🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹
#حدیث_عشق
💐 امام صــادق علیہ السلام:
💧 غسل جمعہ پاڪیزه ڪننده و ڪفاره گناهان است از جمعه تا جمعه دیگر
💫 در حدیث دیگر از آن حضرت منقول است:
✍ هر ڪس غسل جمعہ را انجام دهد و بخواند دعای زیر را👇👇👇
🍃🍃🍃 اَشهَدُ اَن لا اله الا الله وحده لا شریک له و اشهد انَّ محمدا عبدُه و رسولُه اللهم صل علی محمدِِ و آل محمدِِ و اجعلنی من التوّابین َ و اجعلنی منَ المتَطَهِّرین 🍃🍃🍃
👌 این غسل و دعا او را از گناهان پاڪ می گرداند تا جمعہ دیگر ...
📚 گنج های معنوی
📚مفاتیح الجنان
#ذڪر_روز_جمعــــہ
⚜۱۰۰ مرتـــــبـہ⚜
اَللّهُمَّصَلِّعَلیمُحَمَّد وَ آلِمُحَمَّد وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ 🌺
🌸🍂🌸🍂🌸🍂🌸🍂🌸
@alafvalafv
هدایت شده از 💌نامه ای برای پدر بنویسیم😢✏📄
❤️ساعت عاشقی❤️
💟ز عاشقان شنیدهام،
جمعہ ظهور مےڪنے
💟ز مرز انتظارهادگر عبورمےڪنے
💟شب سیاه مےرود
صبح🌤 سپید مےرسد
💟جهان بےچراغ را،غرق بہ نور💫 مےڪنے
#السلامعلیکیااباصالحالمهدے
آقا بخاطر دل زینب (س) ظهورکن😭😭
#نامه_ای_برای_پدر
@namebepedar
▪️خطبه امام زین العابدین علیه السلام در کوفه:
▪️امام زين العابدين عليه السلام به مردم اشاره كرد كه : «ساكت شويد آنان ساكت شدند . امام عليه السلام برخاست و پس از حمد و ثناى خداوند و يادكرد پيامبر صلى الله عليه و آله ـ آن گونه كه سزامندش بود ـ و درود فرستادن بر او فرمود : «اى مردم! هر كس مرا مى شناسد ، كه مى شناسد . هر كس مرا نمى شناسد ، خودم را به او مى شناسانم . من ، على بن الحسين بن على بن ابى طالب هستم . من پسر كسى هستم كه در رود فرات ، بدون آن كه كسى از شما را كشته باشد و خونى ريخته باشد ، سر بُريده شد . من پسر كسى هستم كه حريمش هتك شد و نعمتش سلب گرديد و مالش به غارت رفت و خانواده اش اسير شدند . من پسر كسى هستم كه او را در ميان گرفتند و پس از مدّتى كشتند و اين براى افتخار من ، كافى است .
▪️اى مردم! شما را به خدا سوگند مى دهم ، آيا مى دانيد كه شما به پدرم نامه نوشتيد و به او نيرنگ زديد و از سوى خود با او عهد و پيمان بستيد و دست بيعت به او داديد و سپس با او جنگيديد و او را وا نهاديد؟
نابود باد آنچه براى خود ، پيش فرستاده ايد و بدا به رأيتان ! با چه چشمى به پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مى نگريد ، آن گاه كه به شما مى گويد : خاندانم را كُشتيد و حرمتم را هتك كرديد . پس شما از امّت من نيستيد » .
صداى مردم از هر سو بلند شد و به همديگر گفتند : هلاك شده ايد و نمى دانيد
▪️امام عليه السلام فرمود : «خدا ، رحمت كند كسى را كه اندرزم را بپذيرد و سفارشم را در باره خدا ، پيامبر صلى الله عليه و آله و خاندانش حفظ كند ، كه پيامبر خدا ، الگويى نيكو براى ماست.
آنان ، همگى گفتند : اى فرزند پيامبر خدا ! همه ما گوش به فرمان و مطيعيم و عهد تو را پاس مى داريم . نه به آن ، بى رغبتى مى كنيم و نه از آن ، روى مى گردانيم . خدا ، تو را رحمت كند ! هر فرمانى كه مى خواهى ، بده . جنگ تو ، جنگ ما و صلح تو ، صلح ماست . ما [حمله مى كنيم و] يزيد را دستگير مى كنيم و از هر كه بر تو و ما ستم كرده ، بيزارى مى جوييم .
▪️امام عليه السلام فرمود : «دور باد ، دور باد! اى خيانتكاران مكّار ! ميان شما و هوس هايتان ، فاصله افتاده است . آيا مى خواهيد با من همان كنيد كه پيش تر با پدرم كرديد؟! هرگز! به پروردگارِ اَختران ، سوگند كه هنوز زخم ، التيام نيافته است . پدرم ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ و خانواده اش ، همين ديروز كشته شده اند و هنوز از دست رفتن پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و پدرم و پسران پدرم را از ياد نبرده ام و اندوهش ميان سينه ام ، و تلخى اش در گلو و حلقم ، و غصّه هايش در تخت سينه ام جارى است و درخواستم اين است كه نه با ما و نه بر ضدّ ما باشيد .
▪️سپس فرمود :
شگفت نيست ، اگر حسين كشته شد ؛ چرا كه پدرش نيز [كشته] شد ؛
همو كه از حسين ، بهتر و شريف تر بود
اى كوفيان ! به آنچه بر حسين گذشته ، شادى نكنيد
كه اين ، جرمش بزرگ تر است .
كشته اى به كنار رود [فرات] ! جانم فدايش
سزاى كسى كه او را به خاك افكنْد ، دوزخ است
▪️سپس فرمود : «ما در عوضِ هر يك كشته ، به همان كشتگان [شما در ميدان جنگ] ، راضى هستيم و ديگر ، پس از اين ، هيچ روزى ، نه به سود ما و نه به ضرر ما ، جنگى نخواهيم داشت .
@alafvalafv
شرح حکمت ۴١۵
🔸سه ويژگى دنيا🔸
امام(عليه السلام) در اين بيان كوتاه و حكيمانه پنج صفت براى دنيا بيان فرموده است.
1⃣و2⃣و3⃣در سه وصف اول مى فرمايد: «دنيا مى فريبد و زيان مى رساند و مى گذرد»; (فِي صِفَةِ الدُّنْيَا: تَغُرُّ وَتَضُرُّ وَ تَمُرُّ).
فريبندگى دنيا از طريق ظواهر پرزرق و برق آن است; اموال و ثروت ها، كاخ ها و زينت ها، مقام ها و قدرت ها; همه از مظاهر فريبنده دنياست كه گروه زيادى را به سوى خود جلب كرده و مى كند. و زيان رساندن دنيا از طريق ناكامى ها، درد و رنج ها، شكست ها و مصيبت هاست. هنوز انسان دوران جوانى👱 را طى نكرده برف پيرى👴 بر سر و روى او مى نشيند و هنوز از قدرتش استفاده نكرده ديگران آن را از چنگ او درمى آورند. هنوز از سلامتى اش بهره مند نشده امواج بيمارى و درد و رنج او را احاطه مى كند
اساساً فريبندگى دنيا گويا مقدمه اى براى زيان رساندن آن است; انسان را غرق نعمت مى كند ناگهان از او بازمى ستاند و گرفتار امواج غم و اندوه مى كند. و گذرا بودن دنيا چيزى نيست كه بر كسى مخفى باشد. 😕
📚تاريخ، بهترين شاهد و گواه آن است و حوادثى كه با چشم خود در طول عمر ديده ايم گواه ديگرى است. فرعون ها و نمرودها و شدادها همه رفتند سلاطين بزرگ و قدرتمند و جهان گشا همگى در زير خاك پنهان شدند. تنها كاخ هاى ويران شده آن ها باقى مانده است.
در عمر خود نيز كسان بسيارى را ديده ايم كه يك روز در اوج قدرت بودند و روز ديگر در نهايت ذلت.
✅بعضى از شارحان «تمُرُّ» را از ماده «مرارة» به معناى تلخى دانسته و گفته اند: مفهوم كلام اين است كه دنيا مى فريبد و ضرر مى زند و تلخ مى شود.
4⃣آنگاه امام(عليه السلام) به چهارمين وصف دنيا پرداخته كه حقارت آن را در پيشگاه خداوند روشن مى سازد، مى فرمايد: «خداوند به (بخشيدن) آن به عنوان پاداش براى دوستانش، رضايت نداده و (گرفتن) آن را به عنوان كيفر دشمنانش نپذيرفته است»; (إِنَّ اللّهَ تَعَالَى لَمْ يَرْضَهَا ثَوَاباً لاَِوْلِيَائِهِ، وَ لاَ عِقَاباً لاَِعْدَائِهِ).
اين تعبيرِ بسيار جالبى است. 👌
درست مثل اين كه كسى بگويد: فلان مبلغ ناچيز به قدرى بى اهميت است كه نمى تواند بخشيدن آن سبب تشويق دوستان و نبخشيدنش سبب مجازات دشمنان گردد و اين نهايت حقارت دنيا را نشان مى دهد.
✅قرآن مجيد در سوره زخرف مى فرمايد: «(وَلَوْلاَ أَنْ يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفاً مِّنْ فَضَّة وَمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ * وَلِبُيُوتِهِمْ أَبْوَاباً وَسُرُراً عَلَيْهَا يَتَّكِئُونَ * وَزُخْرُفاً وَإِنْ كُلُّ ذَلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَالاْخِرَةُ عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ); اگر (تمكّن كفّار از مواهب مادى) سبب نمى شد كه همه مردم، امت واحد (گمراهى) شوند، ما براى كسانى كه به (خداوند) رحمان، كافر مى شدند خانه هايى قرار مى داديم با سقف هايى از نقره و نردبان هايى كه از آن بالا روند و براى اطاق هاى آن ها درهايى (پر زرق و برق) و تخت هايى (زيبا) قرار مى داديم كه بر آن تكيه كنند، و هرگونه زيورى را در اختيار آن ها مى گذاشتيم، ولى اين ها همه، متاع زندگى دنياست، و سراى آخرت نزد پروردگارت براى پرهيزكاران است».
‼البته خداوند اقوام متعددى را به عذاب هاى دنيوى گرفتار كرده است كه در قرآن مجيد نمونه هاى فراوانى از آن ديده مى شود ولى اين به آن معنا نيست كه فقط عذاب هاى دنيا و سلب نعمت ها جزاى كافران باشد; جزاى اصلى آن ها در قيامت است.
✅همان گونه كه قرآن مى فرمايد: «(وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِّنَ الْعَذَابِ الاَْدْنَى دُونَ الْعَذَابِ الاَْكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ); به آنان از عذاب نزديك (عذاب اين دنيا) پيش از عذاب بزرگ (عذاب آخرت) مى چشانيم، شايد بازگردند!».
5⃣در پنجمين و آخرين جمله امام(عليه السلام) شرح ناپايدارى دنيا را در لباس مثال گويايى بيان كرده، مى فرمايد: «اهل دنيا همچون كاروانى هستند كه هنوز رحل اقامت نيفكنده اند كه قافله سالار فرياد مى زند ( كوچ كنيد) و آن ها كوچ مى كنند»; (وَإِنَّ أَهْلَ الدُّنْيَا كَرَكْب بَيْنَاهُمْ حَلُّوا إِذْ صَاحَ بِهِمْ سَائِقُهُمْ فَارْتَحَلُوا).
👈اشاره به اين كه مردم دنيا حتى وضعشان از مسافران عادى نيز بدتر است زيرا مسافران عادى هنگامى كه وارد منزلى شدند مقدارى در آن جا مى مانند و استراحت مى كنند و خود را آماده ادامه راه مى نمايند مگر اين كه قافله سالار بعد از اجازه اقامت احساس كند در آن منزلگاه خطرى است، 💀در اين صورت بلافاصله اعلام مى دارد همه برخيزند و آماده حركت شوند و اهل دنيا درست به چنين قافله و قافله سالارى مى مانند و اين مربوط به شرايط غير عادى است.😔
@alafvalafv
سوال امروز مون:
❓❓❓در قران و احادیث,چه تعابیری برای ناپایداری دنیا بکار رفته؟
وقتی که بنده ای در نیمه شب برای نماز و طاعت خداوندی برخیزد و سپس خواب بر وی غلبه کند و در اثر چرت به چپ و راست متمایل شود و چانه اش به سینه اش بچسبد
خداوند امر می کند درهای آسمان باز می شود و سپس به ملائکه می فرماید: به این بنده من نگاه کنید و ببینید در اثر تقرب به من و انجام عملی که بر وی واجب نکرده ام به چه روزی افتاده و من سه خصلت به این بنده عطا می کنم.
#گناهان او را می بخشم، یا #توبه مجددی برایش فراهم می کنم و #روزی_اش را زیادتر می کنم و من همه شما را شاهد می گیرم که این سه چیز را به وی بدهم.
@alafvalafv
هدایت شده از 💌نامه ای برای پدر بنویسیم😢✏📄
💠دل بیقرار نیست
"ادا در می آوریم"😔
💠چشم انتظار نیست
"ادا در می آوریم"😔
💠بر لب دعای ندبه...
و دل غرق شهوت است
این انتظار نیست
"ادا در می آوریم"😔
آقا محب واقعی ات در میان ما
یک از هزار نیست
"ادا در می آوریم"😔
#نامه_ای_برای_پدر
@namebepedar📝😔
چله نشین ظهورامام زمان عج الله
سوال امروز مون: ❓❓❓در قران و احادیث,چه تعابیری برای ناپایداری دنیا بکار رفته؟
يونس
إِنَّمَا مَثَلُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاءٍ أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الْأَرْضِ مِمَّا يَأْكُلُ النَّاسُ وَالْأَنْعَامُ حَتَّىٰ إِذَا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَازَّيَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَيْهَا أَتَاهَا أَمْرُنَا لَيْلًا أَوْ نَهَارًا فَجَعَلْنَاهَا حَصِيدًا كَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالْأَمْسِ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ
ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ، ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ [ ﺩﺭ ﺯﻭﺩ ﮔﺬﺭ ﺑﻮﺩﻥ ]ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻳﻢ ، ﭘﺲ ﮔﻴﺎﻫﺎﻥ ﻭﺭﻭﻳﻴﺪﻧﻰ ﻫﺎﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺮﺩم ﻭ ﭼﻬﺎﺭﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﻧﺪ ، ﺑﺎ ﺁﻥ ﺁﺏ ﺩﺭ ﺁﻣﻴﺨﺖ [ ﻭ ﺭﺷﺪ ﻭ ﻧﻤﻮ ﻳﺎﻓﺖ ] ﺗﺎ ﺁﻥﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﺯﻣﻴﻦ [ ﺳﺮﺳﺒﺰﻯ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺯﻳﺒﺎﻳﻰ ﻭ ] ﺯﻳﻨﺘﺶ ﺭﺍ [ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﻳﻴﺪﻧﻰ ﻫﺎﻯ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ ﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﻋﺮﻭﺱ ] ﺑﺮﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺖ ، ﻭ ﺍﻫﻞ ﺁﻥ ﮔﻤﺎﻥ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺪﺭﺕ [ ﻫﺮ ﻧﻮﻉﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺭﺍ ] ﺍﺯ ﺁﻥ [ ﭼﻬﺮﻩ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ] ﺩﺍﺭﻧﺪ ، [ ﻛﻪﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ] ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺷﺒﻰ ﻳﺎ ﺭﻭﺯﻯ [ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺳﺮﻣﺎﻳﻰﺳﺨﺖ ﻳﺎ ﺻﺎﻋﻘﻪ ﺍﻯ ﺁﺗﺶ ﺯﺍ ﻳﺎ ﺗﻮﻓﺎﻧﻰ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻛﻦ ] ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦﺭﺳﻴﺪ ، ﭘﺲ ﻫﻤﻪ ﮔﻴﺎﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺎﻫﺎﻥ ﺧﺸﻚ ﺩﺭﻭﺷﺪﻩ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻰ ﺩﻳﺮﻭﺯ [ ﭼﻨﻴﻦ ﺯﺭﺍﻋﺘﻰ ] ﻭﺟﻮﺩﻧﺪﺍﺷﺘﻪ . ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎ [ ﻯ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩ ] ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯﮔﺮﻭﻫﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﻳﺸﻨﺪ ، ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ .(24)
سوره مبارکه كهف آیه 45.
واضرب لهم مثل الحیاة الدنیا کماء انزلناه من السماء فاختلط به نبات الارض فاصبح هشیما تذروه الریاح وکان الله علی کل شیء مقتدرا
(ای پیامبر!) زندگی دنیا را برای آنان به آبی تشبیه کن که از آسمان فرو میفرستیم؛ و بوسیله آن، گیاهان زمین (سرسبز میشود و) در هم فرومیرود. امّا بعد از مدتی میخشکد؛ و بادها آن را به هر سو پراکنده میکند؛ و خداوند بر همه چیز تواناست!(٤٥)
@alafvalafv
ـ امام کاظم(علیه السلام) مى فرماید:
مَثَلُ الدُّنْیا مَثَلُ ماءِ الْبَحْرِ، کُلَّما شَرِبَ مِنْهُ الْعَطْشانُ اِزْدادَ عَطَشاً حتّى یَقْتُلَهُ
مثل دنیا، مثل آب دریاست که هرچه انسان تشنه از آن بنوشد، عطش او بیشتر مى شود، به حدّى که او را مى کشد.میزان الحکمه باب ۱۲۵۳،حدیث ۶۰۱۲
ـ امام هفتم شیعیان حضرت موسى بن جعفر(علیه السلام)در روایت دیگرى دنیا را چنین توصیف مى کند:
مَثَلُ الدُّنْیا مَثَلُ الْحَیَّة، مَسُّها لَیِّنٌ وَفى جَوفِها السَّمُ الْقاتِل
مثل دنیا، مثل مار (خوش خطّ و خالى) است که ظاهرى فریبنده و پر جاذبه دارد، امّا در درون آن، سمّ کشنده و خطرناکى وجود دارد.
این روایت اشاره به فریبندگى دنیا نموده و دنیا را به مار خوش منظر و زیبایى تشبیه مى کند که ظاهرى دلفریب و قشنگ دارد; ولى در درون او سمّ کشنده اى وجود دارد.
حضرت على(علیه السلام) دنیا را چنین تشبیه مى کند:
اِنَّما الدُّنْیا شَرَکٌ وَقَعَ فیه منْ لا یَعْرِفُهُ
همانا دنیا دامى است که بى خبران در آن مى افتند.
دنیا دام گسترده و وسیعى است، و به همین جهت شکارهاى فراوانى نموده و قربانیان زیادى گرفته است.میزان الحمه،۱۲۶۲،حدیث ۶۰۵۴
@alafvalafv
با تشکر از پاسخ های زیبا و خوب دوستان عزیز🌺
پاسخ تکمیلی:
🔸ناپايدارى مواهب اين جهان🔸
درباره بى وفايى و ناپايدارى دنيا تعبيرات مختلفى در روايات اسلامى ديده مى شود كه هر يك از ديگرى
گوياتر است از جمله:
✅گاه دنيا را تشبيه به پلى كرده اند كه بايد از آن عبور كرد و ايستادن و توقف بر آن معنا ندارد. «إِنَّمَا الدُّنْيا قَنْطَرَةٌ فَاعْبُرُوهَا وَلاَ تَعْمُرُوهَا».[4]
✅در جايى ديگر دنيا به عنوان سراى عبور و نه دار اقامت معرفى شده است همان گونه كه امام اميرمؤمنان(عليه السلام) در حكمت 133 فرموده است: «الدُّنْيا دَارُ مَمَرّلاَ دَارُ مَقَر».
✅در تعبير زيباى سومى دنيا تشبيه به لباسى 👕شده كه تمام آن از هم شكافته و تنها به نخى بند است كه هر زمان احتمال مى رود آن نخ، پاره شود و لباس فرو افتد
همان گونه كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى فرمايد: «هذِهِ الدُّنْيا مِثْلُ ثَوْب شُقَّ مِنْ أَوَّلِهِ إلى آخِرِهِ فَيبْقى مُتَعَلِّقاً بِخَيط فى آخِرِهِ يوشَكُ ذلِكَ الْخَيطُ أنْ ينْقَطِع».[5]
✅در تعبير چهارمى دنيا تشبيه به سايه ابرها💭 شده كه هرگز پايدار نيست و همچون صحنه هاى دل انگيز خواب است كه به زودى مى گذرد
همان گونه كه در غررالحكم از اميرمؤمنان(عليه السلام) نقل شده است: «إنَّ الدُّنْيا ظِلُّ الْغَمامِ وَحُلُمُ الْمَنامِ».[6]
✅در پنجمين تعبير، وضعيت انسان در برابر دنيا تشبيه به سوارى شده است كه براى استراحت و خواب نيمروز در سايه درختى در يك روز داغ تابستانى پياده مى شود و بعد از ساعتى استراحت آن را ترك مى گويد و مى رود
همان گونه كه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) فرمود: «إِنَّمَا مَثَلِى وَ مَثَلُ الدُّنْيا كَمَثَلِ رَاكِب مَرَّ لِلْقَيلُولَةِ فِى ظِلِّ شَجَرَة فِى يوْمِ صَيف ثُمَّ رَاحَ وَ تَرَكَهَا».[7]
✅پيش از همه اين ها قرآن مجيد با مثال روشنى ناپايدارى و بىوفايى دنيا را ترسيم كرده است: «(وَاضْرِبْ لَهُمْ مَّثَلَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاء أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الاَْرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِيماً تَذْرُوهُ الرِّيَاحُ وَكَانَ اللهُ عَلَى كُلِّ شَىْء مُّقْتَدِراً).[8]
😲و عجيب اين است كه با اين همه توصيف و تشبيه باز هم گروه كثيرى غافل اند و همچنان بر اين دنياى ناپايدار تكيه مى كنند و براى به دست آوردن گوشه اى از آن جانفشانى مى نمايند.😔
*****
پی نوشت:
.
[4]. بحارالانوار ، ج 14، ص 319، ح 20.
[5]. مجموعه ورّام، ج 1، ص 148.
[6]. غررالحكم، ح 2166.
[7]. بحارالانوار، ج 70، ص 119، ح 111 .
[8]. كهف، آيه 45.
@alafvalafv
یکی از علّتهایی که ما توفیق سحرخیزی نداریم😔
و در وقت آن سنگین هستیم و گویا گوشهایمان صدای مَلَک منادی را که همهی اولیاء الله را بیدار میکند نمیشود، این است که روح و قلب ما به خاطر دو مسأله سنگین میشود و مثل گنجشکی که به دو پایش وزنه آویختهاند، به وقت سحر نمیتواند برخیزد و به ملاقات یار پر بزند؛ و یا در عبادات خود، روح بالا نمیرود و لذّت عبادت را نمیچشد
یکی از آن دو عامل، #لغو و لهو و زیاد #حرف زدن است؛ و دیگری که خیلی انسان را سنگین میکند، #غیبت کردن است. من عیناً دیدم که غیبت شب، توفیق سحرخیزی را از انسان سلب میکند.
منبع: #کتاب_پندهای_آسمانی، ص ۱۸۸
@alafvalafv
❓در اينجا اين سؤال پيش مى آيد که چرا نگوييم در صورت اول که بازماندگان، اموال را در راه خير مصرف مى کنند شخص گردآورى کننده کمک به طاعت آنها کرده و از اين نظر داراى ثواب و پاداش، و سعادتمند است❓ همانگونه که در صورت دوم به سبب اعانت بر گناه، شقاوتمند محسوب مى شود❓
❇با توجه به يک نکته پاسخ اين سؤال روشن مى شود و آن اين است که به فرض که به انسان به دليل کمک و اطاعت پاداشى بدهند ولى بدون شک اگر خودش آن را در طريق اطاعت مصرف مى کرد چندين برابر عايدش مى شد و از اين نظر گرفتار خسران شده است. 😰
اضافه بر اين ممکن است در جمع آورى اين اموال دقت در حلال و حرام بودن آنها نکرده باشد که در اين صورت وزر و وبال آن براى اوست و بهره گرفتن از آن در طريق طاعت براى کسى که از وجود حرام در آن خبر نداشته نصيب ديگران مى شود.
📚مرحوم سيد رضى بعد از پايان اين گفتار حکمت آميز مى گويد: «اين سخن به گونه ديگرى نيز نقل شده است و آن چنين است»؛ (قَالَ الرَّضِى وَيرْوَى هَذَا الْکَلامُ عَلَى وَجْهٍ آخَرَ وَهُوَ). اين قسمت، که مرحوم سيد رضى نقل مى کند از نظر معنا تفاوتى با بخش گذشته نداردو روشن است که نقل به معنا شده است يا آن بخش نقل به معناى اين بخش بود.
ولى اين تفاوت در آن ديده مى شود که بخش گذشته به صورت وصيتى به امام حسن مجتبى عليه السلام بود اما اين بخش به صورت خطبه ايراد شده است چون در آغازش «اما بعد» آمده که معمولًا در آغاز خطبه ها مى آيد.
👈به هر حال مى فرمايد: «اما بعد (از حمد و ثناى الهى)، آنچه از دنيا هم اکنون در اختيار توست پيش از اين در دست ديگران بوده است و بعد از تو نيز به ديگران مى رسد»
آنگاه مى افزايد: «تو اموال را براى يکى از دو کس گردآورى مى کنى: يکى آنکس که آن را در راه طاعت الهى صرف مى کند و با آن سعادتمند مى شود در حالى که تو از آن محروم مانده اى يا کسى که آن را در راه معصيت خداوند صرف مىکند و تو به سبب آنچه براى او گردآورى کرده اى شقاوتمند خواهى شد (چراکه کمک به گناه کرده اى)»
و در پايان مى فرمايد: «هيچيک از اين
دو، شايستگى اين را ندارد که تو او (شخص صالح) را بر خود مقدم دارى و يا بار (گناه) او (شخص ناصالح) را بر دوش کشى»
⬅ آنگاه نتيجه مى گيرد و مى فرمايد: «بنابراين براى گذشتگان، رحمت خدا و براى بازماندگان، رزق پروردگار را طلب کن (و به فکر آخرت و آينده خويش باش)».
✅در حکمت 352 نيز مطلبى آمده بود که
از بعضى جهات شبيه کلام مورد بحث است آنجا که مى فرمايد: بيشترين دل مشغولى خود را به خانواده و فرزندان (و تأمين زندگى آنها) اختصاص مده زيرا اگر آنها از دوستان خدا باشند خداوند دوستان خود را تنها نمى گذارد و اگر از دشمنان خدا هستند چرا همّ خود را صرف دشمنان خدا مى کنى؟
✅ مرحوم علامه شوشترى در ذيل اين کلام حکمت آميز داستان جالبى از کتاب انوار نعمانية نقل مى کند، مى گويد:
حضرت عيسى عليه السلام روزى با جماعتى از يارانش از کنار زراعتى مى گذشت که هنگام دروى آن رسيده بود. عرض کردند: اى پيغمبر خدا! ما همه گرسنه ايم. خداوند به عيسى عليه السلام وحى فرستاد که به آنها اجازه بده به مقدار قوتشان از آن زراعت بخورند. آنها در آن زراعت متفرق شدند و هرکدام مقدارى را آماده خوردن کردند و خوردند. در اين هنگام صاحب زراعت رسيد و فرياد زد: اين زراعت و زمين من است که از پدرانم به ارث برده ام. به اجازه چه کسى از آن مى خوريد؟ حضرت مسيح عليه السلام از خداوند تقاضا کرد تمام کسانى که از زمان حضرت آدم عليه السلام تا آن زمان مالک آن زمين شده بودند همه را مبعوث و حاضر کند. آنها حاضر شدند و هرکدام فرياد زدند: زراعت من و زمين من است که از پدرانم به ارث برده ام. صاحب زمين از اين صحنه در وحشت فرو رفت و کار و جايگاه حضرت عيسى عليه السلام به اطلاع او رسيد (که به آنها اجازه استفاده از آن زمين را داده است). خدمت آن حضرت رسيد و عرض کرد: من تو را نشناختم. زراعتم براى تو حلال است. حضرت عيسى عليه السلام فرمود: همه کسانى را که ديدى، اين زمين را به ارث برده، آباد کرده و گذاشته بودند و رفته بودند و تو نيز خواهى رفت و به آنها ملحق خواهى شد در حالى که نه زمينى و نه مالى خواهى داشت😐
شرح حکمت ۴١۶
🔸براى چه کسى باقى مى گذارى؟
امام عليه السلام در اين گفتار حکيمانه با استدلال روشنى حريصان را از مال اندوزى باز مى دارد و خطاب به فرزندش امام حسن عليه السلام مى فرمايد:
«چيزى از مال و ثروت دنيا را بعد از خود باقى مگذار زيرا آنچه باقى مى گذارى براى يکى از دو کس خواهد بود: يا کسى که آن را در راه اطاعت خداوند مصرف مى کند که در اين صورت او به سبب چيزى سعادتمند شده که تو به سبب آن شقاوت يافته و محروم شده اى يا براى کسى مى گذارى که آن را در راه معصيت خداوند به کار مى گيرد در نتيجه تو به سبب چيزى که براى او اندوخته اى شقاوتمند، و محروم از سعادت مى شوى و در واقع او را در گناهش يارى کرده اى»؛ ( وَقَالَ لِابْنِهِ الْحَسَنِ عليه السلام: لَاتُخَلِّفَنَّ وَرَاءَکَ شَيْئاً مِنَ الدُّنْيَا، فَإِنَّکَ تُخَلِّفُهُ لِأَحَدِ رَجُلَيْنِ: إِمَّا رَجُلٍ عَمِلَ فِيهِ بِطَاعَةِ اللَّهِ فَسَعِدَ بِمَا شَقِيتَ بِهِ، وَ إِمَّا رَجُلُ عَمِلَ فِيهِ بِمَعْصِيَةِ اللَّهِ فَشَقِيَ بِمَا جَمَعْتَ لَهُ؛ فَکُنْتَ عَوْناً لَهُ عَلَى مَعْصِيَتِهِ ).
و در پايان مى فرمايد: «و سزاوار نيست هيچيک از اين دو کس را بر خويشتن مقدم دارى»؛ ( وَ لَيْسَ أَحَدُ هذَيْنِ حَقِيقاً أَنْ تُؤْثِرَهُ عَلَى نَفْسِکَ ).
👈شک نيست که گذاشتن اموالى 💵💰به عنوان ارثيه در حد نياز فرزندان و بازماندگان مذموم و نکوهيده نيست و بسيارى از اولياء اللَّه و نيکان اموالى داشته اند که به فرزندان و همسران يا ساير بستگان آنها رسيده
✅و حتى در آيه 180 سوره بقره خداوند توصيه مى کند که به هنگام فرا رسيدن مرگ، کسانى که اموالى دارند، براى پدر و مادر و نزديکان به طور شايسته وصيت کنند و آن را حقى بر پرهيزکاران مى شمرد: «کُتِبَ عَلَيْکُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَکَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ لِلْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ حَقّاً عَلَى الْمُتَّقِينَ»
و حتى در اين آيه از مال الارث به عنوان «خير» ياد شده است که نشان مى دهد باقى گذاشتن چنين مالى نه تنها عيب نيست بلکه مايه خير و برکت است.👌
↪مخاطب امام عليه السلام حريصانى هستند که به نام تأمين آينده فرزندان به هر درى مى زنند و حلال و حرام را به هم مى آميزند و خود را به زحمت و درد و رنج فراوان و مسئوليتهاى سنگين گرفتار مى کنند.🙊
امام عليه السلام به اينگونه افراد مى فرمايد: براى چه کسى اين اموال را ذخيره مى کنيد❓
براى افراد صالح که از آن در راه اطاعت خداوند بهره مى گيرند❓در اين صورت آنها خوشبخت مى شوند و شما محروم و زيانکار؛ در حالى که زحمت جمع کردن مال را شما کشيده ايد.
و اگر اين اموال به دست افراد ناصالح و فاسد بيفتد و از آن در مسير معصيت پروردگار کمک بگيرند سرنوشت بدترى خواهيد داشت زيرا علاوه بر اينکه از برکات مال خود محروم شده ايد، اعانت به اثم و کمک به گناه کرده ايد.😱
بنابراين چه بهتر که انسان حرص و طمع را کنار بگذارد و به کفاف و عفاف قناعت کند و از گردآورى اينگونه اموال بپرهيزد و اگر اموال فراوانى، خواسته يا ناخواسته به دست او افتاد، تا زنده است از آنها بهره بگيرد و بار سفر آخرت خود را با آن ببندد و صالحات و باقياتى از خود به جاى نهد و بخشى از آن را به صورت ارث براى بازماندگانش بگذارد. در اين صورت در قيامت گرفتار حسرت و اندوه نخواهد شد
🔁به عکس کسانى که اموالى را از طرق مختلف گردآورى کرده و براى ديگران گذاشته اند که در هر صورت گرفتار حسرت و اندوه يوم القيامة خواهند بود. بنابراين از هرکس شايسته تر براى اموالى که انسان گردآورى کرده است خود اوست که زحمت و مسئوليتش را بر دوش گرفته است.