#گزارش_تصویری 💠بزرگداشت عطار نیشابوری💠 🔸با حضور استاد پورنامداریان و اساتید محترم گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه قم شنبه، ۲۵ فروردین ۱۴۰۳ 📍دانشگاه قم، سالن کنفرانس اندیشه @anjoman_adabiyat_uni_of_qom

#گزارش_تصویری 💠بزرگداشت عطار نیشابوری💠 🔸با حضور استاد پورنامداریان و اساتید محترم گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه قم شنبه، ۲۵ فروردین ۱۴۰۳ 📍دانشگاه قم، سالن کنفرانس اندیشه @anjoman_adabiyat_uni_of_qom

روزنگار بیست و هفتم فروردین‌ماه؛ زادروز محمدعلی بهمنی گفتی: بخوان! خواندم اگرچه گوش نسپردی حالا که لالم خواستی پس خود بخوان ای دوست من قانعم آن بخت جاویدان نمی‌خواهم گر می‌توانی یک نفس با من بمان ای دوست یا نه! تو هم با هر بهانه شانه خالی کن از من، من این بر شانه‌ها بار گران ای دوست نامهربانی را هم از تو دوست خواهم داشت بیهود می‌کوشی بمانی مهربان ای دوست آن‌سان که می‌خواهد دلت با من بگو آری من دوست دارم حرف دل را بر زبان ای دوست @anjoman_adabiyat_uni_of_Qom

روزنگار یکم اردیبهشت‌ماه؛ روز بزرگداشت سعدی از هر چه می‌رود سخن دوست خوشتر است پیغام آشنا نفس روح‌پرور است هرگز وجود حاضر غایب شنیده‌ای؟ من در میان جمع و دلم جای دیگر است شاهد که در میان نبود شمع گو بمیر چون هست اگر چراغ نباشد منور است ابنای روزگار به صحرا روند و باغ صحرا و باغ زنده‌دلان کوی دلبر است جان می‌روم که در قدم اندازمش ز شوق درمانده‌ام هنوز که نزلی محقر است کاش آن به خشم رفتهٔ ما آشتی‌کنان بازآمدی که دیدهٔ مشتاق بر در است جانا دلم چو عود بر آتش بسوختی وین دم که می‌زنم ز غمت دود مجمر است https://t.me/anjoman_adabiyat_uni_of_Qom

محتَسب آن مرد را می‌زد بِزُور مَست گفت ای محتسب کم کن تو شُور زانکه  گر نانِ حَرام این جایگاه مستی آوردی و افکندی ز راه، بودیی تو مست‌تر از من بَسی لیک آن مستی نمی‌بیند کسی در جفای من مَرو زین بیش نیز داد بِستان اندکی از خویش نیز #عطار_نیشابوری #منطق_الطیر #ادبیات_عرفانی 🖌به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی 📚سخن، ۱۳۸۵، ص ۳۷۱ https://eitaa.com/anjoman_adabiyat_uni_of_Qom

#کافه_مشاهیر 🔹این قسمت: از پزشکی تا دکتری نویسنده: #معصومه_برومند گوینده: #الهه_عسگری تدوین: #زینب_خاکباز 🆔@anjoman_adabiyat_uni_of_Qom

روزنگار دوم اردیبهشت‌ماه؛ زادروز قيصر امین‌پور گاهی گمان نمی‌کنی ولی خوب می‌شود گاهی نمی‌شود، که نمی‌شود، که نمی‌شود... https://t.me/anjoman_adabiyat_uni_of_Qom

روزنگار پنجم اردیبهشت‌ماه، درگذشت محمدعلی اسلامی ندوشن آنچه ملتی را آبدیده و پخته و شایستۀ احترام می‌کند، تنها فیروزی‌ها و گردن‌افرازی‌های او نیست، مصیبت‌ها و نامرادی‌های او نیز هست. از حاصل دوران‌های خوش و ناخوش زندگی است که ملتی شکیبایی و فرزانگی می‌آموزد. قوم ایرانی در سراسر تاریخ خود از اندیشیدن و چاره جستن باز نایستاده. دلیل زنده بودن ملتی نیز همین است. آن همه مردان غیرت‌مند، آن‌ همه گوینده و نویسنده و حکیم و عارف، آن همه سرهای ناآرام، پروردۀ این آب و خاک‌اند و به تولّای نام اینان است که ما به ایرانی بودن افتخار می‌کنیم. https://t.me/anjoman_adabiyat_uni_of_Qom

همچو نی می‌نالم از سودای دل آتشی در سینه دارم جای دل من که با هر داغ پیدا ساختم سوختم از داغ ناپیدای دل همچو موجم یک نفس آرام نیست بس که طوفان‌زا بود دریای دل دل اگر از من گریزد وای من غم اگر از دل گریزد وای دل ما ز رسوایی بلندآوازه‌ایم نامور شد هرکه شد رسوای دل خانه مور است و منزلگاه بوم آسمان با همت والای دل گنج منعم خرمن سیم و زر است گنج عاشق گوهر یکتای دل در میان اشک نومیدی رهی خندم از امیدواری‌های دل #رهی_معیری 🆔 @anjoman_adabiyat_uni_of_qom

یک دانشجوی فقیر، یک دانشجوی تنها در تهرانِ سال ۱۳۹۴، شبیه است به همۀ دانشجویان لاغر و کزکردۀ سرمازدۀ علوم‌انسانی. تاریخ پر است از دانشجویانی که ادبیات و تاریخ و سیاست خوانده‌اند و مجبورند برای پول درآوردن کار گِل بکنند و رؤیا پروار کنند تا مگر روزی همین لحظاتشان بشود سرمشق دیگرانی که سرِ کلاس‌هایشان خواهند نشست و محوشان خواهند شد. «به صیغۀ مستقبل نزدیک...» این چند کلمۀ آخری را محسن بلندتر گفت و چسبید داخلِ واگنِ قطاری که باید می‌بردش تا چهارراه ولیعصر و از آن‌جا هم سرازیر می‌شد سوی بهشت زهرا. 📕خون‌خورده #مهدی_یزدانی‌خرم #ادبیات_داستانی @anjoman_adabiyat_uni_of_qom