💠مشهور است که ادراکات انسان، به دو قِسم حقیقی و اعتباری تقسیم می‌شوند. براساس این تقسیم ، علوم را نیز به دو قِسم حقیقی مانند منطق، فلسفه و ریاضیّات و اعتباری مانند ادبیّات، فقه و اصول فقه تقسیم نموده اند. لکن عدم دقت و عنایت به تفکیک مقام حقیقت از اعتبار، موجب خلط و نتایج ناصوابی در علوم اعتباری مانند فقه و اصول شده است که این امر بویژه در آثار اعاظم مکتب نجف مشهود است. 🔹 فلذا از آنجا که هر کدام از حقیقت و اعتبار، دارای اقتضائات و قوانین مخصوص به خود می‌باشند، به گونه‌ای که عدم دقّت در آنها موجب خطا و نتایج اشتباهی می‌شود، ضرورت دارد که با در نظر گرفتن این قوانین، از تسری احکام امور حقیقی به امور اعتباری جلوگیری شود. 🔸در بیان استاد آیت الله فرحانی ، آنچه در این مسیر پر گردنه رهگشاست، کاوش و عنایت به دستاوردهای حضرت امام (ره) و علاّمه طباطبائی (ره) در این عرصه است. 👈🏻بر همین اساس زین پس مجموعه مطالبی تحت عنوان «#منطق_اعتباریات» را که برگرفته از دروس خارج استاد است؛ ارائه خواهیم داد. @albayann

💠در اعتباریات علیت منتفی است 🔰استاد #آیت_الله_فرحانی 🔹حضرت امام در مبانی فقهی خود دقت نظری دارند که این مبنا را ابتدا در اصول فقه خود تبیین کرده اند و آن نفی علیت در وعاء اعتبار است. ما مثلا وقتی در بیع از ملک یا تملیک سخن می گوییم، با یک واقعیت خارجی از جنس جوهر و عرض خارجی طرف نیستیم. بلکه با یک امر اعتباری طرف هستیم.مثلا ملکیت من از برای این لباس، اعتباری است. منتهی به غیر این ملک و تملیک اعتباری، اینجا یک امر دیگری وجود دارد و آن اعتبار کردن عقلاست. اعتبار کردن یک کار تکوینی است که ریشه در اغراض و افعال عقلا دارد. 🔸پس ما دو مسئله داریم: 1) ملک یا تملیکِ اعتباری 2) «فعلِ تکوینیِ» اعتبار کردن 📌وقتی شما به این دو مطلب خوب توجه کنید آن موقع می بینید که اصلاً نمی توانید بگویید لفظ «ملکتُ» سبب و موجد ملک است. «ملکتُ» به تنهایی یا «ملکتُ» به اضافه «قبلتُ» نمی تواند چنین سببیتی داشته باشد. یا مثلا «بعتُ» به تنهایی و یا «بعتُ» به اضافه «اشتریتُ» نمی تواند چنین سببیتی داشته باشد. چرا؟ چون امر اعتباری سبب ندارد. اینگونه نیست که من یک تأثیر و تأثری داشته باشم تا آن امر اعتباری بخواهد معلول امر دیگری قرار بگیرد. این تحلیل غلط است. نه تملیک، نه ملک، هیچ کدام یک واقعیت خارجی از جنس جوهر و عرض نیستند تا بگوییم معلول «ملکتُ» هستند یا معلول «ملکتُ و قبلتُ» هستند. 🖇علاوه بر این ، این الفاظ و معانی سبب آن فعل تکوینی اعتبار کردن هم نیستند. اگر کسی بخواهد بگوید این الفاظ، «این ملکتُ و قبلتُ» سبب برای اعتبار کردن که فعلِ تکوینی عقلاست، می باشند؛ این سخن هم صحیح نیست. چون آن فعل تکوینی مناشئ خاص خودش را دارد؛ تصور می خواهد تصدیق می خواهد. مراحل تکوین خودش را دارد و ربطی به «ملکتُ و قبلتُ و بعتُ و اشتریتُ» ندارد. در امور اعتباری سببیتی در کار نیست؛ تأثیرِ تکوینی و مطالب اینچنینی در امر اعتباری و در اعتبار کردن منتفی است. 👈🏻حال که سببیت و تأثیر و تأثر تکوینی غلط است ، در اعتباریات چه چیزی مطرح است؟ « موضوع بودن». اینکه ما بگوییم این الفاظ و معانی موضوعی هستند که در فضای این موضوع آن امر اعتباری حدوثاً و بقاءً توسط عقلاء اعتبار می شود؛ یعنی این الفاظ و معانی می شوند موضوع یک اعتبار. تمام الموضوع یا جزء الموضوعی که عقلاء در این فضا اعتبار می کنند. مثلا اگر گفتیم بیع، فعل فاعل واحد است. ایجاب، تمام الموضوع می شود. اگر گفتیم بیع، فعل فاعلین است ایجاب به اضافه قبول، تمام الموضوع برای آن معتبر می شود. #منطق_اعتباریات #فقه_الخمینی @albayann

🎙 #بشنوید #منطق_اعتباریات 🔹رعایت ضوابط اعتبار در فضای عقلاء 🔅استاد آیت الله فرحانی 🔸استاد در این صوت به یکی از شروط مهم در منطق اعتباریات پرداخته و توضیح میدهند که به چه دلیل، شارع نوعا در أمور معهود عندالعقلاء به جای تأسیس، امضا کرده و مطابق نظام عقلاء عمل میکند. #فقه_الخمینی @albayann

🔊 #بشنوید #منطق_اعتباریات| استاد آیت الله فرحانی 💠تفکیک معانی اعتبار از منظر آخوند #فقه_الخمینی @albayann

🔊 #بشنوید #منطق_اعتباریات #اصول_فقه 🔹تحلیل هندسه اعتبارات عقلائیه و مکانیزم آن در رابطه با انسان کامل ⁉️اگر منشأ اعتبارات عقلائیه خود شارع یا انسان کامل باشد چه الزاماتی خواهد داشت؟ ⁉️دایره اعتبارات انسان بما هو انسان در علوم انسانی چگونه است؟ 🎙استاد آیت الله فرحانی #فقه_الخمینی @albayann

🎙 #بشنوید 🔺 «اعتبار در اعتبار» بر اساس منطق اعتباریات ➖تبیین انقباض و انبساط جامع در مرکب اعتباری و تطبیق آن در فرع فقهی خلل الصلاة 🔰 استاد آیت الله فرحانی #فقه_الخمینی #منطق_اعتباریات @albayann