💫🇮🇷💫🇮🇷💫💫🇮🇷💫🇮🇷💫🇮🇷💫🇮🇷رمان امنیتی و تلنگری 💫 #زن_زندگی_آزادی 🇮🇷قسمت ۴۹ و ۵۰ زهرا لبهای سرخ و کوچکش را تکان داد و با صدایی نازک و دلنشین گفت: _من مادرم فلسطینی بود و از او عربی یاد گرفتم و پدرم انگلیسی بود و از او هم انگلیسی یاد گرفتم. بوسه‌ای از گونهٔ زهرا گرفتم و گفتم: _خدا را شکر که میتونیم با هم حرف بزنیم و بعد نگاهی به دو دختر بچه دیگه که انگار رنگ به رو نداشتند کردم و از جا بلند شدم، به طرفشان رفتم با هر دست یکیشون را توی بغلم گرفتم و رو به زهرا گفتم: _پس تو میتونی حرفهای این دخترها هم برای من ترجمه کنی.. زهرا لبخندی زد و گفت: _اوهوم... و نگاهی به دختر کوچولویی که قدش کوتاه تر بود انداخت و گفت: _این..این دختر اسمش هانیل و اون یکی هانا است، دو تا شون خواهرن..اینا هم همراه من بودند که #اسرائیلیا ما را گرفتند... هانیل و هانا که بغلم بودند، انگار دو تا بخاری دو طرفم روشن بود. دستشون را گرفتم و هر کدام را روی تختی خواباندم و گفتم: _انگار این دوتا خوشگله حالشون خوب نیست، بزار اینا بخوابن بعد تعریف کن برای چی اسرائیلیا گرفتنتون، مگه پدر و مادرتون همراتون نبودن؟ هانیل از شدت تب چشمهاش سرخ بود، نگرانشون شدم. هانا هم که اصلا حال تکون خوردن نداشت. هر دوشون را خوابوندم و به زهرا گفتم: _ببین زهرا جان، همین جا روی تخت بخواب، من برم یه ظرف آب بیارم این دخترا را... نمیدونستم معنی پاشویه به انگلیسی چی میشه پس با من و من گفتم: _تبشون را پایین بیارم زهرا سرش را تکون داد و زیر لب به عربی گفت: _نعم امی... و فهمیدم که این دختر منو به جای مادرش میبینه. نرسیده به در اتاق ناگهان یک مطلبی یادم اومد.. سریع برگشتم طرف زهرا، دو طرف بازوش را گرفتم و گفتم: _زهرا، عزیزم، اینها نمیدونن تو انگلیسی بلد هستی، فکر میکنن فقط عربی بلدی، پس به جز جلوی من، جلوی هیچکس انگلیسی صحبت نکنه تا متوجه نشن، باشه؟! زهرا سرش را دوباره تکون داد...چشمم به چشم های این بچه پاک و معصوم می افتاد دلم غنج میرفت، انگار #خدا این را خلق کرده بود که در شرایط بحرانی #آرامشی باشه روی دل من.. از اتاق بیرون رفتم، کریستا توی آشپزخونه بود، چشمش به من افتاد ،سوالی نگاهم کرد و گفت: 🔥_چیشده؟! سرم را پایین انداختم و گفتم: _دو تا از اون دختر بچه‌ها تب شدید دارن، باید تبشون پایین بیارم.. کریستا ظرف پلاستیکی را آب کرد و به دست من داد و همانطور که به طرف یخچال کوچک میرفت گفت: 🔥_صبر کن ببینم اینجا داروی تب بر هست.. ظرف آب را به دست گرفتم و بالاخره بعد از چند لحظه، کریستا دو تا قرص را به طرفم داد و گفت: 🔥_به هر کدومشون یکی بده...به زودی تبشون میاد پایین و با یه استراحت حالشون خوب میشه احتمالا این تب از عوارض سفر هست... قرص‌ها را گرفتم و همونطور که روشون را میخوندم گفتم: _اینا برای این بچه‌های نحیف، زیادی قوی نیستند؟ کریستا سرش را به دو طرف تکون داد و گفت: 🔥_بده بخورن، من برا بچه‌های خودم همیشه از اینا میدم، طوریشون هم نمیشه.. و اینجا بود که فهمیدم کریستا هم فرزند داره و چون یک مادر هست، میتونم روی مهر و محبتش حساب کنم. سریع به اتاق برگشتم، ظرف و قوطی آب را روی میز کوچکی که روبروی ردیف تخت ها گذاشته بودند، قرار دادم. قرص ها را از پوششون بیرون آوردم و به سمت هانیل و هانا رفتم و زهرا با نگاهی نگران حرکاتم را دنبال میکرد.. قرص ها را یکی یکی در دهان دو طفل معصوم گذاشتم، هُرمی که از دهانشان بیرون میزد هم داغ بود و جانسوز...از داخل چمدان لباسها، دو تا شال نخی را برداشتم، شالهایی که توی این سفر بلا استفاده مانده بود، چشمم به شالها افتاد، آهی کشیدم و یاد آن روز افتادم که چه جور جوگیر شده بودم، آنها را به سینه چسپاندم و آرام گفتم: "براستی که تو یک تکه پارچه بی ارزش نیستی، تو مقدسی و من شاید به خاطر بی حرمتی ام به شما اینچنین گرفتار شدم، به راستی که من در ایران آزاد بودم و قدر نمیدانستم و گول حرفهای پر از رنگ و لعاب جولیا را..‌" تا اسم جولیا در ذهنم نقش بست، فکری در خاطرم جرقه خورد سریع به سمت ظرف آب رفتم ، شالها را خیس کرد و چلاندمشان و به طرف دو دخترک تبدار رفتم تا اندکی تبشان را با خنکی آب پایین آورم. زهرا از جا برخاست و به طرفم آمد، بهش امر کردم که از هانیل و هانا فاصله بگیرد، چون هنوز نمیدانستم بیماریشان چی هست، شاید ویروس بود و بدن زهرا هم چون کودکی بیش نبود، ضعیف هست، گرچه اینهمه مدت دخترها با هم بودند اما باز هم احتیاط میکردم. دقایق به کندی میگذشت، بالاخره حس کردم که تب بچه ها پایین آمده و انگار در خواب عمیق فرو رفته بودند، آرام ملحفه را رویشان کشیدم،