند. اما رهبری مخالفت کرد و از «ترس» برحذر داشت. #رضا_طبیب_زاده #یادداشت_های_یک_طلبه_نوپا T.me/reza_tabibzade #احوال_حوزه #شیراز #جنگ #شیطان کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

#حدیث 🌼🌸🌼🌸🌼🌸 ✅ثواب گریه بر امام حسین(ع) ✍امام رضا(ع) فرمودند: هر مؤمنی که به خاطر شهادت امام حسین(ع) گریه کند تا اشکش بر گونه‌هایش جاری گردد، خداوند منان غرفه‌ای در بهشت به او دهد که مدت‌ها در آن ساکن گردد. و هر مؤمنی به خاطر آزاری که از دشمنان ما در دنیا به ما رسیده گریه کند تا اشکش بر گونه‌هایش جاری شود، خداوند متعال در بهشت به او جایگاه شایسته‌ای دهد و هر مؤمنی در راه ما اذیت و ازاری به او رسد پس بگرید تا اشکش بر گونه‌‌هایش جاری گردد، خداوند متعال آزار و ناراحتی را از او بگرداند و در روز قیامت از غضب و آتش دوزخ در امانش قرار دهد 📚کامل الزیارات/صفحه ۳۲۲ #احوال_حوزه #شیراز #امام_حسین علیه‌السلام #محرم کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین (ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) #جلسه_ی_هفتم: امام حسین(ع) و مسأله‌ی حکمیت و صلح امام حسن(ع) - اراده‌ی مردم، مقدم بر اراده‌ی هر حکومتی - رشد حقیقی، در گروی اراده‌ی آزاد

حکومت حق، تنها با اراده‌ی مردم برپا می‌شود؛ حکومتی که بر خلاف اراده‌ی مردم شکل بگیرد، حتی اگر معصوم(ع) در رأس آن باشد، حکومت حق نیست. لذا امام علی(ع) فرمود که اگر حضور و اراده‌ی مردم نبود، حکومت را نمی‌پذیرفتم؛ درحالی‌که حکومت، حق ایشان بود. انسان بودنِ انسان، به داشتنِ اراده و اختیار است؛ کمال انسانی، در گروی انتخاب و اراده‌ی خوبی‌هاست؛ ایمان، میل و گرایش قلبی است؛ هدایت، باید به ایمان منجر شود؛ لذا رشد دادن و هدایت انسان‌ها، تنها به این است که کاری کنی که او خود، خوبی‌ها را انتخاب کند و به سمتش حرکت کند. حرکت غیر ارادی به سمت خوبی‌ها و بدون علاقه به خوبی‌ها، اساسا رشد و کمال و هدایت‌یافتگی محسوب نمی‌شود. وظیفه‌ی حکومت دینی، رشد و هدایت مردم است. لذا حکومت اسلامی که وظیفه دارد اراده‌ی به‌حقِ مردم را محقق کند، حق ندارد اراده‌ی مردم را (ولو اراده‌ی ناحق) سرکوب کند. چون این مغایر با هدایت‌گری و رشددهی است در این موارد، حکومت، تنها وظیفه‌ی ارشاد و تبلیغ دارد تا مردم، خودشان اراده‌ی حق کنند؛ وگرنه حتی اگر به قیمت از بین رفتنِ حکومت اسلامی هم تمام شود، حقِ سرکوب اراده‌ی مردم را ندارد. امام علی(ع) مخالف پذیرش حکمیت بود و روشن‌گری نیز می‌کرد، اما مردم در نهایت آن را اراده کرده و می‌خواستند. در این تضادِ بین اراده‌ی به حقِ حکومتِ حق، با اراده‌ی ناحقِ مردم، امام(ع)، اراده‌ی خود را به مردم تحمیل نکرد و فرمود: «لَيْسَ لِي أَنْ أَحْمِلَكُمْ عَلَى مَا تَكْرَهُونَ» (من نمی‌توانم شما را مجبور به چیزی کنم که دوست ندارید). در جنگ معاویه با امام حسن(ع)، معاویه پیشنهاد صلحی داد که امام حسن(ع) حکومت را رها کند و او خلیفه شود تا جنگ ادامه نیابد. امام حسن(ع) به شدت مخالف است، چرا که حکومت، حقِ اوست و معاویه دشمن حق است؛ اما عموم مردم خواستار پذیرش صلح شدند. هرچه امام حسن(ع) آگاهی‌بخشی کرد، افاقه نکرد. برخی از موافقان امام(ع)، او را تشویق به ادامه‌ی جنگ، مجبور کردن مردم به آن و نادیده گرفتن اراده‌ی آن‌ها کردند، اما امام حسن(ع) نپذیرفت و این اراده‌ی ناحق مردم را که منجر به سقوط حکومت ائمه(ع) و شکل‌گیریِ حکومتی باطل شد، سرکوب نکرد. در پاسخ به اعتراض حجر ابن عدی به این کار، امام(ع) فرمود: «همه‌ی مردم آن‌چه را تو دوست داری، دوست ندارند... اگر آن‌ها هم در نیت و بصیرت مثل تو بودند، اقدام می‌کردم [ولی این‌گونه نیستند]». پیشنهاد قیام را به امام حسین(ع) دادند، اما ایشان رویکرد و موضع امام حسن(ع) را تأیید و تأکید کرد. این‌ها مبنای تفکر جمهوریتِ نظام اسلامی است. رهبر انقلاب، امسال، نسبت به وجود مخالفانِ جمهوریتِ نظام که حکومت دینی را بی ارتباط با خواست و اراده‌ی مردم می‌دانند، هشدار داد و به عنوان نمونه‌ی افراطیِ این رویکرد، داعش را مثال زد. امام خمینی(ره) با این‌که تنها فقها و علمای دین، مسؤولیت حکومت و سیاست را به دست بگیرند و مردم کنار بروند، به شدت مخالف بود و این را برای ایران، «توطئه‌ای بدتر» از تفکر جدایی دین از سیاست می‌دانست. ایشان معتقد بود اکثریت، رأیشان هرچه باشد، ولو به خلاف، ولو به ضرر خودشان، معتبر است و کسی حق ندارد جلویشان را بگیرد. همچنین ایشان معتقد بود که مردم خودشان می‌فهمند و «لازم نیست که حالا یک چند سال هم ما درسشان بدهیم» که بینش سیاسی پیدا کنند، بعد رأیشان را بپذیریم. پشتوانه‌ی این اطمینان به انتخاب و اراده‌ی مردم همان تفکر و رویکرد امام علی(ع) است که تحمیل اراده (ولو به حق) بر انسان‌ها را نمی‌پذیرد؛ و البته امام خمینی معتقد بود «قهراً مردم وقتی آزاد هستند یک نفر صالح را انتخاب می‌کنند و آرای عمومی نمی‌شود خطا بکند.» همین آزادی و احترام به اراده‌ی مردم است که تضمین می‌کند اگر زمانی خطا کردند و  «اگر غلطی را گذاشتند، قدم اول را که برداشت همین ملت عزلش می‌کنند تمام می‌شود». اما اگر آزادی و اراده را از مردم سلب کنی، نه هدایت شده‌اند، نه درست انتخاب می‌کنند، نه مجالی برای اصلاح انتخاب غلطشان دارند. سرکوب اراده‌ی انسان از طرف دیگران، نابود کردن انسانیت اوست، اما سرکوب اراده‌ی نفس اماره‌ی خود به واسطه‌ی اراده‌ی نفس لوامه‌ی خود، از لوازم رشد است. در حیطه‌ی فردی باید اراده کنیم که اراده‌ی ما به دست عقل و انسانیتمان باشد، نه غریزه و حیوانیتمان. اراده کنیم که اراده‌ی ما به دست عقل کل باشد، به دست خدا؛ نه به دست شیطان. آن‌گاه است که به اوج کمال انسانی می‌رسیم. #رضا_طبیب_زاده #یادداشت_های_یک_طلبه_نوپا T.me/reza_tabibzade #احوال_حوزه #شیراز #جمهوری_اسلامی #آزادی کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze