#روضه_امام_حسن_مجتبی (علیه السلام) #استاد_حیدرزاده #قسمت_سوم صاحبِ حُسن و جمالِ حَسن و خُلقِ عظيم ناظمِ مُلك بقا ، قاسمِ جناتُ نعيم دل نوازِ فقرا ... امشب یه پیغام توی این یه بیتِ ، اگه فقیر شدی درِ خونه ی امام حسن ، به فقیر همه چیز میدن ، گدا وقتی کسوت گدایی به خودش میگیره ، یعنی هیچی ندارم ، دستم خالیه ، دستم خالیه ... یه جمله بگیم به مولا، آقاجان : شما کریمِ مدینه ای ، نه کریمِ عالمی ، در روایت داره حتی یه دونه گدارو از خودش رد نکرده ، اموالش رو دو بار در طول عمرش با فقرا تقسیم کرد ، هر چی داشت دو قسمت کرد ، یه قسمتشو به فقیر داد ، یه قسمتشو برا خودش نگهداشت اگه دوتا لباس داشت یکیش رو به فقیر داد ، یکیشو برا خودش نگهداشت ، یه دونه فقیرو رد نکرده ، امشب بگو آقا فقیرم ، سفره یِ شما افتاده امشب ، سفره کریم اهلبیت افتاده ، از سرِ این سفره دستِ خالی بلند نشی ، از سرِ این سفره دستِ خالی رد نشی ، یه شبه ... بگو یا امام حسن ، بگو آقا اگه گدایی بیاد درِ خونه کریمی رو بزنه ، اون شخص کریم درو که باز میکنه ، به گدا نمیگه چی آوردی ؟ به گدا میگه چی میخای ؟ ، آقا میشه امشب به ما بگی چی میخای ؟ عزیزِ زهرا ... آقا دل نوازِ فقرا ، بر اسرا، يار و نديم چون پدر ، نازكِش و ، ياورِ اطفالِ يتيم هر كجا ديد يتيمي ، بنشستي به بَرش بركشيدي زِ وفا دستِ نوازش به سرش شاعر : #عویض_بازرگان ( فاخر )

قسمت اول : #میلاد_امام_حسن_مجتبی ( علیه السلام ) ( قبل از دعای ابوحمزه ثمالی خوانده شد ) #استاد_حیدرزاده در سحرگاهِ شبِ نیمه ی ماه رمضان چهره ماهِ تمامی ز افق گشت عیان وَه چه ماهی که ، چو خورشید بوَد نورافشان کز فروغش متجلی شده آفاقِ جهان وَه چه ماهی که به گِردش مَهِ کنعان گردد کافر از رؤیت این ماه ، مسلمان گردد #یا_امام_حسن (ع) : یوسفِ آلِ پیمبر ، شهِ لاهوت مقام نَجلِ شاه مدنی ، قافله سالار اَنام اولین سبطِ نبی فخر نبیین عِظام دومین حجتِ بر حق و ، امامِ ابنِ امام #آقا_جان گوهر بحر شرف ، دُرِ فرخنده صدف پور زهرا و ، نخستین پسرِ شاه نجف گوهر بحر جلالت ، دُرِ فرخنده صدف پور زهرا و ، نخستین پسرِ شاه نجف شاعر: #عویض_بازرگان ( فاخر ) #حرم_حضرت_فاطمه_معصومه ( سلام الله علیها )

قسمت دوم : #میلاد_امام_حسن_مجتبی #مدح_امام_حسن_مجتبی ( علیه السلام ) ( قبل از دعای ابوحمزه ثمالی خوانده شد ) #استاد_حیدرزاده می شدی چونکه به دوشِ شهِ لولاک سوار میگشودی لب دُرپرور خود بر گفتار می ربود از دلِ هر رهگذری صبر و قرار ... ( پیغمبر «ص» ، امام حسن و امام حسین « علیه السلام » را روی دوشش سوار میکرد ، وقتی امام حسن ، شروع میکرد به سخن گفتن ، اونقدر زیبا و جذاب سخن میگفت ، هر کسی صدای دلربای امام حسن را می شنید ، مجذوب صوت زیبا و سخنان دلنشین امام حسن می شد ... ) می شدی چونکه به دوشِ شهِ لولاک سوار میگشودی لب دُرپرور خود بر گفتار می ربود از دلِ هر رهگذری صبر و قرار بوسه میزد به لبش پادشه عرش وِقار ( پیغمبر «ص» ، لب و دهان امام حسن « علیه السلام » را می بوسید ، میفرمود : جانم حسن ، جانم حسن ... ) لذت از صحبت او فخرِ رسالت می برد سوی مسجد ، حسنش را به جلالت می برد با تضرع بسوی کعبه چو میگشت روان جمله اعضاش بُد از خوفِ الهی لرزان مینمود اشک بصر از رخ ماهش سیَلان گاه میخواند به آهنگ حجازی قرآن چهره اش سوره ی والشمس تلاوت میکرد طُره اش ، قصه ی والیل حکایت میکرد شاعر: #عویض_بازرگان ( فاخر ) #حرم_حضرت_فاطمه_معصومه ( سلام الله علیها )