💔🕊🕊💞🕌💞🕊🕊💔 🕌رمان تلنگری، عبرت‌آموز و عاشقانه #پناه ✍قسمت ۳۹ و ۴۰ صدا قطع میشود ، قلبم میخواهد از دهانم بیرون بزند . گوشی خاموش شده لعنتی . طاقت ندارم صبر کنم تا شارژ بشود ، تلفن هم ندارم . بی‌تاب احوال بابا شده‌ام . دل توی دلم نیست …فکری به سرم میزند، شالم را از روی مبل برمیدارم و تمام پله ها را پرواز میکنم تا پایین . در میزنم و دست‌های سردم را درهم گره میکنم . چند روز شده که به پدر زنگ نزدم ؟😓 صدای پوریا را نشنیده ام ؟😓 در باز میشود و چهره ی زهرا خانم با آن چادر و مقنعه ی نماز سفید دلم را میبرد … انگار هزاربار این صحنه را دیده ام . لبخند میزند و سلام میکند _سلام ، ببخشید یه تلفن مهم دارم میشه از اینجا زنگ بزنم ؟ از جلوی در کنار میرود و با دست به داخل اشاره میکند . +بفرما دخترم ، گوشی توی سالن زیرلب مرسی میگویم و تازه یادم می‌افتد که بدون کفش یا دمپایی آمده‌ام ! با دیدن تلفن هول میکنم ،پایم به لبه ی فرش گیر می کند و سکندری میخورم .... _یواش مادر ! لحن نگرانش به جانم می‌نشیند . دستش را میگیرم و بلند میشوم. گوشی را که برمیدارم میرود . _الو لاله ؟ +سلام این شماره کجاست ؟ چرا قطع کردی ؟ _شارژم تموم شد ، بابا چی شده ؟ +هول نکن خوبه ، یعنی بد نیست . پریشب انگار حالش بد میشه با اورژانس میبرنش بیمارستان ، بستریش کردن می نشینم روی مبل و با بغض میپرسم : _وای آخه چرا ؟🥺 +چمیدونم .پوریا میگفت سرشبی برای پناه گریه میکرده _الهی بمیرم +نترس تو تا همه رو به کشتن ندی چیزیت نمیشه _باز قلبشه آره؟ +بله یه وقت به خودت زحمت ندی زنگ بزنی به بابات یه حالی بپرسی _بسه لاله ! انقدر نیش نزن … درد خودم کم نیست +فعلا که انگار خیلی خوشی _کاری نداری؟ +برخورد بهت ؟ _از تو توقع ندارم +چرا پناه ؟ دلم برای دایی صابر کبابه . اون از زندایی که خدابیامرز جوان مرد و دایی خونه خراب شد ، اینم از تو که همیشه براش ساز ناکوک میزدی و نذاشتی یه لیوان آب خوش از گلوش پایین بره تو این چند سال افسانه‌ی بدبختم که خون به جیگر کردی _تو که زندگیت خوب بوده خداروشکر ! نمیخواد کاسه داغ تر از آش بشی و غم بابا و زن بابای منو بخوری … +دارم وظیفه‌ی تو رو انجام میدم ! _ از کجا دلت پره که همه رو سر من خالی میکنی؟ +نمیخوام دهنمو بیشتر باز کنم وگرنه چیزایی که نباید رو میگم _بدتر از اینا که گفتی؟! +خیلی بدتر پناه … سکوت میکنم و بغضم پررنگ تر میشود . می گوید : _زنگ بزن بهش ، منتظرته خدافظ صدای بوق‌های پشت سرهم توی گوشم میپیچد. لاله مثل خواهر نداشته ام بوده و هست، نمی فهمم چرا آشوب بود و طوفان کرد وجودم را نگران حال پدرم و خجالت زده اش … این روزها آنقدر درگیر خودم و دوستان جدیدم بوده ام که به کل فراموش کرده بودم پدری هم دارم … صدای آرامی در سکوت خانه ی حاج رضا پیچ و تاب میخورد . نوایی آشنا دارد بلند میشوم و با پاهایی که انگار از #غم و #درد سست شده سمت صدا میروم زهرا خانوم است ، دعا میخواند . تکیه می دهم به چهارچوب اتاق و نگاهش میکنم پشت به من نشسته و با سوزناک‌ترین لحن ممکن دعا میخواند چه غربتی به دلم چنگ میزند . انگار #مادربزرگ است که پیچیده در چادر یک دست سفیدش نشسته و مثل روز آخر #ذکر میخواند … اشک‌های جا مانده پشت چشمانم راه باز میکنند و چکه میکنند به مغز کند شده ام فشار می‌آورم ، چه دعاییست ؟ زیارت عاشورا ؟ کمیل ؟ “یا أَبَا الْحَسَنِ یا عَلِىَّ بْنَ مُوسى أَیُّهَا الرِّضا یَا بْنَ رَسُولِ اللّهِ یا حُجَّهَ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ …” یاد #بچگی‌هایم می افتم و صدای مادر که زمزمه ی همیشگی اش همین بود #توسل ! سر میخورم و روی زمین مینشینم ، گره دستم‌ را باز میکنم و ناخواسته زمزمه میکنم همراه حاج خانم... “یا وَجیهاً عِنْدَ اللّهِ اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّهِ ” نمیدانم چرا اما می‌شکنم ، هم خودم هم بغضی که هنوز ته گلویم جاخوش کرده😭😣دست روی صورتم میگذارم و بلند میزنم زیر گریه. برمیگردد و نگاهم میکند دستش را دراز و آغوش باز میکند مثل ماهی دور مانده از تنگ و دریا دلم پر میکشد برای عطر گلاب همیشگی‌اش دلم سبک شدن میخواهد و حرف زدن . ناله میکنم: _برای بابام دعا کنید …خوب نیست احوالش #گرمای_وجودش دوباره و هزار باره یاد عزیز می‌اندازدم . کنار گوشم میگوید : +چشم ،اما حالا که دلت شکسته خودت دعا کن عزیزدلم ، خدا به تو نزدیکتره تا من روسیاه درگاهش اشک هایم بیشتر میشود ،😭 میداند از خدا دورم و این را میگوید ؟! یاد دیشب می‌افتم و مهمانی مختلطی که رفته بودم !😭 یاد هنگامه و دست دادنش با کیان …😭 یاد بگو و بخندهای خودم با پارسا توی رستوران ، یاد همه‌ی سرگرمی‌های این مدتم و دور شدن از همه‌ی کس و کارم😭 _ من دیگه پیش خدا..... 🕊ادامه دارد.... ✍ نویسنده؛ الهام تیموری 💟https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 🕌💔💔🕊💞🕊💔💔🕌