💫 ابدیّت امام صادق علیه‌السلام 🔆 امام‌ صادق‌ علیه‌السلام نمونۀ بارز بلد طیّب‌ حضرت امام جعفر صادق علیه‌السلام از آن یگانه نباتى است که در زمین طیّب توحید روئیده است و آثار علمى و هدایتى وى نه تنها براى شیعه بلکه براى نسل آدمیّت، و نه تنها براى مدینهٔ منوّره بلکه براى سراسر گیتى، و نه تنها براى زمانى و قرنى و قرونى بلکه بطور جاودان إلى الأبد ضمانت دارد. چرا؟ براى آنکه وى داراى عصمت است، و هر معصومى همچون قرآن که داراى عصمت است أبدیّت خواهد داشت. کلمه و فتوى و حکم و رأى هر فقیهى از شیخ طوسى و علَّامهٔ حلّى تا آیةالله بروجردى و حکیم و من شابَهَهم در زمان حیاتشان حجیّت دارد و به مجرّد مرگ ساقط مى‌گردد. زیرا داراى عصمت نیستند و براى مردم لازم است از مجتهد حَىّ أعْلَم جامع‌الشَّرایط زمان تقلید کنند. اما آیات کریمهٔ قرآنیّه، و سُنَّت ثابتهٔ نبویّه، و سیرهٔ مُسَلَّمهٔ امامیّه تا روز قیامت حُجَّت است. 📚 امام‌شناسی، ج۱۸، ص۱۸ 🆔 @allame_tehrani

🔸تأثیر امام صادق علیه‌السلام بر علم پزشکی و تدریس آن [حضرت علامه طباطبایی رضوان‌الله‌علیه می‌فرمایند:] آثاری كه‌ از ائمۀ طاهرين‌ و پيشوايان‌ عاليقدر اسلام‌ بجای مانده‌ هر محقّقی را حيرت‌زده‌ و مبهوت‌ می‌كند. ما كه‌ رهبران‌ اسلام‌ را برگزيدگان‌ خدا و علوم‌ آنان‌ را منشعب‌ از علم‌ الهی می‌دانيم‌ هنگام‌ برخورد با پيشگوئی‌های علمی آنان‌ دچار تعجّب‌ نمی‌شويم‌، ولی محقِّقان‌ غير مسلمان‌ كه‌ می‌خواهند همه‌ چيز را از دريچۀ علوم‌ مادّی و بشری بررسی كنند دچار بهت‌ و حيرت‌ می‌شوند به‌ طوری كه‌ نمی‌توانند تحيّر خود را پنهان‌ كنند. چندی قبل‌ مجلّۀ خواندنیها اقدام‌ به‌ ترجمه‌ و انتشار كتابی به‌ نام‌ «مغز متفكر جهان‌ شيعه‌» كرد. كتاب‌ مزبور به‌ وسيلۀ گروه‌ دانشمندان‌ و محققين‌ (مركز مطالعات‌ اسلامی استراسبورگ‌[1]) كه‌ عموماً مسيحی هستند تأليف‌ و منتشر گرديد. در كتاب‌ نامبرده‌ زندگانی پيشوای ششم‌ حضرت‌ امام‌ جعفر صادق‌ علیه‌السلام و علوم‌ آن‌ حضرت‌ مورد بررسی و تجزيه‌ و تحليل‌ قرار گرفته‌ است‌. نويسندگان‌ محقِّق‌ و دانشمند اين‌ كتاب‌ كه‌ هر يک در رشته‌ای از علوم‌ تخصّص‌ دارند، سخنان‌ امام‌ صادق‌ را با علوم‌ و اكتشافات‌ امروزه‌ تطبيق‌ نموده‌ و همه‌ حيرت‌زده‌ و سرگردانند كه‌ امام‌ صادق‌ علیه‌السلام اين‌ علوم‌ را از چه‌ منبعی فراگرفته‌ است‌. در اينجا برای نمونه‌ چند بخش‌ از كتاب‌ مزبور را نقل‌ می‌كنيم‌: راجع‌ به‌ تدريس‌ علم‌ طبّ در محضر درس‌ محمد باقر علیه‌السلام دو روايت‌ مثبت‌ و منفی وجود دارد. و بعضی می‌گويند كه‌ در آنجا علم‌ طبّ تدريس‌ می‌شد، و بعضی تدريس‌ علم‌ پزشكی را از طرف‌ محمد باقر علیه‌السلام انكار كرده‌اند. ولی ترديدی وجود ندارد وقتی خود جعفر صادق‌ شروع‌ به‌ تدريس‌ كرد علم‌ طب‌ را درس‌ می‌داد. نظريّه‌های علمی جعفر صادق‌ علیه‌السلام روی علم‌ طب‌ اثر گذاشت‌ و پزشكان‌ در قرن‌ دوم‌ و سوم‌ هجری از نظريه‌های طبی جعفر صادق‌ علیه‌السلام استفاده‌ می‌كرده‌اند.[2] گفتيم‌ كه‌ نمی‌دانيم‌ آيا محمد باقر علیه‌السلام علم‌ طب‌ را تدريس‌ می‌كرده‌ يا نه‌؟ و پسرش‌ آن‌ علم‌ را در محضر او فرا گرفته‌ يا خير؟ ولی ترديدی نداريم‌ كه‌ خود جعفر صادق‌ علم‌ پزشكی را تدريس‌ می‌كرده‌ و در آن‌ علم‌ چيزهائی آورده‌ كه‌ پزشكان‌ در شرق‌ قبل‌ از او نياورده‌ بودند. و منظورمان‌ از شرق‌ عربستان‌ نيست‌ برای اينكه‌ عربستان‌ دارای علم‌ پزشكی نبوده‌ و بعد از اسلام‌ آن‌ علم‌ از جاهای ديگر به‌ عربستان‌ سرايت‌ كرد. اگر قبول‌ كنيم‌ كه‌ جعفر صادق‌ علیه‌السلام علم‌ طب‌ را در محضر پدرش‌ آموخته‌ لازمه‌اش‌ آن‌ است‌ كه‌ پدر آن‌ علم‌ را از جائی فراگرفته باشد و نمی‌دانيم‌ از كجا فراگرفته‌ است‌؟[3] ما می‌دانيم‌ كه‌ جعفر صادق‌ علیه‌السلام حرفۀ پزشكی نداشته‌ كه‌ آن‌ قواعد را ضمن‌ كار استنباط‌ كند و لذا اين‌ فكر به‌ نظر می‌رسد كه‌ آن‌ قواعد را از جائی آموخته‌ و هرگاه‌ در محضر درس‌ پدر آن‌ قواعد را آموخته‌ باشد باز اين‌ سؤال‌ به‌ نظر می‌رسد كه‌ پدرش‌ آن‌ قواعد را از كجا فراگرفته‌ است‌. 📚 امام‌شناسی، ج۱۸، ص۱۴۶ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1ـ Strasbourg : يكی از شهرهای فرانسه‌، مركز ايالت‌ آلزاس‌، در كنار رود رن‌، دارای 195000 نفر جمعيّت‌، كليساهای مجلّل‌ و باشكوه‌ دارد. (فرهنگ‌ عميد. اطلاعات‌ عمومی) 2- «خواندنيها»، شمارۀ 37، سال‌ 33. 3- «خواندنيها»، شمارۀ 37، سال‌ 33. 🆔 @allame_tehrani

🕌 کیفیّت مدرسهٔ عِلمیّهٔ إمام صادق علیه‌السلام طرز و شکل أخذ علوم از حضرت شبیه طرز و شکل أخذ علوم در حوزه‌هاى علمیّهٔ امروزه نبوده است که با مناقشه در دلیل و مأخذِ کلام، بحث را طىّ کنند. بلکه تلامذهٔ او جز مقدار اندکى از ایشان قائل به امامتش بوده‌اند. و شیعهٔ امامیّه همچنانکه گذشت اعتقادشان بر آن است که: در علم امام، رأى و اجتهاد وى مدخلیّت ندارد تا آنکه امام از روى مَصَدر و مُستند محاسبه کند. علم إمام موروثى است. بلى گاهى اتّفاق مى‌افتد که سائلى از علّت حکم سؤال مى‌نماید امّا این سؤال، سؤال تعلّم و استفاده مى‏باشد نه سؤال ردّ و جَدَل‏. علاوه بر این، آنان که از غیر امامیّه هم علوم خود را از وى اخذ نموده‌اند معتقد به جلالت و سیادت و إمامتش بوده‌اند.[1] و آن تعلّم و اخذ را براى خویشتن منقبت و فضیلتى به شمار مى‌آورده‌اند که بدان مُشَرَّف گردیده‌اند.[2] و دانستیم که ابن أبى‌الحدید، علم مذاهب أربعه را در فقه به وى ارجاع مى‌دهد.[3] پرسش کنندگان از مسائل و مشکلات و علوم به حضورش مى‌آمدند و براى رفع مشکله و عویصهٔ خود از او استعلام مى‌نمودند. و جمعى بسیار از آنان با خودشان دوات و کاغذ حاضر داشتند تا آنچه را که امام برایشان املاء مى‏کند، از روى ضَبط و ثَبت از او روایت کنند. و اگر اشتیاق دارى مقدار علم او را بدانى پس نظر کن به کثرت کسانى که از آبشخوار و بحر عظیم او از علوم مختلف سیراب گردیده‌اند! آنها به چهار هزار نفر یا بیشتر از آن بالغ گردیده‌اند. به چه علّت این جماعت کثیره از او روایت کرده‌اند و از غیر او روایت نکرده‌‏اند با وجود کثرت و وفور علماء در عصر او؟! و به چه علّت چون یکى از ایشان از او روایتى را نقل مى‌نمود، بر آن روایت وقوف مى‌نمود و دیگر نمی‌‏پرسید: امام از چه کسى آن را براى وى املاء نموده است مگر آنکه خود امام خبر می‌‏داد که: آنچه را که املاء کرده است، از آبائش از جدّش رسول أکرم صلى‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم مى‌باشد. این مدرسه‌اى که این تعداد افراد بسیار از آن خارج شده‌اند منظورش از تعلّم علوم، صیت و آوازه و افتخار و شرف نبوده است. و مقصد و مقصود از تلامذه‌اش فقط آن بوده است که علم را براى علم، و براى خدمت به دین و شریعت تعلّم کنند. و کسى که از این روش و منهاج، تجاوز مى‌نمود امام او را از حوزه‌اش دور مى‌ساخت. چه بسیار مردمانى را که امام طرد فرمود، و چه بسیار اقوامى را که در سیره و سَریره با وى مخالف بودند، لعن نمود. پیوسته مواعظ و ارشادات إمام، قبل از تعالیم و دروس بیان مى‌شد، و یا در ضمن خود دروس صورت مى‌گرفت. 📚 امام‌شناسى، ج۱۸، ص۲۸ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1- «تهذیب الأسماء و اللّغات»، و «ینابیع المودّة». 2- «مطالب السَّؤول» ص81. 3- شرح «نهج‌البلاغة»، ج1، ص6. 🆔 @allame_tehrani

🔹تعالیم امام صادق علیه‌السلام برای شاگردانش و تجلیل آن حضرت از علماء 📚 امام‌شناسی، ج۱۸، ص۳۰-۳۶ ✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 🆔 @allame_tehrani

🔸فداکاری امام صادق (علیه‌السلام) فداکاری‌ سیدالشّهداء عَمَلاً و فداکاری‌ امام‌ صادق‌ عِلْماً پشت‌ به‌ پشت‌ هم‌ داده‌، یکدگر را تأیید نمودند للّه‌ الحمد و له‌ الشکر ما امروزه‌ تا اندازه‌ای‌ به‌ فهم‌ حقایق‌ دین‌ و نبوّت‌ و سِرّ ولایت‌ و سِرّ نبوت‌ و قرآن‌ آشنا شده‌ایم‌. و یا به‌ عبارت‌ صحیح‌تر فداکاری‌ سیّدالشهداء سَیْفاً و فداکاری‌ امام‌ صادق‌ لِساناً دو عامل‌ نیرومند بودند که‌ پشت‌ به‌ پشت‌ هم‌ داده‌ هر یک‌ دیگری‌ را تقویت‌ نمودند تا اسلام‌ راستین‌ رخسارۀ رخشان‌ خود را از پس‌ ابرهای‌ انبوه‌ سیاه‌ و ظلمت‌زا ظاهر نمود. درست‌ است‌ که‌ آیةالله‌ مُظَفَّر فرموده‌ است‌ چقدر راستگو بوده‌ است‌ گویندۀ این‌ سخن‌ که‌: إنَّ الإسْلَامَ عَلَوِیٌّ وَ التَّشَیُّعَ حُسَیْنِیٌّ.(۱) «به‌ درستی‌ که‌ اسلام‌ مرهون‌ خدمات‌ علی‌، و تشیّع‌ مرهون‌ خدمات‌ حسین‌ است‌.» اما حقیر می‌گویم‌: إنَّ الإنْسَانِیَّةَ و الإسْلَامَ وَ التَّشَیُّعَ حُسَیْنِیُّ السَّیْفِ، وَ صَادِقیُّ الْقَلَمِ وَ الْبَیَانِ. «به‌ درستی‌ که‌ عالم‌ انسانیّت‌ و اسلام‌ و تشیّع‌ همگی‌ منوط‌ به‌ شمشیر امام‌ حسین‌، و به‌ قلم‌ و بیان‌ امام‌ صادق‌ است‌.» آری‌ کاری‌ را که‌ امام‌ صادق‌ علیه‌السّلام نمود آن‌ بود که‌ با علوم‌ خود عالم‌ را به‌ اسلام‌ واقعی‌ و دین‌ حقیقی‌ آشنا فرمود. و زنگار کدورت‌ از چهرۀ دگرگون‌گردیدۀ آن‌ برگرفت‌. آن‌ شریعت‌ حقَّه‌ را کماهوحَقُّه‌ نشان‌ داد. 📍مشاهدهٔ متن کامل📍 📚 امام‌شناسی، ج۱۶، ص۲۵۴ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱- «تاريخ‌ شيعه‌»، تأليف‌ محقّق‌ عظيم‌ شيخ‌ محمدحسين‌ مظفّر، ص۲۷. 🆔 @allame_tehrani

🎧 #چگونه_سلوک_کنیم؟ (16) 🎙مرحوم علامه طهرانی (قدس سره) 📚 آیین رستگاری، ص۶۷ 🔹کار شیطان جلوه دادن به کثرات است 🔹سالک راه خدا باید تعلقات خود را کم کند 🔹همت بلند و توسل به امام زمان علیه‌السلام کلید سعادت است 🆔 @allame_tehrani

📜 #حدیث (1) ▪️رسول خدا صلَّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم فرمود: «مَن استَوَی یَوماه فَهو مَغبونٌ.»(۱) «کسی که دو روزش با همدیگر مساوی باشد مغبون است.» ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔰 #شرح_حدیث (1) ✍ مرحوم علامه طهرانی (قدس سره) اوّل چیزی که بعد از تنبّه و یقظه و بیداری، در این راه لازم است، این است که ما به خود بیاییم و ببینیم که هستیم؟! چه هستیم؟! بله، ما یک انسانیم! صبح از خواب بلند می‌شویم، تا شب زحمت کشیده و فعّالیّت می‌کنیم، دو مرتبه می‌خوابیم، فردا تکرار و پس‌فردا تکرار، روزها می‌گذرد و هر‌کس از افراد بنی‌آدم خود را به کاری مشغول می‌کند و متوجّه نیست که این کارها را برای چه می‌کند؟ برای چه آمده؟ چه هدفی دارد و مقصودش چیست؟ و چرا امروزش گذشت؟ این امروز یک سرمایۀ عمری بود که خدا به او عنایت کرد، چرا گذشت؟ و در مقابل این گذشتِ روز چه به‌دست آورد؟ اگر چیزی به‌دست آورده باشد، خوشا به سعادتش! چون یک روز عمرش گذشت و در مقابلش یک چیزی کسب کرد؛ و اگر چیزی به‌دست نیاورد مغبون است. چون یک روز عمر گذشت و برای این یک روز عمر چه دستگاه‌هایی کار کرد، تا اینکه انسان یک روز عمر کند، غیر از خدا کسی نمی‌داند. ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری همه از بهر تو سرگشته و فرمانبردار شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبری(۲) یک روز از حیاتی که ما داریم، به حرکت شمس و قمر و کهکشان‌ها بستگی دارد. ذرّات تمام درخت‌های عالم، تمام حیوانات عالم، تمام موجودات عالم، به همدیگر مرتبط و یک وجود واحد را تشکیل می‌دهند و تمام اینها در این حیات امروز انسان مؤثّرند؛ به طوری که اگر در سلسلۀ علل و معلولات این یک روز حیات گرفته بشود، همۀ آنها به هم می‌خورند. پس اینها همه برای این است که ما یک روز عمر کنیم و یک روز جلو برویم و یک روز پرده‌های غفلت از چشمانمان برداشته شود، حجاب برداشته شود، با خالق خودمان، مسیر خودمان، هدف خودمان، مبدأ و معاد خودمان آشنا شویم. اگر این‌طور باشد، آرام، ساکت، صامت، خوش‌دل، پربهره، پرنور، با نشاطِ کامل مثل آدمی که در روز امتحان قبول است و سرافراز و شاگرد اوّل هم شده و ورقه‌اش را دست می‌گیرد و می‌آید و از هیچ‌چیز هم باک ندارد؛ قبول است دیگر! و امّا خدای ناکرده اگر به غفلت بگذرد و شب امتحان برسد و انسان بخواهد کار یک سال را در یک شب انجام بدهد و فردا به این شاگرد و به آن شاگرد التماس کند، آقا به من برسانید، ما را فراموش نکنید، اینها همه موجب سرشکستگی و شرمندگی است. 📚 آیین رستگاری، ص ۲۸ و ۲۹ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱- وسائل‌الشیعة، ج١٦، ص٩٤. ۲- گلستان سعدی، دیباچه، بیت ٦ و ٧. 🆔 @allame_tehrani

📼 شهادت امام صادق (علیه‌السلام) 🎙استاد واسطی (حفظه‌الله) 📚 امام‌شناسی، ج۱۶-۱۷، درس۲۴۱ 💠 بلند پایگاه علمی مدرسهٔ امام جعفر صادق (علیه‌السلام) تا به ابد به جهان نورافشان است. (05:00) شهرت «شیعهٔ جعفری» (08:35) تفاوت شیعه و سایرین (10:00) جملهٔ کلیدی بنیادین (13:45) صفات#شهید_مطهری (16:00) منطق شیعهٔ علی (18:00) منطق #سکولاریزم (19:00) منطق شیعه در زندگی (21:15) شاخص شیعه را داریم؟ (23:00) جهاد امام صادق (علیه‌السلام) (24:30) فهمت را از کجا می‌گیری؟ (25:00) ریل‌گذاری امام صادق (علیه‌السلام) (27:40) ولایت یعنی چه...؟! (28:00) اتصال به عالم ربانی (30:35) #خلاصهٔ_بحث (33:55) وصیت امام صادق (علیه‌السلام) 🆔 @allame_tehrani

💫 هدف حوزه‌های علمیّه ايشان غرض و هدف از حوزه‏‌هاى علميّه را تربيت فقيه عارف‏ بالله می‌دانستند و معتقد بودند فارغ‌التّحصيل حوزه بايد فقيهى خبير و بصير و جامع حكمت نظرى و عملى باشد تا در زمان غيبت كه دست قاطبهٔ مردم از امام زمان عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف كوتاه است در حدّ خود بر منهاج آن حضرت عمل نموده و امر هدايت مردم را به دست گيرد. 📚 «نورمجرّد»، ج۱، ص۱۱۲ 🆔 @allame_tehrani

🔰آداب تحصیل در حوزهٔ علمیه مرحوم علامه طهرانی غرض و هدف از حوزه‌هاى علميّه را تربيت فقيه عارف‌باللـه مى‌دانستند و معتقد بودند فارغ‌التّحصيل حوزه بايد فقيهى خبير و بصير و جامع حكمت نظرى و عملى باشد تا در زمان غيبت كه دست قاطبهٔ مردم از امام زمان عجّل‌اللـه‌تعالى‌فرجه‌الشّريف كوتاه است در حدّ خود بر منهاج آن حضرت عمل نموده و امر هدايت مردم را به دست گيرد. لذا براى كسانى كه قصد ورود به حوزه و تحصيل علوم راستين را داشته و مى‌خواهند در سلک متعلّمان علوم أهل‌بيت عليهم‌السّلام و شاگردان مكتب آنان درآيند، شرائطى را لازم مى‌دانستند: فهرست ↓۱- ترغيب به تحصيل علم در حوزه و شرائط آن ↓۲- هدف از تشكيل حوزه‌هاى علميّه ↓۳- شرائط لازم براى ورود به حوزهٔ علميّه ↓۴- مشروط بودن ورود در حوزه، به ميل و علاقه ↓۵- سفارش أكيد به طلّاب علوم دينيّه نسبت به جدّيّت در تحصيل ↓۶- سفارش مرحوم قاضى و مرحوم حدّاد (رهما) به خوب درس‌خواندن ↓۷- شرائط و آداب تحصيل علم ↓۸- كلام شهيد ثانى (ره) در مورد نتائج رعايت‌ننمودن شرائط تحصيل ↓۹- آداب تحصيل علم در فرمايشات معصومين عليهم‌السّلام ↓۱۰- پانویس 📍مشاهده از طریق لینک زیر:👇 B2n.ir/Adabe_tahsil_dar_howze ✍ حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) 📚منبع: نورمجرد، ج۱، ص ۱۱۱ تا ۱۲۰ 🆔 @allame_tehrani

🔰روش تحصیل در حوزهٔ علمیه حضرت علّامه طهرانی رضوان‌اللـه‌تعالى‌عليه غرض از حوزه را تربيت فقيه عارف باللـه مى‌دانستند، نه اين كه طلبه مدّتى در حوزه بماند و با زبان عربى و برخى اصطلاحات آشنا شده و بعد درس را رها كند و صرفاً به وعظ و خطابه و اشتغالات ديگر مشغول شود. سرچشمهٔ همه علوم و معارف إلهيّه و حقائق ربّانيّه و مكارم أخلاق و أحكام شريعت غرّاء، توحيد حضرت حقّ است و كسى كه أهل توحيد نباشد گرچه در فروع جزئى مسلّط و متضلّع باشد، هرگز آن فقيه واقعى كه امام صادق عليه‌السّلام، از او تمجيد نموده‌اند نيست. كسى كه عرفان را ردّ كرده و راه توحيد را باطل می‌داند، عالم حقيقى نيست. فهرست ↓۱- لزوم تحصيل اجتهاد براى طلّاب ↓۲- تفقّه، و معناى صحيح آن ↓۳- اعتنا به كتب متقن درسى حوزه ↓۴- هراس استعمار از طلّاب عميق و بصير و روشن‌ضمير ↓۵- سفارشات خاص به برخى كتب و شروح ↓۶- نظرات مرحوم علامه (ره) راجع به نحوهٔ فراگرفتن علوم حوزوى ↓۷- تخصّصى‌شدن علوم پس از اجتهاد ↓۸- كيفيّت عملى تحصيل در حوزه ↓۹- قضايائى از پيگيرى‌هاى علمى مرحوم علّامه (قدّه) در زمان تحصيل ↓۱۰- نحوهٔ درس‌خواندن طلبه ↓۱۱- پانویس 📍مشاهده از طریق لینک زیر:👇 B2n.ir/raveshe_tahsil_dar_howze 📍مشاهده در کانال:(از اینجا👇به بعد) eitaa.com/allame_tehrani/2764 ✍ حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) 📚منبع: نورمجرد، ج۱، ص ۱۲۹ تا ۱۴۱ 🆔 @allame_tehrani

🔰دیدگاه علامه طهرانی نسبت به حوزه‌ها و طلاب منظور و مقصودِ از حوزهٔ علميّه، درس علمى و عملى قرآن كريم است؛ فهميدن قرآن و عمل كردن به آن است. فهرست ↓۱- اساس حوزه‌هاى علميّهٔ دينيّه ↓۲- لزوم تحمل زحمات علمى و عملى براى رسيدن به مقصد 📍مشاهده از طریق لینک زیر:👇 B2n.ir/didgah_nesbat_be_howze 📍مشاهده در کانال:👇 eitaa.com/allame_tehrani/2775 ✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 📚منبع: نگرشى بر مقالهٔ بسط و قبض تئوريک شريعت، ص ۱۱۲ و ۱۱۳ 🆔 @allame_tehrani

💫 زیّ طلبگی حضرت علّامه طهرانی رضوان‌اللـه‌تعالى‌عليه هم به آراستگى باطنى طلّاب و هم به آراستگى ظاهرى آنان بسيار اهتمام داشتند؛ يعنى طلبه علاوه بر داشتن باطنى مهذّب و قلبى مصفّى و آراسته به حليهٔ مكارم أخلاق، بايد آثار متانت و وقار در ظاهر او نيز هويدا و آشكار باشد، به گونه‌اى كه يادآور و مذكّر رسول خدا صلّى‌اللـه‌عليه‌وآله‌وسلّم باشد. فهرست ↓۱- زىّ طلبگى ↓۲- ازبين‌رفتن سنّت اسلامى در مورد لباس مسلمانان، در زمان پهلوى ↓۳- احياء سنّت رسول‌اكرم صلّى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلّم ↓۴- سنّت رسول‌اكرم صلّى‌اللـه‌عليه‌وآله در لباس بلند و پوشش سر ↓۵- تأكيد بر حفظ زىّ طلبگى در تمام جهات و حالات ↓۶- اهتمام به حفظ سلامتى ↓۷- پانویس 📍مشاهده از طریق لینک زیر:👇 B2n.ir/ziyye_talabegi ✍ حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) 📚منبع: نورمجرد، ج۱، ص ۱۵۷ تا ۱۶۵ 🆔 @allame_tehrani

🔰بانوان و تحصیل علم مرحوم علامه طهرانی بر أساس قرآن و سيرهٔ رسول أكرم و أئمّهٔ أطهار عليهم‌السّلام، كمال و راه رسيدن زن به حرم أمن حضرت پروردگار را اشتغال به تدبير امور منزل و تربيت اولاد صالح مى‌دانستند و اشتغال غيرضرورى زنان را در بيرون از منزل سبب ازدست‌رفتن صفاى خاطر و نورانيّت ضمير و ضايع‌شدن استعدادهاى فطرى و منافى با كمال آنان مى‌دانستند. ولى با اين حال، تحصيل علم را مختصّ به مردان نمى‌دانستند و تأكيد مى‌فرمودند كه مخدّرات نيز بايد از جهت علمى به رشد و تعالى برسند، و تحصيل علم و دانش براى مخدّرات اگر همراه با برنامهٔ صحيح باشد و از عمر و استعدادهايى كه خداوند به زن عطا نموده درست استفاده شود، هيچ منافاتى با حمل و رضاع و تدبير امور منزل ندارد. و سفارش مى‌فرمودند كه صبايا تا قبل از ازدواج قدر اوقات فراغت خود را بدانند و تا حدّ ممكن در جهات علمى رشد كنند و بر سرمايه‌هاى علمى خود بيفزايند. فهرست ↓۱- تحصيل علم براى نسوان ↓۲- فرمايشات علامه طباطبایی در باب وظائف زن مسلمان ↓۳- شرط اصلى رشد و تعالى زن مسلمان ↓۴- ترغيب مخدّرات به تحصيل علم ↓۵- شرائط تحصيل علم براى زنان ↓۶- لزوم تحصيل زنان در رشته‌هاى خاص ↓۷- لزوم ايجاد فضاى اسلامى براى تحصيل علم دختران ↓۸- نهى مرحوم علامه طهرانی از فرستادن صبايا به دبيرستان ↓۹- ابتكار مرحوم علّامه (قدّه) در تشكيل دورهٔ تحصيلى تكميلى براى صبايا ↓۱۰- پانویس 📍مشاهده از طریق لینک زیر:👇 B2n.ir/banuvan_va_tahsile_elm ✍ حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) 📚منبع: نور مجرد، ج۱، ص ۱۲۰ تا ۱۲۹ 🆔 @allame_tehrani

🎧 #چگونه_سلوک_کنیم؟ (17) 🎙مرحوم علامه طهرانی (قدس سره) 📚 آیین رستگاری، ص۶۸ 🔹سالک راه خدا امور را به دست اهواء مردم نمی‌دهد و زمان خود را تلف نمی‌کند 🔹درد سالک درد خدا خداست و تا به او نرسد دلش آرامش نمی‌گیرد 🔹تعریف و انتقادها نباید در حرکت سالک خللی ایجاد نماید 🆔 @allame_tehrani

📜 #حدیث (2) ▪️امیرالمؤمنین (علیه‌السلام): «الیَوم عَمَلٌ و لا‌ حِساب و غَداً حِسابٌ و لا‌ عَمَل.»(۱) «امروز، روز عمل است، حسابی نیست؛ فردا روز امتحان و حساب است و عملی نیست.» ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔰 #شرح_حدیث (2) ✍ مرحوم علامه طهرانی (قدس سره) 🔹برای وصول به مقصود باید کار و تلاش نمود اگر انسان در دنیا بخوابد و بگوید من در آخرت به مقامات می‌رسم، اشتباه است. دنیا عالم کار است، مثلاً فرض کنید محصّل که دانشکدۀ پزشکی می‌رود، آنجا باید کار کند. اگر بگوید من دیپلمم را می‌گیرم آن‌وقت کار می‌کنم، این غلط است، اینجا باید کار کند. اگر کار کرد، دیپلم هم به او ندهند، او دارای علم و سرمایه است، هر کجای دنیا که برود دارای سرمایۀ علمی هست. ولی اگر کار نکرد هزار تا دیپلم هم کاغذ پاره است، باید برود در دکّان، پایش بستنی بزند و بفروشد! به درد نمی‌خورد. دنیا محلّ عمل است، خدا ما را آورده برای اینکه بیدار باشیم، بینا باشیم، به سوی پروردگار خوب حرکت کنیم. تمام آن مقاماتی که در قرآن مجید دستور داده، عنایت شده و بیان شده، از آنِ کسانی است که در دنیا کار کنند. هر عملی که ما انجام بدهیم، بهره و نتیجه‌اش داخل در خود عمل است؛ هر الله که از روی اخلاص بگوییم، لبّیک پروردگار درون این اللهِ ماست؛ هر قدمی که به سوی پروردگار برداریم، آن نتیجه در خود نفس همین عمل منطوی و نهفته است. خُب! حالا می‌خواهیم به سوی خدا حرکت کنیم، بعد از اینکه خدا به ما تنبّه داد، فکر داد، چشمانمان را باز کردیم، دیدیم ای عجیب! خورشید طلوع کرده و قافله هم رفته و ما مانده‌ایم؛ همۀ شب را تا صبح خوابیده‌ایم وای! قافله با ما بود! رفتند، و شاید هم الآن رسیده باشند؛ چرا خورشید طلوع کرده؟! حالا به خدا می‌گوید: خدایا! من اینجا چه کنم؟ خورشید طلوع کرده! در این بیابان من هم غریب و تک و تنها هستم، جایی را نمی‌شناسم، خدایا! بِرِس به درد من! خدایا! من به تو توکّل کردم، بارم را به سمت تو انداختم، تفویض به سوی تو کردم، من عقب مانده‌ام، دست من را بگیر! این عالمِ یقظه و تنبّه است. 📚 آیین رستگاری، ص۳۳ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱. نهج‌البلاغة (عبده)، ج١، ص٩٣، خطبهٔ ٤٢. 🆔 @allame_tehrani

🔥 کز آتش درونم دود از کفن برآید... 🎙حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) 🆔 @allame_tehrani

🔴 ضرورت عرفان عملی در حوزهٔ علمیه علّامه طهرانی رحمة‌اللـه‌عليه علاوه بر ترغيب و تشويق به تحصيل علم به وجه أحسن، همچنين تطهير سرّ و باطن و تهذيب‌نفس از رذائل اخلاقى و خصال مذمومه و تحليهٔ آن به زيور توحيد حضرت حقّ و مكارم اخلاق را براى طالب علم، امرى ضرورى و لازم مى‌دانستند. اكتفاءنمودن به علوم رسمى و ظاهرى و معاف‌كردن بدن از عبادت و تعطيل‌ساختن اين عالم جزئى از تجلّى أنوار إلهيّه و محروم‌ساختن جان و روح از شراب معرفت را، مذمّت مى‌كردند. فهرست ↓۱- تأسّف از نبودن حوزه‌هاى اخلاق و عرفان عملى ↓۲- نهى از فريفته‌شدن به علوم ظاهرى، در اشعار ابن فارض ↓۳- راه خدا را نمى‌توان صرفاً با چراغ عقل و علوم رسمى ظاهرى پيمود ↓۴- نامهٔ محيى‌الدّين به فخر رازى به نقل محدّث قمّى ↓۵- ترجمهٔ نامهٔ محيى‌الدّين به فخر رازى در دعوت به سلوک إلى اللـه ↓۶- هدف از تحصيل علم هدايت‌يافتن خود و دستگيرى از خلق است ↓۷- انتظار مردم از اهل علم ↓۸- اصلاح نيّت قبل از تحصيل علم ↓۹- اگر قصد داريد عالم شويد، عالم عارف شويد ↓۱۰- كيمياى عشق و محبّت الهى ↓۱۰.۱- سرى كه عشق ندارد كدوى بى‌بار است ↓۱۱- «تَأَدَّبوا بِآدابِ الرّوحانيّين» ↓۱۲- تقيّد به شرع انور ↓۱۳- پانویس 📍مشاهده از طریق لینک زیر:👇 B2n.ir/zarurate_erfane_amali_1 ✍ حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) 📚 نور مجرد، ج۱، ص ۱۴۱ تا ۱۵۷ 🆔 @allame_tehrani

🔴 ضرورت تشکیل مؤسسه‌های عرفان عملی در حوزه‌های علمیه امروزه در حوزه‌هاى علميّه دروس اخلاقى عملى، و سلوک و سير إلى الله، و عرفان شهودى و وجدانى بطور كلّى متروک شده است. در حوزهٔ مقدّسهٔ علميّهٔ قم هم كه تا اندازه‌اى دروس حكمت متعاليه نضج يافته است و دروس عرفان در سطح بسيار ضعيفى رواج يافته است، عرفان نظرى است نه عرفان عملى. و آن تنها، مُغنى و مستكفى نيست. دروس حكمت هم به تنهائى انسان را به مقصد نمی‌رساند. آنچه أهمّ از امور است، تدريس و تربيت طلّاب به دروس تزكيه و تهذيب اخلاق عملى و عرفان شهودى است كه ما را آشنا به حقيقت اسلام و نبوّت و معاد و ولايت و قرآن می‌كند، و بالأخره انسانيّت ما را به ما مى‌نماياند. فهرست ↓۱- در حوزه‌هاى علميّهٔ امروز ما أمثال علّامه و گلپايگانى مهجور و ناشناخته‌اند ↓۲- در حوزه‌ها بايد علاوه بر حكمت نظرى مؤسّسه‌هاى حكمت عملى دائر گردد ↓۳- معارف الهيّه مانند جواهر نفيسه، مصون و محفوظ از نظر اجانب مى‌باشد ↓۴- پانویس 📍مشاهده از طریق لینک زیر:👇 B2n.ir/zarurate_erfane_amali ✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 📚 روح مجرد، ص ۶۷۶ تا ۶۸۵ 🆔 @allame_tehrani

🔴 تأکید علامه طهرانی بر ضرورت همراهی عرفان الهی با علوم ظاهری اجتهادى كه فقط از روى قواعد صورت گيرد اجتهادى فرمولى می‌باشد. اين اجتهاد همچون ناودان است كه آب حيات نيست. اگر هم آبى فرضاً در وى جارى گردد و حكمْ مطابق با واقع درآيد، ظرف و وسيله براى گذر آن آب حيات بوده است. و خداى ناكرده اگر اين ناودان شكسته و پاره شود خرابى‌هاى آن بى‌شمار است. فهرست ↓۱- تأکید علامه طهرانی بر ضرورت همراهی عرفان الهی با علوم ظاهری ↓۲- روايتى عجيب از حضرت صادق عليه‌السّلام وارد است كه حقّاً موجب تنبّه و بيدارباش است: ↓۳- پانویس 📍مشاهده از طریق لینک زیر:👇 B2n.ir/takid_bar_erfane_elahi 📍مشاهده در کانال:👇 1⃣ عنوان اول 2⃣ عنوان دوم 📚 آیت نور، ص ۴۰۴ تا ۴۰۷ 🆔 @allame_tehrani

🔹دیدگاه علامه طهرانی دربارهٔ مقدّمه بودن تمامى علوم براى قرآن ‌ «وَ لَمْ‌يَتْرُكِ الْقُرْءَانَ رَغْبَةً عَنْهُ إلَى غَيْرِهِ»، يعنى فقيه نمى‌تواند قرآن را رها كرده، رجوع به سوى غير قرآن كند. تمام علوم براى قرآن است و مقدّمهٔ قرآن. علم تفسير براى قرآن است، علم حديث براى قرآن است، علم أخلاق براى قرآن است، تا برسيم به علم فقه مصطلح معمولى كه أدوَن العلوم است. اين تازه مقدّمه براى علم اخلاق است و علم اخلاق هم براى تزكيه و تحلّى، و آن هم مقدّمه براى عرفان الهى است. تمام اينها براى قرآن است. بنابراين، فقيه هميشه بايد با قرآن مأنوس باشد؛ از خواندن قرآن و ممارست و مزاولت با قرآن، و تلاوت قرآن فى ءَانآء الليلِ و النّهار، و بدست آوردن شأن نزول قرآن، و حالات پيغمبر در هنگام نزول قرآن، و از مفاد آيات قرآن و مصادرش، و تأويلات در آيات مؤوَّله و محكماتش و ناسخ و منسوخ و مطلق و مقيّدش مطّلع باشد؛ و خلاصه بايد شخصى باشد كه: عارف به قرآن مِن جميعِ الجهات باشد. مبدأ و اصل علوم اسلامى قرآن است. حال اگر انسان قرآن را رها كند و به سراغ علوم ديگر برود، مثلاً قرآن را كم بخواند و كتاب دعا بيشتر بخواند، ترک قرآن كرده است. يا قرآن را كم بخواند و كتاب حديث مطالعه كند، يا بعضى از علوم ديگر را بخواند به طورى كه قرآن مهجور شود، اين شخص، فقيه حقّ‌الفقيه نيست؛ به جان و روح فقه نرسيده و فقه را مسّ نكرده است. و حقّاً ما شيعيان بايد در اينجا اظهار شرمندگى و خجلت كنيم و اعتراف كنيم كه حقّ قرآن را ادا نكرده‌ايم. ما در مسألهٔ ولايت خوب جلو آمده‌ايم، ولى قرآن را ترک كرده‌ايم؛ و سنّى‌ها قرآن را گرفتند و ولايت را رها كرده‌اند. و لذا هر دو فرقه بالنّتيجه دستمان خالى است. زيرا كه پيغمبر فرمود: هُمَا مُقْتَرِنَانِ، يكى از ديگرى جدا نمى‌شود. پس اگر يكى را ترک كرديم و ديگرى را گرفتيم، بالملازمه «إنّاً» كشف مى‌كنيم كه: ديگرى هم از دستمان رفته است. چه عبارت بزرگى فرمود استاد ما، آيت عظماى الهى، علامه طباطبایی رضوان الله تعالى عليه، روزى فرمود: شما شيعيان، قرآن را رها كرديد و ولايت را گرفتيد، و عامّه به عكس، قرآن را گرفتند و ولايت را رها كردند؛ و بالنّتيجه هر دو از دستمان رفت.» 📚 «ولايت فقيه در حكومت اسلام» ج۲، ص ۲۴۸ و ۲۴۹ 🆔 @allame_tehrani

🔸بیان علامه طهرانی دربارهٔ مظلوميّت قرآن در حوزه‌ها قرآن‌مدارى و تفسير قرآن و فهم حقائق قرآنيّه آنهم نه در محدودهٔ كوچكى از آيات‌الأحكام بلكه در گسترهٔ عظيم معارف توحيدى و ولائى، و پى ريختن تربيت فرد و جامعه در ابعاد مختلف رشد و تعالى، و دقّت در پيام‌ها و دست‌آوردهاى عظيم قرآنى؛ بايد حرف اوّل حوزه‌ها باشد، و اين درد و دغدغهٔ اصلى دست‌اندركاران برنامه‌ريزى حوزه گردد. معظّمٌ‌له براى اين خلأ حاكم بر حوزه‌ها بسيار متأسّف بوده و در جاى جاى سخنانشان فريادى از سر درد بر مى‌آوردند كه به گوشه‌هائى از كلماتشان اشاره مى‌كنيم. در كتاب ارزشمند «ولايت فقيه در حكومت اسلام» جلد دوّم، درس بيست و چهارم، ميزان أعلميّت فقيه را أعلميّت او به «كتاب‌الله» می‌دانند و تحت همين عنوان بحث را پى‌ريزى كرده و با استفاده از احاديث صحيحه مطلب را گسترش داده و اثبات مى‌نمايند. در ادامهٔ اين مبحث خطبه‌اى از حضرت أميرالمؤمنين عليه‌أفضلُ‌صلواتِ‌المُصلّين نقل كرده و تفسير مى‌نمايند كه حاوى حقائق بسيارى است؛ و در شرح جملهٔ «وَ لَمْ‌يَتْرُكِ الْقُرْءَانَ رَغْبَةً عَنْهُ إلَى غَيْرِه»، مطالبى مى‌آورند كه شاهد سخن‌ ماست: ⬇️ ادامـــه در «پست بعدی» ⬇️ 🆔 @allame_tehrani

↩️ ادامـــهٔ «پست قبلی» ⬇️ ... «من كه وارد نجف شدم، يكى از أعاظم در شبهاى پنجشنبه و جمعه تفسير قرآن مى‌گفت. ولى بيشتر از يک سال ادامه پيدا نكرد و تمام شد. و در بالاى منبر كه تفسير مى‌گفت بعضى از آيات قرآن را اشتباه أدا می‌كرد! يك روز يكى از أعاظم نجف -كه خدا رحمتش كند فوت كرد و در آن وقت از مراجع درجه دوّم بود كه اگر بود مسلّماً يكى از مراجع مى‌شد- به مناسبت ديدن يكى از آقايان كه در منزل ما وارد شده بود، به منزل ما آمد. در ميان مذاكرات، آن آقائى كه از طهران آمده بود و ميهمان ما بود به او گفت: خوب است در اين حوزه، روى قرآن بيشتر كار بشود. قرآن تفسير بشود، طلبه‌ها با قرآن بيشتر سر و كار داشته باشند. او گفت (عين عبارتش چنين است): «چرا ما طلبه‌ها را به اين حرف‌ها معطّل كنيم؟! قرآن عبارت از سه چيز است: مسائل توحيديّه، مسائل أخلاقيّه، مسائل عمليّه. امّا در مسائل توحيديّه: مثل: هُوَ اللَهُ الْوَاحِد، اللَهُ لَآ إِلَـٰهَ إِلَّا هُو، معلوم است كه خدا واحد است؛ هر عالم و جاهل و عامّى می‌داند كه خدا يكى است. امّا در مسائل اخلاقيّه، اينها امور خيلى مهمّى نيستند و نوعاً براى افراد بدست مى‌آيد. و امّا در مسائل فرعيّه مثل نماز و زكات و أمثال آن، قرآن فقط مجملاتى از اينها دارد: أَقِيمُوا الصَّلَوٰةَ، ءَاتُوا الزَّكَوٰةَ، أَحَلَّ اللَهُ الْبَيْعَ، غير از إجمال كه چيزى ندارد؛ آنچه مهمّ است تفصيلش در فقه است. ما، طلبه‌ها را نبايد براى مسائلى كه موجب معطّل ماندن آنهاست تشويق و ترغيب كنيم. وقتى ما به آنها فقه و يا اصول ياد می‌دهيم، اينها مُغنى از همه چيز است!» به اين منطق و مسأله خوب توجّه كنيد! اين منطق كمر پيغمبر را مى‌شكند. اين منطق موجب اين می‌شود كه حوزهٔ نجف از هم بپاشد و ديگر كسى در آن نماند؛ و خداوند اين ظالمين را بر آن مسلّط كند براى اينكه آن را تطهير كنند! تا إن‌شآءالله به خواست خدا، آن حوزه‌هاى جوانِ توأمِ با قرآن و توأم با تقوى و تطهير و ولايت، دومرتبه زنده بشوند و حوزهٔ نجف دومرتبه رونق پيدا كند، و همان طلبه‌ها و همان علوم و علمائى كه أميرالمؤمنين عليه‌السّلام آرزو می‌كند و مى‌گويد: «ءَاه ءَاه، شَوْقاً إلَى رُؤْيَتِهِمْ» در آنجا پيدا شود. بديهى است: وقتى كه حوزه و عالم آن، سطح فكرش تا بدين حدّ نزول كند كه بگويد: قرآن يک كتاب زائدى است و ما چرا طلبه‌ها را به قرآن مشغول كنيم؟! معلوم است كه اين فكر جز نابودى چيزى نيست. پس ما قرآن را از دست داده‌ايم و بر اين فقدان بايد تأسّف بخوريم، و جاى تأسّف هم هست! پس عالم به قرآن، آن عالمى است كه أمير المؤمنين عليه‌السّلام مى‌فرمايد: آن شخص حقّ فقيه است كه: لَمْ‌يَتْرُكِ الْقُرْءَانَ رَغْبَةً عَنْهُ إلَى غَيْرِهِ. مردم غالبا وقتى به حرم مى‌روند فقط كتاب دعا مى‌خوانند، قرآن هيچ خوانده نمى‌شود. فقط قرآن در حرم براى استخاره مورد استفاده واقع می‌شود. چرا ما بعد از نمازهايمان قرآن نمى‌خوانيم؟! چرا در حرم بعد از اينكه زيارت جامعه مى‌خوانيم قرآن نمى‌خوانيم؟ اصلاً چرا قرآن متروک شده است؟ چرا طلبه‌هاى ما به قرآن وارد نيستند؟! وقتى طلبه‌هاى ما به قرآن وارد نباشند، آنوقت ما توقّع داريم كه مردم عادى و عامّى به قرآن وارد باشند! روش بزرگان ما، مثل شيخ مفيد و سيّد مرتضى و شيخ طوسى و علّامه حلّى و سيّد ابن طاووس و بحرالعلوم و أمثالهم اينطور نبود. آنها پاسدار قرآن و حامى قرآن بودند، آنها حافظ قرآن بودند، جان آنها با قرآن معيّت داشت. و تمام اين زحمات ما به گردن آنهاست كه اين بار را تحمّل كردند و به ما نشان دادند، و الّا به ما نرسيده بود و ما از قرآن چيزى در دست نداشتيم. مسألهٔ قرآن خيلى حائز أهمّيّت است. و بايد به قرآن خيلى أهمّيّت داد!»[۱] در همين راستا حضرت آقا قضيّهٔ عجيبى را نقل مى‌كنند كه نشان‌دهندهٔ نحوهٔ برخى نگرش‌ها در حوزهٔ علميّه به علوم قرآنى است و بسيار مايهٔ تأسّف است: «مرحوم آيةالله شيخ مرتضى مطهّرى از قول حضرت آيةالله حاج سيّد رضى شيرازى دامت بركاته براى حقير نقل نمود كه: در يكى از سفرهاى اخير به عتبات عاليات به يكى از مراجع عظام مشهور و معروف گفتم: چرا شما درس تفسير را در حوزه شروع نمى‌كنيد؟! گفت: با موقعيّت و وضعيّت فعلى ما امكان ندارد. من گفتم: چرا براى علّامه طباطبائى امكان داشت كه در حوزهٔ علميّهٔ قم آن را رسمى نمود؟! گفت: او تَضحيه كرد! (خود را فدا نمود.)»[۲] 📚 آیت نور، ص ۵۲۸ تا ۵۳۰ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱. ولايت فقيه در حكومت اسلام ج۲، ص۲۴۹ تا ص۲۵۱. ۲. روح مجرّد، تعليقهٔ ص۱۰۷. 🆔 @allame_tehrani

🔴 تأكيد علامه طهرانی بر حفظ قرآن‌ حفظ قرآن كه اينک بحمدالله با عنايات مقام معظّم رهبرى و برنامه‌ريزى‌ها و تشويق‌هاى رسمى و غيررسمى جايگاه خوبى را نسبت به گذشته دارد، از ديرباز مورد نظر مرحوم علامه طهرانی بوده و بر آن تأكيد داشتند: «ما شيعيان بايد اعتراف كنيم كه به قرآن وارد نيستيم، بچّه‌هاى ما قرآن نمى‌دانند، در حالى كه بچه زود قرآن را حفظ می‌كند. پسرهاى پانزده‌سالهٔ ما بايد قرآن را حفظ باشند.»[۱] «... و جامع بين حكمت نظرى و عرفان عملى، و در فقه خبير و بصير، و به سيرهٔ رسول‌الله و منهاج پيشوايان دينى داراى اطّلاع تامّ، و به قرآن مجيد كتاب الهى وارد، و از شأن نزول و تفسير آيات كاملاً باخبر بوده، و خودشان نيز قرآن و يا بيشترِ از آن را حفظ داشته باشند.»[۲] «انسان نبايد به يک سورهٔ خاص مثل سورهٔ توحيد و يا قدر و يا نصر در تمام نمازهاى خود اكتفا كند، اين موجب تضييع و مهجوريّت قرآن می‌شود. مقدارى را كه هر مسلمان از قرآن متحمّل است همان مقدارى است كه از بَر دارد و می‌تواند از حفظ بخواند، نه آن كه می‌تواند به مصحف مراجعه كند و از روى آن بخواند. مسلمينى كه فقط به سورهٔ قُل هو اللهُ أحد و سورهٔ إنّا أنزلنَاه فى ليلةِ القدر در نمازهاى خود اكتفا مى‌كنند، در صورتی كه همان مقدار را حفظ داشته باشند نه بيشتر از آن را، فقط به مقدار همان سوره از قرآن را تحمّل كرده‌اند؛ و از مابقى قرآن بهره ندارند.»[۳] 📚 آیت نور، ص ۵۳۲ تا ۵۳۴ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱. ولايت فقيه در حكومت اسلام، ج۲، ص۲۴۹ ۲. نور ملكوت قرآن، ج۲، ص۳۱۳ ۳. نور ملكوت قرآن، ج۳، ص ۳۲۴ و ۳۲۵ 🆔 @allame_tehrani

🎧 #چگونه_سلوک_کنیم؟ (18) 🎙مرحوم علامه طهرانی (قدس سره) 📚 آیین رستگاری، ص۷۰ 🔹سالک نباید با مردم سر و کله بزند و مجادله کند. 🔹سالک راه خدا در صراط مستقیم باید کالجبل الراسخ باشد. 🔹سالک زمانی موفق است که از تخیلات و توهمات و اعتبارات دوری کند. 🆔 @allame_tehrani