⁉️ #پرسش_و_پاسخ 253: 📌 #مذکر و #مونث 💬 سؤال: چرا بین مذکّر و مؤنّث، مذکّر اصل و مؤنث فرع محسوب می شود؟ 📝 جواب: 🔸 از جملۀ دلائل اصل بودن #تذکیر و فرع بودن #تانیث، این موارد است: 1️⃣ هیچ مذکّر و مؤنثی وجود ندارد، مگر اینکه می توان به آن کلمۀ «شیء» را اطلاق کرد و «شیء» مذکر است. 2️⃣ مذکّر نیاز به اضافه ای ندارد، امّا تأنیث حاصل نمی شود، مگر با اضافه شدن علامت تأنیث. 3️⃣ هنگامیکه مذکّر و مؤنّث با یکدیگر جمع شوند، مذّکر بر مؤنّث غلبه پیدا می کند، مانند: «والدَین»، که در حقیقت اجتماع «والد» و «أمّ» است. 📖 النّص: «و هو [أی المذکّر] الأصل [لدلائلَ؛ منها]: أنّه ما من مذكّر و لا مؤنّث إلا و يطلق عليه شئ، و شي‏ء مذكّر، و أنّه لا يفتقر إلى زيادة، و التانيث لا يحصل إلا بزيادة... و إذا اجتمع المذكّر و المؤنّث غلب المذكّر». 📚 ر.ک: الحدائق الندیّه، ص 90 و 92 ✅ کارگاه ادبیات عربی: 🆔 @ARABBIC 🆔 https://eitaa.com/joinchat/3462004868Cb700c9810f