‌ درست است کھ فاجعہ کربلـا در روز دهم محرم اتفاق‌افتاده اما ما با توجہ به سیره امامانِ خود و براۍ عرض ادبـ از روز اول محـرم عزادارۍ می‌کنیم، از حضرت رضا - علیہ‌ السلام - بخوانیم: هنگامی‌ که ماه‌ محرم شروع می‌شد .. دیگر کسۍ پدرم را خندان نمۍدید و هر روز ناراحتی او بیشتر می‌شد تا روز دهم محرم، پس وقتۍ روز دهم می‌رسید ـ آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریہ‌ی او بود. در واقع همین کھ ماه محرم فرا می‌رسید ائمۂ ما دیگر لبخند بر لبشان دیدھ نمی‌شد و حزن و اندوه آنھا را فرا می‌گرفت و این عزادارۍ در روز عاشورا بہ اوج مۍرسید.

مجنونم و این عشق تدبُّر شدنی نیست دیوانھ‌ی کوۍ تو تمسخُر شدني نیست ִֶָ

‌ ء ــ ـ امام رضا - علیہ‌السلام - در حدیثی فرموده است: هر کس مصایبی را کھ بر ما روا داشتہ‌اند بہ‌یاد آورد و بر آن بِگریَد در قیامت همراھ با ما خواهد بود. هر کس بہ یاد مصایب ما بگرید و دیگران را بگریاند در روزی کہ همه چشم‌ها گریان است، چشمان او گریان نخواهد بود. هم چنین هر کس در جلسھ‌اۍ بنشیند که در آن مجلس، امر ما برپا داشتہ مۍشود، در روزۍ که دل‌ها مۍمیرد دل او زندھ مي‌شود.

رزق تو کم‌وبیش به من مۍرسد ارباب ‌‌‌‌‌‌‌‌٫ نانی کہ به من می‌دهی آجر شدني نیستـ .

‌ سفیر و نمایندھٔ خاص لازم‌ است شخصیتی باشد کارآمد، مطرح و براۍ حوزھ ماموریتِ خود، فردی شناختہ‌شده و مورد اعتماد رهبر و فرمانده خود باشد. براۍ همچنین ماموریت حیاتۍ - مسلم ابن عقیل - غیر از اینکہ نزدیك‌ترین فرد به امام و مورد اعتماد ایشان بود .. برای مردم کوفه نیز شخصیتـ شناختہ‌شده‌ای به حساب‌ آمده و همه اصحاب در کوفہ او را مي‌شناختند.  

∽ این قافلہ جز عشق، رھ‌آورد ندارد ؛ عشقے کہ به جز سوز و غم و درد ندارد.

؛ ماندھ در گوشم صدای پای 'هل‌من‌ناصر'ي خواهم اکنون تا شوم لبیک‌گوۍ کربلا 🕯 .

ــ قبل از هرچیز، باید توجہ‌داشت که امام، ‌خانواده خود را بـا هدف جنگ بھ سمت ‌کوفه نبردند تـا سوال شود کھ چرا امام ‌خانواده‌اش را بہ کربلا برد. ‌لذا امام برای جنگ و مبارزھ مسلحانه از مدینھ خارج نشد و همراه بردن خانواده ‌نیز اصلاً برای بہ‌اسارت رفتن خانواده‌شان ‌نبوده است. گرچه در نھایت بہ آن منتهی ‌شد ولۍ هدف هرگز از این مسائل نبودھ است. بلکہ امام با هدف دعوتـ کوفیان به احیای‌سنت جد بزرگوارش و براۍ مستقر و زندگے‌کردن در شهر کوفہ‌ به‌آنجا عزیمتـ کردند. پس طبیعۍ است که همراھ کردن خانواده، زن و فرزند یک امر کاملاً طبیعی است.

بیا کہ مۍرسد از راه کاروان حسین🪔 .. که هستـ در همہ جاۍ جھان، نشان حسین

؛ ‌‌هدف امام هیچ‌گاه این نبود که خود و یاران اصحاب، خانواده خود را به کشتن دهد، بلکہ نظر حضرت، قیام براۍ توجه دادن مردم بھ بنی‌امیه بود و اینکه حکومت آنان اصلاً بنای اسلامۍ نداشت، بلکھ آنـان درصدد محو و از بین‌‌ بردن اسلام بھ ویژه نام مبارک پیامبر .. صلی‌‌الله‌علیہ‌ .. هستند. در نتیجھ امام کاملاً آگاهانه و عالمانه اقدام بھ این کار نمود و به مردم دنیا ثابت کرد که اینان حاضر نیستند کسۍ از بنی‌هاشم زندھ بماند حتۍ طفل شیرخوار را هدف تیـر خود خواهند کرد. و با اهل‌بیتـ پیغمبر نوعی رفتار مے‌کنند کہ با امرای‌نظرشان جز نابودی‌اسلام و آثار نبوت، ریاست و حکومتـ چیزی دیگری نیست.

🕯؛ شکر خدا کہ چشمِ پر از اشك و سوز من غیر از شما بھر کسي پر بکا نشد ..

ء . نکتھ بعدی اینکہ خود امام مۍدانست که ‌یارانش از سوۍ سپاھ یزید و عمر بن‌سعد ‌به شهادتـ می‌رسند و هیچ‌کس هم از افراد ‌بشر بہ این‌واقعه و هدف آن آگاه نمے‌شوند. لذا ثبـت این واقعھ نیازمند مُروجینـی دارد ‌که ندای‌حق و حقیقتـ را بہ‌ گوش انسان‌های ‌عاقل‌‌ برسانند و آن مروّجین، اهل‌‌بیت، زنان و بـچه‌هاۍ حضرت بودند کھ تکمیـل‌ کننده قیام خونین کربلا بودند.

~ باید در راه او، شد چون جَون و حبیب برخیز اي همسفر، مولا ماندھ غریب 𝆤𝆤 .

ورود کاروان عشق، با آغاز فصل شھادت چشم اندازی نوین براي جهان پدید آورد. هر گامی‌که این‌ کـاروان، در سرزمیـن‌ خشک کربلا بھ پایین مۍگذاشت، قطرھ‌ای از عشق و ایثار از آسمان به زمین تابید. دل کسانۍ کھ امید نداشتند، با شعله‌ٔ پروانه‌ای به روشنایی این عشق، شادی پیدا کردند.

ـــ ـ ـ خوشبخت، نوکری کھ دم جان سپردنش، چشمش بہ غیر روۍ شما هیچ وا نشد ˘˘🤍 '

* ‌ • این شدھ یہ آب‌ْباریکہ براي ادامہ‌ی ِ زندگی‌موون . . _ پیشکشِ‌‌گوشھاۍ‌‌ِشما 🍃 ° . ‌ • Amajha .

+ آیا گریه و عزادارۍ باعث افسردگی روانی شهروندان یك جامعه نیست؟ جواب را در پست‌های بعد ببینیم . .

‌ اسم مراسم اهل‌بیت علیه‌السلام را مجلس غم می‌گذارند، در حالۍ که کار ویژھ این مراسم‌ها بهجت روانۍ است. اساساً مجلس امام حسین علیه‌السلام نماد گسترش روحۍ است نه قبض روحی ـ ∽ ــ مؤمنین با حضور در این مراسم‌ها معرفت‌‌شان افزایش پیدا مۍکند و غم‌هایشـان درمان می‌شود. « سمفونی مراسم اهل بیت علیه‌السلام برای ما بهجت روحی را به همراه آورده است. » _ * بھجت: شادمانۍ