eitaa logo
امامت و امارت
182 دنبال‌کننده
84.8هزار عکس
47.4هزار ویدیو
4.2هزار فایل
گزارش شخصی امامت وامارت پردیسان
مشاهده در ایتا
دانلود
✍ چــــــرا تربیٺـــــــــ؟... تربیت فرایندی است که در سراسر عمر انسان اتفاق می افتد و جنبه دارد. اسلام به تربیت جانبه فرد معتقد است. 🔸 تعلیم و تربیت یعنی فرد در ابعاد : الف• فکری و عقلانی ب• معنوی ج• اخلاقی د• اجتماعی و• عاطفی ه• بدنی 🔸 تعلیم و تربیت یعنی کردن به تا بهتر تشخیص دهد. در یک جمله ساده امیر مومنان(ع) می فرمایند : علم آن است که در کلمات و متوقف شود و درجه علم آنست که در و وجود انسان ظاهر شود . 🔸 از ویژگےهای تربیت اسلامی آن است که در تمام تلاش های انسان، یک را دنبال می کند و آن عبادت و بندگی . ⇐ اهداف تربیت اسلامی عبارتند از : ١. خود و خود ٢. دهی علم وحکمت ٣. دینی مربی محور ،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf
⁩کار تشکیلاتی در نهج البلاغه بی نظمی آفت کار فرهنگی و تربیتی سفارش امیرالمومنین(ع) به رعایت تقوا و رعایت نظم در کارها همراه با نگاهی است، یعنی می توانیم آن را در کارهای جمعی یا همان کار تشکیلاتی استفاده کنیم.... ایشان می فرمایند: در کارهایتان نظم داشته باشید؛ الف) کارهای شخصی و فردی؛ ب) کارهای جمعی و گروهی؛ این نظم در جمع هم میتواند معانی مختلفی داشته باشد وقتی از کسی سؤال می کنند نظم یعنی چه؟ می گوید: یعنی هر چیزی را در جای خودش قرار دهیم؛ آیا قرار دادن کتاب در کتابخانه و قراردادن البسه در کمد و یا قرار دادن وسایل آشپزخانه به ترتیب در کنار یکدیگیر رعایت نظم است؟ تا حدی می توان گفت: بله، این رعایت نظم است، اما کنار هم چیدن فقط رعایت نظم نیست بلکه به عدالت و انصاف چیدن خیلی مهم تر از چیدمان تنهاست؛ ما در زندگی شخصی باید نسبت به لوازم اطراف که مادی است و همچنین لوزام زندگی و حیات که معنوی است، عدالت را رعایت کنیم؛ مثلا عدالت در نظم یعنی وسایل مورد نیاز یک کودک را پایین تر قرار دهیم تا بتواند به آسانی از آن استفاده کند؛ وسایل خطرناک را در دسترس کودک قرار ندهیم تا در غفلت ما خودش را به خطر بیاندازد؛ این می شود انصاف؛ برای وسایل حساس مکانی را در نظر بگیریم که دچار آسیب نشوند، از وسایل زندگیمان به نحو احسنت مواظبت کنیم؛ انصاف و نظم در شهرسازی یعنی به فکر عبور و مرور معلولین نیز باشیم... در حیات معنوی هم باید رعایت عدالت و انصاف کنیم اینکه هر حرفی نزنیم، هر چیزی بشنویم به هر چیزی نگاه نکنیم یا نظم فکر و اعتقادی ما دچار خدشه نشود؛ سخن گفتن، خندیدن، شوخی، بحث و جدل، گوش دادن، محبت کردن، تنبیه، تشویق، تأیید یا رد کردن، همنشینی، صله رحم، عبادت و در کنار خانواده بودن قسمت کوچک از حیات معنوی ما است که باید در آن رعایت عدالت، انظباط، انصاف و اخلاق بشود... در کار که حیات معنوی و است، نظم، عدالت، انصاف و اخلاق حرف اول را میزند، متربی باید با یک نحوه آموزش و یه نحوه رفتار در مجموعه مواجه باشد و اگر حس کند بی نظمی و بی انصافی در مسائل جاریِ فعالیت فرهنگی، نحوه آموزش و همچنین طرزِ برخورد و رفتار است سعی میکند خود را از مجموعه دور کند و تلاش مسئولین و مربیان عزیز راه به جایی نمیبرد... البته یأس و ناامیدی متربی کمترین عکس العمل است، شدت عکس العمل به شدت بی نظمی بستگی دارد و شدت عکس العملها میتواند مشکلات مجموعه را بیشتر کند، اگر دانش پژوه ما ، فعال فرهنگی ما و متربی ما مجموعه را ترک کند میتواند دیگران را نیز با خود همراه کند، آن هم با استدلال قویی ای مثل بی نظمی و بی عدالتی و بی انصافی، مثلاً اینکه تعدادی از متربیان نورچشمی هستند و دیگران مورد توجه نیستند و مسائلی مانند این... هر عقل سلیمی این استدلال را میپذیرد البته اگر واقعاً این ضعفها وجود داشته باشد... بزرگترین گروهها و حلقه های فرهنگی است، آفتی که اکثر مراکز فرهنگی به آن دچار هستند، مراکز و گروههایی که دچار چالش میشوند، ریزش دارند، حرکتشان بسیار کند است و نمیدانند مشکلاتشان چیست و از چه ناحیه ای ضربه میخورند باید اول نگاه به نظمشان بیاندازند... لازم است مجدداً عرض شود نگاهتان به مقوله نظم خیلی وسیع باشد، کوچکترین برنامه ها و رفتارها باید نظم داشته باشند، باید از یک قائده ی منطقی و دینی بهره مند باشند، باید پشت اش به استدلالات قوی و اصول اخلاقی و دینی گرم باشد، مستدل و مستحکم در مقابل هر هجمه و سؤال محکم بایستد و میدان را به تعارضات و شبهات و اخلالها ندهد... مثلاً اگر یک متربی راجع به یک رفتار یا برنامه سؤال کرد باید بتوانید با استدلال منطقی و عقلی جوابش را بدهید تا جایی که برنامه و رفتار شما را برگرفته از تعالیم دینی بیابد؛ هرچند این مسئله نیز آفتی دارد و آن شعاری بودن اقتباسها و استدلالهاست، یعنی نباید شعار دهیم که ما به دستورات دینی و اخلاقی عمل میکنیم بلکه باید در عمل آن را عرضه کنیم... ✍حجة الاسلام خاتمی خوانساری مربی محور ،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf
⁩کار تشکیلاتی در نهج البلاغه بی نظمی آفت کار فرهنگی و تربیتی سفارش امیرالمومنین(ع) به رعایت تقوا و رعایت نظم در کارها همراه با نگاهی است، یعنی می توانیم آن را در کارهای جمعی یا همان کار تشکیلاتی استفاده کنیم.... ایشان می فرمایند: در کارهایتان نظم داشته باشید؛ الف) کارهای شخصی و فردی؛ ب) کارهای جمعی و گروهی؛ این نظم در جمع هم میتواند معانی مختلفی داشته باشد وقتی از کسی سؤال می کنند نظم یعنی چه؟ می گوید: یعنی هر چیزی را در جای خودش قرار دهیم؛ آیا قرار دادن کتاب در کتابخانه و قراردادن البسه در کمد و یا قرار دادن وسایل آشپزخانه به ترتیب در کنار یکدیگیر رعایت نظم است؟ تا حدی می توان گفت: بله، این رعایت نظم است، اما کنار هم چیدن فقط رعایت نظم نیست بلکه به عدالت و انصاف چیدن خیلی مهم تر از چیدمان تنهاست؛ ما در زندگی شخصی باید نسبت به لوازم اطراف که مادی است و همچنین لوزام زندگی و حیات که معنوی است، عدالت را رعایت کنیم؛ مثلا عدالت در نظم یعنی وسایل مورد نیاز یک کودک را پایین تر قرار دهیم تا بتواند به آسانی از آن استفاده کند؛ وسایل خطرناک را در دسترس کودک قرار ندهیم تا در غفلت ما خودش را به خطر بیاندازد؛ این می شود انصاف؛ برای وسایل حساس مکانی را در نظر بگیریم که دچار آسیب نشوند، از وسایل زندگیمان به نحو احسنت مواظبت کنیم؛ انصاف و نظم در شهرسازی یعنی به فکر عبور و مرور معلولین نیز باشیم... در حیات معنوی هم باید رعایت عدالت و انصاف کنیم اینکه هر حرفی نزنیم، هر چیزی بشنویم به هر چیزی نگاه نکنیم یا نظم فکر و اعتقادی ما دچار خدشه نشود؛ سخن گفتن، خندیدن، شوخی، بحث و جدل، گوش دادن، محبت کردن، تنبیه، تشویق، تأیید یا رد کردن، همنشینی، صله رحم، عبادت و در کنار خانواده بودن قسمت کوچک از حیات معنوی ما است که باید در آن رعایت عدالت، انظباط، انصاف و اخلاق بشود... در کار که حیات معنوی و است، نظم، عدالت، انصاف و اخلاق حرف اول را میزند، متربی باید با یک نحوه آموزش و یه نحوه رفتار در مجموعه مواجه باشد و اگر حس کند بی نظمی و بی انصافی در مسائل جاریِ فعالیت فرهنگی، نحوه آموزش و همچنین طرزِ برخورد و رفتار است سعی میکند خود را از مجموعه دور کند و تلاش مسئولین و مربیان عزیز راه به جایی نمیبرد... البته یأس و ناامیدی متربی کمترین عکس العمل است، شدت عکس العمل به شدت بی نظمی بستگی دارد و شدت عکس العملها میتواند مشکلات مجموعه را بیشتر کند، اگر دانش پژوه ما ، فعال فرهنگی ما و متربی ما مجموعه را ترک کند میتواند دیگران را نیز با خود همراه کند، آن هم با استدلال قویی ای مثل بی نظمی و بی عدالتی و بی انصافی، مثلاً اینکه تعدادی از متربیان نورچشمی هستند و دیگران مورد توجه نیستند و مسائلی مانند این... هر عقل سلیمی این استدلال را میپذیرد البته اگر واقعاً این ضعفها وجود داشته باشد... بزرگترین گروهها و حلقه های فرهنگی است، آفتی که اکثر مراکز فرهنگی به آن دچار هستند، مراکز و گروههایی که دچار چالش میشوند، ریزش دارند، حرکتشان بسیار کند است و نمیدانند مشکلاتشان چیست و از چه ناحیه ای ضربه میخورند باید اول نگاه به نظمشان بیاندازند... لازم است مجدداً عرض شود نگاهتان به مقوله نظم خیلی وسیع باشد، کوچکترین برنامه ها و رفتارها باید نظم داشته باشند، باید از یک قائده ی منطقی و دینی بهره مند باشند، باید پشت اش به استدلالات قوی و اصول اخلاقی و دینی گرم باشد، مستدل و مستحکم در مقابل هر هجمه و سؤال محکم بایستد و میدان را به تعارضات و شبهات و اخلالها ندهد... مثلاً اگر یک متربی راجع به یک رفتار یا برنامه سؤال کرد باید بتوانید با استدلال منطقی و عقلی جوابش را بدهید تا جایی که برنامه و رفتار شما را برگرفته از تعالیم دینی بیابد؛ هرچند این مسئله نیز آفتی دارد و آن شعاری بودن اقتباسها و استدلالهاست، یعنی نباید شعار دهیم که ما به دستورات دینی و اخلاقی عمل میکنیم بلکه باید در عمل آن را عرضه کنیم... ✍حجة الاسلام خاتمی خوانساری مربی محور ،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf
🌸☄🌸☄🌸☄🌸☄🌸 ☄ ⭕️تربیت دینی خانواده (بخش ششم) 🔸انواع تربیت دینی (۱) 💠 در مقام اجرا، به دو شکل و در قالب نهادهای آموزشی رسمی، خانه و جامعه انجام می گیرد و هر کدام نقش اساسی در تدین فرد دارد. 🔹«رسمی»: منظور از این است که تربیت دینی با و از پیش تنظیم شده به وسیله افراد خاصی در نهادهای آموزشی انجام شود. محیط مدرسه جایی است که شخصیت دینی و مذهبی فرد پس از خانواده در آن شکل می گیرد. بیش از دیگر نهادهای آموزشی در تربیت دینی متربی مؤثر است؛ زیرا در این مرحله از زندگی، است و هر چه به او القا شود، می پذیرد. در محیط مدرسه، نه تنها معلم و مربی در تربیت دانش آموز مؤثرند، بلکه سایر کارمندان و مسؤولان و فضای آموزشی نیز بر ابعاد تربیتی او تأثیر می گذارند. 🔹دو نهاد و مکمل یکدیگرند، بر هم تأثیر متقابل دارند و هر یک نقش خاصی در ایفا می کند؛ چرا که رابطه کودک و افراد پیرامون او در ا ین دو محیط متفاوت است؛ یعنی: روابط در خانواده، فردی تر و عاطفی تر، ولی در محیط مدرسه، جمعی تر و منطقی تر است. برای دستیابی به تربیت مطلوب، به خصوص در زمینه مذهبی همکاری این دو نهاد ضروری است. مدرسه علاوه بر تکمیل آموخته های دینی کودک از محیط خانواده، می تواند آموزش های تازه ای در زمینه های دینی با شیوه های جدید به وی ارائه دهد. [۱] 🔹اگر این دو کانون تربیتی (خانه و مدرسه) در محور تربیت دینی از قبیل ، و دستورات لازم به کودکان، به صورت یکسان و هماهنگ عمل کنند، بدون تردید، نتیجه مطلوبی به دست خواهد آمد. از این رو، برقراری روابط عمیق میان این دو نهاد تربیتی ضروری است و در این زمینه، انجمن اولیاء و مربیان نقش اساسی دارد. وظیفه مهم این انجمن فراهم ساختن شرایط مناسب تربیتی و ایجاد هماهنگی لازم میان خانه و مدرسه است که در صورت انجام آن، زمینه شکوفایی استعدادهای مذهبی کودکان فراهم می گردد. ... پی نوشت؛ [۱] موریس دبی، مراحل تربیت، ترجمه کاردان، انتشارات دانشگاه، ص ۷۳ برگرفته از فصلنامه معرفت، شماره ۳۲، محمد احسانی منبع: حوزه نت @tabyinchannel
🌸☄🌸☄🌸☄🌸☄🌸 ☄ ⭕️تربیت دینی خانواده (بخش هفتم) 🔸انواع تربیت دینی (۲) 💠 در مقام اجرا، به دو شکل و در قالب نهادهای آموزشی رسمی، خانه و جامعه انجام می گیرد و هر کدام نقش اساسی در تدین فرد دارد. 🔹«غیر رسمی»؛ این نوع از تربیت دینی در قالب دو نهاد و بدون طرح و برنامه پیشین انجام می گیرد. پس از خانه و مدرسه، که در آن زندگی می کند به عنوان در وی ایفای نقش می کند؛ زیرا کودک تمامی آداب و رسوم اجتماعی و بیشتر و مذهبی را از اجتماع فرا می گیرد. اگرچه در زمینه تربیت دینی کودک در جامعه، طرح و برنامه ریزی قبلی پیش بینی نمی شود، ولی آنچه در می گذرد، اعم از فرهنگ عمومی مردم، روابط اجتماعی، مسائل سیاسی و برداشت های دینی، بدون شک، بر ابعاد جسمی و روحی تأثیر می گذارد. 🔹به عنوان مثال، اگر فضای حاکم بر اجتماع و محل زندگی، فضای دینی و معنوی باشد و هر روز برنامه های نماز جماعت و دیگر مراسم دینی و مذهبی در آن برقرار شود، کودکی که در چنین جامعه ای پرورش می یابد به احتمال بسیار قوی، متدین خواهد بود. به عکس، در جوامع آلوده به انواع انحرافات و بی بند و باری های فکری و عملی، بعید است افراد صالح و متعهد به ارزش های دینی و اسلامی پرورش یابند. 🔹بنابراین، و در مستقیم یا غیر مستقیم، بر فکر و اندیشه تأثیر می گذارد و بدین روی باید از وی مراقبت نمود. اما آنچه بیش از همه بر ابعاد رشد کودک مؤثر است و اهمیت فراوانی در تربیت دینی او دارد نهاد است. از این رو، لازم است به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گیرد که در بخش های این نوشتار بدان ها پرداخته خواهد شد. ... برگرفته از فصلنامه معرفت، شماره ۳۲، محمد احسانی منبع: حوزه نت @tabyinchannel