📗 #درس_اخلاق #جلسه۱۵ هر کسی که در مقام سلوک راه سعادت باشد، و مراقبت از احوالات خود نماید، به قدر استعداد و قابلیت خود بر می‌خورد به آنچه می‌رسد به او از الطاف ربانیه وفیوضات رحمانیه، و لیکن فهم ما ادراک فوق رتبه خود را نمی کند اگر چه باید از بابت ایمان به بعثت، تصدیق و اقرار به آن نماید. همچنان که ما ایمان داریم به #نبوت و خواص پیغمبری و لیکن حقیقت آنها را نمی شناسیم. و عقول قاصره ما احاطه به کنه آنهانمی کند، چنانچه احاطه ندارد #جنین به عالم #طفل، و طفل نمی داند عالم ممیز را، و ممیزعامی نمی فهمد عالم #علماء را، و علماء نمی شناسند عالم #انبیاء و اولیاء را. و به #حکم عنایت ازلیه درهای رحمت های غیر متناهیه #الهیه بر روی هر کسی گشاده، و بخل و « ضنت » [۱] از برای احدی نشده، و لیکن رسیدن به آنها موقوف است به اینکه آئینه دل صیقل داده شود، و از کدورات #عالم طبیعت پاک شود، و زنگ اخلاق ذمیمه از آن زدوده گردد. پس حرمان از #انوار فیوضات الهیه، و دوری از #اسرار ربوبیه، نه از بخل مبدا فیاض است، «تعالی شانه عن ذلک» [۲] بلکه از پرده‌های ظلمانیه ذمایم صفات و عوایق جسمانیه است که بدن آدمی را احاطه نموده است. ---------- [۱]: ۴۴. دریغ. [۲]: ۴۵. خداوند - متعال - بالاتر و برتر از آن است که محرومیت افراد از انوار فیض الهی را به او نسبت داد. @arefein به «عرفان در آیینه عارف» بپیوندید👆