🔊 #بشنوید 🔰 استاد علی فرحانی 🔹 یکی از مباحث مهم علم اصول بحث «#صحیح_و_اعم» و مسئله «#جامع» است. این مسئله بیش از آنچه اصولیون از آن بهره برده اند ظرفیت بهره برداری در مباحث گوناگون را داراست. 🔻یکی از موارد کاربرد این بحث تحقیق مسئله «#متعلق_تکلیف» و ثمرات آن در بحث «اجتماع امر و نهی» است. 💠 استاد در این صوت در جمع بندی بحث اجتماع امر و نهی به صورت نگاهی #فرامتنی مسئله صحیح و اعم را بررسی می کنند و «مطلب ما» این مسئله را روشن می سازند. 🔻 در این صوت مشاهده می کنیم که استاد بدون ورود در ادلّه نظرات محققین علم اصول، صرفا از زاویه بررسی مفهوم تصوری و مطلب ما این بحث، چند قول را مورد نقّادی قرار می دهند. 🔴 از جمله نکاتی که در این صوت مورد توجه است مسئله روش کار در #درس_خارج است. بسیاری از طلاب پس از مدتی حضور در درس خارج با حجم زیادی از اقوال و ردّ و اثبات ها مواجه می شوند و این مسئله موجب سردرگمی آن ها می گردد. در این صوت اگرچه استاد در صدد درس خارج نیستند و به صورت تفصیلی وارد بحث نمی شود، ولی سبک و روش ایشان در این بحث راه کار مهمی برای پیشرفت طلاب در سطح خارج است. #پای_درس_استاد #روش_تحصیل #اصول #مطلب_ما #جامع_صحیح_و_اعم @maarejj @almorsalaat

♨️موضوع احکام، هم در تکوینیات و هم در اعتباریات، موضوع #عرفی است. 🔸استاد آیت الله فرحانی در درس خارج فقه ۹۹/۷/۱ تبیین کردند که یکی از نظریات مبنایی حضرت امام هم در #فقه و هم در #اصول، این است که ایشان معتقدند که موضوعات احکام هم در امور اعتباری و هم در امور تکوینی همان موضوع عرفی است. 🔸ریشه این بحث به مبحث #صحیح_و_اعم از علم اصول و مبحث جامع و بحث جامع و تسمیه در مرکبات حقیقی و اعتباری برمی گردد. استاد آیت الله فرحانی در بحث صحیح و اعم این موضوع را به تفصیل رسیدگی کرده اند. 🔸از ثمرات این بحث این است که با توجه به این نظریه حضرت امام، به راحتی میتوان با ظاهر ادله کار کرد و نیازی به تاویل در آنها وجود ندارد. ✅حضرت امام در کتاب البیع ج۱ ص۲۰۳ چنین می نگارند: أنّ موضوعات الأحكام في المقام كموضوعاتها في سائر المقامات، فكما لا اصطلاح للشارع الأقدس في التكوينيّات، لا اصطلاح له في الاعتباريّات، فليست العقود الشرعيّة غير العقود العرفيّة ماهيّة و مفهوماً. و الظاهر من الأدلّة ترتّب الحكم على الموضوع العرفي في التكوينيّات و الاعتباريّات. ✅همچنین ایشان در کتاب الطهاره ج۱ص۱۰ در تبیین موضوع دم حیض می نویسد: يُشبه أن يكون دم الحيض: ما تقذفه الرحم حال استقامتها و استقامة مزاج المرأة، و دم الاستحاضة: ما تقذفه حال الانحراف؛ لضعف أو مرض أو غيرهما. و لمّا كانت النساء نوعاً في حال الاستقامة و السلامة، لا يقذفن الدم أقلّ من ثلاثة أيّام، و لا أكثر من عشرة، و نوعهنّ لا تقذف أرحامهنّ قبل البلوغ و بعد اليأس، و خلاف ذلك من شذوذ الطبيعة و نوادرها، تصرّف الشارع المقدّس في الموضوع، و حدّده بحدود، لاحظاً فيه حال النوع الغالب؛ إلحاقاً للشواذّ و النوادر بالعدم. فلو رأت المرأة قبل سنّ البلوغ ما تراه البالغات منظّمةً مرتّبةً في كلّ شهر ثلاثة أو خمسة مثلًا؛ بحيث علم أنّه الدم المعهود الذي تقذفه الرحم بحسب العادة، أو رأت بعد الخمسين في عادتها كما رأت قبل الخمسين؛ بحيث علم أنّه هو الدم المعهود الذي كانت تقذفه رحمها قبل زمان يأسها، لم يحكم بالحيضية، لا لأجل أنّه ليس بحيض؛ أي الدم الذي تقذفه الرحم في حال استقامتها و اعتدالها، بل لإسقاط الشارع شواذّ الطبيعة و نوادرها عن الحكم الذي لغالب النسوة و نوعهنّ. و كذا الحال فيما إذا رأت يومين أو أكثر من عشرة أيّام، مع فرض كونِ الرحم في حال السلامة، و الدمِ المقذوف هو الدم المعهود الذي تقذفه الأرحام. و ما ذكرنا هو الأقرب لفتاوى الأصحاب رحمهم الله و الأخبار الكثيرة في الباب. #فقه #اصول #در_مدرسه_امام_خمینی #آیت_الله_فرحانی @almorsalaat 🔉🔉صوت استاد را #بشنوید👇👇