💔🕊🕊💞🕌💞🕊🕊💔 🕌رمان تلنگری، عبرت‌آموز و عاشقانه #پناه ✍قسمت ۲۳ و ۲۴ لازم به گشتن نیست ! دقیقا جایی وسط سالن نیمه تاریک دو میز را بهم چسبانده‌اند و شش-هفت تا دختر و پسر با تیپ‌های نسبتا خاص دورش جمع شده‌اند و صدای بگو و بخندشان گوش فلک را کر کرده … همین که چشم کیان به من می‌افتد که چند میز آن طرف ایستاده‌ام بلند میشود و میگوید : _به به ببین کی اینجاست، پناه جان خوش اومدی دخترها با کنجکاوی بررسی‌ام میکنند . نزدیک میشوم و سلام میکنم بعضی‌ها به احترامم بلند میشوند ولی چند نفری هم همانطور که خیلی راحت لم داده‌اند حال و احوال میکنند . یکی از پسرها دستش را دراز میکند و با صدایی که بی شباهت به دوبلورها نیست میگوید : +به جمع دیوونه ها خوش اومدی پناه جون فکر اینجایش را نکرده بودم ! همه در سکوت به ما خیره شده‌اند ، میدانم ممکن است #انگ_امل_بودن و این چیزها را بخورم ولی هرکار می کنم مغزم فرمانی برای دست دادن صادر #نمیکند پسر جوان که انگار طوفان به سرش حمله کرده که تمام موهایش به طرز عجیبی کج شده اند ، ابرو بالا می‌اندازد و رو به کیان میگوید : +تف تو روت کیان ، یکی طلبت خجالت میکشم از خودم ، کیان صندلی از میز کناری می‌آورد و دعوتم میکند به نشستن ، بوی سیگار به سرفه می‌اندازتم . _نریمان جون تو زیادی هولی تقصیره منه ؟! دختری که کنار نریمان نشسته فنجانش را توی دست میچرخاند و با صدای تو دماغی‌اش میگوید : +چه پاستوریزه ای پانی جون ! حالا بیخیال از خودت بگو تا بیشتر دوس شیم لحنش زیادی لوس است ! جواب میدهم : _من پناهم عزیزم نه پانی، +اووه چه حساس ! حالا چه فرقی میکنه ؟ پانی که شیک تره نه رویا ؟ و به بغل دستی اش نگاه میکند، رویا که تا کمر خم شده و با موبایلش مشغول است ، با شنیدن اسم خودش سرش را بی‌حواس بالا می‌آورد و میگوید : +چی شد چی شد؟ تپل و بامزه است ، مقنعه ی مشکی که پوشیده را پشت گوش هایش تا زده و عجیب چشمک میزنند گوشواره‌های حلقه ای که به زور بند گوشش شده و هر کدام اندازه‌ی فنجان های روی میز قطر دارد . کیان میگوید : +هیچی بابا تو بازیتو کن یه وقت جانمونی ! بذار خودم بچه ها رو واست معرفی کنم ایشون که رویاست ، دانشجوی آی تی و همکلاسی هنگامه. هنگامه هم از خوبای فک و فامیل نریمان ایناست این خانوم ساکت که همیشه ی خدا بی اعصابم هست آذره ، از دوستای میلاد خان که رفیق فابریک خودمه ! اینم که نریمانه منم که کیانم ایشونم پناهه دانشجوی ترم یک و بچه‌ی مشهد ، عه راستی ما یکیمون چرا کم شد؟ آذر که برعکس رویا فوق العاده لاغر و استخوانی است ، نیشخندی میزند و میگوید : _ساعت خواب ! اگه «پارسا» منظورته، اون موقع که شما مشغول اس ام اس بازی بودی تشریف برد ! +بهتر، خب پناه درسته ما ازین تعداد خیلی بیشتریم ولی خودمونی ترین جمعمون همینه که می‌بینی لبخندی میزنم و میگویم : _خیلی هم عالی ، خوشبختم بچه‌ها و خوشحالم که منو تو جمعتون راه دادین . و بعد از بیست و چند سال حس پیروزی میکنم ، انگار برای رسیدن به چنین دورهمی‌ای زندگی و خانواده‌ام را دور زده‌ام و اتفاقا تا اطلاع ثانوی قصد ورود به هیچ دوربرگردانی را هم ندارم و فکر میکنم که من تازه دارم به خواسته هایم نزدیک میشوم … شماره ردو بدل میکنیم و بجز آذر که اصلا روی خوش نشان نداده با بقیه خوب مچ شده ام . +میگم پانی جون شانست زده ها که خوردی به پست کیان ! وگرنه عمرا تو این دانشگاه دره پیت شما آدم حسابی پیدا نمیشه که _چطور ؟ +حالا یه مدت که بری و بیای لم بچه‌هاش دست خودت میاد! فوق العاده خشک و تعصبی و مدل حراستین شانه بالا می‌اندازم و کمی از برش کیک نسکافه‌ایم را میخورم . +هنگامه پاشو بریم یادت رفته قرار داریم ؟ کیان روبه دخترها میپرسد : +بله؟ بله ؟ با کی بسلامتی قرار دارن خانوما ؟ رویا میخندد و چال کوچکی روی لپ تپلش می‌افتد . _فضولو بردن حراست ! قرار کاریه بابا +آنالیز نکن ، فقط میخوام مثل دفعه‌ی قبل دو دره نکنید که صورت حساب بمونه رو هوا ! _دیر نشده هنوز ، تا آقایون هستن هم من که دست تو جیبم نمیکنم +آره خب ولی معمولا سفارشات سنگینه ! توی سر و کله ی هم میکوبند که آذر میگوید : _بالاخره برگشت ، طبق معمول ! رد نگاهش را میگیرم و میرسم به پسری که تازه وارد شده .محکم و کوتاه قدم برمیدارد، کت تک و کفش های اسپرتش از دور هم داد میزنند که مارک‌اند و خدا تومن می‌ارزند. کنار نریمان می‌ایستد و در جواب نق زدن‌های بچه ها فقط میگوید : _میدونید که ، من آدم یجا موندن نیستم ! آذر سکوتش را بهم زده و پاسخ میدهد : +پس چرا همیشه برمیگردی سرجای اولت ؟ _فکر میکنی بتونی پی ببری به استراتژی کارای من ؟ + برو بابا بیکارم مگه _بیکار نبودی که مدام پلاس رستوران و..... #اللهم‌اجعل‌عواقب‌امورناخیرا 🕊ادامه دارد.... ✍ نویسنده؛ الهام تیموری 💟https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 🕌💔💔🕊💞🕊💔💔🕌