یا رب مباد کز پا جانان من بیفتد درد و بلای او کاش بر جان من بیفتد من چون ز پا بیفتم درمان درد من اوست درد آن بود که از پا درمان من بیفتد یک عمر گریه کردم ای آسمان روا نیست دردانه ام ز چشم گریان من بیفتد ماهم به انتقام ظلمی که کرده با من ترسم به درد عشق و هجران من بیفتد از گوهر مرادم چشم امید بسته است این اشک نیست کاندر دامان من بیفتد من خود به سر ندارم دیگر هوای سامان گردون کجا به فکر سامان من بیفتد خواهد شد از ندامت دیوانه شهریارا گر آن پری به دستش دیوان من بیفتد #شهریار «سالروز درگذشت محمد حسین بهجت تبریزی و روز بزرگداشت شعر و ادب پارسی» @anjoman_adabyat_uni_of_qom

به‌قول #شهریار: (به اميد آن كه شايد برسد به خاك پايت چه پيام‌ها سپردم همه سوز دل صبا را) عیدتان مبارک 💚 #موسیقی #محسن_چاوشی @anjoman_adabiyat_uni_of_Qom

🌱🖇💚 علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا را كه به ماسوا فكندي همه سايه‌ي هما را دل اگر خداشناسي همه در رخ علي بين به علي شناختم به خدا قسم خدا را به خدا كه در دو عالم اثر از فنا نماند چو علي گرفته باشد سر چشمه‌ي بقا را مگر اي سحاب رحمت تو بباري ارنه دوزخ به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را برو اي گداي مسكين در خانه‌ي علي زن كه نگين پادشاهي دهد از كرم گدا را بجز از علي كه گويد به پسر كه قاتل من چو اسير تست اكنون به اسير كن مدارا بجز از علي كه آرد پسري ابوالعجائب كه علم كند به عالم شهداي كربلا را چو به دوست عهد بندد ز ميان پاكبازان چو علي كه ميتواند كه بسر برد وفا را نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت متحيرم چه نامم شه ملك لافتي را بدو چشم خون فشانم هله اي نسيم رحمت كه ز كوي او غباري به من آر توتيا را به اميد آن كه شايد برسد به خاك پايت چه پيامها سپردم همه سوز دل صبا را چو تويي قضاي گردان به دعاي مستمندان كه ز جان ما بگردان ره آفت قضا را چه زنم چوناي هردم ز نواي شوق او دم كه لسان غيب خوشتر بنوازد اين نوا را همه شب در اين اميدم كه نسيم صبحگاهي به پيام آشنائي بنوازد و آشنا را ز نواي مرغ يا حق بشنو كه در دل شب غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهريارا #شهریار @anjoman_adabiyat_uni_of_Qom

#روزنگار ۲۷شهریور؛ روز شعر و ادب پارسی، بزرگداشت استاد شهریار پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می‌کند بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می‌کند همتم تا می‌رود ساز غزل گیرد به دست طاقتم اظهار عجزو نا توانی می‌کند بلبلی در سینه می‌نالد هنوزم کاین چمن با خزان هم آشتی و گل‌فشانی می‌کند ما به داغ عشقبازی‌ها نشستیم و هنوز چشم پروین همچنان چشمک پرانی می‌کند نای ما خاموش ولی این زهره شیطان هنوز با همان شور و نوا دارد شبانی می‌کند گر زمین دود هوا گردد همانا، آسمان با همین نخوت که دارد آسمانی می‌کند سالها شد رفته دمسازم ز دست اما هنوز در درونم زنده است و زندگانی می‌کند با همه نسیان تو گویی کز پی آزار من خاطرم با خاطرات خود تبانی می‌کند بی‌ثمر هرساله در فکر بهارانم ولی چون بهاران می‌رسد با من خزانی می‌کند طفل بودم دزدکی پیر و علیلم ساختند آنچه گردون می‌کند با ما نهانی می‌کند می‌رسد قرنی به پایان و سپهر بایگان دفتر دوران ما هم بایگانی می‌کند "شهریارا" گو دل از ما مهربانان نشکنید ورنه قاضی در قضا نامهربانی می‌کند #شهریار روز شعر و ادب فارسی گرامی‌باد. 🔻انجمن علمی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه قم 🆔 @anjoman_adabiyat_uni_of_Qom