در میان متون تاریخی می توان طرحی مبنی بر دستگیری یا ترور امام حسین(ع) را در مکه مکرمه و در اثنای اعمال حج بدست آورد ؛ گزارش شده است که فرزدق در سال شصت هجری هنگامی که مادر خود را به حج می برد ، در حرم، امام حسین (ع)را دید که با خود شمشیر و سپر حمل می کرد و قصد خروج از حرم را داشت ، فرزدق خود را به امام حسین(ع) رساند و به او گفت: پدرم به قربانت ، اگر صبر کنی تا مردم حجشان را بگزارند، امیدوارم که مردم حاضر در حج ، گرد تو جمع شوند، اما امام حسین (ع) به او فرمود: ای ابو فراس از آنها در امان نیستم اگر شتاب نکنم دستگیر می شوم( الطبقات الکبری ج۱ص۴۵۵ حدیث ۴۳۸_ الارشاد ج۲ص۶۷) در منابع متقدم سخن از احتمال دستگیری مطرح شده است اما در منابع بعدی همچون ملهوف سید بن طاووس از قتل و طرح ترور سخن به میان آمده است( الملهوف ص۱۲۷).
@ashoora_61
ابوبکر بن عبدالرحمن بن حارث بن هشام هنگامی که شنید امام حسین(ع) قصد عراق دارد ، نزد او آمد و گفت: ای پسر عمو ، خویشاوندی و فامیلی مرا واداشته که نزد تو بیایم، اما نمی دانم چه جایگاهی نزد تو دارم ؟ امام حسین (ع) فرمود: ای ابوبکر ، تو اهل فریب نیستی و متهم نیز نمی باشی ، پس بگو ، ابوبکر گفت: پدرت در اسلام از تو جلوتر بود و مردم هم به او، امیدوارتر و نسبت به او مطیع تر بوده و بیشتر بر گرد او بودند ، او به سوی معاویه هنگامی حرکت کرد که عموم مردم ، جز شامیان گرد او اجتماع کردند و او را بیشتر از معاویه محترم می دانستند، اما او را رها کردند و از یاری او ابا کردند و جرعه های خشم را به او خوراندند و چندان سر ناسازگاری با او آغاز کردند تا اینکه به خدا پیوست ، دیدی مردم عراق با پدرت و برادرت چه کردند و اینک ، قصد حرکت بسوی آنها را کرده ای ؟ آنها بردگان دنیایند ، آنها که به تو وعده یاری داده اند ، با تو خواهند جنگید و آن که تو را بیشتر از کسی که به او کمک می کند ، دوست دارد، نیز رهایت خواهد کرد ، پس خدا را درباره خودت ، به یادت می آورم ، امام حسین(ع) به او فرمود: پسر عمو، خدا به تو پاداش نیک دهد ، در رای خود اندیشیده بودی ، هرچه خدا بخواهد ، همان می شود.
الطبقات الکبری ج۱ص۴۴۷
مروج الذهب ج۳ص۶۶
تاریخ دمشق ج۱۴ص۲۰۹
@ashoora_61
ابو سعید خدری نزد امام حسین(ع) آمد و به آن حضرت عرض کرد : ای اباعبدالله ، من ، نیکخواه شما و نگران و دلسوزتان هستم ، به من خبر رسیده است که گروهی از پیروان شما در کوفه ، به تو نامه نوشته اند و به حرکت به سوی خود ، فراخوانده اند ، ولی بیرون نرو ، همانا من از پدرت در کوفه شنیدم که می فرمود : به خدا سوگند از آنان ملول و خشمگینم و آنان از من ملول و خشمگین اند و از آنان وفا ندیدم، هر که با آنان پیروز شود ، با تیر خطا رفته، پیروز شده است به خدا سوگند ، نه انگیزه و نه نیتی دارند، نه آهنگ و تصمیم کاری و نه شکیبایی در برابر شمشیری.
الطبقات الکبری ج۱ص۴۳۹
تاریخ الاسلام ذهبی ج۵ص۵
سیراعلام النبلا ج۳ص۲۹۴
تاریخ دمشق ج۱۴ص۲۰۵
@ashoora_61
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
امام حسین علیه السلام :
وَ حَقیقٌ عَلَى اللّهِ اَنْ لا یَاْتیَنى مَکْرُوبٌ اِلاّ اَرُدُّهُ وَ اَقْلِبُهُ اِلى اَهْلِهِ مَسْرورا
هیچ گرفتاری مرا زیارت نمی‌کند مگر آنکه خداوند گرفتاریش را برطرف کرده و شادمانش می کند.
ثواب الاعمال،ص۳۱۹
@ashoora_61
ابو واقد لیثی در منزلگاه مَلَل که جایی در راه مکه و میان مکه و مدینه بود با امام حسین (ع)دیدار کرد و امام را به خدا سوگند داد که بیرون نرود، چرا که کوفه شهری نیست که او در آن قیام نمایدو خود را به کشتن می دهد اما امام حسین (ع) به او فرمود : من باز نمی گردم.
الطبقات الکبری ج۲ص۴۴۵
تاریخ دمشق ج۱۴ ص۲۰۸
البدایه و النهایه ج۸ص۱۶۳
@ashoora_61
احنف بن قیس در این برهه در بصره زندگی می کرد ،هنگامی که به او خبر رسید که امام حسین (ع) قصد خروج از مکه را دارد، درنامه ای که تنها آیه شصت سوره مبارکه روم در آن بود، امام را از خارج شدن از مکه بر حذر داشت و در آن نوشت: شکیبا باش که وعده خدا، حق است و آنان که یقین ندارند،تو را به خفت نکشانند.
انساب الاشراف ج۳ص۳۷۵
سیراعلام النبلا ج۳ص۲۹۸
@ashoora_61
در نقلی از منابع متاخر آمده ،وارد شده است هنگامی که امام حسین(ع) قصد خروج از مدینه را داشت ، ام سلمه نزد امام آمد و به ایشان عرض کرد: به عراق نرو که از رسول خدا (ص) شنیدم که می فرمود : فرزندم حسین، در سرزمین عراق کشته خواهد شد و در نزد من خاکی است که در ظرف شیشه ای قرار دارد ، امام حسین (ع) به ام سلمه فرمود : اگر بیرون نروم نیز کشته می شوم، آن گاه دستش را بر صورت ام سلمه کشید و ام سلمه قتلگاه امام و یارانش را دید و حضرت خاک دیگری را به او داد و فرمود: آن گاه که از این دو ،خون جوشید، بدان که من کشته شده ام ( الخرائج و الجرائح ج۱ص۲۵۳) در دو نقل مستقل یکی از فضیل بن یسار از امام باقر(ع)( الغیبه حدیث ۱۵۹)و دیگری از ابوبکر حضرمی از امام صادق(ع) ( الکافی کتاب الحجه باب الارشاد و النص علی علی بن الحسین حدیث ۳)وارد شده است که امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه وصیت نامه ، کتاب های امامت را به ام سلمه سپرد و فرمود : هرگاه بزرگ ترین فرزندم نزد تو آمد ،آنچه به تو داده ام ، به او بسپار، بعد از شهادت امام، امام سجاد (ع) نزد ام سلمه آمدو او آنها را به آن حضرت تحویل داد.
@ashoora_61
در میان منابع روایی مشابه همین نقل از ام سلمه وارد شده است که صدور این گزارش را برای هر خواننده مسلم می کند که به برخی از این نقل ها اشاره می شود:
الف: شیخ صدوق به اسنادش از امام باقر (ع)نقل کرده است : رسول خدا(ص) در خانه ام سلمه بود که سفارش نمود کسی پیش او نیاید، پس ،حسین که کودک بود، آمد و ام سلمه نتوانست از آمدن او جلو گیری کند تا اینکه بر رسول خدا (ص) وارد شدو او به دنبالش رفت و در این حال ، حسین روی سینه رسول خدا (ص) بودو رسول خدا(ص) داشت گریه می کرد و در دست خود چیزی را زیرو رو می کرد، رسول خدا (ص) فرمود: ای ام سلمه ، جبرئیل به من خبر داد که این حسین کشته خواهد شد و این خاک سرزمینی است که روی آن کشته خواهد شد ، آن را پیش خود نگهدار ، هرگاه دیدی خون شد ، بدان که حبیب من کشته شده است، ام سلمه گفت: ای رسول خدا (ص) از خدا بخواه این مسئله را از او دفع کند، رسول خدا(ص) فرمود: در خواست کردم ولی خدا فرمود : او پیش من ، دارای درجه ای ایست که هیچ یک از مخلوقات من به آن نرسیده است، او شیعیانی دارد که شفاعت خواهند کرد و پذیرفته خواهد شد، به درستی که مهدی از فرزندان اوست و خوش به حال کسی که از یاران و شیعیان حسین باشد که آنها در روز قیامت رستگارند.( امالی شیخ صدوق مجلس ۲۹حدیث ۳)
ب: شیخ مفید به اسنادش از امام صادق (ع)نقل می کند که: روزی ام سلمه صبح گریه می کرد ، به او گفتند: چرا گریه می کنی؟ در جواب گفت: دیشب فرزندم حسین را کشتند ، چرا که دیشب رسول خدا (ص)را در خواب دیدم در حالی که از زمان وفات آن حضرت او را ندیده بودم ، رسول خدا (ص)خاک آلود و اندوهگین بود ، به رسول خدا(ص) گفتم : ای رسول خدا چرا شما را اندوهگین می بینم ؟ فرمود: دیشب مشغول حفر قبرهای حسین و یاران او بودم.( امالی مفید مجلس ۳۸حدیث ۶)
ج:ترمذی به اسنادش از سلمی نقل می کند که : بر ام سلمه داخل شدم و او را گریان دیدم، به اوگفتم: چرا گریه می کنی ؟ گفت: رسول خدا (ص) را در خواب دیدم که بر روی سر و محاسنش خاک آلود بود، به او گفتم: ای رسول خدا(ص) چرا این گونه ای؟فرمود: هم اکنون شاهد قتل حسینم بودم.( السنن حدیث ۳۷۸۰).
@ashoora_61
شغل و اموال امام حسین علیه السلام (قسمت اول):
یکی از مواردی که منابع تاریخی به آن اشاره کرده است .وجود اراضی و زمین های زراعی بوده که در زمان حیات امام حسین (ع) متعلق به آن حضرت بوده است و بعد از ایشان به فرزندانش منتقل گردید. اولین آنها زمین های زراعی متعدد از جمله در منطقه ینبع بوده که از امیرالمومنین (ع) به حسنین (ع) به ارث گذاشته شد( معجم البلدان ج ۵ص۴۵۰) سمهودی از جایی به نام قراقر در اطراف مدینه نام برده است که املاک فرزندان امام حسین (ع) بوده است ( همان ج۴ص۳۱۸) و نیز در عَمق وادی که آب در وادی فرع می ریخت و موسوم به عمقین است، در اختیار فرزندان امام حسین (ع) بوده است. ( همان ج ۴ص۱۵۶).
@ashoora_61
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
مداحی پیغام کربلا به نجف برد جبرئیل ....با صدای محمود کریمی
شاعر شعر پیغام کربلا به نجف برد جبرئیل کیست؟
نامدار صداقت، پژوهشگر اشعار آیینی در گفت‌وگو با عقیق، درباره شاعر این شعر می گوید:
اول: معرفی متن و منبع شعر
این شعر را می توانید در کتابی خطی که به شماره شناسایی 594331 در کتابخانه ملی نگهداری می شود مطالعه فرمایید . در این نسخه خطی اشعاری از 5 شاعر اهل بیت علیهم السلام به شرح ذیل اشعاری نقل شده است :
• دیوان آقا محمد شیخا ( مقبل اصفهانی )
• ترکیب بند محتشم کاشانی
• هفت بند ملا حسن کاشی
• شعری از سلیمی
• یک غزل از شاعری ناشناخته با تخلص "مضمون "
متن شعر
ای اشک پیش از این هنری داشتی چه شد؟
ای مردمک تو چشم تری داشتی چه شد ؟
ای ناله رسا اثری داشتی چه شد ؟
ای آه غم فزا اثری داشتی چه شد ؟
زنهار کن به روضه شیر خدا گذر
برگو که پاره جگری داشتی چه شد ؟
یعقوب وار دیده مردم سفید شد
یا مرتضی علی پسری داشتی په شد ؟
مضمون غلام توست شها چشم را مپوش
بر رویش از کرم نظری داشتی چه شد ؟
شاعر این شعر کیست؟
عموم تذکره نویسانی که به تخلص "مضمون" اشاره کرده اند متفق القول هستند که نام او" میر محمد هاشم عظیم آبادی" است. صاحب "الذریعه "درباره او نوشته است: " دیوان مضمون عظیم آبادی او شعره و اسمه المیرهاشم " در عین حال مشخص شد که این شاعر دو تخلص "مضمون " و " مشربی " دارد. در تذکره " صحف ابراهیم " از او به عنوان "مشربی عظیم آبادی " یاد شده اما در همین منبع می خوانیم " گاهی مضمون " تخلص می کرد. تذکره نویسان ، "میرهاشم "را از ساکنان "عظیم آباد هند "برشمرده اند . در تذکره "نگارستان سخن " آمده است : " مضمون میرهاشم ساکن عظیم آباد است و میر معز موسوی خان او را اوستاد و سراپا مضمون بوده و همه تن مو.ون " تذکره "روز روشن"، او را از شاگردان"میر معز موسوی"و نزدیکان "میر عبدالجلیل علامه بلگرامی"برشمرده است و با توجه به سال وفات مرحوم "علامه بلگرامی" می توان گفت "میر هاشم عظیم آبادی" یا همان" مضمون "متعلق به قرن 12 هجری است.
حدود 350 سال قبل شاعری دلسوخته برای امیر المومنین از مرثیه فرزند دلبند آن جناب سخن می گوید و با سوز و آه و اشک حیدر کرار را به مجلس عزای سیدالشهدا در شعر خود دعوت می کند. این شعر میان شیعیان هند و کشمیر دهان به دهان نقل می شود تا ادب شناسی خوش ذوق در کشمیر آن را میان اشعار مرثیه و منقبت سرایان برجسته ای نظیر محتشم و مقبل و ملا حسن کاشی و سلیمی کتابت کند . دست قضا کتاب را از دیار کشمیر به ایران مِی آورد و کتابخانه ملی مقصد نهایی این کتاب است. در این بین مصرعی از این شعر سینه به سینه نقل می شود تا سرانجام در شعر شاعری مخلص تضمین شود و از حنجره ذاکری با اخلاص بر قلب ها بنشیند و از چشم ها جاری گردد. و من هنوز در این اندیشه ام که رزق امسال سفره محرم را سیصد و پنجاه سال قبل تدارک دیده بودند.
@ashoora_61
امامت نزد امامیه دارای ویژگی های اختصاصی نبوت نیست و امام نمی تواند موسس دین یا طرف وحی الهی قرار بگیرد؛ اما همانند نبوت یک مذهب الهی به شمار می آید که وظایف تفسیر قرآن کریم ، بیان احکام موضوعات جدیدی که درعصر زمان رسول خدا(ص) وجود نداشت است،دفاع از حریم عقائد، پاسخ به شبهات و پرسشهای موافقان و مخالفان( مراه العقول ج۲۵ص۱۳۳) مراقبت دین از هرگونه تحریف دراصول و فروع بر عهده اوست( منشور جاوید ج۸ص۱۱۰) امامیه بر این عقیده هستند که زمین هیچ گاه از حجت خدا خالی نمی شود ودر غیر این صورت، زمین اهلش را می بلعد و نابود می گرداند( الکافی باب ۱۰۰حدیث ۱) و همچنین دو امام دریک زمان نمی توانند بر امت امامت کنند ، مگر اینکه یکی از آنها ساکت و مطیع دیگری باشدو در برخی روایات لزوم امام با عبارات شدید تری وارد شده است ، به گونه ای که اگر در روی زمین تنها دو نفر سکونت داشته باشند، حتما یکی از آن دو حجت و امام است( الامامه و التبصره باب ۲حدیث ۹) بی تردید نزد امامیه و شعیان ، امام خصوصیات و ویژگی های ممتازی داردکه با رجوع به منابع روایی می توان این شروط و ویژگی ها را در چندین مورد به طور خلاصه بیان کرد:
الف: قریشی بودن( بحار ج ۲۵ص۱۰) ب: افضل مردم در صفات و کمال( الکافی ج۱ص۲۰۱) پ: موید به روح القدس( بحار ج۲۵ص۱۱۶) ت: اثر مهر در میان کتف ( الارشاد ج۲ص۳۹۰) ث: ختنه بودن در هنگام ولادت( بحار ج۲۵ص۱۱۶) ح: سایه نداشتن و دیدن پشت سر، همان گونه که جلویش را ملاحظه می نماید( همان ) خ: هنگام تولد، شهادتین بگوید و محدث باشد( همان) ج: بول و غائط از او دیده نشود(همان) چ: دانستن تمامی زبان ها(همان)د: خوش بو بودن بدنش(همان)ذ: دعایش مستجاب باشد(همان) ر: بزرگترین فرزند پدرش باشد ز: دارای سکینه و وقار باشد ژ: هر آنچه از قرآن از او بپرسند ، جواب دهد س: بر بازوی راستش نوشته گردیده ((و تمت کلمه ربک صدقا و عدلا لامبدل لکلماته و هو السمیع العلیم)) ش: عدم احتلام در خواب ص: صدای نیکو ض: پاک زیستن و پاک دامنی( همان حدیث ۲۸- ۳۰)از جمله این موارد می باشد، هرچند ورود نقل هایی غالیانه در منابع روایی امامیه جای انکار و تردید نیست، وجود روایاتی چون((نزلونا عن الربویته قولوا فینا ماشئتم))( کشف الغمه ج۲ص۴۳۲)ما را از مرتبه ربوبیت و خدایی پایین بیاورید و هر چه می خواهید ، در باره ما بگویید، یا عبارت قولوا فینا ماشئتم و اجعلونا مخلوقین درباره ما هرچه می خواهید بگویید، اما مارا مخلوق بدانید، راه را برای گسترش غلو و فرازمینی بودن جایگاه زیست امام در نگاه امامیه فراهم نموده است، اما از سوی دیگر انتصاب علم غیب به امام ، قدرت فوق بشری و انتصاب خلق و رزق به ائمه( رجال کشی شماره ۱۰۲۶ص۳۹)از جمله اقدامات عالمان امامیه در سده سوم هجری برای زدودن این نوع تفکرات از اندیشه های کلامی امامیه به شمار می آید، با وجود اشکال ها و ایرادهای وارد شده به برخی از این شرط ها و ویژگی ها ، تنها دو شرط میان امامیه جزو مسلمات و حتمیات شرایط امام دانسته شده است که عبارتند از : عصمت و نص ، به گونه ای که شهرستانی آورده است که شیعه بر قول به وجوب تعیین وآمدن نص و ثابت بودن عصمت برای انبیاء و ائمه از کبائر و صغائر اجماع دارند( الملل و النحل ص۱۱۸)و در میان متون روایی نیز با روایاتی مواجه می شویم که بر این نکته تصریح دارند که امام بعدی باید از سوی امام قبلی خود تعیین و انتخاب گردد( قرب الاسناد ص۳۷۷)دیدگاه عصمت و نص لزوم این دو نزد شیخ مفید به خوبی خود را نمایان ساخته است ، آنجا که درتعریف امامیه می گوید: امامیه به کسانی گفته می شود که به وجوب امامت ،عصمت و وجوب نص معتقد باشند( دائره المعارف بزرگ اسلامی ج۱۰ص۱۴۰) در میان فرقه های امامیه ، زیدیه در موضوع امامت به اهل سنت شباهت بیشتری دارند و امامت را یک ضرورت اجتماعی و سیاسی برای امت می دانند تا یک ضرورت دینی و منظومه کلامی ، بنابر این دیدگاه نص نزد زیدیه کم رنگ تر بوده و مشروعیت امام از اجماع امت سرچشمه می گیرد، بر خلاف اسماعیلیه که امامت را منصب الهی می داند و در امر امامت معتقد به نص الهی هستند و آن را برترین ارکان دین به شمار می آورند که جمال هستی بدون وجود امام لحظه ای دوام نمی یابد ، نزد اسماعیلیه امام حجت خدا و ختم قرآن و تاویل آن است که با علمی الهامی از باطن شریعت و حقائق قرآن خبر می دهد ( همان)با بیان آنچه گذشت ، به خوبی روشن گردیده که امامیه با قرار دادن این شروط از سوی امامان خود، در صدد پی ریزی این تفکر در جامعه اسلامی بودند که امامت منصبی الهی است که تنها باید از جانب پروردگار تایید و تعیین شود و رسول خدا (ص)نیز در مصداق آن هیچ گونه دخالتی نداشته است و تنها پیام رسان و مبلغ اراده پروردگار بوده است.
@ashoora_61
969.1K
فرهنگ عاشورایی .... قسمت شانزدهم : پامنبری و پامنبرخوانی.
@ashoora_61
شغل و اموال امام حسین علیه السلام ( قسمت دوم):
امام حسین (ع) زمین های متعدد داشت؛ از جمله نخلستانی که غلام ایشان صافی در آن کار می کرد و امام برای سرکشی گاه به آنجا می رفت( مستدرک الوسائل ج۷ص۱۹۲) بغیبغات یکی از زمین های امام در حجاز، سالانه هشت هزار دینار درآمد داشت که آن را به عنوان هدیه عروسی به خواهرزاده اش ام کلثوم دختر عبدالله بن جعفر داد( مناقب ابن شهرآشوب ج۴ص۳۹) و به گزارش ابن سعد،عایدی این مزرعه را به عبدالله بن جعفر بخشید تا قرض های خود را بپردازد. معاویه قصد داشت این زمین را یک میلیون درهم از عبدالله بخرد که امام با آن موافقت نکردند( الطبقات الکبری ج۵ص۴۱۳) گفته شده است امام سجاد( ع) برای ادای قرض پدر، چشمه ذی خشب را که متعلق به امام حسین ( ع) بود،بیش از هفتاد هزار دینار به ولید فروختند( بحار الانوار ج ۴۶ص۵۲) منازعه سخت ولید بن عتبه، در دوران حکمرانی در مدینه با امام حسین ( ع) بر سر ملکی از امام در ذوالمروه نشان می دهد که این ملک از نظر بهره اقتصادی قابل ملاحظه بوده است .( السیره النبویه ج۱ص۱۳۵)
@ashoora_61