eitaa logo
امامت و امارت
183 دنبال‌کننده
84.5هزار عکس
47.2هزار ویدیو
4.1هزار فایل
گزارش شخصی امامت وامارت پردیسان
مشاهده در ایتا
دانلود
✨🔸✨🔸✨🔸✨🔸✨ ✨ ⭕️چرا برترين و بالاترين معجزه پيامبر گرامى اسلام است؟ 💠همه علما معتقدند كه (ص) است. اينكه مى‌گوييم برترين، به خاطر اين است كه: 🔹اولا: ، كه با روح و فكر مردم سر و كار دارد.[۱] 🔹ثانياً: و هميشگى.[۲] برخلاف بقيه معجزات كه جاودانه نبودند و از بين رفته يا تحريف شده اند. 🔹ثالثاً: معجزه اى است كه چهارده قرن فرياد مى زند: اگر مى‌گوييد اين كتاب آسمانى از سوى خدا نيست، همانند آن را بياوريد[۳] و اين هرگز در قبل و بعد آن مشابهی برايش وجود ندارد. 🔹رابعا: علاوه بر آنكه، ظاهر قرآن، معجزه وار است، ، دنيايی است پر معجزه و دريايی است كه عمق آن براستی مشخص نيست. عبارت لايه های معنايی قرآن، به اين سخن از رسول اكرم (ص) باز ميگردد كه فرمودند: «همانا و باطن آن باطنی دارد تا ۷۰ بطن.»[۴] منظور از اين سخن اين است كه معنای قرآن، باطن آن است و اين باطن، ظاهری است برای معنای بعد و ۷۰ بطن نيز، به خاطر نشان دادن زياد بودن لايه های معنایی است و نه تعداد آن. بدين صورت، عمق معانی قرآن، بی نهايت ميشود. 💠امام صادق (ع) نيز با دسته بندی به چهار بخش ، ، ، ميفرمايند: «... عبارت مخصوص عوام است و اشاره مربوط به خواص است و لطائف‌ برای اولياء است و حقايق مخصوص انبياء.»[۵] اين سخن نيز بيان ميكند كه قرآن، معانی عميقی دارد كه فهم آن تنها برای پيامبران و اوليای خدا ممكن است. بدين ترتيب، هر انسانی بسته به ظرفيت روحی اش، ميتواند بهره‌ای متفاوت از قرآن داشته باشد؛ لذاست كه نه تنها برترين معجزه پيامبر اكرم بلكه است. پی نوشتها: [۱] ۵۰ درس‌اصول‌عقائدبرای‌جوانان آيت‌الله‌العظمی مكارم‌شيرازی، ص۴۵ [۲] البيان‌فی‌تفسيرالقرآن (ابوالقاسم خوئی) ص۶۴ [۳] سوره يونس، آيه‎ ۳۸ [۴] بحارالانوار، ج۸۹، ص۸۷ [۵] مواعظ‌امامان‌عليهم‌السلام (ترجمه جلد ۷۵ بحارالأنوار)، ص۲۴۴ منبع: وبسایت انوار طاها @tabyinchannel
🌺 امام محمد باقر علیه السلام درباره این آیه شریفه ( سوره نحل - آیه ۷۶ ) «هَلْ یسْتَوِی هُوَ وَ مَنْ یأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ هُوَ عَلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ؟ آیا چنین انسانی با کسی که امر به و داد می‌کند و بر راهی راست قرار دارد، برابر است ⁉️» فرموده اند : مراد از کسی که به عدل امر می‌کند بن ابی‌طالب‌ علیه السلام است ✅ 🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊 از امام صادق‌ علیه السلام سؤال شد - آیا با عنوان «امیر المؤمنین» به علیه السلام 🌹 سلام کنیم ؟ فرمودند : هرگز ❌ چون این اسمی است که خداوند پسر ابوطالب علیهما السلام 🌹 برگزیده است و هیچ کس نه قبل از وی و نه بعد از وی به آن نامیده نشده مگر اینکه باشد 👌 📚 بحارالانوار ، جلد ۴١ و ۵۲ _ القطره _ میزان الحکمه @besooyadamiyat
💥☄💥☄💥☄💥☄💥 ☄ ⭕️فرزند آوری در آئینه قرآن (بخش نهم) 🔸در ، آیاتی نقل شده اند که بر تمنّی و دعای برخی از برای دلالت می کنند. این دعا و طلب ها از محضر الهی و متعاقب آن اجابت آنها و تعابیری که خداوند متعال از این اجابت می فرماید، همگی دالّ بر و برکت این موضوع در قاموس فرهنگ قرآنی است. 🔹دیگر سوره ای که به موضوع این تمنی الهی (ع) اشاره کرده است، سوره انبیاء است. در آیه ۸۹ این سوره می خوانیم: «وَ زَكَرِيَّا إِذْ نادى‏ رَبَّهُ رَبِّ لا تَذَرْني‏ فَرْداً وَ أَنْتَ خَيْرُ الْوارِثينَ؛ و زكريا را [به ياد آور] در آن هنگام كه پروردگارش را خواند [و عرض كرد]: پروردگار من! مرا تنها مگذار و تو بهترين وارثانى)!». با توجّه به آیاتی که از سوره های قبل راجع به آن حضرت بیان شد، هم اینک می دانیم که ظرف زمانی بیان این خواسته از سوی زکریا (ع) مربوط به دوره ای است که سالها بر عمر آن حضرت گذشته و برف پيرى بر سرش نشسته بود اما هنوز فرزندى نداشت، زیرا همسرش عقيم و نازا بود. او در آرزوى بود كه بتواند برنامه هاى الهى او را تعقيب كند و كارهاى تبليغی نيمه تمامش را تمام نماید، تا فرصت طلبان بعد از او بر معبد بنى اسرائيل و اموال و هداياى آن كه بايد صرف راه خدا مى شد پنجه نيفكنند. 🔹در اين هنگام با تمام قلب به درگاه خدا روى آورد، و برومندى كرد، و با دعائى كه توأم با نهايت ادب بود خدا را با این بیان خواند که «لا تَذَرْنِي». این فعل در زبان عربی از ماده «وذر» به معناى ترك كردن چيزى به خاطر كمى و بى اعتنايى آمده است. [۱] بنابراین زکریا (علیه السلام) اين حقيقت را بازگو كرد كه اگر تنها بمانم فراموش خواهم شد. نه تنها من فراموش خواهم شد که برنامه هاى من نيز به دست فراموشى سپرده مى شود. [۲] لذا این آیه شریفه می تواند دالّ بر این نکته باشد که تا چه اندازه می تواند و بی اعتبار شدن آدمی گردد و برعکس، برخورداری از این چه جایگاه سازنده ای در زندگی هر شخص می تواند داشته باشد. ... پی نوشت‌ها؛ [۱] فرهنگ معاصر عربی فارسی، ص ۷۴۱ [۲] تفسیر نمونه، ج ۱۳، ص ۴۹۱ نويسندگان: حجّة الاسلام احمد حیدری - علی غبیشاوی منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️چرا خداوند در دنیا به «ظالمان» مهلت می دهد؟ 🔹 (علیه السلام) در خطبه ۹۷ مى فرمايد: «وَ لَئِنْ أَمْهَلَ الظَّالِمَ فَلَنْ يَفُوتَ أَخْذُهُ، وَ هُوَ لَهُ بِالمِرْصَادِ عَلَى مَجَازِ طَرِيقِهِ، وَ بِمَوْضعِ الشَّجَا مِنْ مَسَاغِ رِيقِهِ؛ اگر خداوند، و را [چند روزى] مهلت دهد، چنان نيست كه فرصت مجازات او از دستش برود، او در ، بر سر راه ستمگر است و گلوى وى را در دست دارد؛ هر زمان بخواهد مى فشارد، آنچنان كه نتواند آب دهان را فرو بَرَد». 🔹اين همان چيزى است كه كراراً به آن اشاره كرده و مى فرمايد: «وَ لَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لأَنْفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ؛ [آل عمران، ۱۷۸] آنها كه شدند تصوّر نكنند اگر به آنان مى دهيم به سودشان است؛ ما به آنها مهلت مى دهيم براى آنكه بر خود بيفزايند و براى آنها اى است». و در جاى ديگر مى فرمايد: «اِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ؛ [فجر، ۱۴] به يقين پروردگار تو در [ظالمان] است». اين موضوع، نه تنها در عصر امام على (علیه السلام) و درباره ستمگران شام و گردنكشان لشكر عراق صادق است، بلكه امروز هم براى همه ما درس آموزنده اى است كه درباره ، نبايد سبب غرور و غفلت آنها گردد. 🔹در حديثى از امام صادق (عليه السلام) مى خوانيم كه: «خداوند فرشته‌اى را [براى مأموريتى] به زمين فرستاد؛ مدّتى در زمين ماند و سپس به آسمان عروج كرد؛ به او خطاب شد در زمين چه ديدى؟ گفت: شگفتى هاى فراوانى ديدم و از عجيب‌ ترين چيزهايى كه ديدم اين بود كه بنده اى از بندگانت را غرق نعمتت ديدم؛ رزق و روزىِ تو را مى خورد و ادّعاى خدايى مى كرد، من از جرأت و جسارت او در برابر تو و از حلم تو در برابر او در شگفتى فرو رفتم! خداوند فرمود: آيا از من تعجّب كردى؟! من چهارصد سال به او مهلت دادم، كمترين ناراحتى جسمانى پيدا نكرد و هر چه از دنيا مى خواست به آن مى رسيد و غذا و آب او كمترين تغييرى پيدا نمى كرد [اينها همه براى اين بوده است تا او را بيازمايم و بندگان را هم به وسيله او آزمايش كنم]». پی نوشت‌؛ [۱] الخصال‏، ابن بابويه، انتشارات اسلامى‏، قم، چ اول‏‏، ج ‏۱، ص ۴۱ 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، چ اول‏، ج ۴، ص ۲۸۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel