اینکه حکومت و دولت #جمهوری_اسلامی ایران حاضر شد نتیجه انتخابات را صادقانه اعلام کند جای تشکر و قدردانی دارد. امیدوارم این #صداقت، در همه ابعاد حکومت محقق باشد / شود، از جمله در دریافت پیام مشارکت پایین مردم در #انتخابات_1400 و پیام #آرای_باطله.

✳️ #جمهوری_اسلامی و #عبرت از حکومت‌های مذهبی نامشروع 🖋 #سلمان_کدیور .... 🔷 در تاریخ اسلام، بیشتر حکومت‌ها چه در حجاز (اموی و عباسی) چه در آندلس تا عثمانی ترکیه و صفوی ایران و اخیرا همین بغل گوشمان تالوان، داعیه دینداری داشته‌اند. در تاریخ مسیحیت قبل از رنسانس نیز، حکومت‌ها به نیابت از مسیح شکل می‌گرفتند و به شرع مسیحیت رفتار می‌کردند. 🔷تمام این حکومت‌ها با بوم و عقاید و مذاهب مختلف، در یک امر با هم شباهت داشتند و آن قدسیت‌بخشی و قدسی‌سازی به نظام حکومتی بوده است. در این حکومت‌ها، #حاکم، اميرالمؤمنين و خلیفة الله و ظل الله و نماینده مسیح در زمین و... خوانده می‌شد و #مردم چیزی جز رعیت به حساب نمی‌آمد. رعیت در ذیل این قدسیت سیاسی، جز اطاعت تکلیف دیگری نداشتند؛ چرا که به آنان آموخته بودند اطاعت از حکومت، اطاعت از خدا و اعتراض بر او، جسارت به ملکوت است. 🔷 اما در تاریخ حکومتی دینی شکل گرفت که نه تنها خودش را در لفافه‌های قدسی نمی‌پیچید، بلکه از هر فرصتی برای قدسیت‌زدایی از خودش بهره می‌برد. گویند رئیس آن حکومت بر منبر می‌رفت و می‌گفت، ای مردم بر امور و افعال من نظارت کنید و اگر دیدید از حکومت برای خودم خشتی بر خشتی گذاشته‌ام، بدانید من خائنم. جایی به مشاوران و نزدیکانش هشدار می‌داد که با من چون ستمگران از روی سالوس و چاپلوسی حرف نزنید و مرا آشکار و نهان نصیحت کنید؛ چرا که من خودم را از گناه مبرّا نمی‌دانم. دخترش را دید که گردنبندی نو به گردن آویخته و چون دریافت آن را از بیت المال به #امانت برده به او هشدار داد که اگر آن را برای خودت تصاحب کرده بودی، دستت را قطع می‌کردم. 💠 او که بود؟ علی (ع) بود. کسی که مشروعیت حکومتش را از پیامبر و او از خداوند گرفته بود و وجودش سراسر قدسیت و ملکوت بود، اما اینچنین در مقام حاکم، حجاب و پرده‌های قدسیت را کناری می‌زد و خود را در دریای توده‌ها می‌افکند و از آنان برای نظارت بر خویش استمداد می‌طلبید. او از دین و مقام قدسی مشروعش، هیچگاه برای اثبات حتی حقانیتش بهره نبرد. 🔷 حالا تمام آن حکومت‌ها در معرض قضاوت تاریخ قرار گرفته‌اند. اموی‌ها و عباسی‌ها و عثمانی‌ها و صفوی‌ها و... رفته و پوسیده و فراموش شده‌اند، اما حکومت علوی علی(ع) بر تارک وجدان بشر همچنان زنده است. و این درسی است برای جمهوری اسلامی، که سرنوشت حکومت‌های مذهبی نامشروع را آینه عبرت خویش سازد و برای افعال و اعمالش از دین سپری نسازد؛ چرا که وقتی حکومتی خود را مقدس و قدسی می‌شمرد، مردم تمام خطا و ستم و رفتار او را ابتدا به پای همان دین می‌نویسند و بدنامی حاکمان، ابتدا دین خدا را بدنام و مردم را تباه می‌کند. https://t.me/falaakhon/3494