در مصباح الشریعه آمده است: «الْعِلْمُ نُورٌ يَقْذِفُهُ اللَّهُ فِي قَلْبِ مَنْ يَشَاءُ؛ علم نوری است که خدا آن را در قلب کسی می‌اندازد که می‌خواهد». این روایت را می‌توان دست کم به دو معنا دانست: 1️⃣ اگر "ال" جنسیه باشد، #الْعِلْم به معنای طبیعت دانش است و شامل هر دانستنی می‌شود. در این صورت، حدیث با بیانی استعاری به این واقعیت اشاره می‌کند که انسانِ انتخاب‌گر، تنها با استفاده از دانش می‌تواند از تاریکی جهل خارج شده، به تصمیمی روشن برسد. 2️⃣ اما اگر "ال" عهدیه باشد، #الْعِلْم به معنای دانشی ارزشمند و انسان‌ساز، نزد خدای حکیم است. در این صورت حدیث می‌فرماید «اگر سراغ علمِ خالص نافع حقیقی می‌گردید، تنها در جایی است که شناخت یک حقیقت، دلی را روشن کند». در صورت اول، روشن‌گر بودن علم، لزوما ارزش حقیقی و اخلاقی به آن نمی‌دهد، برخلاف علم به معنای دوم که نجات‌گر و سعادت‌ساز است. https://eitaa.com/anbaz60/1112