🌹ترویج فرهنگ انتظار: شیعه باید فرهنگ انتظار را در دنیا تبلیغ و دنیا را از باور خود بر ظهور منجی آگاه سازد. در گام دوم در جامعه شیعه باید دعا برای ظهور حضرت در منابر و مساجد و حتی مکاسب گنجانده شود و این تبلیغ عمومی وظیفه فردی فراتر از آن وظیفه اختصاصی اهل ایمان است که ذکر گردید. شیعه مؤمن، وقتی در راه اسلام به تبلیغ پرداخت و باورهای غلط و دوری از دین و فقر اعتقادی و اقتصادی برخی را که در جامعه از نزدیک دید و شاهد شد بی تردید خواسته یا ناخواسته برای ظهور حضرت زبان او به دعا گشوده خواهد شد و چنین زمانی است که اگر هر شیعه مؤمن چنین کند وقتی در روز قیامت به امام زمان خودش خوانده شود (يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ) در نظر حضرت اش از رحمت الهی سرافراز خواهد بود چرا که تکلیف خود را در زمان غیبت به مدد الهی در حدّ توانِ خویش انجام داده است. 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی

در زمان غیبت بهتر است بگوییم برای ظهور حضرت چه کردیم؟ اگر بگوییم برای امام زمان چه کرده ایم باید بدانیم ما برای امام زمان هیچ کاری و کمکی نمی توانیم بکنیم، مگر به مدد الهی برای فراهم سازی مقدمات ظهور حضرت اش‌، که همانا جمله اول به حقیقت امر و تواضع نزدیک تر است. مثال، اگر علمی از قرآن در اختیار مؤمنان قرار دادیم یا شکم گرسنه ای برای رضای خدا سیر کردیم، دعا کرده و بگوییم: خدایا! این اندک بضاعت من برای تعجیل در ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف از من روسیاه در زمان غیبت پذیرا باش. اگر قرار برای یاری واقعی امام زمان باشد خداوند از رحمت اش عمر ما متصل به قیام حضرت اش می فرماید تا با فدا کردن جانمان و شمشیر کشیدن در کنارش به مدد الهی توانسته باشیم کاری برای حضرت انجام دهیم. در فرازی از صلوات شعبانیه می خوانیم: وَارْزُقْنِى مُواساةَ مَنْ قَتَّرْتَ عَلَيْهِ مِنْ رِزْقِكَ؛ بِما وَسَّعْتَ عَلَىَّ مِنْ فَضْلِكَ، وَنَشَرْتَ عَلَىَّ مِنْ عَدْلِكَ روزی من کن حمایت از آن‌که رزقت را بر او تنگ گرفتی؛ به مدد آنچه از احسانت بر من وسعت دادی و از عدل ات بر من گستردی. بدانیم یکی از ابزارهای تحقق عدالت الهی بعد از ظهور حضرت حجت (عج) این عبادت مؤمنین است که حضرت مردم را به تشویق به احسان در حق یکدیگر تشویق خواهند کرد. پس قبل از ظهور خود را برای این کار بسنجیم که چقدر آماده کرده ایم؟! پس فرهنگ انتظار یک فرهنگ ایستا برای ذکر نام حضرت در بین شیعیان و طلب دعا نیست. برخی در این تبلیغ بر این باورند باید به حالت انفعال وارد شویم و در زمان غیبت چون مشکلات مردم را ما نمی توانیم حل کنیم پس باید برای ظهور حضرت فقط بنشینیم و دعا کنیم تا حضرت ظهور کرده و مشکلات جامعه حل شود، این نگرش باعث می شود ما از مجاهدت در راه خدا که وظیفه یک منتظر است به یک تماشاچی منتظر تبدیل شویم و اگر اراده خدا بر آن بود ظهور حضرت را درک نکنیم جزء کسانی از دنیا می رویم که برای مشکلات جامعه قدمی برنداشته ایم و مجاهدتی نکرده ایم جز نشستن و دعا کردن که این امر در تضاد با تعالیم قرآن است. پس یک منتظر واقعی باید هم مجاهدت با جان و مال در راه ظهور کند و دعایی که برای ظهور می کند دعای یک مجاهد فِی سَبیل اللّه باشد. مهدی یعنی هدایت کننده و حق تعالی خطاب به پیامبرش شرف زمین و زمان می فرماید: "إِنَّكَ لَا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ" یعنی تا من کسی را هدایت نکنم تو نمی توانی هدایت اش کنی. هدایت الهی در قرآن فقط به نور اوست. "يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشَاءُ" ‌و این نور را فقط به شرط مجاهدت بر بنده اش می بخشد به ویژه کسانی که اهل احسان و نیکوکاری بر خلق هستند. "وَ الَّذِينَ جاهَدُوا فِينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ" نه با نشستن در جایی و تنها دعا کردن؛ پس مهدی (عج) کسی را هدایت می تواند چه در غیبت چه بعد از ظهور بکند که خدا هدایت اش کرده و خداوند بدون تلاش و قدم برداشتن کسی با ورود به آتش اش، هدایت اش نمی کند؛ و گمان نکنیم در حالی که در راه خدا مجاهدتی نکرده ایم امام زمان (عج) خود زیارت و درک می کنیم که این درک سبب هدایت ما خواهد شد. چنانچه طلحه و زبیر هم حکومت امام زمان شان حضرت علی (ع) را منتظر بودند و درک کردند ولی چون طالب دنیا بودند از حضرت بعد ظهور امامت آشکارش دور شدند و این سنت الهی بعد از ظهور حضرت حجت هم باز تکرار خواهد شد. 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی

امام جعفر صادق علیه السَّلام به زراره فرمودند: اگر زمان غیبت را درک کردی، این دعا را همیشه داشته باش... خدایا! حجّت خود را به من معرفی کن زیرا اگر حجّت تو را نشناسم از دین خود گمراه شده ام. اَللّهُمَّ عَرِّفْنى نَفْسَكَ، فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى نَفْسَكَ، لَمْ اَعْرِف نَبِيَّكَ؛ اَللّهُمَّ عَرِّفْنى رَسُولَكَ، فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى رَسُولَكَ، لَمْ اَعْرِفْ حُجَّتَكَ؛ اَللّهُمَّ عَرِّفْنى حُجَّتَكَ، فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى حُجَّتَكَ، ضَلَلْتُ عَنْ دينى خدایا خود را به من بشناسان، زیرا اگر خود را به من نشناسانی فرستاده‌ات را نشناخته‌ام، خدایا فرستاده‌ات را به من بشناسان، زیرا اگر فرستاده‌ات را به من نشناسانی حجّتت را نشناخته‌ام، خدایا حجّتت را به من بشناسان، زیرا اگر حجّتت را به من نشناسانی، از دین خود گمراه می‌شوم. برای همین است در سایر ائمه قبل از حضرت حجّت باید امام زمان را شیعیان می دیدند و با نور کلام اش هدایت می شدند و این امر برای همه شیعیان از هر نوع ایمان و حتی کفر آزاد بود. مثال حُرّ بن یزید ریاحی که از شیعیان گمراه حضرت بود و به حضرت زهرا (س) اعتقاد داشت، امام او را ملاقات کرد و تحت تأثیر نفس قدسی امام از رحمت الهی هدایت شد ولی در باب حضرت حجّت اخبار بر آن است که فرمودند: «شما در جستجوی ما برای دیدن ما نباشید ترکِ گناه کنید و عمل صالح انجام دهید ما خود به دیدن شما خواهیم آمد» که این امر به کرات دیده شده است. پس برای درک حضرت حجت باید پاک بود و مؤمن و این تفاوت در حضرت با سایر ائمه را باید حتما مدّ نظر قرار داد. "یوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ" در تفاسیر و تدبر این آیه مراد از امام را امام معصوم و امام زمان شان می گیرند که درست است ولی در کنار این آیه باید این آیه را هم مدّ نظر داشت. (فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لَا أَيْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنْتَهُونَ) پس چه بسا کسی در ظاهر خود را تابع امام معصومی بداند ولی در عمل بدون این که خودش متوجه باشد یک کافر را به عنوان امام خود گرفته باشد. پس چنین کسی به جای انتظار برای ایستادن نزد امام زمان اش باید منتظر باشد در کنار امام کفرش که به جای امام زمان گرفته بود بایستد و حساب دهد. پس این انتظار ها و باورهای ما نیست که امام زمان ما را بر ما مشخص می کند بلکه راهی که به سوی خدا در کفر یا ایمان می رویم مشخص کننده امام ما در روز محشر خواهد بود. اگر به نیت جستجوی امام زمان اش انسان قدم بردارد ولی راهی که می رود به جای ایمان، راه کفر باشد با امام کفر خود محشور خواهد شد چنانچه فرقه بهائیت در ابتدا در جستجوی ملاقات و دیدن امام زمان خود بودند ولی چون در راه کفر رفتند در روز قیامت با محمد علی باب محشور خواهند شد. پس در جستجوی امام زمان برای شناخت اش فقط نیت ما مهم نیست، مهم راه ماست که راه کفر باشد یا ایمان.... در الأمالی طوسی از زید بن علی بن الحسین (ع) آمده است: هنگامی که پیروان هر امام ستمگری به سوی دوزخ حرکت داده می شوند به نام آن امام خوانده می شوند پس می گویند: ای فلان کس که ما را هلاک ساختی، پیش بیا و از آنچه ما در آن هستیم رهایی بخش و سپس شروع به واویلا و شیون می کنند. 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی

#یک_لغت_قرآنی ۲۹۸ 🌹ظهور: به معنای آشکار شدن چیزی از غیب یا کل غیب را گویند. عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَىٰ غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَىٰ مِنْ رَسُولٍ طبق این آیه آشکار شدن غیب الهی فقط به دست حق تعالی است که بخش یا همه آن را در اختیار رسولانی از خود قرار می دهد. "هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ" حق تعالی ظهور و آشکار شدن کل دین انسان را منوط به ارسال پیامبران می داند. پس دین حق تعالی بعد از ظهور پیامبران است که شناخته می شود. در نتیجه تمام زوایای قیام حضرت حجت و اتفاقات بعد از آن، بعد از ظهور بر ما مشخص خواهد شد و آنچه اکنون بر ما ظاهر شده براساس احادیث موثق از اهل بیت است که در هیچ حدیثی اشاره به زمان دقیق آن نشده و نیز جریانات و اقدامات نهایی و کامل حضرت بعد از ظهور بر ما مکتوم و از غیب الهی است، و برخی که در باب مهدویت سخن می گویند باید به این نکته دقت کنند مبادا آرزوها و رؤیاهای اسلامی برای مدینه فاضله خود را برای بعد از ظهور در قالب حدیث بیان کنند. 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی

#فایل_صوتی_قرآنی #موضوع: تَرَبُّص، تَرقُّب، انتظار در قرآن #حسین_جعفری_خویی 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی

#پندهای_قصار بدانیم تمام سودهایی که از خدا به انسان می رسد زمانی است که انسان می پذیرد از انسانی به او سودی نرسد. ✍حسین جعفری خویی 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی

📜🪶 امام صادق علیه السَّلام در الأمالی شیخ طوسی فرمودند: خداوند بلند مرتبه برای مؤمن برای مدتی معینی از عمر در دنیا قرار نداده است و تا زمانی که مؤمن خودش دوست بدارد او را در دنیا نگه می دارد، مگر آن گاه که عمر او را در به تباهی رفتن ببیند خداوند جان او را می ستاند. 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی

#یک_داستان_یک_پند ۳۴۵ پیرمردی در خواب دید به بازار چهارپایان رفت و الاغ سفیدی خرید و سوار شد و به سمت خانه بازگشت‌. چون به خانه رسید در پالان الاغ کلی طلا یافت و ثروتمند شد‌. صبح روز بعد به بازار رفت، و الاغ سفیدی را یافت و آن را از صاحب اش خرید و صاحب الاغ آن را به او به قیمت ارزان فروخت. پیرمرد خوشحال سوار بر الاغ آرزوهای خود به سمت خانه حرکت کرد. اما نزدیک خانه الاغ بدحال شد و به ناگاه بر زمین افتاد و پیرمرد را هم بر زمین زد، سر پیرمرد شکست و الاغ بمُرد. مدتی بعد پیرمرد صاحب الاغ را در شهر دید. 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی

از او پرسید: چرا الاغ خود ارزان فروختی؟ صاحب الاغ گفت: تو چرا الاغ مرا ارزان خریدی؟ پیرمرد گفت: من در خواب دیدم الاغی سفید خریدم و ثروتمند گشتم. صاحب الاغ گفت: آن شب هم من در خواب دیدم الاغی، الاغ مرا می خَرد، آن گاه فهمیدم الاغ ام رو به موت است و آن الاغ پدر او بود که در خواب دیدم الاغ مرا می خواند‌. پس به بازار رفتم تا آن الاغ که تو باشی برسی و الاغ مرا بخری‌. بی گمان اجداد تو هم مثل تو الاغ بودند که الاغ بیمار از سالم نشناختی و در خواب الاغی شدی و الاغ از خواب برخاستی..... تو اگر الاغ نبودی آن الاغ که ده سکه قیمت داشت وقتی من به پنج سکه می فروختم از خود می پرسیدی که عیب آن الاغ چیست که چنین آن را زیر قیمت می فروشد؟! ✍حسین جعفری خویی 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی

#یک_لغت_قرآنی ۲۹۹ 📆۱۴۰۲/۱۲/۰۸ 🌟زَلَف: به معنای نزدیک شدن یک شئ، به یک شئ در حال حرکت را گویند. مثال، وقتی شما در جاده به سمت جلو حرکت می کنید ماشین مخالف شما هم به سمت شما در حال نزدیک شدن به شماست. شما در حال تَقرُّب به او، و او در حال تَزَلُّف به شماست. به موی پیشانی زُلف گویند چون به پیشانی خود را نزدیک می کند. به موی پشت سر در فارسی گیسو و در عربی طُرّه می گویند که متضاد زُلف است. اگر موی سر به سمت پیشانی پایین بیاید زُلف، و اگر به سمت پشت سر پایین برود طُرّه گفته می شود. "وَإِنَّ لَهُ عِنْدَنَا لَزُلْفَى" یعنی سلیمان را ما نعمت بخشیدیم و او با استفاده از نعمت در راه رضایت ما به سمت ما حرکت می کرد و ما به سمت او حرکت و به او نزدیک می شدیم. پس هر حرکت انسان به سوی خدا دارای دو حرکت است که حرکت دیگر أزْلَفت و نزدیک شدن خدا به اوست. 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی

أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَی (۳_زمر) یعنی ما دین خود را خالص برای خدا کرده ایم و چون دیگران بر او شریک قائل نشده ایم، پس ما به خدا تقرب می جوییم و او هم به ما از رحمت اش طبق سنت اش تَزَلُّف می کند. وَ الَّذِينَ جاهَدُوا فِينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ (۶۹_عنکبوت) مومن با کار نیک و احسان به خدا تقرّب می کند و خدا با نور هدایت اش به او تَزَلُّف کرده نزدیک تر می شود. وَمَا أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ بِالَّتِي تُقَرِّبُكُمْ عِنْدَنَا زُلْفَى إِلَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا (۳۷_سبأ) یعنی مال و فرزندان شما سبب نمی شود به ما نزدیک شوید چنانچه در دنیا سبب نزدیکی اهل دنیا به شما می شود، که ما به شما نزدیک شویم و به خاطر مال و فرزندان زیادی که در دنیا جمع کرده اید به شما نگاه رحمتی بیفکنیم.... "فَغَفَرْنَا لَهُ ذَلِكَ وَإِنَّ لَهُ عِنْدَنَا لَزُلْفَى" یعنی ما به داود نزدیک می شدیم. وقتی انسان در دنیا به خدا با تقوی و عمل صالح تقرّب جست در روز قیامت دیگر انسان را محلی برای تقرّب به خدا اختیاری نیست. پس حق تعالی مطلق به او با نزدیک کردن بهشت که وجود قدسی اش در آن حاضر است او را پاداش نهایی می دهد. (وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ) 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی