eitaa logo
کانال انجمن کادح
12 دنبال‌کننده
305 عکس
14 ویدیو
0 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
أَشْهَدُ أَنَّكَ أَمِينُ اللّٰهِ وَابْنُ أَمِينِهِ، عِشْتَ سَعِيداً، وَمَضَيْتَ حَمِيداً، وَمُتَّ فَقِيداً، مَظْلُوماً شَهِيداً. گواهی می‌دهم  امین خدا و فرزند امین اویی، سعادتمند زیستی، و ستوده درگذشتی و فقید و مظلوم و شهید از دنیا رفتی. فرازی از زیارت اربعین @apmkadeh
حضرت ولی عصر عليه السلام شمس حقیقی است، جلوه می دهد و روشن می فرماید. هر نفس تاریکی را روشن می کند. هر نادانی ای را که آدم بخواهد از خود برطرف کند، بر طرف می کند. بارانی است که به تمام معنا نفع دارد و پر آب است و بی نیاز می کند خلق را از تبعاتش. @Ayatollahnejabat @apmkadeh
امام صادق از امام باقر و او از امام سجاد علیهم السلام روایت کرده است: حسن بن علی بن ابی‌طالب  عابدترین، زاهدترین و فاضل‌ترین مردم زمان خود بود... او حقیقی‌ترین لحن و شیواترین منطق را دارا بود. روزی به معاویه گفتند: به حسن بن بن علی بگو به منبر برود و سخن بگوید تا عيوب او آشکار شود. معاویه به حضرت گفت: به منبر برو و ما را موعظه کن. حضرت به منبر رفت حمد و ثنای خدا را به جا آورد، سپس فرمود: ای مردم! هر که مرا می‌شناسد که می‌شناسد؛ هر کس مرا نمی‌شناسد من حسن بن علی بن ابی‌طالب، پسر سرور زنان عالم، فاطمه دختر رسول خدایم. من پسر بهترین خلق خدایم، من پسر رسوال الله‌ام، من پسر کسی هستم که صاحب فضائل بسیاری است، من پسر کسی هستم که معجزات و نشانه‌های بسیاری آشکار کرد، من پسر امیرالمومنین‌ام، من همانم که از حقم از من گرفته  شد، من و برادرم حسین، دو سرور جوانان اهل بهشتیم، من پسر رکن و مقامم، من پسر مکه و منایم، من پسر مشعر و عرفاتم. معاویه در این لحظه به او گفت: یا ابا محمد در مورد خرما سخن بگو و این سخنان را رها کن. حضرت فرمود: خرما با باد بارور می‌شود، حرارت  آن را می‌پزد، و هوای خنک آن را خوشبو می‌کند. سپس به سخن قبلی خود بازگشت و ادامه داد: من امام خلق الله‌ام، من پسر محمد رسول الله‌ام. معاویه ترسید اگر حضرت بیش از این ادامه دهد آشوب شود. به حضرت گفت: یا ابامحمد، پایین بیا، همین مقدار کافی است. امالی صدوق، ص ۱۷۹ @apmkadeh
طبرانی با سند خود از ابوکبیر نقل کرده است: من نزد حسن بن علی علیه‌السلام نشسته بودم که مردی آمد و گفت: کسی به نام معاویة بن حدیج نزد معاویة بن ابی‌سفیان، علی علیه‌السلام را ناسزا گفت. فرمود: آیا او را می‌شناسی؟ عرض کرد: آری. فرمود: هر وقت او را دیدی، نزد من بیاور. نزدیک خانه‌ی عمرو بن حریث، او را دید و او را به حضرت نشان داد. حضرت فرمود: آیا تو معاویة بن حدیجی؟ او خاموش ماند و تا سه بار پاسخ نداد، فرمود: تو نزد آن فرزند زن جگرخوار، علی علیه‌السلام را ناسزا گفتی؟  آگاه باش. چنانچه در حوض کوثر، نزد او بروی - که گمان نمی‌کنم - او را (در آن جا) آماده ببینی که آستین خود را بالا زده و کافران و منافقان را از حوض رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌راند، آن چنان که شتر بیگانه رانده می‌شود؛ این، فرموده‌ی آن راستگوی تصدیق شده، ابوالقاسم صلی الله علیه و آله است. المعجم الکبیر،ج۳ ، ص ۸۱ @apmkadeh
بعد از رحلت وجود مبارك پیامبر صلی الله علیه و آله، وقتی به حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام عرض كردند که چرا خضاب نمی‌كنید؟ فرمود: نَحْنُ قَوْمٌ فِی مُصِیبَةٍ؛ما مصیبت‌زده‌ هستیم؛ در بخشی از نهج‌البلاغه آمده است: لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوْتِكَ مَا لَمْ ینْقَطِعْ بِمَوْتِ غَیرِك‏. درست است كه هر عالِمی، هر دانشمندی، هر امام و پیامبری رحلت كند یك حادثه سنگینی است، اما حادثه‌ای كه مشابه حادثه رحلت رسول اکرم صلی الله علیه و آله باشد نیست؛ زیرا با رحلت شما چیزی از ما قطع شده است كه جبران‌ناپذیر است، با رحلت شما آن وحی الهی كه می‌آمد قطع شد، لذا ما قومی مصیبت‌زده‌ هستیم. اسرا نیوز، ۱۳۹۷/۰۸/۱۵ @apmkadeh
هنگامی که بیماری رسول خدا صلی الله علیه و آله شدت پیدا کرد، فاطمه سلام الله علیها می گفت: واکرب ابتاه؛ پیامبر به او فرمود: بر پدرت بعد از امروز سختی نیست. هنگامی که رسول خدا از دنیا رفت، فاطمه علیها سلام چنین ندبه می‌کرد: یا ابتاه اجاب ربا دعاه؛ یا ابتاه جنه الفردوس ماواه؛ یا ابتاه الی جبرئیل ننعاه؛ یا ابتاه من ربه ما ادناه. پدرم! دعوت حق را لبیک گفت، پدرم! جنت فردوس جایگاه اوست، به جبرئیل مصیبتش را عرضه میکنیم، چقدر به پروردگارش نزدیک است. پس از دفن رسول خدا، فاطمه سلام الله علیها فرمود: چگونه دل‌های شما راضی شد بر پیامبر خدا خاک بریزید؟! طبقات ابن سعد، قصه هجرت، ص ۷۹۷ @apmkadeh
علی علیه السلام و خاندانش به امور دفن پیکر مطهر رسول خدا صلی الله علیه و آله مشغول بودند. او جسم شریف پیامبر را از زیر لباس غسل داد و عباس بن عبدالمطلب و پسرش فضل او را در این کار همراهی می‌کردند. امیرالمومنین در حین غسل دادن فرمود: پدر و مادرم فدایت در زندگیو پس از مرگ چقدر خوشبویی. آنگاه بدن مطهر رسول خدا را روی تختی قرار دادند و علی علیه السلام فرمود: رسول خدا در زندگی و پس از مرگ پیشوا و رهبر ماست، اکنون مسلمانان دسته دسته وارد شوند و بدون امام جماعت بر پیکر مطهر او نماز بگزارند و خارج شوند. بدین ترتیب امام علی و بنی‌هاشم و پس از آنان انصار نخستین افرادی بودند که بر بدن پاک پیامبر نماز گزاردند. ، ج ۱، ص ۲۸۵ @apmkadeh
زمانی که علی علیه السلام خواست بدن مبارک آن حضرت را داخل قبر قرار دهد، صدای انصار از پشت دیوار بلند شد : علی! خدا را به یاد شما می‌آوریم که امروز حق ما نسبت به رسول خدا ضایع نشود. به یک تن از ما اجازه ورود بده تا از ثواب خاکسپاری رسول خدا بهر‌ه‌ای نصیب ما شود. حضرت به اوس بن خولی که از رزمندگان بدر و از بزرگان عوف بود اجازه ورود داد. امیرالمومنین علیه السلام داخل قبر رفت و کفن از چهره مقدس رسول خدا باز کرد و صورت مبارکش را روی خاک نهاد و پس از آن بر جسم شریف او خاک ریخت. صحابه‌ای که به سقیفه رفته بودند هیچ یک در مراسم دفن پیکر رسول خدا صلی الله علیه و آله شرکت نداشتند.  ، ج۱، ص ۲۸۷ والسلام علیه یوم ولد و یوم یموت و یوم یبعث حیا @apmkadeh
این را به عنوان یک شیعه به خاطر بسپارید که خراسان رفتن حضرت رضا مثل کربلا رفتن امام حسین بود. هر دو با علم به شهادت رفتند؛ می‌دانستند که شهید می‌شوند. حضرت رضا با علم به شهادت به خراسان رفت؛ هر دو برای اعلای کلمه‌ی حق بوده است. هر دو یکی است، صورت آن عوض می‌شود. حضرت رضا به خراسان رفت، مثل خورشید طلوع کرد. ثقلین ، ۹۵/۹/۹ @apmkadeh
چرا به حضرت رضا غریب می‌گویند؟ غریب شاید چند تا معنا داشته باشد؛ شاید یکی از معانی غریب این باشد که کسی درد آن شخص را نداند و از درد او مطلّع نشود. ظاهراً خیلی حضرت رضا را احترام می‌کردند، سکّه به نام او زده بودند، شیعیان در بازار می‌رفتند می‌دیدند که سکّه به نام حضرت رضا است: السّلطان ابو الحسن علیّ بن موسی الرّضا. امّا در درون حضرت یک غربتی داشت که  در روایت داریم وقت‌هایی می‌گفت: خدایا اگر نجات من در مرگ من است، مرگ من را برسان. از خدا مرگ می‌خواست. ثقلین ، ۹۵/۹/۹ @apmkadeh
ندانم که هرگز از محبت هیچ علامت دیده‌ای؟ علامت محبت آن باشد که ذکر محبوب بسیار کند که: من احب شیئا اکثر ذکره. دریغا "و الذین آمنوا اشد حبا لله" محک‌های بسیار با خود دارد. علامت محبت خدا آن باشد که محبوبات دیگر را دربازد و همه محبت‌ها را ترک کند و محبت خدا را اختیار کند، اگر نکند هنوز محبت خدا غالب نباشد. زن و فرزند و مال و جاه و حیات و وطن همه از جمله محبوبات است. اگر حب این محبوبات غالب باشد، نشان آن باشد که نگذارد که زکات و حج و صدقه از تو در وجود آید که هر یکی خود محکی است. تا خود به زیارت خدا و رسول او تواند رفت، بود که این همه محبوبات را وداع کند و محبت خانه خدای اختیار کند. ماکولات و مشروبات همچنین محبوب است، به امساک این محبوبات، اختیار محبوب زکات کند، و صوم را اختیار کند. همچنین از علامات یکایک می‌شمار. اگر چنان که این حب محبوبات غالب آمد بر حب خدا، بدان که او را با خدا هیچ حسابی نیست. تمهیدات، ۱۳۸ @apmkadeh
قطوفها دانیه، رزق باشد در بهشت. آخر دانی که جز از رزق معده رزق‌های دیگر هست: رزق قلب است و رزق روح است. رزق قالب همه کس را دهند که: هو الذی یرزقکم السماء و الارض. اما رزق جان و دل هر کسی را ندهند:  و من رزقناه منا رزقا حسنا. تمهیدات، ص ۱۳۷ @apmkadeh
صَلَواتُ اللهِ و ملائِکتِه و حَمَلهِ عَرشِهِ و جَمیعِ خَلقِه مِنْ أرضِهِ و سَمائِهِ .. علی البَحرِ الزّاخِرِ، زَینِ المَفاخِرِ، الشّاهِدِ لأربابِ الشُّهودِ ، الحُجَّةِ علی ذَوی الجُحُودِ ،  مُعَرِّفِ حُدُودِ حقائِقِ الرَّبانیَّةِ ، مُنَوِّعِ أجناسِ العالَمِ السُّبحانیّة ، عَنقاء قاف القِدَم ، العالی عَن مَرقاة الهِمَمِ ، وِعاءِ الأمانةِ ،  مُحیط الإمامةِ ، مَطلَع الأنوارِ المُصطَفَوی ، الحَسَن بن علیِّ العَسکری ، علیه صلوات الله المَلِکِ الأکبر .   صلوات خدا و ملائکه او، و حاملین عرش او، و تمام آفریدگانش در زمین و آسمان.... بر دریای پر آب مواج، زینت مفاخر، شاهد اهل شهود، حجت بر تمام منکرین، معرفی کننده حدود و حقایق ربانی، منوع اجناس عالم سبحانی، عنقاء قله قاف قدم، متعالی تر از پلکان همت‌های عالی، ظرف امانت، دریای امامت، سرچشمه انوار مصطفوی، حسن بن علی عسکری، که صلوات ملک اکبر بر او باد! صلوات منسوب به شیخ اکبر محی الدین عربی @apmkadeh
تو خفته‌ای و نشد عشق را کرانه پدید تبارک الله از این ره که نیست پایانش ششم مهر سالروز عروج ملکوتی شارح دفتر عقل و عاقل و معقول،  ساقی باده اتحاد عشق و عاشق و معشوق، مفسر اسرار قوس صعود و نزول، عارف بالله، آیت الحق،  یزدی گرامی باد. نور کلامش تابان، مسلکش جاودان، و روح متعالی اش همجوار شاهدان و شهیدان، روح و ریحان و رحمت و رضوان الهی بر او باد! @msaliagha @apmkadeh
نخستین آفریدگان که مبدأ جهان شد، نورمحمدی است. خداوند آن را پیش از هر چیز آفرید و همۀ پدیده ها از آن خلق شد. امیرالمؤمنین علیه السلام فرموده اند: إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى خَلَقَ نُورَ مُحَمَّدٍ، قَبْلَ أَنْ يَخْلَقَ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضِ وَالْعَرْشُ وَالْكُرْسِي وَ المَوْحَ وَالْقَلَمَ وَالْجَنَّةَ وَالنَّارِ، وَ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ آدَمَ وَنُوحًا وَ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَ يَعْقُوب و مُوسى وَ عِيسَى وَ دَاوُدَ وَ سُلَيْمَانَ، وَ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ الْأَنْبِيَاءَ كُلُّهُمْ باربعمائة الْقَ سَنَةٌ وَارْبَعَ وَعِشْرِينَ أَلْفَ سَنَةٍ؛ خداى تبارک و تعالی ۴۲۴ هزار سال پیش از آنکه آسمان‌ها و زمین و عرش و کرسی و لوح و قلم و بهشت و دوزخ را بیافریند، و پیش از خلقت آدم و نوح و ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و موسی و عیسی و داود و سلیمان، و قبل از خلقت همه انبیاء نور محمد صلى الله علیه و آله را آفریده است. رسول خدا صلوات الله علیه و آله خود نیز به این اشاره دارند به سلمان می فرمایند: خَلَقْتَنِي اللهُ مِنْ صَفَاءِ نُورِهِ، خدا مرا از روشنائی نور خود آفرید. و جای دیگر به جابر بن عبدالله انصاری که سئوال از نخستین آفریده می‌کند پاسخ فرموده اند: نُورُ نَبِیكَ يَا جَابِرَ خَلَقَهُ اللَّهُ ثُمَّ خَلَقَ مِنْهُ كل خَيْر، ای جابر نور پیغمبر بود، خدا او را آفرید سپس هر خیر و خوبی را از آن خلق فرمود. نخستین تجلی، ص ۸۰ @apmkadeh
صَلَواتُ اللهِ و ملائِکتِه و حَمَلةِ عَرشِهِ و جَمیعِ خَلقِه مِنْ أرضِهِ و سَمائِهِ علی سیِّدِنا و نبیِّنا أصْلِ الوُجُودِ، و عینِ الشّاهِدِ وَ المَشْهود، أوَّلِ الأوائلِ، و أدَلِّ الدّلائل، و مَبْدءِ الأنوارِ الأزَلیِّ، و مُنتَهَی العُروج الکَمالی، غایة الغایات، المتعین بالنِّشآت، أبِ الأکوان بفاعِلیّة، و أمِّ الإمکان بقابلیّة، المثل الأعلی الإلهی، هَیُولی العَوالِمِ الغَیْرِ المُتَناهِی، روحُِ الأرواح، و نور الأشْباحِ، فالق إصباحِ الغَیب، دافِع ظُلْمة الرَّیْبِ، مُحتَدِ التِّسعة و التِّسعین، رحمةً للعالمین، سَیِّدِنا فی الوُجود، صاحبِ لواء الحَمدِ و المَقامِ المَحمُودِ، المُبَرقَعِ بالِعماء، حبیبِ الله، محمَّدٍ المصطفی، صَلَّی اللهُ علَیه وسلّم. درود و تحیّات بى شائبه حضرت خداوند و فرشتگان او و حمل حمل‏ کنندگان عرش او و جمیع عالم آفرینش علوى و سفلى، بر سیّد و آقاى و پیغمبر ما؛ اصل حقیقت هستى، و عین هر شاهد و نفْس هر مشهود، اوّل اوائل موجودات، و استوارترین دلیل از دلائل بر هستى ذات، مبدأ انوار مجرّده ازلیّ، و منتهاى سیر در معارج کمالی، مبدأ المبادى و غایة الغایات، متعیّن به تعیّن خاصّ در هر نشائه ای از نشآت، به جهت واجدیّت جنبه فاعلى، پدر معنوى همه موجودات، و از حیث واجدیّت قابلیّت فیض، مادر معنوى عالم امکان، در فاعلیّت مَثَل اعلاى الهى، و در مرتبه قابلیّت هیولاى عوالم نامتناهى؛ روح ارواح، و نور اجساد، و اشباح ظلمانى، شکافنده چراغ غیب، زداینده ظلمت شکّ و ریب، اصل و بنیاد اسامى نود و نه گانه خدا، و رحمت‏ حضرت حقّ بر تمام عالمیان، سیّد و آقاى ما در حقیقت عالم هستى، صاحب لواء حمد و دارنده مقام محمود، مستور و پوشیده به حجاب عِماء، حبیب خدا مُحَمّد مُصطفى که درود و صلوات غیر متناهیه بر او و آل او باد. صلوات منسوب به جناب شیخ اکبر محی الدین عربی @apmkadeh
نور محمدی همان حقیقت محمدیه است که در مشرق ازل تابیدن آغاز کرد و به منزله نخستین مرحله نزول الهی در صور گوناگون وجود است، در حقیقت اولین انسان، مخلوق او بوده. آنگاه سایر موجودات جهانِ امکان، با حفظ ترتیب،یافت شده اند. پس هر چه در جهان هستی یافت شود زیر پوشش و احاطه علمی آن صادر اول است، همۀ غیب و شهادت، مشهود اوست. علی امیرالمؤمنین علیه السلام آنجا که در پاسخ سئوال کمیل بن زیاد نخعی می‌فرمایند: الْحَقِيقَةُ نُورُ يُشْرَقُ مِنْ صُبْحَ الْأَزْلِ فَيَلوحُ عَلى هَياكِلِ التَّوْجِيدِ آثارِهِ، به همین نور محمدی که در صبح ازل دمیدن آغاز کرده اشاره فرموده‌اند. نخستین تجلی، ص ۸۱ @apmkadeh
حقیقت محمدیه، علت ایجاد هستی و خلقت فرشتگان و بشر است. خداوند در ازل جبرئیل را از عقل اول که منسوب به محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله است، آفرید؛ از این رو او پدر جبرئیل و اصل و منشا عالم است. عقل اول روح الامین نامیده شد زیرا پیامبر گنجینه علم الهی و امین اوست. اینکه جبرئیل به این نان خوانده شده از باب نامیدن فرع به اصل است. ، ۸۲ @apmkadeh
در مجلسی در حضور امام صادق علیه السلام کسی گفت: از خدا بهشت می طلبم. حضرت فرمود: هم اکنون در بهشت هستید از خدا بخواهید که از بهشت بیرونتان نکند. گفتند: آقا ما که الان در دنیاییم، چطور در بهشتیم؟ فرمود: آیا شما اقرار به امامت ما ندارید؟ گفتند: بله، داریم. فرمود: همین معنای بهشت است. از خدا بخواهید از دستتان نگیرد. @apmkadeh
به امام وجه الله گفته می شود. چون هر کس که می خواهد با خدا حرف بزند، باید روی دلش را به سمت ائمه علیهم السلام برگرداند. اگر کسی بخواهد با شما صحبت کند به کجا نگاه کند؟ به دست شما نگاه کند؟ نه. به وجه شما نگاه می کند. با روح شما صحبت می کند. (ولی به وجه شما نگاه می کند). صورت چیزی نیست. فقط نماینده روح است. این وجه الله الذی الیه یتوجه الاولیا. یعنی اولیای خدا وقتی که می‌خواهند با خدا تماس بگیرند، با امام تماس می گیرند. ،ص ۴۰ @msaliagha @apmkadeh
ای‌کاش ما توان این را داشتیم و دانش ما اینقدر پیش می‌رفت که بتوانیم فقط با آیات معجزه آسای قرآنی، شخصیّت اهل‌بیت علیهم السلام را معرفی کنیم و بشناسیم. زیرا اگر اهل‌بیت علیهم السلام را از قرآن بشناسیم، دیگر زوال پذیر نیست و با ایمان و قاطعیّت به این نتیجه می‌رسیم که هر چه در عالَم است، همگی حضرات محمّد است و آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم. آن وقت می‌بینیم که کلمه کلمه‌ی این بزرگواران، نسخه است؛ می‌بینیم که آنان، با آسمان ارتباط داشته‌اند؛ و دعاهایی که آنان گفته‌اند، یا آیاتی که ارائه کرده‌اند، یک باب درمان‌ نامه است. دیگر چه می‌ماند؟ اعتقاد، معرفت، شناخت و طهارت می‌ماند که اگر مراعات کنیم، به آن می‌رسیم. ای‌کاش قطره‌ای و ذرّه‌ای از معارف آسمانی، اهل‌بیتی، علوی و فاطمی سلام الله علیهم نصیب ما می‌شد تا ببینیم چگونه آرام می‌گیریم و دیگر دنیا در نظر ما جلایی نخواهد داشت. @nasery_ir @apmkadeh
خدای أجلِّ عالی هر متحیری را دلیل است، برای هرکسی که در معنا یا در صورت دلالت بخواهد، یعنی راه را گم کرده در عالم خارج، در عالم بیرون مشکلی برایش پیش آمده باشد، یا مشکلی برایش پیش نیامده، دوای درد می خواهد؛ خودِ خدا دوای دردش هست، خودش این شخص را می رساند به خودش. حضرت احدیت جلّت عظمته خودش به ذات شریفش دوایِ محبّ است، دوایِ عاشق است، نه چیز دیگری از فعل و صفتش. خود ساحتِ قدس ربوبی این طور است. رضوان خدا به خواجه حافظ می فرماید: بعد از این نور به آفاق دهم از دل خویش که به خورشید رسیدیم و غبار آخرشد یعنی طوری خدای اجل عالی دلالت دارد که راستی راستی غبارِ واهمه، غبارِ تخیل، غبارِ جهل مطلقاً، غبارِ... همه را بر می دارد. حَتَّى تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ؛حجب النور را خدای اجل برداشته، دلیل است و طوری دلالتش قوی است که حجب نوری را والله قسم بین خودش و خلقِ خودش، خودش برمی دارد. @Ayatollahnejabat @apmkadeh
بدان كه تو هستي و نمي‌ميري. بدن است كه مي ميرد، تو هستي و زنده. حساب كار خودت را بكن كه چه تهيه ديده‌اي براي زندگي آخرت. ببين براي اين دو روزه كه مي‌داني ثباتي در آن نيست چه كوشش‌ها و تقلاها مي كني. براي آنجا كه به حكم فطرت هستي و زندگي ابدي است چه كوشش كرده و چه تهيه ديده‌اي؟ در آنجا زندگي انفرادي است، احتياجات را خودت منفردا بايد رفع كني؛ باب استقراض و استعداد مسدود است. اينجا آمده اي كه تهيه براي آن جا ببيني. @tezkar @apmkadeh
فرمود: فَاذْكُرُونِی أَذْكُرْكُمْ، به یاد من باشید تا من به یاد شما باشم.  فرمود: اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثِیراً؛ زیاد به یاد خدا باشید؛ یعنی اگر می ‌خواهید خدا زیاد به یاد شما باشد، شما هم زیاد به یاد خدا باشید. اگر خدا زیاد به یاد آدم بود، هرگز انسان مَنسی نیست فراموش نمی ‌شود و اگر مَنسی نبود بیناست، چون كسی كه خدا او را فراموش بكند او نابیناست. گرچه خدا فراموشكار نیست: وَ مَا كَانَ رَبُّكَ نَسِیاً، ولی بعضی ها را از لطف خود دور می‌دارد. نابینایان از لطف خدا دورند؛ نه نابینایان بَصری بلكه نابینایان بصیرتی ،خیلی ها هستند كه روشن ‌دل ‌اند، گرچه به حسب ظاهر نابینا هستند. آن كه در قیامت به خدا عرض می‌ كند: رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِی أَعْمَی وَقَدْ كُنتُ بَصِیرا، خدا می ‌فرماید: كَذلِكَ أَتَتْكَ آیاتُنَا فَنَسِیتَهَا وَكَذلِكَ الْیوْمَ تُنسَی؛ چون آیات ما را فراموش كردی و به یاد آیات ما نبودی، امروز هم مورد لطف ما قرار نمی ‌گیری، چنین كسی در قیامت كور است. اگر كسی مَنسی حق نبود بلكه مذكور الهی بود، می ‌شود بینا و اگر بینا بود یا جزء مقرّبین است یا جزء ابرار؛ چنین انسانی جاودانه زندگی می‌ كند. بنابراین اگر كسی به یاد خدا بود خدا به یاد اوست (این یك مقدمه) و اگر كثیراً به یاد خدا بود خدا كثیراً به یاد اوست (این دو) و هر كس به یاد خدا بود و خدا به یاد او، او بیناست و نابینا نمی‌ شود (این سه) و اگر كسی نابینا نبود و قلبش بینا بود بسیاری از اسرار عالم را می ‌بیند (چهار) و چیزی بالاتر و شیرین ‌تر از شهود اسرار عالم نیست (پنج). اینها محصول تهذیب روح و تزكیه نفس است كه از تطهیر دل و احیای نام حق و یاد حق در قلب شروع می ‌شود. @a_javadiamoli_esra @apmkadeh