🔺 اخباری گری؛ تعریف، مبانی و آثار 🔘 آیت الله سید کمال حیدری برخی از مباحثی که در این فایل صوتی، مطرح شده اند: 👇👇👇 ✔️ وجه تسمیۀ اخباری گری ✔️ پیشینۀ تاریخی تفکر اخباری ✔️ عوامل پیدایش مکتب اخباری گری ✔️ بررسی نقش محمد امین استرآبادی در شکل گیری اندیشه اخباری ✔️ ارکان و مقوّمات مکتب اخباری ✔️ وجود تفکر اخباری در حوزه های علمیه 🔗 http://alhaydari.com/fa/2019/08/9054/ ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 چرا در مورد ابن عربی نظرات مختلفی وجود دارد؟! 🔗 http://alhaydari.com/fa/2019/08/9055/ 📎 https://youtu.be/GnlgtaHn4P4 🖇 https://www.aparat.com/v/NDuc0 #فایل_های_تصویری #ابن_عربی ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 اهداف حرکت اصلاحی آیت الله حیدری (بخش اول) 🔹 در پاسخ به این سؤال که هدف از حرکت اصلاحی ما چیست باید عرض کنم بنده معتقدم این فرآیند، اهداف متعدّدی دارد؛ برخی از این اهداف، اصلی و اساسی و برخی دیگر فرعی و مترتّب بر آن است. 1⃣ هدف اول: استحکام مبانی و پایه های مکتب تشیع، برای پاسخگویی بهتر به نیازهای زمان برای توضیح این هدف، دو اصل را متذکر می شوم. 📌 اصل اوّل: در فرایند اجتهاد، مجتهد گاهی به حق می رسد و گاهی به خطار می رود 👈 بنده بر این باورم که اساساً یکی از ویژگی های فرآیندهای علمی و اجتهادی - که از سنت‌های تاریخی می باشد - این است که برخی از ابعاد آن به سستی یا آفت دچار می‌گردد؛ 👉 یعنی هنگامی که این شریعت با پیامبر اکرم (ص) آغاز و سپس در دوران امامان (ع) استمرار یافت، تا اواسط قرن سوم که غیبت امام دوازدهم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) رخ داد، تا این جا مسألۀ خاصّی رخ نداد، گرچه برخی آفت ها هم بود، اما مشکل از کجا آغاز گشت؟ پس از غیبت آغاز شد؛ یعنی فرآیند اجتهاد شکل گرفت - و البته باید هم شکل می گرفت؛ چون 👈 ما به عنوان انسان های غیر معصوم، اصلاً راهی جز اجتهاد نداریم - و هنگامی که می‌گوییم فرآیند اجتهاد، این یعنی آغاز اندیشۀ بشری و وقتی که می‌گوییم اندیشۀ بشری؛ یعنی این فرآیند ممکن است به صواب یا به خطا برود. این یک مسألۀ مهم و غیر قابل اجتناب است. 👉 پس ما باید بپذیریم که آنچه علمای هر مکتبی می‌گویند - با توجه به اینکه عصمت ایشان ثابت نگشته - چه در زمینۀ امور فقهی و عملی، و چه حوزۀ مباحث فکری و اعتقادی، طبیعتاً ممکن است حق باشد یا خطا. این مطلب را همگان قبول دارند. مکتب اهل سنت، وجود معصوم پس از رسول خدا (ص) را قبول ندارند، ولی ما شیعیان وجود معصوم را تا اواسط قرن سوم و اوائل قرن چهارم قبول داریم، اما پس از غیبت صغری فرآیند اجتهاد توسط مجتهدان و شاگردان مکتب اهل بیت (ع) شکل گرفت و اجتهاد هم طبیعتاً یک امر مطلق و مصون از خطا در برداشت ها و تفسیرها از متون دینی نیست. 🔘 ادامه دارد... #حرکت_اصلاح_معرفت_دینی ➖ برگرفته از برنامۀ «وجه لوجه» در تاریخ ۴ رمضان المبارک 1434، مطابق با (1392/5/14). ✅ http://eitaa.com/alhaydari

🔺 (فَمَنْ حَاجَّكَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَكُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَكُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل‌لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلَی الْكَاذِبِینَ) ﴿۶۱﴾ (آل عمران) سالروز مباهله گرامی باد. ✅ http://eitaa.com/alhaydari

🔺 حوزه های علمیه اصولی اند یا اخباری؟! 🔹 حوزه های علمیه در فقه، اصولی اند، اما در عقائد، اخباری! 🔸 حوزه ها در همان فقه هم، محوریت را به روایات می دهند و نه به قرآن! ♦️ تفاوت "فقه قرآن محور" با "فقه روایت محور" چیست؟ 🔗 http://alhaydari.com/fa/2019/08/9060/ 📎 https://youtu.be/6yoGuTh10AA 🖇 https://www.aparat.com/v/WkIVp #فایل_های_تصویری #حوزه_های_علمیه ✅ https://eitaa.com/alhaydari

به اطلاع مخاطبان گرامی می رسانیم بنابر اعلام دفتر آیت الله حیدری، روز شنبه 1398/6/9 اولین روز از ماه محرم الحرام سال 1441 قمری، و آغاز موسم حزن و عزای سید الشهداء حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) خواهد بود. ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 من روایات را قبول دارم، اما به شرط عرضه به قرآن! 🔗 http://alhaydari.com/fa/2019/08/9068/ 📎 https://youtu.be/LArnorlYSNM 🖇 https://www.aparat.com/v/SCEcp #فایل_های_تصویری #اسلام_قرآن_محور_و_اسلام_حدیث_محور ✅ https://eitaa.com/alhaydari

✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 آغاز اخباری گری به چه زمانی باز می گردد؟ 🔗 http://alhaydari.com/fa/2019/08/9070/ 📎 https://youtu.be/FVIaIjfYLCo 🖇 https://www.aparat.com/v/nh7eG #فایل_های_تصویری #اخباری_گری ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 اهداف حرکت اصلاحی آیت الله حیدری (بخش دوم) 📌 اصل دوم: برخی از اجتهادات مجتهدین، در اثر تغییرات زمانه، تغییر می یابند 🔹 اصل دیگر اینکه، ممکن نیست هیچ مجتهدی، هرچه قدر هم که نبوغ و قدرت عقلی و علمی داشته باشد، با اجتهاداتش بتواند نظریات و اندیشه‌های قرون آینده را مثلاً تا هزاران سال پوشش دهد، حال شاید برخی از اجتهادات یک فرد، برای یک یا دو یا سه قرن ثابت بماند، اما این طور نیست که همۀ این اجتهادات، تا قیامت ثابت بمانند؛ زیرا 👈 ویژگی پویایی و نوشدن زندگی و پیشرفتی که عموماً فکر بشری دارد، باعث عبور از برخی از آن اجتهادات خواهد شد؛ یعنی ما با گذشت زمان و پیشرفت جوامع بشری و عوض شدن شرایط، نیاز به اجتهادهای جدید و متناسب با همان زمان داریم. 👉 البته منظورم این نیست که تمام آراء یک مجتهد عوض می شود، بلکه برخی از آنها ممکن است با تغییر عنصر زمان و مکان - که منجر به تغییر موضوع می شوند - حکم دیگری پیدا کنند. بهترین شاهد بر آنچه می‌گویم، تعدّد شریعت‌های الهی است. چرا شریعت‌ها متعدد شدند؟! چرا ما پنج شریعت اصلی داریم؟ چرا خداوند از ابتدای خلقت تا روز قیامت، فقط یک شریعت واحد را برای همۀ زمان ها معرفی ننمود، بلکه چند شریعت متعدّد را در زمان های مختلف فرستاد؟ آیا نمی توانست فقط یک شریعت بفرستد؟ چرا خداوند متعال باید صد و بیست و چهار هزار پیامبر - بنا بر آنچه که در برخی روایات آمده - مبعوث نماید؟ چون بشریت در هر دوره و مرحلۀ زمانی نیاز دارد تا احتیاجاتش متناسب با همان زمان برآورده شود؛ لذا حتی شریعت الهی نیز نمی‌تواند برای تمام زمانه‌ها نسخه‌ای واحد ارائه دهد. حتماً می‌پرسید پس در مورد آخرین شریعت که دین مبین اسلام است چه می‌گویید؟ می‌گویم خداوند متعال به شریعت خاتم، توان و نیرویی داد که توسط آن، این نیاز برطرف شود؛ به همین دلیل ما در مکتب اهل بیت (ع) معتقدیم که خداوند متعال در این شریعت اکتفا به فرستادن پیامبر ننمود، بلکه پس از ایشان برای ما دوازده امام نصب نمود؛ چرا که این شریعت باید بتواند پاسخ‌گوی نیازهای بشر تا قیامت باشد؛ یعنی اگرچه با پیامبری رسول گرامی اسلام حضرت محمد (ص) نبوت ختم شد و هیچ پیامبر دیگری قرار نیست بیاید، اما خداوند بر اساس حکمت خود، ائمه (ع) را به عنوان جانشینان پیامبر (ص) برگزید که ما تا روز قیامت امام معصوم از خطا داشته باشیم و از طریق تعالیم آنان، بتوانیم با نظر به تغییرات زمان، به تعالیم دینی خود عمل کنیم. 🔸 البته باید توجه داشت که در دین الهی برخی عناصر وجود دارند که ثابت و پایدارند و به هیچ وجه و در هیچ شرایط زمان و مکانی تغییرپذیر نیستند. در این میان، وقتی که اجتهاد در موتن دینی توسّط مجتهدان آغاز گردید، هر مکتبی هرچه قدر هم که توانایی داشته باشد و هر عالِمی، هرچه قدر هم عقل و نبوغ داشته باشد، برخی از اجتهاداتش به مرحله‌ای می‌رسد که زمانه از آن عبور خواهد کرد. بر این اساس، اینجانب معتقدم که گذشت زمان باعث تزلزل برخی اجتهادات - چه در حوزۀ عقائد و چه در زمینۀ احکام - خواهد شد، پس مکتب نیاز به استحکامات نوین و اجتهادهای جدید و متناسب با نیازهای روز دارد. 👈 با توجه به مطالب فوق، باید عرض کنم دغدغۀ اصلی بنده در این میان، استحکام و تقویت مبانی دین و مکتب است، حال یکی از راه هایی که برای تحقّق این مهم پیشنهاد و توصیه می کنم، اجتهادهای ناظر به شرایط زمانی و مکانی است. 🔘 ادامه دارد... #حرکت_اصلاح_معرفت_دینی ➖ برگرفته از برنامۀ «وجه لوجه» در تاریخ ۴ رمضان المبارک 1434، مطابق با (1392/5/14). ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 تفکر اخباری چه آثاری را در پی دارد؟! 1. تفرقه افکنی 2. تکفیر 🔗 http://alhaydari.com/fa/2019/08/9075/ 📎 https://youtu.be/hU1Uc6DLrJU 🖇 https://www.aparat.com/v/Oqbt5 #فایل_های_تصویری #اخباری_گری ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 وجه تسمیه اخباری گری 🔗 http://alhaydari.com/fa/2019/08/9089/ 📎 https://youtu.be/X3aDS-xKmVA 🖇 https://www.aparat.com/v/IJWpr #فایل_های_تصویری #اخباری_گری ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 آیا صرف اهتمام به اخبار، به معنای اخباری گری است؟! 🔗 http://alhaydari.com/fa/2019/08/9074/ 📎 https://youtu.be/CuqNxaig5qE 🖇 https://www.aparat.com/v/hJHx8 #فایل_های_تصویری #اخباری_گری ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 شعائر دینی و حسینی، تابع چه شروطی می باشند؟! 🔗 http://alhaydari.com/fa/2019/01/7766/ 📎 https://www.aparat.com/v/Uer6Y 🖇 https://youtu.be/eKOdxtuVf6A #فایل_های_تصویری #امام_حسین_ع #شعائر_حسینی #عزاداری ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺چرا اخباریون به «نظریۀ قطعی بودن روایات کتب اربعه» روی آوردند؟! 🔗 http://alhaydari.com/fa/2019/08/9103/ 📎 https://youtu.be/WU2b_hpOsd4 🖇 https://www.aparat.com/v/ZP8na #فایل_های_تصویری #اخباری_گری ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 به چه دلیل شهادت امام حسین (ع) از «ایّام الله» است؟! ◾️ آیت الله سید کمال حیدری (بخش اول) 🔹 پیش از اینکه به سؤال فوق پاسخ دهیم، لازم است چند حقیقت یا اصل قرآنی را به طور مختصر تبیین کنیم؛ چرا که این بحث در درجۀ اوّل یک بحث قرآنی است؛ اگرچه در ادامه و به منظور بیان مصادیقِ کلیاتِ قرآنی، به روایات معتبر – طبق مبانی خودمان – نیز رجوع خواهیم کرد. #امام_شناسی #امام_حسین #قیام_و_نهضت_حسینی ✅ https://eitaa.com/alhaydari

1️⃣ اصل اول: اضافۀ برخی امور به خداوند، بیانگر اهمیت آنها! 🔹 یکی از حقایق قرآنی این است که وقتی خداوند متعال می خواهد به چیزی شرافت و کرامت ببخشد، آن را به خودش نسبت می دهد تا به واسطۀ عظمت و شرافت حق تعالی، آن چیز هم قدر و قیمت پیدا کند. مثلاً خداوند خانۀ کعبه را به خودش نسبت می دهد تا بدان ارزش و شرف ببخشد؛ وگرنه خداوند سبحان از خانه و هر چیز دیگری بی نیاز است: «وَ إِذْ جَعَلْنَا اَلْبَيْتَ مَثابَةً لِلنّاسِ وَ أَمْناً وَ اِتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهِيمَ مُصَلًّى وَ عَهِدْنا إِلى إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ أَنْ طَهِّرا بَيْتِيَ لِلطّائِفِينَ وَ اَلْعاكِفِينَ وَ اَلرُّكَّعِ اَلسُّجُودِ»؛ بقره/ 125 (و [به خاطر بياوريد] هنگامى كه خانۀ كعبه را محلّ بازگشت و مركز امن و امان براى مردم قرار داديم! و از مقام ابراهيم، عبادتگاهى براى خود انتخاب كنيد! و ما به ابراهيم و اسماعيل امر كرديم كه: خانۀ مرا براى طواف كنندگان و مجاوران و ركوع كنندگان و سجده كنندگان، پاك و پاكيزه كنيد!). پس این نسبت و اضافه، اضافۀ تشریفی و تعظیمی است برای برجسته کردن و اهمیت بخشی به امر مورد نظر، در منظومۀ معارف دینی. 🔸 بیان یک مثال: «ایام الله» با توجه به حقیقت قرآنی فوق، مشاهده می کنیم که قرآن کریم برخی از روزها را به خداوند متعال نسبت داده و آنها را «ایّام الله» نامیده است تا از این طریق عظمت، شرافت و اهمیت آنها را به مردم نشان دهد؛ مثل آیۀ 5 در سورۀ مبارکۀ ابراهیم: «وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى بِآياتِنا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ اَلظُّلُماتِ إِلَى اَلنُّورِ وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيّامِ اَللّهِ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِكُلِّ صَبّارٍ شَكُورٍ»؛ (ما موسى را با آيات خود فرستاديم؛ [و دستور داديم:] قومت را از ظلمات به نور بيرون آر! و«ايّام اللَّه» را به آنان ياد آوری کن! در اين، نشانه هايى است براى هر صبر كنندۀ شكرگزار). این «ایام الله» و اضافۀ «روز» به «الله»، از قبیل همان «طَهِّرا بَيْتِيَ» (بقره/ 125 )، «وَ اُدْخُلِي جَنَّتِي» (فجر/ 30) یا «نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي» (حجر/ 29) می باشد که در قرآن آمده است. اینکه مشاهده می کنیم خداوند برخی از روزها را به خودش نسبت می دهد، از آن جهت است که می خواهد به این ایّام در مقایسه با سایر روزها، نوعی امتیاز و برتری بدهد و آنها را در اذهان مردم برجسته و پررنگ کند. علتِ نسبتِ این ایام به خداوند و وجه تمایزشان از سایر روزها آن است که در این روزها امر الهی ظهور می یابد، ظهوری متمایز و شدید به نحوی که همۀ امور تحت الشعاع آن قرار می گیرد و سایر ظهورات در پرتو آن کمرنگ و بی فروغ می شوند؛ به گونه ای که انسان در آن ایام، عظمت و سلطنت و قدرت و حضور خدا را با همۀ وجود خود احساس می کند؛ یعنی حقّ آشکار می شود. #امام_شناسی #امام_حسین #قیام_و_نهضت_حسینی ✅ https://eitaa.com/alhaydari

2️⃣ اصل دوّم: طرح «قاعدۀ کلی» از سوی قرآن، و بیان «مصادیق جزئی» توسط روایات 🔹 اصل بعدی هم که اصلی قرآنی می باشد، این است که قرآن کریم عمدتاً قاعدۀ کلّی را بیان می فرماید، اما تعیین و تبیین مصادیق آن را به پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) موکول می کند: «وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ اَلذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ»؛ نحل/ 44 (و ما اين ذكر [قرآن] را بر تو نازل كرديم، تا آنچه به سوى مردم نازل شده است را براى آنها روشن سازى؛ و شايد انديشه كنند!). 👈 متأسفانه عده ای به خاطر جهل یا کم اطلاعی نسبت به مبانی بنده گمان می کنند که من تمام روایات را انکار می کنم در حالی که سخن بنده چیز دیگری است و آن اینکه: احادیث (سنّت مَحکیّه و نقل شده) نباید با منطق و نگرش کلّی قرآنی در تخالف و تعارض باشند! قرآن کریم دارای روح، قواعد و اصول کلّی ای است که هیچ چیز اعم از اخبار و غیره نباید با آنها منافات و تضاد داشه باشد! 👉 از باب نمونه، مثلاً قرآن به عنوان یک قاعدۀ کلّی می فرماید وقتی می خواهید وارد خانه ای شوید، از درِ آن داخل شوید: «وَ أْتُوا اَلْبُيُوتَ مِنْ أَبْوابِها»؛ بقره/ 189. در آیۀ فوق، مصداق این قاعدۀ کلّی (ورود به خانه از درِ آن) بیان نشده، اما در روایاتِ صریح و مستفیض از رسول اکرم (ص) وارد شده است که من مدینۀ علم و علی (ع) باب آن است و برای داخل شدن در خانۀ علوم و معارف من، باید از طریق علی (ع) وارد شوید. این احادیث، اصل مسأله را تبیین نکرده اند، بلکه اصل آن را قرآن مطرح فرموده و اخبار فقط مصداق آن حقیقت قرآنی را مشخص و معیّن نموده اند. پس کبرا (مفهوم کلّی) را قرآن بیان نموده، و صغرا (مصداق جزئی) را روایت. #امام_شناسی #امام_حسین #قیام_و_نهضت_حسینی ✅ https://eitaa.com/alhaydari

✅ دلیل اوّل: تصریح روایات معتبر بر یوم الله بودن شهادت امام حسین (ع) 🔹 پس از روشن شدن اصول قرآنی فوق، سؤال این است که آیا ایام محرم، عاشورا و به طور کلّی قیام و شهادت امام حسین (ع)، مصداق «ایام الله» هست یا خیر؟! مدّعای ما در پاسخ به مسألۀ مذکور این است که شهادت حضرت اباعبدالله (ع) قطعاً بزرگترین یا حداقل یکی از بزرگترین و مهمترین مصداق های «ایام الله» است که حتماً باید مورد تعظیم و تکریم قرار گیرد. 👈 دلیل ما برای اثبات این مدعا نیز، روایات معتبری است که این روز را به طور صریح و واضح، «یوم الله» معرفی می کنند. 👉 توضیح آنکه اصل «ایام الله» و ضرورت تعظیم و بزرگداشت آنها، در قرآن آمده و در این مطلب تردیدی نیست (طبق اصل اوّل). اکنون باید سراغ روایات معتبر برویم تا ببینیم مصداق «ایام الله» چه روزهایی است (طبق اصل دوّم). ❗️ این مسأله زمانی اهمیتی دوچندان می یابد که مشاهده می کنیم برخی اشکال می کنند که چرا شما شیعیان به جای اینکه مثلاً برای روز رحلت نبی اکرم (ص) یا شهادت امام علی (ع) یا شهادت حضرت زهرا (س) عزاداری کنید و این روزها را احیاء کنید، بیشتر روی تعظیم و بزرگداشت ایام محرم تأکید می کنید؟! 〽️ در جواب باید گفت معیار ما سنّت معتبر (قولی و فعلی) پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) است. خود ایشان به ما فرموده اند که برای تعظیم ایام محرم، قیام و شهادت امام حسین (ع)، حساسیت و ارزش بیشتری قائل باشیم و حکمت این امر را نیز قطعاً خودشان بهتر از ما می دانند. در ادامه، از باب نمونه به یک روایت معتبر – بر اساس مبانی حدیثی و رجالی ای که قبول داریم - اشاره می کنیم: روایت (1) - «عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الْفَضْلِ الْهَاشِمِيُّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ (ع) يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ كَيْفَ صَارَ يَوْمُ عَاشُورَاءَ يَوْمَ مُصِيبَةٍ وَ غَمٍّ وَ جَزَعٍ وَ بُكَاءٍ دُونَ الْيَوْمِ الَّذِي قُبِضَ فِيهِ رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَ الْيَوْمِ الَّذِي مَاتَتْ فِيهِ فَاطِمَةُ (ع) وَ الْيَوْمِ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) وَ الْيَوْمِ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ الْحَسینُ (ع) بِالسَّمِّ فَقَالَ إِنَّ يَوْمَ الْحُسَيْنِ (ع) أَعْظَمُ مُصِيبَةً مِنْ جَمِيعِ سَائِرِ الْأَيَّامِ» (علل الشرایع، ج 1، ص 225). همان طور که در آخر این روایت مشاهده می کنیم، از حادثۀ کربلا و عاشورا - نه به «نهضت» یا «حماسه» و غیره -، بلکه به «یوم» تعبیر شده؛ زیرا کاملاً مشخص است که امام (ع) در مقام بیان مصداق برای قاعدۀ کلّیِ قرآنی (اصل دوّم) بوده اند؛ یعنی قرآن فرموده «ایام الله» را بزرگ بدارید، اما بیان ننموده که دقیقاً چه روزی مصداق آن «ایام الله» است، اما روایت مذکور به طور خاص، روز شهادت امام حسین (ع) را به عنوان یکی از مهمترین مصادیق و نمونه های «ایام الله» مشخّص و تعیین نموده است: «يَوْمَ الْحُسَيْنِ (ع)». 🔅 جالب آنکه این تعبیر «یوم»، فقط برای امام حسین (ع) به کار برده شده، اما برای سایر روزها حتی رحلت پیامبر گرامی اسلام (ص) یا شهادت امام علی (ع)، «یوم» وارد نشده است و همین امر، بیانگر عظمت و شرافت خاصّ این روز نسبت به سایر مناسبت ها بوده و ضرورت احیاء و بزرگداشت این روزها را به عنوان «ایّام الله» آشکار می سازد. ضمن اینکه در روایت مورد بحث، مصیبت امام حسین (ع) در مقایسه با دیگر مصائب، بزرگتر و عظیم تر شمرده شده است. لازم به ذکر است که روایت های موجود در این باب، مختصّ منابع شیعی نیست، بلکه باید گفت این اخبار اگر در منابع اهل سنّت بیشتر از مصادر ما نیامده باشد، کمتر نیامده است! در ادامه به یکی از همین روایات متعدد، اشاره خواهیم نمود. 🔘 ادامه دارد... 📽 مطارحات فی الفکر والعقیدة: ان یوم الحسین (ع) من ایام الله. #امام_شناسی #امام_حسین #قیام_و_نهضت_حسینی ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 به چه دلیل شهادت امام حسین (ع) از «ایّام الله» است؟! ◾️ آیت الله سید کمال حیدری ... (بخش دوم) ✅ دلیل دوم: سیرۀ عملی پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) در بزرگداشت شهادت امام حسین (ع) 🔹 دومین دلیل که اثبات می کند شهادت امام حسین (ع) و ایام محرّم یکی از بزرگترین مصادیق «ایام الله» است و به همین دلیل باید به بهترین شکل تعظیم شود، سیرۀ عملی پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) می باشد؛ به این معنا که وقتی رفتار و عمل ایشان را مطالعه و مشاهده می کنیم، متوجه می شویم که این ذوات مقدسه آن گونه که ایام شهادت اباعبدالله (ع) را مهم و بزرگ می داشتند، سایر روزها و مناسبت ها را در این حدّ تعظیم نمی فرمودند. رحلت یا شهادت هیچ پیامبر و امامی، در نظر مبارک اهل بیت (ع) در این مرتبه از عظمت و اهمیت نبوده است. به بیان دیگر، از ارزش بسیار زیاد و جایگاه بی نظیری که ائمه (ع) برای این ایام و ذکر مصیبت های آن قائل بودند، می فهمیم که این روزها، مصداق همان «ایام اللهِ» قرآنی است که باید دائماً یادآوری و تکرار شود: «وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيّامِ اَلله»؛ ابراهیم/ 5. #امام_شناسی #امام_حسین #قیام_و_نهضت_حسینی ✅ https://eitaa.com/alhaydari

روایت (2) 🔸 از جمله روایاتی که در همین زمینه و در منابع اهل سنّت آمده، خبری است از نُجَيّ حضرمي که از پدرش چنین نقل نموده: - «انه سار مع علي رضي الله عنه وكان صاحب مطهرته فلما حاذى نينوى وهو منطلق إلى صفين فنادى على اصبر أباعبد الله اصبر أبا عبد الله بشط الفرات قلت وما ذاك قال دخلت على النبي صلى الله عليه وسلم ذات يوم وإذا عيناه تذرفان قلت يا نبي الله أغضبك أحد ما شأن عينيك تفيضان قال بل قام من عندي جبريل عليه السلام قيل فحدثني ان الحسين يقتل بشط الفرات قال فقال هل لك ان أشمك من تربته قلت نعم قال فمد يده فقبض قبضه من تراب فأعطانيها فلم أملك عيني ان فاضتا»؛ مسند احمد بن حنبل، ج 1، ص 446، ح 648. ✳️ (هنگام رفتن به صفّين در ركاب علي عليه السلام، ناگهان در نقطه‏اي به نام نينوا با صداي بلند فرمود: اي أبا عبد اللّه در كنار فرات صبور باش! و اين جمله را دو بار تكرار فرمود، پرسيدم: اين سخن از كجا است؟ فرمود: روزي بر پيامبر خدا ص وارد شدم، ديدم چشمان مباركش اشك آلود است. عرض كردم: اي رسول خدا! آيا كسي شما را ناراحت كرده است كه گريه مي‌‏كنيد؟ فرمودند: لحظاتي پیش، جبرئيل نزد من آمده بود، و از كشته شدن حسين ع در كنار شطّ فرات به من خبر داد، و گفت: آيا ميل داري مقداري از تربتش را ببوئي و ببيني؟ گفتم: بلي. دستش را دراز كرد، و مشتي از خاك سرزميني كه حسين ع در آن به شهادت مي ‌‏رسد را به من داد، نتوانستم تحمّل كنم و جلوي اشكم را بگيرم تا سرازیر نشود). 🔴 هيثمي دربارۀ اعتبار این روایت می گوید: «رواه أحمد وأبو يعلى والبزاز والطبراني ورجاله ثقات ولم ينفرد نجى بهذا»؛ الصواعق المحرقة، أحمد بن حجر هيثمي، ص 193 (اين خبر را احمد و ابويعلي و بزاز و طبراني روايت نموده‌اند و تمام رجال آن ثقه هستند و علاوه بر نجیّ، اين روايت را ديگران نيز نقل کرده اند». 👈 نکتۀ قابل توجه دربارۀ روایت فوق این است که وقتی رسول خدا (ص) خبر شهادت امام حسین (ع) را - آن هم پیش از وقوع - می شنود یکچنین حالتی پیدا می کند و نمی تواند جلوی سرازیری اشک خودش را بگیرد. حال فکر کنید اگر نبی اکرم (ص) ذبح شدن نوه و جگرگوشۀ خود - که سید جوانان اهل بهشت است - را با چشم خود می دید، چه حالی به او دست می داد و چطور به گریه و زاری می پرداخت! با توجه به مضمون این حدیث، ما اگر شب و روز برای سید الشهداء (ع) گریه کنیم، برای آن نصّ و دلیل شرعی داریم. وقتی رسول الله (ص) برای امام حسین (ع) اینقدر متأثر و غمگین و گریان می شوند، ما چطور می توانیم ساکت و بی تفاوت باشیم؟! 👉 #امام_شناسی #امام_حسین #قیام_و_نهضت_حسینی ✅ https://eitaa.com/alhaydari

روایت (3) 🔹 در روایت معتبر دیگری از امام رضا (ع) نقل شده است: - «يا ابن شبيب ان كنت باكيا لشئ فابك للحسين بن علي بن أبي طالب عليهم السلام فانه ذبح كما يذبح الكبش وقتل معه من أهل بيته ثمانيه عشر رجلا ما لهم في الأرض شبيهون ولقد بكت السموات السبع والارضون لقتله»؛ عیون اخبار الرضا ع، ج 2، ص 68 ✳️ (ای پسر شبیب اگر می خواهی برای کسی گریه کنی، برای حسین بن علی (ع) گریه کن! چرا که سرش بریده شد همان طور که سر گوسفند را می برند و همراه او هشتاد نفر از اهل خانواده و یارانش – که در روز زیمن نظیری برای آنها وجود نداشت – کشته شدند و آسمان هفتگانه و زمین به خاطر قتل او گریستند). #امام_شناسی #امام_حسین #قیام_و_نهضت_حسینی ✅ https://eitaa.com/alhaydari

〽️ نتیجۀ بحث از مجموعۀ بحث ها و دلایل قرآنی و روایی ای که بیان نمودیم، و با توجه به کثرت اخباری که در منابع شیعه و سنّی دربارۀ عظمت مصیبت امام حسین (ع) و اهمیت فوق العادۀ این ایام رسیده، انسان قطع پیدا می کند به اینکه روز شهادت امام حسین (ع) مصداق بارز «ایام الله» بوده و برای مصائب و رنج هایی که بر حضرت وارد شده، نظیری در طول تاریخ نمی توان پیدا کرد؛ به همین جهت باید با همۀ توان تلاش کرد تا احیاء و بزرگداشت این ایام به نیکوترین و پرشورترین شکلِ ممکن صورت بگیرد تا در پرتو پیام ها و دستاوردهای جاودانۀ این حماسۀ بزرگ دینی، انسانی و تاریخی، نه تنها مسلمانان و شیعیان، بلکه سایر بشریّت هم بهره مند گردند. 👈 بنابراین هر کس که در تعظیم و تکریم ایام محرّم و عزاداری برای سید الشهداء (ع) – که از مهمترین و برجسته ترین شعائر دینی و الهی محسوب می شود - تلاش و مشارکت کند، به تصریح قرآن کریم این عمل نشانۀ تقوای قلب اوست: «وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اَللّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى اَلْقُلُوبِ»؛ حج/ 32 (و هر كس شعائر الهى را بزرگ دارد، اين كار نشانۀ تقواى دلهاست). 👉 📽 مطارحات فی الفکر والعقیدة: ان یوم الحسین (ع) من ایام الله. #امام_شناسی #امام_حسین #قیام_و_نهضت_حسینی ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 معیارهای تشخیص شعائر حسینی (ع)، از بدعت ها و خرافات! ◾️ آیت الله سید کمال حیدری (بخش اول) 🔹 در ایّام محرم، چه اعمالی را مُجازیم انجام بدهیم؟! پس از اینکه از منظر قرآن و به کمک روایات مشخص و اثبات شد که ایام مربوط به امام حسین (ع) مصداق بارز «ایام الله» است، سؤالی که پیش می آید این است که در این روز یا روزها چه اعمالی را باید انجام داد و به دیگر سخن، چگونه باید این ایام را یادآوری و احیاء نمود؟!: «وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيّامِ اَللّهِ»؛ ابراهیم/ 5 (و «ايّام اللَّه» را به آنان ياد آوری کن!). 🔸 در پاسخ باید گفت خود اهل بیت (ع) به ما فرموده اند که در این ایام چه کنیم. باید ببینیم خود معصومین (ع) چه موارد و مصادیقی را به عنوان شعائر الهی و حسینی برای ما معیّن نموده اند. یکی از کارهای مهمی که شیعیان باید در ایام محرم انجام دهند، به تصریح روایات، برپایی مراسم حزن و اندوه و ذکر مصیب برای سید الشهدا (ع) است. در برخی احادیث بیان شده که چطور عزاداری کنیم و چه اعمالی را به عنوان «شعائر الله» انجام دهیم. کارهایی از قبیل جزع، گریه، آه و ناله، فریاد، یادآوری و بازگویی رنج ها و مصیبت هایی که به اصحاب کربلا وارد شده و غیره. ⁉️ پس از بیان این مقدمه، یک سؤال اساسی مطرح می شود و آن اینکه آیا ما مُجازیم علاوه بر مواردی که در نصوص معتبر دینی وارد شده، برخی مصادیق احیاء و عزاداری را از پیش خودمان بر آنها بایفزاییم یا خیر؟! 👈 به عنوان مثال، آیا هر کسی حقّ دارد به بهانۀ شعائر حسینی صدای سگ در بیاورد، همچون حیوانات راه برود، قمه بزند و سر خودش و کودک شش ماه اش را بشکافد تا خون جاری شود، خودش را در حوضچۀ گل آلود بیاندازد، روی آتش و خار راه برود، خودش را زیر سم اسبان بیاندازد و از این قبیل اعمال؟! 👉 به بیان دیگر، همۀ ما شعائر حسینی را «عبادت» می دانیم، حال با این وجود آیا حق داریم علاوه بر آنچه که اهل بیت (ع) به ما فرموده اند، مصادیق جدیدی را از روی سلیقه و میل خودمان برای آن اختراع کنیم؟! به عنوان نمونه، آیا ما اجازه داریم نماز را هر طور که دوست داریم بخوانیم یا اینکه آن را باید فقط همان طوری به جا آوریم که پیامبر (ص) فرموده است؟!: «صَلّوا کما رَأَیتُمُونِی أُصَلّی»؛ بحار الأنوار، ج ۸۲، ص ۲۷۹ (همان‌گونه که می‌بینید من نماز می‌خوانم، نماز بخوانید). #امام_شناسی #امام_حسین #قیام_و_نهضت_حسینی ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔹 مصادیق شعائر حسینی، توقیفی است یا غیر توقیفی؟! آیا مشخص نمودن مصادیق شعائر دینی در ایام محرم، «توقیفی» است یا «غیر توقیفی»؟ یعنی ما فقط حق داریم همان طور که ائمه (ع) برای ما تعیین نموده اند عزاداری کنیم یا مجازیم برخی از مصادیق را هم خودمان به آن ها اضافه کنیم؟! یک عالم، مجتهد و مرجع دینی باید مبنای خودش را در این باره مشخّص کند؛ یعنی باید برای اثبات توقیفی یا غیر توقیفی بودن این اعمال جدید، دلیل بیاورد. اگر کسی با استدلال اثبات کرد که مصادیق شعائر حسینی (ع) توقیفی است، در این صورت بسیاری از کارهایی که امروزه در ایام محرم انجام می شود - اما اهل بیت (ع) آنها را به جا نیاورده اند - از اساس باطل و مصداق بدعت محسوب می شود! طبق این مبنا، به این دلیل که مثلاً هیچیک از ائمه (ع) نه قمه زده اند و نه کسی را به قمه زنی و شکافتن سر خود توصیه نموده اند، عمل «قمه زنی» بدعت در دین و مذهب قلمداد شده و حرام می گردد! یعنی هر عملی که نصّ شرعیِ معتبر در اثبات صحّت آن وجود نداشته باشد، خطّ قرمز محسوب شده و عمل به آن جایز نمی باشد. اما در مقابل، اگر کسی بگوید موارد ذکر شده از سوی اهل بیت (ع) همچون حزن و گریه و زاری صرفاً از باب مثال و بیان برخی از مصادیق بوده، و لذا باب افزودن مصداق های جدید برای آن مفتوح است، در واقع مبنای غیر توقیفی بودن شعائر حسینی را اخذ نموده است. 🔘 ادامه دارد... 📽 مطارحات فی الفکر والعقیدة: 🔅 الشعائر الحسینیة (ع)؛ بین المنصوصة والمستحدثة #امام_شناسی #امام_حسین #قیام_و_نهضت_حسینی ✅ https://eitaa.com/alhaydari