مغضوبین ارض نهی از موالاة یهود ۶. ادامهٔ داستان گاو: فریب نخورید، حکم خدا را بگویید. شما وظیفه دارید در معاشرت و گفت‌وگو با #یهودیان، حکم خدا را بیان کنید. همان‌طور که حضرت موسی علیه‌السلام رفتار کرد. إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تَذْبَحُوا بَقَرَةً [بقره : ۶٧]؛ خدا فرمان می‌دهد که گاوی را بکشید. بدانید: خروج از فرمان خدا، و ورود در توهّمات بشری، در معاشرت و در گفت‌وگوی با یهود ثمری نخواهد داد. آن‌چه از شما ید واحده می‌سازد، و به فکر و اندیشهٔ شما نظم و انضباط توحیدی می‌دهد، تسلیم در برابر حکم خداست. اما آن‌ها نسبت به شما بی‌ادبی و گستاخی می‌کنند. قَالُوا أَ تَتَّخِذُنَا هُزُواً؟ [بقره : ۶٧] گفتند: آیا ما را به ریشخند می‏‌گیری؟! و به انواع حیله‌های گفتاری و رفتاری دست می‌زنند. #مذاکره_با_یهود و #دنیای_یهودی‌شده نیازمند هوشیاریِ مضاعف است. جناب هنری فورد می‌گوید: هوشیارترین متفکّران غیریهود فریب خورده‌اند و آن‌چه را که به‌وسیلهٔ موذیانه‌ترین نظام‌های تبلیغی به ذهن افراد عادی تلقین شده، به‌عنوان نشانه‌های ترقّی و پیشرفت پذیرفته‌اند [یهود بین‌الملل، ص٩٧]. تنها پایگاهی که شما را از این دام خطرناک نجات می‌دهد، و برچسب بلاهت و نادانی را از پیشانی‌تان برمی‌دارد، خدای قادر متعال است. قَالَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أنْ أکُونَ مِنَ الْجَاهِلِینَ [بقره : ۶٧]. گفت: به خدا پناه می‏‌برم اگر از نادانان باشم. خداوند توضیح نمی‌دهد! وقتی حضرت موسی حکم خدا را مبنی بر ذبح گاو بیان کرد، گاو مطلق بود، هیچ قیدی نداشت. شامل هر گاوی می‌شد. اما وقتی امر سادهٔ کشتن گاو با سؤال مواجه شد و سر از #بهانه‌جویی و #لجاجت درآورد، خدای موسی عقب‌نشینی نکرد، بلکه با هر سؤالی شرایط بر بنی‌اسرائیل را سخت‌تر نمود. در سؤال اول: «لَا فَارِضٌ وَ لا بِکْرٌ عَوَانٌ بَیْنَ ذَلِکَ [بقره : ۶٨]؛ گاوی است نه پیر و از کار افتاده، و نه بکر و جوان؛ بلکه میان‌سالی است بین این دو»، را آورد. در این مرحله، گاو از اطلاق خارج می‌شود. خداوند از آنان ذبح گاوی را می‌خواهد که نه جوان باشد و نه پیر. در سؤال دوم: «بَقَرَةٌ صَفْرَاءُ فَاقِعٌ لَوْنُهَا تَسُرُّ النَّاظِرِینَ [بقره : ۶٩]؛ گاوی است زرد یک‌دست و خالص، که رنگش بینندگان را شادمان می‌سازد»، را اضافه نمود. خدای متعال کار را بر #بنی‌اسرائیل سخت‌تر می‌کند و خواستار ذبح گاوی می‌شود که علاوه بر این‌که نه پیر است و نه جوان، دارای رنگ زردی است که خود باعث شادی و شعف بینندگانش می‌شود. ادامه دارد.... ✍️ علی خلیل اسماعیل https://eitaa.com/alisalsobh

✡️ مغضوبین ارض یهود، قابلیت هدایت را از دست می‌دهد! / خبررسانی کنید! بعد از این‌که خدای متعال با عبارتِ «ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا یَعْقِلُونَ» [مائده : ۵٨]، #یهود را تحقیر نمود، و با آوردن استفهام انکاری، که: «ای اهل کتاب آیا ما را سرزنش می‌کنید؟ جز این است که ما به خدا و آن‌چه به ما نازل شده و آن‌چه پیش از این نازل شده است، ایمان آورده‌ایم و شما بیشترین نافرمان هستید» [مائده : ۵٩]،‏ آنان را در موقعیّت ضعف و انفعال قرار داد، در خطابی دیگر از رسول مکرّمش می‌خواهد که خبری پُر فائده و خالی از کذب را به سمع یهودیان و همهٔ آنانی که در آینده ممکن است در دام یهود گرفتار شوند، برساند. خبری که قطعاً برای گوش‌های شنوا مفید علم و یا باعث ظن و گمانی نزدیک به علم خواهد شد. برای این‌که حواسّ یهود متوجه کلام رسول خدا (ص) شود، و دقّت آنان برانگیخته گردد، و آنان را به عیب بزرگی که در آن غرق‌اند، متذکّر شود، دستور می‌دهد که در آغاز همانند آنان و طبق مرام آنان سخن گوید. دستور خدای حکیم به نبیّ معظّم این است که در مواجهه با یهود و نصاری و به وقت اعلان خبر، از نوعی اسلوب گفتاری استفاده کند که گویا فرض آنان مبنی بر درست نبودنِ ایمان به خدا، ایمان به قرآن عزیز و کتاب‌های پیشین، صحیح است. و آن‌گاه با اعلانِ خبر، #لجاجت یهودیان را در هم شکسته، و #خودستاییِ آنان را به چالش بکشد. آنان باید خبردار شوند که بد دانستنِ مؤمنان به جرم ایمان به خدا و قرآن عزیز، جدای از این‌که مصداق‌شناسیِ آنان را از امور بد، دچار آسیب جدّی ساخته است، حکایت از تنها به قاضی رفتن و نیز از خود راضی بودنِ آنان دارد. و نیز باید خبردار شوند که پرداختن به عیب و نقص دیگران و در همان حال عدم توجه به عیب و نقص خود، تسهیل‌کنندهٔ گمراهی و ضلالت هر چه بیشتر آنان، از راه درست و صراط مستقیم خواهد بود. از همین رو رسول خدا (ص) خطاب به آنان می‌فرماید: «قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذَلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ؟ [مائده : ۶٠]؛ بگو: آیا شما را از کسانی که کیفرشان [از مؤمنانی که به خیال خود از آنان عیب می‌گیرید و آنان را سزاوار عذاب می‌دانید!] نزد خدا بدتر است، خبر دهم؟» آنگاه رسول خدا به چند نمونه از مشخصات آن اشرارِ از خدا بی‌خبر اشاره می‌کند: 1 - «مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ [مائده : ۶٠]؛ [آنان] کسانی [از گذشتگانِ خود شما] هستند که خدا لعنتشان کرده». بدانید زمانی که لعن خدا بر کسی و بر قومی قرار گیرد، خواری و بی‌ارزشیِ آن فرد و آن قوم آشکار می‌شود. #لعن بعد از رحمت الهی است و فرد ملعون و یا قوم ملعون قابلیّت هدایت و رستگاری را از دست می‌دهند، لذا از خیر و نیکی دور می‌گردند. آیا هیچ دقت کرده‌اید که چرا باب توبه به روی شما یهودیان بسته شده است و نمی‌توانید خودتان را از این #کفر_تلمودی رها سازید؟! و آیا هیچ اندیشیده‌اید که چرا توان مقابله با #فسق_حاخامی از شما سلب گردیده است؟! آیا نباید ریشهٔ آن را در لعن خدای قادر متعال بجویید؟! قطعاً نفرین حضرت داوود (ع) که فرمود: اَللَّهُمَّ أَلْبِسْهُمُ اللَّعْنَةَ [مجمع البیان، ج٣، ص٣٩۶]؛ خدایا لباس لعنت بر آن‌ها بپوشان، را شنیده‌اید و از علت لعن نیاکان کافرتان در آیهٔ ٧٨ سورهٔ مائده مطلع شده‌اید!؟ پس چرا هم‌چنان بر طبل #عصیان‌گری و #تجاوز از حدود الهی می‌کوبید؟! اگرچه کریمهٔ: «ذَلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ» [مائده : ٧٨] در صدد شمارش تمامیِ طغیان‌گری‌ها و تعدّی‌های شما #یهودیان نیست، اما شما بگویید کدام معصیت، کدام ظلم، کدام جنایت، کدام زورگویی، کدام تبهکاری اقتصادی، سیاسی و فرهنگی از گذشته تا الآن و یقیناً تا آیندهٔ دور در دنیا رخ داده و می‌دهد که دست #یهود در آن حضوری جدّی نداشته و ندارد؟!! ✍️ علی خلیل اسماعیل https://eitaa.com/alisalsobh