┏◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚┓ ☆اَلابِذِکرِالله‌تَطمَئِنَّ‌القُلوب ☆☆رمان بلند امنیتی-بصیرتی-عاشقانه ☆ #کابوس_رویایی ☆☆قسمت ۲۳۷ و ۲۳۸ _چه خبر؟ به اجبار جواب میدهم: _خبری نیست. روزنامه‌هایش را جابجا میکند. _چطور خبری نیست؟ امروز رفتی خونه‌ی اونا. خونم به جوش می‌آید.حالا برایم بپا میگذارند! _خبری نبود. توقع ندارین همین بار اول همه چی ازشون بدونم.حالا آخر شب میام گزارش رو بهت میدم. معطل نمیکنم. بہ راه می‌افتم.از همان لحظه‌ی اول که پا به خانه میگذارم قرآن را باز میکنم.عربی خواندن برایم کمی سخت است و از معانی شروع میکنم. "بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ ﴿۱﴾ به نام خداوند بخشنده بخشایشگر الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۲﴾ ستایش مخصوص خداوندی‌است که پروردگار جهانیان است. الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ﴿۳﴾ بخشنده و بخشایشگر است. مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ ﴿۴﴾ (خداوندى که) صاحب روز جزا است. إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ ﴿۵﴾  (پروردگارا) تنها تو را میپرستیم و تنها از تو یاری میجوییم. اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ ﴿۶﴾ ما را به راه راست هدایت فرما! صِرَاطَ الَّذِينَ أَنعَمتَ عَلَيهِمْ غَيرِ المَغضُوبِ عَلَيهِمْ وَلاَ الضَّالِّينَ ﴿۷﴾  راه کسانی که آنان را مشمول نعمت خود ساختی، نه راه کسانیکه بر آنان غضب کردی و نه گمراهان." هرچه پیش میروم چیز جدیدتری کشف میکنم.با خواندن "اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ" انگار وجودم سراسر آرام میگیرد.همین است! انگار خواسته‌ام را پیدا کرده‌ام.خدایا! من راهی را میخواهم که #مستقیم است. راهی که به #یأس و #پوچی نرسد و تو باشی و تو...ساعتها پای قرآن نشستم.به ساعت نگاه میکنم از ۱۰ گذشته! کمی از امروز مینویسم.یک جلسه‌ی معمولی و خانه‌ای ساده.هرچه از خانہ دیده‌ام را با جزئیات مینویسم.چادر رنگی را سر میکنم. در را که باز میکنم از سر کوچه شوهر خانم موسوی را میبینم.تواضع و رفتار خوبش با مردم مرا مجذوب میکند.دکه درحال بسته شدن است.مرد داخل دکه مرا میبیند و با حرکت چشم نشان میدهد گزارش را کجا بگذارم. و سریع به طرف خانه می‌آیم.آن شب تا سحر بی‌توه به زمان و مکان قرآن میخوانم.انگار باید همین امشب جواب سوالاتم را پیداکنم.آیه بہ آیه‌اش برایم #حجت است از بس با دلیل و منطقی است.صدای اذان در محله میپیچد." اشهد أَن لااله الا الله... اشهد أَن..." اذان وجودم را در گهواره‌ی آرامش تکان میدهد.به طرف شیرآب حیاط برای وضو میروم.هنوز خوب بہ سوره‌ها و ذکرها وارد نیستم.کاغذ می‌آورم و سوره‌ها و ذکر را مینویسم. سنگی از حیاط برمیدارم.چادرم را جلوی آینه مرتب میکنم و رو بہ قبله‌ای که نمیدانم کدام طرف است می‌ایستم.لذتی را بر من قالب میکند که دوست دارم ساعتها در رکوع و سجده‌اش بمانم.بعد از نماز خوابم میگیرد و با همان چادر میخوابم.صبح برمیخیزم نیمساعت وقت دارم تا ۹ شود.لبخندزنان از خانه خارج میشوم.با دیدن مرد دکه‌ای که دارد کوچه را میپاید اخم میکنم.زنگ درشان را فشار میدهم.خانم موسوی در را باز میکند.سلام و احوالپرسی مفصلی با من میکند.هنوز کسی نیامده و میگویم: _هنوز نیومدن؟ چادرش را درمی‌آورد: _نه ولی میان دیگه. _اها... من چقدر زود رسیدم. لبخند میزند و چای برایم می‌آورد.تشکر میکنم و کنارم مینشیند. _شما تنها زندگی میکنی ثریا جان؟ _بله... _سلامت باشی. منم همین سه تا بچه رو دارم.فاطمہ خانم، محمد و علے هم دوتا پسرامن. _خدا حفظشون کنه. میخواهم اطلاعات از او بگیرم و مجبورم ابتدا خودم یک‌سری اطلاعات بدهم. _تنها زندگی میکنم. چند سال پیش شوهرم فوت شد. ناراحت میشود. _چه بد! خدا رحمتشون کنه. _ممنون. یه چند صباحی هم توفیق شده پیش شما باشم.واقعا کلاس قرآنتون‌ عالیه! از تعریفم خجالت میکشد. _لطف داری عزیزم. ما اسمشو گذاشتیم دورهمی قرآنی. برای اینکه باورکند مجبورم چند دروغ دیگر هم پشت ببندم.از اینکه دروغ گفته‌ام سخت #عذاب_وجدان دارم.خانمها میرسند.از ادامه‌ی دیروز میخوانند.تفسیر خانم موسویی بدجور شیرین است و مفاهیم را برایم ساده میکند.خدا را کم‌کم میشناسم.خانم موسوی میگوید خدا به واسطه‌ی عشق گنهکاران را میبخشد به شرط #توبه و ترک گناه. چقدر به این جمله نیاز داشتم.همه‌اش میترسیدم بخاطر سازمان، بخاطر جهلم نتوانم به خدا برسم. وقت بحث گریه‌ام میگیرد. به سختی بغضم را میبلعم. یعنی چنین خدایی بوده و من به پوچی رسیدم؟ خانمها برمیخیزند و میروند اما من دل و دماغ رفتن ندارم.خانم موسوی همه را بدرقه میکند. بی‌آنکه چیزی بپرسد با صمیمیت میگوید: _یه چای دیگه هم بخوریم ثریا جان؟ از خداخواسته قبول میکنم. من شوهر خانم موسوی را نمیشناسم اما میدانم خود خانم موسوی آزارش به مورچه‌ای نمیرسد. سینی چای و بیسکویت را میانمان قرار میدهد. _خانم موسوی خدا چقدر رحمانه؟ ☆ادامه دارد..... ☆☆نویسنده؛ مبینا رفعتی(آیه) ☆ https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 ┗◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛┛