#کفایه_اوامر_۲۱؛ #فاسد_لعدم_العلقه_۱۱۴؛ ✅ توهم ذکر شده فاسد است زیرا： 1⃣ مراد از فرد در مبحث تعلق اوامر، فرد با خصوصیات خارجی است و مراد از فرد در مبحث مره تکرار، وجود واحد از طبیعت است؛ پس لفظ فرد در این دو مبحث فقط تشابه لفظی دارند و هیچ ارتباطی به هم ندارند؛ در نتیجه حتی اگر مراد از مره، فرد باشد و اوامر هم به فرد تعلق بگیرد، باز هم این مبحث تتمه مبحث بعد نخواهد شد و بین فرد در این مبحث با فرد در آن مبحث علقه ای نیست. 2⃣ اگر طلب (امر) به طبیعت تعلق بگیرد به وجود خارجی طبیعت تعلق گرفته است نه به طبیعت موجود در ذهن؛ زیرا طبیعت صرف فقط طبیعت است و مورد طلب قرار نمی گیرد (الطبیعه من حیث هی لیست الا هی، لا مطلوبه و لا غیر مطلوبه). 3⃣ طبیعت به اعتبار فرد خارجی آن مردد بین مره و تکرار به هر دو معنی (دفعه و دفعات یا فرد و افراد) می باشد و صحیح است نزاع شود که آیا صیغه امر دلالت بر مره و تکرار (به هر دو معنی) دارد یا دلالت ندارد. 4⃣ اگر مراد از مره و تکرار، دفعه و دفعات باشد، جریان نزاع در دلالت صیغه بر مره یا تکرار واضح است و صاحب فصول هم این جریان نزاع را قبول دارد؛ پس صحیح است نزاع شود که یک دفعه از وجود طبیعت مطلوب مولاست یا چند دفعه؟ 5⃣ اگر مراد از مره و تکرار فرد باشد، باز هم نزاع در دلالت صیغه بر مره یا تکرار جریان دارد؛ زیرا در اینجا مراد از یک فرد، یک وجود واحد و مراد از افراد، چند وجود می باشد. 6⃣ به جای وجود واحد یا وجودات، فرد یا افراد می گویند؛ زیرا طبیعت در خارج وجود مستقل ندارد و وجود خارجی طبیعت با وجود فرد یا افراد تحقق می یابد. 7⃣ اگر امر به طبیعت تعلق بگیرد، خصوصیات و تشخصات فردی ملازم مطلوب و خارج از مطلوب خواهد شد و از اجزای فرعی مطلوب خواهد بود. 8⃣ اگر امر به فرد یا افراد تعلق بگیرد، خصوصیات فردی مقوم مطلوب و از اجزای اصلی مطلوب خواهد بود. @alafzal1400