سامری در فیسبوک #قسمت_چهارم 🎬: عامر با پشت دست به شانه احمد کوبید و گفت: اینم جشن فارغ التحصیلی ما...خوش گذشت؟!نمی دونی با چه مکافاتی بچه ها را راضی کردم که تو هم دعوت کنند.. حالا برنامه ات چیه؟! می خوای برگردی روستاتون؟! شغل مادرت را که ماهی فروشی هست ادامه بدی یا سر زمین کشاورزی کمک بابات کنی؟! احمد دست عامر را پایین انداخت و گفت: مسخره بازی بسه، چندین سال درس نخوندم و عمر خودم را تلف نکردم که برگردم سر خونه اول خودم توی کوره ده های بصره...من باید.. عامر خنده بلندی کرد و گفت: توباید؟! باید اتم را بشکافی!...باید دنیا را زیر و رو کنی، باید یک دنیا باشد و یک احمد و بعد قهقه اش بلند شد و همانطور که در تاریکی به چشم های سیاه و کشیده دوسش خیره شده بود گفت: دست بردار احمد، نه اینجا اون خونه دانشجویی هست که به حساب خودمون برای جشن فارغ التحصیلی دور هم جمع شدیم و تو هم میدون گرفتی و آرزوهات را به عنوان برنامه هات عنوان کردی و نه من مثل اون همدوره ایهات، ساده و بدبختم که تو رو نشناسم و برات کف و هورا بزنم، من که خوب جنس خراب تورو میشناسم، پس برای من قیافه نگیر همبوشی...تو هر کار هم کنی آخرش یا باید بری سرزمین مثل گاو کارکنی یا مثل خرس بری ماهی بگیری.. احمد که خونش از این همه توهین به جوش آمده بود دستش را مشت کرد و محکم به سینه عامر زد، عامر ناخواسته به پشت عقب عقب رفت و به دیوار گلی کوچه برخورد کرد‌. احمد هم با سرعت از او دور شد و در کوچه های تاریک گم شد. نمی دانست به کجا می رود اما پیش میرفت، باید فکر اساسی می کرد، کاش میشد به خانه برادرش برود، برادری که سرهنگ حزب بعث بود و می توانست خیلی کارها برایش بکند.. اما نه...احمد می خواست فکری کند که منت هیچ کس را نکشد، باید کاری می کرد که همه را انگشت به دهان نگه می داشت. همه جا تاریک بود،صدای خش خشی از جلو می آمد، احمد به خیال اینکه ماری جلویش در تب و تاب است، با احتیاط خم شد و خیره به نقطه ای در روی زمین بود که ناگهان چماقی در پشت سرش بالا رفت و همانطور که تاریکی را می شکافت بر فرق سر او فرود آمد. احمد که غافلگیر شده بود، همانطور که دستش را به دیوار کنارش میگرفت تا مانع سقوطش شود زیر لب گفت: ای عامر نامررررد...آخه چرا باید اینجور منو بزنی و دوباره ضربه ای دیگر بر بدنش فرود آمد و اینبار ضربه بین شانه های او را نشانه گرفته بود. دردی شدید در قفسه سینه اش پیچید و احمد بر زمین سرنگون شد، چشمانش سیاهی رفت و پلک هایش روی هم آمد. او چیزی نمی دید اما متوجه بود که دو نفر دو طرف او را گرفته اند و او را کشان کشان به جایی می برند. احمد رمق حرف زدن نداشت اما در ذهنش داشت حلاجی می کرد....این کار عامر نمی توانست باشد....پس کار کیست؟! بعد از طی مسافتی که او را روی زمین کشیدند، صدای باز شدن درب ماشین بلند شد، همان دو نفر بدون اینکه حرفی رد و بدل کنند، احمد را عقب ماشین سواری انداختند و در را به سرعت بستند و خودشان جلو سوار شدند و ماشین حرکت کرد. احمد در حالی بین خواب و بیداری بود که صدای آهسته یکی از مهاجمین به گوشش خورد: برو با چشم‌بند چشماش را ببند. مرد دوم اوفی کرد و گفت: این بدبخت بیهوشه، چرا چشماش را ببندم و مرد اول با تحکم حرفش را تکرار کرد و ماشین ایستاد. چشم های احمد با چشم بند سیاه رنگی بسته شد و احمد سعی می کرد که به هوش باشد، صدای این دو مرد آشنا نبود و از طرز حرف زدنشان معلوم بود که با هدفی خاص به او حمله شده، اما چه هدفی؟ اصلا او شخص شخیصی نبود که بخواهند بدزدنش نه خود ثروتی داشت و نه پدرش آنقدر متمول بود که او را بدزدند، پس حتما اشتباهی شده و این مهاجمین احمد را با کس دیگه ای اشتباه گرفتند. با این فکر،علی رغم دردی که در سر و جان احمد پیچیده بود لبخندی روی لبش نشست، آهسته زیر لب گفت: به کاهدان زده اید نادان ها... ادامه دارد.. 📝به قلم:ط_حسینی 🎞🎞🎞🎞🎞🎞

Samari on Facebook #part_four 🎬: Amer hit Ahmed on the shoulder with the back of his hand and said: This is our graduation party. Did you have a good time?! You don't know how I convinced the children to invite you too. What is your plan now?! Do you want to go back to your village?! Should you continue your mother's job, which is selling fish, or help your father with the agricultural land?! Ahmed lowered Amir's hand and said: "Enough of the mockery, I didn't study for many years and I didn't waste my life to go back to my first home in the furnace of Basra. I have to." Amer laughed loudly and said: You should?! You have to split the atom!You have to turn the world upside down, it has to be one world and one Ahmed, and then he started laughing and as he was staring into the black and long eyes of his friend in the dark, he said: stop Ahmed, no, this is the student house that On our own account, we got together for the graduation ceremony and you also knew and stated your dreams as your plans, and not me like your fellow students, I am simple and unfortunate that I don't know you and kudos to you. Let me tell you, I know you are a spoiled brat, so don't pretend to be my friend. No matter what you do, you either have to go to the land to work like a cow or fish like a bear. Ahmed, whose blood was boiling from all these insults, punched his hand and hit Amer hard on his chest, Amer unintentionally went backwards and hit the mud wall of the alley. Ahmed quickly ran away from him and got lost in the dark alleys.He didn't know where he was going, but he was going, he had to think seriously, I wish he could go to his brother's house, a brother who was a colonel of the Baath Party and could do a lot of things for him. But no. Ahmed wanted to think that Ment would not kill anyone, he should have done something that would keep everyone on their toes. It was dark everywhere, a hissing sound was coming from the front, Ahmad, thinking that there was a snake in front of him in heat, carefully bent down and was staring at a spot on the ground, when suddenly a stick rose up behind him, and as the darkness It split and landed on his head. Ahmed, who was surprised, as he was holding his hand to the wall next to him to prevent him from falling, said under his breath: "O Amer, why do you have to hit me like this?" and another blow landed on his body, and this time the blow was aimed between his shoulders. had taken A severe pain shot through his chest and Ahmed fell to the ground, his eyes turned black and his eyelids closed.He could not see anything, but he realized that two people were holding him on both sides and dragging him somewhere. Ahmad Ramaq was not able to speak, but he was doing something in his mind. This could not have been Amer's work. So whose business is it?! After covering a distance where they dragged him to the ground, the sound of the car door being opened was heard, the same two people threw Ahmed in the back of the car without exchanging a word and closed the door quickly and got in the front themselves and the car started. did Ahmed was between sleep and wakefulness when he heard the low voice of one of the attackers: Go and close his eyes with a blindfold. The second man snorted and said: "This unfortunate is unconscious, why should I close his eyes?" and the first man repeated his words firmly and the car stopped.Ahmed's eyes were closed with a black blindfold and Ahmed was trying to be conscious, the voice of these two men was not familiar and it was clear from the way they spoke that he was attacked with a specific purpose, but what purpose? At all, he was not the kind of person they wanted to steal, neither he had wealth nor his father was rich enough to steal him, so there must have been a mistake and these attackers mistook Ahmed for someone else. With this thought, despite the pain in Ahmed's head and soul, a smile appeared on his face, and he said softly: You fools have hit Kahdan. continues 📝 By: T_Hosseini 🎞🎞🎞🎞🎞🎞

سامری در فیسبوک #قسمت_پنجم 🎬: احمد نمی دانست چقدر زمان گذشته اما از حرکت ماشین که گهگاهی در بین حالت نیمه بیهوشی حس می کرد، بر می آمد که مقصدشان شهری غیر از نجف است و صدای مداوم گاز ماشین و حرکت یکنواخت اون نشان میداد که در جاده ای خارج شهر پیش به سوی مقصدی نامعلوم در حرکت هستند. احمد چند بار می خواست حرفی بزند و بگوید که او را اشتباهی گرفته اند، اما هر بار نیرویی نامرئی جلویش را می گرفت، انگار خودش هم دوست داشت بداند او را به جای کدام نگون بخت گرفته اند، چون مطمئن بود که وقتی بفهمند اشتباهی در کار بوده،او را رها می کنند، خودش را به بیهوشی میزد و در عوض گوشهایش را تیز کرده بود تا حرفهای مهاجمان را خوب بشنود، اما دریغ از یک حرف کوتاه، فقط گهگاهی بوی دود سیگاری که به مشامش میرسید به او میفهماند که در این ماشین تنها نیست و هیچ حرف و سخنی رد و بدل نمیشد. بالاخره بعد از ساعتها رانندگی ماشین وارد راهی شد که مشخص بود به کوره دهی ختم می شود، چون هر چند لحظه یک بار با افتادن در دست اندازی تازه، ماشین تلوتلو خوران به پیش میرفت و نیم ساعتی از این وضع گذشت که ماشین متوقف شد. صدای قیژ دری آهنی بلند شد و پشت سرش، در ماشین باز شد و باز همان دو مهاجم دو طرف احمد را گرفتند و او را کشان کشان به جلو بردند. از بوی خاکی که به مشام میرسید مشخص بود که داخل ساختمانی خاکی و شاید قدیمی باشند. کمی جلوتر دری دیگر باز شد و احمد را به شدت به داخل پرتاب کردند. هیکل استخوانی و کشیده احمد به دیوار سنگی اتاق برخورد کرد و ناخواسته صدای آخی از گلویش بلند شد. یکی از مهاجمین آهسته گفت: مرتیکه به هوش اومده، خودش را به موش مردگی زده.. احمد دست به طرف چشمبند برد که ناگهان یکی از مردها با شوتی محکم که به دهان او‌کوبید و با فریاد گفت: دست طرف چشمبندت ببری خونت پای خودته... احمد طعم شور خون را در دهانش حس کرد و همانطور که سعی میکرد خون دهانش را به بیرون بریزد بریده بریده گفت: اشتباه گرفتید، من کاری نکردم که مستحق این رفتار باشم، در ضمن نه پولدارم و نه پدر و مادر آنچنانی دارم که بخواین من را به گروگان بردارین. با زدن این حرف، یکی از مردها بلند قهقه ای زد و مرد دیگر به سمت احمد یورش آورد و با چماقی که همبوشی نمی دانست از کجا پیدایش شد به جان او افتاد و حالا نزن کی بزن.. مرد مهاجم آنچنان احمد بیچاره را زیر باران مشت و لگد گرفته بود که انگار خون پدرش را از احمد همبوشی می خواهد. احمد که رمقی برایش نمانده بود با صدایی لرزان گفت: به پیر به پیغمبر اشتباه گرفتین، من یه دانشجوی ساده ام که تازه از دانشگاه فارغ التحصیل شدم، نه پولدارم و نه سیاستمدار، نه آنقدر نابغه ام که بخوایین منو بدزدین و نه دستم به جایی بنده که بتونم کاری کنم، من احمد اسماعیل همبوشی هستم مادرم... و یکی از مردها به میان حرف او پرید و گفت: احمد همبوشی، فرزند اسماعیل، پدرت یک کشاورز ساده و مادرت ثمینه ماهی فروش هست، یکی از برادرات سرهنگ حزب بعث و یکی دیگه هم محقق هست خودتم تازه از رشته شهرسازی دانشگاه نجف فارغ التحصیل شدی، حالا فهمیدی ما اشتباه نگرفتیم، پس خفه خون بگیر و بزار ما یک عقده ای باز کنیم، گفتن از هر کی توی عمرمون کینه داشتیم، از هرکی بدی دیدیم سرتو خالی کنیم حالا لطفا حرف نزن،فقط کتک بخور.. در این هنگام مرد دیگه که لهجهٔ عربی غلیظ تری داشت گفت: ساکت باش، مگه قرار نشد فقط بزنیم و حرفی باهاش نزنیم، تو که همه چی را ریختی روی دایره‌.. مرد خنده بلندی کرد و گفت: فک می کنی این بینوا توی ذهنش میمونه ما چی گفتیم؟ احمد که کلا گیج شده بود گفت: آااخه...آخه به چه گناهی، به منم بگین.... که ناگهان باران مشت و لگد باریدن گرفت... ادامه دارد... 📝به قلم:ط_حسینی 🎞🎞🎞🎞🎞🎞

Samari on Facebook #fifth_part 🎬: Ahmad didn't know how much time had passed, but from the movement of the car, which he sometimes felt in his semi-conscious state, it was clear that their destination was a city other than Najaf, and the continuous sound of the car's gas and its steady movement indicated that they were on a road outside the city. They are moving towards an unknown destination. Ahmed wanted to speak several times and say that he was taken by mistake, but every time he was stopped by an invisible force, as if he himself wanted to know what unfortunate place he was taken, because he was sure that when they found out that there was a mistake in It was done, they let him go, he made himself unconscious and instead he had sharpened his ears to hear the words of the attackers well, but refrained from a short word, only occasionally the smell of cigarette smoke He could hear that he understood that he was not alone in this car and no words were exchanged.Finally, after hours of driving, the car entered a road that was clearly going to end in a dead end, because every few moments, the car would lurch forward after falling into a new bump, and after half an hour of this situation, the car stopped. The sound of an iron door was heard and behind him, the car door opened and again the same two attackers grabbed Ahmed from both sides and dragged him forward. It was clear from the smell of earth that they were inside an earthen and maybe old building. A little further, another door opened and Ahmed was thrown inside. Ahmad's bony and elongated body hit the stone wall of the room and a groan came out of his throat. One of the attackers said slowly: Mertike has come to his senses, he killed himself with a mouse. Ahmad raised his hand towards the blindfold, when suddenly one of the men hit him in the mouth with a strong shot and shouted: Take your hand to the side of the blindfold, your blood is on your feet.Ahmed felt the salty taste of blood in his mouth and as he was trying to spit the blood out of his mouth, he cut and said: You are wrong, I have done nothing to deserve this treatment, besides, I am neither rich nor have such parents as you want me to. take hostage After saying this, one of the men laughed loudly and the other man attacked Ahmad and hit him with a club that Hamboshi didn't know where it came from. The attacking man had punched and kicked poor Ahmed in the rain as if he was asking for his father's blood from Ahmed Hembushi. Ahmad, who had no regrets left, said with a trembling voice: "You have mistaken the old man for the Prophet. I am a simple student who just graduated from university, I am neither rich nor a politician, nor am I so genius that you want to steal me, and I have nowhere to go." My name is Ahmad Ismail Hamboshi, my mother.And one of the men jumped in between his words and said: Ahmed Hambushi, son of Ismail, your father is a simple farmer and your mother Samina is a fish seller, one of your brothers is a colonel of the Baath party and another one is also You are a researcher, you yourself just graduated from Najaf University's urban planning department, now you understand that we did not make a mistake, so shut up and let us untie a knot. When in our life did we hold a grudge, let us get rid of anyone we saw as bad, now please don't talk, just get beaten. At this time, another man who had a thicker Arabic accent said: "Be quiet, didn't we decide to just play and not talk to him, you are the one who spilled everything on the circle." The man laughed loudly and said: Do you think this poor man will remember what we said? Ahmed, who was completely confused, said: "Oh, tell me what sin." Suddenly, it started to rain punches and kicks. continues 📝 By: T_Hosseini 🎞🎞🎞🎞🎞🎞

سامری در فیسبوک #قسمت_ششم 🎬: دو مرد بی توجه به سوالات پی در پی احمد، او را میزدند، با هر ضربه هزاران فکر به ذهن او می آمد: نکند اینها را صاحبان غذا خوری هایی اجیر کرده اند که او همیشه غذا می خورد و بدون حساب کردن پول غذا در فرصتی مناسب فرار می کرد؟! برای همین شروع به عذر خواهی کرد: من غلط کردم غذای مفت و مجانی خوردم، شما دست از سرم بردارین قول می دم به خدا قسم می خورم که بیام و پول تمامشون را بدم.. مردها عکس العملی نشان ندادند فقط ضربه هایشان سنگین تر شد و ناگهان فکری به ذهن احمد خطور کرد، نکند اینها از همان روستاهای اطراف نجف و بصره هستند که احمد پول خمس و زکاتشان را با زبان چرب و نرم میستاند یا اینکه اطرافیان اون متوفیانی هستند که به بهانه خواندن نماز و روزه استیجاری آنها را سرکیسه می کرد و پول را می گرفت و دیگر هیچ...پس بریده بریده گفت: پول هایی را که بابت واجبات شرعی گرفتم همه را برمی گردانم... در این هنگام هر دو مرد با هم زدند زیر خنده یکی از آنها همانطور که نفس نفس میزد گفت: عجب مارمولکی بودی تو و ما نمی دونستیم و چماق را برد بالای سرش و بر شانه او فرود اورد و ادامه داد: پس بخور که این کتک ها حقت است... و مرد دیگر ادامه حرف مرد اولی را گرفت و گفت: جد و آبادت را میاریم جلو چشمات، زود باش اعتراف کن دیگه چه هنر نمایی هایی کردی؟... و احمد که ذهنش هنگ کرده بود در عالمی بین هوشیاری و بی هوشی به تمام گناه های کرده و نکرده اش اعتراف کرد، اما انگار این دو مرد نکیر و منکری بودند که عذابشان پایانی نداشت، آنقدر زدند که احمد از حال رفت و جسم استخوانی اش بیهوش روی زمین افتاد. نمی دانست خواب است یا بیدار؟! آرام پلک های دردناک چشمانش را باز کرد، دیگر خبری از چشم بند نبود، خواست به پهلو بچرخد که دردی جانکاه در جانش پیچید و ترجیح داد بدون تکان دادن اعضای بدنش، اطراف را نگاه کند. اتاقی بسیار کوچک در حدی که فقط میتوانست کمی دراز بکشد، با دیوارهای سیاه و سنگی هیچ وسیله ای داخل اتاق به چشم نمی خورد، اتاق تاریک بود و از نمی که به لباس هایش نشسته بود بر می امد که جایی در زیر زمین قرار دارد. هوای اتاق که بیشتر شبیه قبر بود، نفس او را می گرفت. احمد خاطرات چند ساعت قبل را مرور کرد، آخر به چه جرمی او را گرفته بودند؟! نکند به خاطر حرف هایی که راجع به حزب بعث زده بود؟! و نمی دانست دقیقا به خاطر کدام نطق هایش بوده؟! آخر احمد برای خود عزیزی، هم در دفاع از حزب بعث سخن ها گفته بود و گاهی هم که در جمع مذهبی ها حضور داشت در مخالفت با حزب بعث نطق کرده بود، کارهای احمد آنقدر مزورانه و‌حیله گرانه بود که الان خودش هم مانده بوددقیقا به خاطر چه چیزی او را گرفته بودند؟! اما احمد خوب می فهمید از ان شکنجه ها و این مکان زندانی بر می آمد، هر کس او را دستگیر کرده پشتش به جایی محکم بند است. احمد با احتیاط دست راستش را حرکت داد و می خواست دستش را ستون بدنش کند و نیم خیز شود و خود را به طرف دیوار بکشد و اندکی بنشیند و به دیوار تکیه کند، دستش انگار چوبی خشک بود، احمد زیر لب گفت: یعنی من کجا هستم و چه مدت هست در بیهوشی به سر می برم؟! ادامه دارد.. 📝به قلم:ط_حسینی 🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞

Samari on Facebook #part_six 🎬: The two men, ignoring Ahmad's successive questions, hit him, with each blow thousands of thoughts came to his mind: No, they were hired by the owners of the restaurants where he always eats and without counting the food money on an occasion. Did he run away properly?! That's why he started apologizing: I made a mistake, I ate free food, you leave me alone, I promise, I swear to God, that I will come and pay all their money. The men did not react, only their blows became heavier and suddenly a thought came to Ahmad's mind, whether these are from the same villages around Najaf and Basra, from which Ahmad collects khums and zakat money with a greasy and soft tongue, or whether the people around him are deceased people who Under the pretext of praying and fasting, he would rent them and take the money and nothing else. I turnAt this time, both men hit each other under the laughter of one of them, as he panted, he said: Wow, you were a lizard and we didn't know, and he took the club above his head and landed on his shoulder, and continued: So eat this beating. You are right. And the other man continued the words of the first man and said: We will bring your ancestry and prosperity in front of your eyes, be quick and confess what other art shows you have done. And Ahmed, whose mind was in a state of confusion, confessed to all his sins committed and undone in a world between consciousness and unconsciousness, but it was as if these two men were wicked men whose torment had no end. He fell unconscious on the ground. He didn't know if he was asleep or awake?! He slowly opened his painful eyelids, he was no longer blindfolded, he wanted to turn to his side when a terrible pain hit him and he preferred to look around without moving his body parts.A room so small that he could only lie down a little, with black and stone walls No equipment was visible inside the room, the room was dark, and it was clear from Nee, who was sitting on her clothes, that she was somewhere under the floor. The air in the room, which was more like a grave, took his breath away. Ahmed reviewed the memories of a few hours ago, what crime had he been arrested for?! Not because of what he said about the Baath Party?! And he didn't know exactly which speech it was because of?! After all, Ahmad had spoken in defense of the Baath party and sometimes when he was present in religious gatherings, he had spoken against the Baath party. Ahmad's actions were so deceitful and cunning that now he himself was left behind. What did they take him?! But Ahmed understood very well that he would come out of those tortures and this place as a prisoner.Ahmad cautiously moved his right hand and wanted to support his body and pull himself to the wall and sit a little and lean on the wall. I am and how long have I been under anesthesia?! continues 📝 By: T_Hosseini 🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞

📜قالیچه سوخته چقدر بها دارد؟ مردی ﺑﺪﻫﮑﺎﺭ ﺷده بود، يك ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ توی خونه ﺩﺍﺷﺖ، ﮔﻮﺷﻪ ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. مجبور بود، همون رو برداشت برد بازار برای فروش. ﻫﺮ ﻣﻐﺎﺯﻩ‌ﺍﯼ كه می‌رﻓﺖ، می‌گفتن: ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ ﺍﮔﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮد ۵۰۰ تومن ﻣﯽﺍﺭﺯﯾﺪ، ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻣﺎ ١٠٠ ﯾﺎ ۱۵۰ تومن ﺑﯿﺸﺘﺮ نمی‌خریم. ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺑﻮﺩ و به ﺍﻣﯿﺪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺨﺮﻥ ﺍﺯ اﯾﻦ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﻣﻐﺎﺯﻩ می‌رفت. داخل ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻐﺎﺯﻩ‌ﻫﺎ، حاج جواد فرشچی از منصف‌های بازار و از ارادتمندان اهل بیت(علیهم السلام) پرﺳﯿﺪ: قالی خوبیه، چرا ﻗﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻧﮑﺮﺩﯾﺪ؟ ﮔﻔﺖ: ﻣﻨﺰﻟﻤﻮﻥ ﺭﻭﺿﻪ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ، ﻣﻨﻘﻞ ﭼﺎﯾﯽ ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ، ﺫﻏﺎلها ﺭﯾﺨﺖ و ﻗﺎﻟﯽ ﺳﻮﺧﺖ. حاج جواد یک تکونی به خودش داد: گفتی ﺗﻮ ﺭﻭﺿﻪ ﺳﻮﺧﺘﻪ؟ گفت: بله. گفت: ﺍﯾﻦ ﺍﮔﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮد ۵۰۰ تومن ﻣﯽ‌ﺍﺭﺯﯾﺪ، ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی اﺭﺑﺎﺏ ﻣﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻣﻦ یه ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺍﺯﺕ می‌خرﻡ. قالیچه رو خرید و روی میزش پهن کرد و تا آخر عمرش روی قسمت سوخته قالیچه که به اندازه کف دست بود، گل محمدی پرپر می‌کرد و دوستان صمیمی و همکارانش همه به نیت تبرک یک پر از گل را برداشته تو چایی‌شون می‌ریختند. اوﻥ ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ تو روضه سوخته ﺑﻮﺩ، قیمت گرفت. کاش دل ما هم تو روضه‌ها بسوزه. اون‌ وقت بگیم: یا امام حسین(علیه السلام) دل سوخته رو چند می‌خری؟! 💢کُلُّ الخَیر فی بابِ الحُسین💢 How much does a burnt carpet cost? A man was in debt, he had a carpet in his house. The corner of the carpet was burnt. He had to take it to the market for sale. Every store he went to, they said: this carpet would be worth 500 tomans if it was healthy. But now we don't buy more than 100 or 150 tomans. It was taken and in the hope that more people would buy from this store to that store. Inside one of the shops, Haj Javad Farshchi asked the market judges and the devotees of Ahl al-Bayt (peace be upon them): It's a good carpet, why didn't you take care of this good carpet? He said: We have fasting in our house. There was a tea carrier on this carpet, the coals were poured and the carpet burned. Haj Javad shook his head: Did you say that you are burned out? He said: Yes.He said: If it was healthy, it would be worth 500 tomans, but now that it is burnt for my master, I will buy one million from you. He bought the rug and spread it on his table, and until the end of his life, he used to fill the burned part of the rug, which was the size of his palm, with a flower, and his close friends and colleagues would take a flower and pour it into their tea as a blessing. That carpet was burnt in the mosque, it cost a lot. I wish our hearts would burn in the graves. At that time, let's say: How much would you buy the burnt heart of Imam Hossein (peace be upon him)?! 💢Kul-al-Khair in the chapter of Al-Hussein💢 https://eitaa.com/romdastany

🌷 #عید_ایران 🌷 🌷رهبر انقلاب: «دهه مبارکه فجر، عید انقلاب، عید تاریخ ایران و عید امام بزرگوار است.» ۱۳۷۳/۱۱/۱۴  #Eid_Iran 🌷 The leader of the revolution: "It is the blessed decade of Fajr, the Eid of the Revolution, the Eid of the history of Iran and the Eid of the Great Imam." 14/11/1373