📌 روضه میلاد¹ 💚بچه که به دنیا می‌آید، مادر از همه خوش‌حال‌تر می‌شود. گویی لحظه‌لحظه‌ی روزهای بارداری، منتظر این لحظه بوده که « #دنیا» را به کودکش هدیه بدهد. روزبه‌روز برایش نقشه کشیده؛ حتما بزرگ‌شدن بچه‌اش را هم تصور می‌کند و با هزاران آرزوی خوش‌بختی. یعنی تمام امید مادر به این است که به فرزندش « #حیات» بدهد. #هویت_مادری همین است دیگر. ❤️ اما آیه 15 سوره احقاف درباره #مادر می‌فرماید: «حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ کُرْهاً؛ مادرش او را با #ناخوشی باردار شد و با ناخوشی به‌دنیا آورد»! کدام مادری با ناخوشی بچه‌اش را به دنیا می‌آورد؟ 🖤 جواب را آقا امام صادق فرموده: هیچ‌مادری در دنیا دیده نشده که پسری به دنیا آورد که او را خوش نداشته باشد؛ ولی فاطمه سلام‌الله‌علیها او (یعنی حسین) را خوش نداشت! [لَمْ تُرَ فِي الدُّنْيَا أُمٌّ تَلِدُ غُلَاماً تَكْرَهُهُ وَ لَكِنَّهَا كَرِهَتْه‏] 💛 حسن و حسین، شیربه‌شیری‌اند! ² چندروزی از به دنیا آمدن حسن نگذشت که جبرئیل نازل می‌شود. خانم فاطمه‌زهرا و آقا امیرالمومنین با تولد حسن تازه طعم شیرین پدر و مادرشدن را چشیده‌اند و زندگی‌شان رنگ تازه‌ای گرفته. جبرئیل بر تازه‌پدربزرگ –پیامبر- که او هم طعم نوه‌ی فاطمه‌اش را چشیده، نازل می‌شود و می‌گوید: محمد، خداوند تو را به مولودی مژده می‌دهد که از فاطمه به دنیا می‌آید و امتت پس از تو او را می‌کُشند. [يَا مُحَمَّدُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِمَوْلُودٍ يُولَدُ مِنْ فَاطِمَةَ تَقْتُلُهُ أُمَّتُكَ مِنْ بَعْدِكَ] 🧡پیامبر می‌فرماید: سلام من را به خدا برسان و بگو من را به چنین مولودی نیازی نیست. [عَلَى رَبِّيَ السَّلَامُ لَا حَاجَةَ لِي فِي مَوْلُودٍ يُولَدُ مِنْ فَاطِمَةَ تَقْتُلُهُ أُمَّتِي مِنْ بَعْدِي‏] جبرئیل به عالم بالا می‌رود و برمی‌گردد. همان حرف را تکرار می‌کند. پیامبر هم تکرار می‌کند. می‌رود و برمی‌گردد. این‌بار اضافه می‌کند که امامت و ولایت و وصایت هم در نسل اوست. پیامبر اعلام رضایت می‌کند. ❤️ این‌بار پیامبر مسئول خبر دادن و راضی‌کردن حضرت زهرا می‌شود: «خداوند مرا به مولودی مژده می‌دهد که از تو به دنیا می‌آید و امتم او را می‌کشند. فاطمه پیام می‌فرستد: من چنین بچه‌ای را نمی‌خواهم که امتت بعد از تو او را بکشند. پیامبر او را راضی می‌کند. 🧡 فاطمه راضی به حکم خدا می‌شود؛ ولی خب مادر است دیگر. مادری که تازه طعم مادرشدن را هم چشیده! من نمی‌دانم اینکه در چندروزگی حسن این خبر را خدا به فاطمه داد، برای فاطمه بهتر شد یا بدتر. شاید شیرینی نوزاد، وقت و ذهن مادر را پُر می‌کرده و کراهت را کم کرده؛ ولی چه می‌دانی؟ چه بسا بارها دست روی شکمش کشیده و قربان‌صدقه حسینش رفته و برای سلامتی‌اش چهارقل و آیت‌الکرسی خوانده. شاید هم گاهی یواشکی –مثلا دور از چشم کسی- گردن نوزادش حسن را وارسی و نوازش هم کرده و جگرش برای حسین در شکمش پاره‌پاره شده. 💙 فاطمه راضی به حکم خدا شده، ولی خب مادر است دیگر؛ مادر هویتش به حیات‌دادن است. لحظه‌به‌لحظه که شیره‌جانش را به جنینش می‌دهد، غصه‌ی بچه‌اش را هم می‌خورد. به‌ اجرای حکم‌الله رضایت داد ولی خب دل مادری‌اش که رضایت نمی‌دهد؛ غصه خودش می‌آید. غصه می‌شود غذای هر روز مادر و بچه! 💜 خب غصه و فشار عصبی برای مادر سمّ است؛ خطر دارد. شاید همین‌ها هم بود که حسین، شش‌ماهه به دنیا آمد؛ غصه امان نداد، بدن تحمل نکرد. [لَمْ يُولَدْ لِسِتَّةِ أَشْهُرٍ إِلَّا ... الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ ع‏] مادر ما، موقع زایمان هم غصه خورد؛ «...حِينَ وَضَعَتْهُ كَرِهَتْ وَضْعَهُ؛ به دنیا آوردنش را خوش نداشت»! 💚 غصه البته شیر را هم خشک می‌کند؛ من نمی‌دانم فاطمه شیر نداشت یا حیای حسین بود که بیش از این از شیره جان مادر غصه‌دار تغذیه نکند؛ هرچه بود حسین از فاطمه شیر نخورد. شاید این هم شد غصه دیگر برای فاطمه؛ خب دوست داشت نوزادش را در دامنش شیر بدهد؛ مادر است دیگر! حسین را پیامبر به انگشت پیامبری تغذیه می‌کرد. 💔 بمیرم برایت مادر! 💔بمیرم که چقدر غصه خوردی! 💔بمیرم که شب میلاد نوزادت هم غصه خوردی... 💔بمیرم برای تو و حسینت... ¹. منبع تمامی #حدیث های این روضه، کتاب اصول کافی، کتاب الحجه، باب مولدالحسین بن علی است. ². عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: «كَانَ بَيْنَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ ع طُهْرٌ» @aliebrahimpour_ir #روضه_میلاد